Spełnienie warunku zatrudnienia w estońskim CIT a wpływ urlopu bezpłatnego na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek - Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.226.2025.1.SJ
Spełnienie warunku zwiększenia zatrudnienia przez krótki okres oraz uznanie osoby na urlopie bezpłatnym za pracownika spełnia wymogi art. 28j CIT dla podatników rozpoczynających działalność, umożliwiając dalsze korzyści z opodatkowania ryczałtem.
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spełnienia warunków zatrudnienia na potrzeby opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, (zwany dalej „Spółką”) jest polską spółką prawa handlowego, która swoją działalność rozpoczęła w 2023r., podlega rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, posiada siedzibę działalności gospodarczej oraz miejsce zarządu w Polsce.
Spółka od momentu zawiązania korzysta z opodatkowania w ramach ryczałtu od dochodu spółek czyli tzw. "estońskiego CIT". Rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W pierwszym roku podatkowym trwającym od momentu zawiązania Spółki do 31 grudnia 2023r. Spółka nie zatrudniała nikogo. W 2024 r., Spółka posiadała przez ponad 300 dni w roku w przeliczeniu 1 etat. W bieżącym roku podatkowym (trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2025 r.) Spółka nadal utrzymuje, w przeliczeniu 1 etat. W drugiej połowie 2025 r. Spółka ma zamiar zatrudnić pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto, Spółka zakłada również zatrudnienie przynajmniej jednego nowego pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w każdym kolejnym roku podatkowym. Należy przyjąć, ze warunki wymagane do posiadania prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek inne niż dotyczące zatrudnienia były spełnione przez Spółkę w pierwszym i drugim roku podatkowym trwającym do 31 grudnia 2024 r. oraz będą spełnione w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2025 r. i w kolejnych latach podatkowych.
W związku z planowanym kontynuowaniem opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca ma wątpliwość, czy dla celów oceny spełnienia warunku zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, możliwe jest uwzględnienie osoby przebywającej na urlopie bezpłatnym. Pracownik ten pozostaje nadal w stosunku pracy, jednakże w okresie urlopu bezpłatnego nie wykonuje pracy i nie otrzymuje wynagrodzenia. Wnioskodawca pragnie ustalić, czy w takiej sytuacji osoba ta jest nadal kwalifikowana jako „pracownik" w rozumieniu przepisów dotyczących estońskiego CIT, w szczególności w kontekście liczby osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w przeliczeniu na pełne etaty.
Wnioskodawca ma również wątpliwość, czy w przypadku, gdy w trzecim roku opodatkowania ryczałtem zatrudnienie zostanie zwiększone w stosunku do roku poprzedniego, lecz zwiększenie to będzie utrzymywane przez okres krótszy niż 300 dni - przykładowo przez 1 miesiąc - to czy taki stan faktyczny wypełnia dyspozycję przepisu i pozwala na kontynuowanie opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek.
Pytania
1)Czy Wnioskodawca, który spełnił warunek zwiększenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłącznie w jednym miesiącu trzeciego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, a nie przez okres 300 dni w trzecim roku podatkowym od wybory ryczałtu od dochodów spółek, może nadal korzystać z opodatkowania ryczałtem, zgodnie z przepisami art. 28j ust. 2 pkt 2?
2)Czy osoba przebywająca na urlopie bezpłatnym pozostaje pracownikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla celów ustalania liczby pracowników, o której mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 oraz art. 28j ust. 2 pkt 2 tej ustawy, a tym samym jest uwzględniana przy weryfikacji spełnienia warunku zatrudnienia dla celów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad.1
Ustawodawca w przepisach art. 28j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnił możliwość skorzystania przez podatników z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek od spełnienia szeregu warunków. Z punktu widzenia wątpliwości Wnioskodawcy istotnym w niniejszej sprawie jest warunek dotyczący limitów zatrudniania przez podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności w pierwszych trzech latach opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2. Generalny warunek zatrudnienia dotyczący podatników innych niż rozpoczynających prowadzenie działalności oraz innych niż mali podatnicy został wyrażony w art. 28j ust. 1 pkt 3 i dotyczy osiągnięcia odpowiedniego stanu zatrudnienia przez spółkę opodatkowaną ryczałtem. Warunek dotyczący zatrudnienia może zostać spełniony na dwa sposoby, tj. poprzez zatrudnianie na umowę o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) CIT), lub poprzez zatrudnianie na podstawie umów innych niż umowa o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b CIT). Jednocześnie ustawodawca przewiduje dwa uproszczenia dotyczące spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę. Pierwsze dotyczy podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz drugie dotyczące małego podatnika. Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę polega na tym, by podatnik zatrudniał na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym. Pierwsze uproszczenie dotyczące zatrudnienia przeznaczone jest dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 CIT warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie. Drugie uproszczenie przeznaczone jest dla małego podatnika, które jest nieistotne z punktu widzenia niniejszego wniosku.
Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę wymaga zatrudnienia co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Obok wielkości zatrudnienia, ten sposób spełnienia warunku zatrudnienia wymaga odpowiedniego okresu trwania zatrudnienia. W przypadku roku podatkowego pokrywającego się z kalendarzowym zatrudnienie powinno trwać 300 dni.
Podsumowując, w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) CIT, ustawodawca uzależnia spełnienie warunku zatrudnienia od:
1)wielkości (stanu) zatrudnienia, oraz
2)okresu trwania tego zatrudnienia.
Uproszczenie dotyczące podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą wyrażone w art. 28j ust. 2 pkt 2 CIT, po pierwsze wyłącza warunek wyrażony w art. 28j ust. 1 pkt 3 CIT przez pierwsze trzy lata podatkowe opodatkowania ryczałtem. Wynika to z użycia w art. 28j ust. 2 pkt 2 CIT zwrotu "warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących". Po drugie, art. 28j ust. 2 pkt 2 CIT wprowadza w to miejsce alternatywny sposób spełnienia wymogu zatrudnienia w okresie pierwszych trzech lat opodatkowania ryczałtem. Sposób ten przewiduje, że w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem spółka nie musi nikogo zatrudniać. Natomiast począwszy od drugiego roku spółka powinna zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie. Oznacza to, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą, by zachować prawo do opodatkowania ryczałtem musi wypełnić warunek z art. 28j ust. 2 pkt 2 CIT. Stąd, żeby spółka zachowała to prawo musi zwiększyć zatrudnienie w drugim roku względem pierwszego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy. Analogicznie, żeby spełnić warunek zatrudnienia w kolejnym (trzecim) roku opodatkowania ryczałtem spółka musi zwiększyć zatrudnienie w trzecim roku względem drugiego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy.
Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik, który w drugim i trzecim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek zwiększył zatrudnienie o co najmniej 1 etat w stosunku do roku poprzedniego - nawet jeżeli zwiększenie to miało miejsce wyłącznie w jednym miesiącu - spełnia warunek wskazany w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i może kontynuować opodatkowanie ryczałtem.
W przeciwieństwie do art. 28j ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT (dotyczącego małych podatników), który zawiera zarówno wymóg wielkości, jak i okresu zatrudnienia (300 dni), art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT nie wprowadza warunku czasowego. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że skoro przepis milczy w tym zakresie, to brak jest podstaw do przyjmowania, że zwiększony stan zatrudnienia musi być utrzymywany przez określoną liczbę dni.
Zgodnie z wykładnią językową oraz zasadą racjonalności ustawodawcy, skoro różne przepisy art. 28j ustawy o CIT odnoszą się odmiennie do kwestii czasu trwania zatrudnienia, to należy przyjąć, że ustawodawca celowo nie zawarł takiego wymogu w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.
W konsekwencji, Wnioskodawca uznaje, że spełnienie warunku zwiększenia zatrudnienia wyłącznie w jednym miesiącu drugiego i trzeciego roku podatkowego pozostaje zgodne z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i nie wyklucza dalszego korzystania z opodatkowania ryczałtem.
Ad 2
Podkreślić należy, że urlop bezpłatny, jako instytucja prawa pracy uregulowana w Kodeksie pracy, nie powoduje ustania stosunku pracy - pracownik pozostaje nadal związany umową o pracę, natomiast jedynie ulega zawieszeniu obowiązek świadczenia pracy i wypłaty wynagrodzenia. Tym samym nie dochodzi do ustania ani rozwiązania stosunku pracy, a wyłącznie do czasowego zawieszenia jego wykonywania. Pracownik korzystający z urlopu bezpłatnego nadal figuruje w aktach osobowych pracodawcy oraz jest ujmowany w ewidencji kadrowej jako osoba zatrudniona. W ocenie Wnioskodawcy, dla potrzeb stosowania art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, decydujące znaczenie ma trwanie stosunku pracy, a nie faktyczne świadczenie pracy w danym okresie. Ustawodawca nie wskazuje bowiem wprost, że zatrudnienie musi być „czynne" lub że pracownik musi świadczyć pracę w sensie fizycznym. Konkludując, fakt przebywania pracowników na urlopach bezpłatnych nie powoduje ustania zatrudnienia, pracownicy przebywający na urlopach bezpłatnych w dalszym ciągu pozostają w zatrudnieniu u danego pracodawcy. Nadal wiąże ich umowa o pracę z pracodawcą. Nie bez związku jest uprawnienie pracodawcy, dzięki któremu może przy spełnieniu pozostałych warunków z Kodeksu pracy odwołać pracownika z urlopu bezpłatnego z ważnych przyczyn.
Ponadto, o tym, że pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym jest zatrudniony można wywnioskować z treści przepisów szczególnych, które regulują określone obowiązki pracodawców. Przykładowo, zgodnie z art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do liczby pracowników, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się osób niepełnosprawnych przebywających na urlopach bezpłatnych (...). Wynika z tego, że ustawodawca traktuje pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym jako osobę zatrudnioną, gdyż dla wyrażenia określonego obowiązku/uprawnienia w danej ustawie decyduje się na stworzenie przepisu szczególnego, który dla potrzeb tego obowiązku/uprawnienia wyłącza taką osobę z grona pracowników.
W ocenie wnioskodawcy nie ma przepisu, który powodowałby, że osoba na urlopie bezpłatnym przestaje być pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę. Biorąc powyższą argumentację pod uwagę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpowiedzi na zadane w ramach niniejszego wniosku pytania są twierdzące.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.
Dodatkowo art. 28k ww. ustawy wyłącza wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji.
I tak, zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT:
Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
(…)
3) podatnik:
a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub
b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT:
W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności:
2) warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka z o.o. rozpoczęła prowadzenie działalności w 2023 r. Spółka od momentu zawiązania korzysta z opodatkowania w ramach ryczałtu od dochodów spółek. W pierwszym roku podatkowym (2023) Spółka nie zatrudniała nikogo. W 2024 r. Spółka posiadała w przeliczeniu 1 etat. W bieżącym roku podatkowym (2025) Spółka nadal utrzymuje 1 etat, ale w drugiej połowie 2025 r. Spółka ma zamiar zatrudnić pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto, Spółka zakłada również zatrudnienie przynajmniej jednego nowego pracownika niebędącego udziałowcem Spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w każdym kolejnym roku podatkowym.
Mają Państwo wątpliwości:
- czy spełniają Państwo warunek zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, w sytuacji, gdy zatrudnią Państwo osobę na umowę o pracę wyłącznie w jednym miesiącu trzeciego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek;
- czy osoba przebywająca na urlopie bezpłatnym pozostaje pracownikiem dla celów ustalania liczby pracowników, o której mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 oraz art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym jest uwzględniania przy weryfikacji spełnienia warunku zatrudnienia dla celów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Odpowiedź na pytanie nr 1
Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 wskazać należy, że warunki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych zawiera art. 28j ust. 1 ustawy CIT. W odniesieniu do części obowiązków wynikających z powyższego przepisu, w oparciu o art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, z preferencji skorzystać mogą tylko podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.
Jak wynika z wyżej przywołanych przepisów, warunek zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w sytuacji, gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni roku podatkowego, nie dotyczy podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej. Już od drugiego roku podatkowego podatnik musi corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia wymaganego przez warunek, o którym mowa w art. 28j ust. 2 ustawy o CIT. Przepis ten nie wymaga jednak, aby co roku w okresie przejściowym, każdy nowo zatrudniony na umowę o pracę pracownik, przepracował 300 dni. Do minimalnego poziomu zatrudnienia, o którym mowa powyżej nie wlicza się wspólników podatnika.
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, zatrudniają Państwo:
- w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem - 0 osób;
- w drugim roku opodatkowania ryczałtem - 1 osobę;
- w trzecim roku opodatkowania ryczałtem - 1 osobę i zamierza w drugiej połowie roku zatrudnić dodatkowo 1 osobę.
Będą Państwo zatem spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. W drugiej połowie 2025 r. zatrudnią Państwo na umowę o pracę jedną osobę niebędącą udziałowcem. Zwiększą więc Państwo zatrudnienie w stosunku do poprzedniego roku. Jak już wyżej wspomniano ww. przepis nie wymaga, aby pracownik zatrudniony na umowę o pracę u podatnika traktowanego jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej przepracował okres 300 dni bądź 82% dni roku podatkowego.
Państwa stanowisko, zgodnie z którym spełnienie warunku zwiększenia zatrudnienia wyłącznie w jednym miesiącu drugiego i trzeciego roku podatkowego pozostaje zgodne z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i nie wyklucza dalszego korzystania z opodatkowania ryczałtem (w odniesieniu do pytania nr 1), jest więc prawidłowe.
Zauważyć jednak należy, że z brzmienia art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że złagodzone warunki dotyczące zatrudnienia dla podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą będą miały zastosowanie jedynie w roku rozpoczęcia tej działalności oraz w dwóch latach podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Natomiast w czwartym roku opodatkowania ryczałtem, podatnik będzie już zobligowany do spełnienia kryterium minimalnego zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, a zatem z uwzględnieniem zarówno wielkości, jak i okresu zatrudnienia.
Odpowiedź na pytanie nr 2
Do limitu zatrudnienia określonego w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT wlicza się również osoba przebywająca na urlopie bezpłatnym. Mimo, że pracownik w trakcie zatrudnienia przebywa na urlopie bezpłatnym, co oznacza, że nie wykonuje faktycznie pracy w danym okresie na rzecz Spółki, to nie oznacza to jednak, że umowa o pracę została rozwiązana. W konsekwencji nie następuje zmniejszenie stanu zatrudnienia. Z przepisów dot. warunków zatrudnienia nie wynika, aby pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę musiał świadczyć tę pracę w danym okresie. Ustawodawca wskazał tylko na wymóg zatrudnienia na umowę o pracę.
Zatem, odpowiadając na Państwa pytanie nr 2, należy wskazać, że osoba przebywająca na urlopie bezpłatnym pozostaje pracownikiem dla celów ustalania liczby pracowników, o której mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 oraz art. 28j ust. 2 pkt 2 tej ustawy, a tym samym jest uwzględniana przy weryfikacji spełnienia warunku zatrudnienia dla celów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Państwa stanowisko jest więc prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
