Postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2025 r., sygn. II OZ 844/25

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2025 r., sygn. akt VII SA/Wa 2127/24 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M. w W. na uchwałę Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 28 sierpnia 2000 r., nr 496/XXXVI/2000 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z 5 marca 2025 r., sygn. akt VII SA/Wa 2127/24 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r., poz. 935, dalej jako "P.p.s.a."), odrzucił skargę M. w W. na uchwałę Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 28 sierpnia 2000 r., nr 496/XXXVI/2000 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powodem odrzucenia skargi było wniesienie jej po terminie wynikającym z brzmienia art. 52 i art. 53 sprzed nowelizacji dokonanej art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 935).

Sąd zauważył, że z ww. przepisu ustawy nowelizującej wynika, że do skargi na zaskarżoną uchwałę stosuje się art. 52 i 53 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718; dalej: P.p.s.a.) oraz art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446; dalej: u.s.g.) – obie w brzmieniu sprzed wejścia w życie ww. ustawy nowelizującej z dnia 7 kwietnia 2017 r.

Sąd przywołał art. 52 § 3 i 4 P.p.s.a. oraz art. 101 ust. 1 u.s.g. w ich brzmieniu sprzed nowelizacji i stwierdził, że organ słusznie zauważył, iż strona skarżąca dwukrotnie wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. Pierwsze wezwanie zostało dokonane w piśmie z 13 marca 2023 r., które złożono w siedzibie organu 30 marca 2023 r. W jego następstwie, 31 maja 2023 r. skarżąca wniosła skargę na ten sam plan miejscowy. Skarga ta została odrzucona prawomocnym postanowieniem WSA w Warszawie z 25 sierpnia 2023 r. sygn. akt VII SA/Wa 1409/23 – jako wniesiona po upływie terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. (w brzmieniu sprzed ww. nowelizacji). Natomiast drugie wezwanie, do którego nawiązuje aktualnie analizowana skarga (s. 3), zostało złożone w organie 4 sierpnia 2023 r.