Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.174.2025.2.MR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· wskazania czy refakturując media powinni Państwo stosować stawki VAT wg stawek stosowanych przez dostawców mediów wystawiających faktury za poszczególne media oraz

· wskazania czy mogą Państwo odzyskać VAT naliczony z faktur dostawców mediów oraz czy mogą Państwo stosować pełne odliczenie VAT, czy zobowiązani są Państwo do stosowania prewspółczynnika.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2025 r. (wpływ 5 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Gmina (…) (dalej jako: Gmina) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) (dalej jako: ustawa o VAT).

Gmina jest właścicielem lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych (dalej łącznie jako: Lokale), które odpłatnie udostępnia na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych prowadzących w tych Lokalach działalność (dalej łącznie jako: Najemcy), na podstawie stosownych umów najmu, pobierając od Najemców czynsz.

Świadczone usługi najmu Lokali Gmina dokumentuje wystawianymi na Najemców fakturami VAT, które ujmuje w plikach JPK_V7M stosując odpowiednią stawkę VAT lub zwolnienie z VAT.

Zawarte przez Gminę z Najemcami Lokali umowy najmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych w niektórych przypadkach przewidują odrębne od czynszu rozliczanie kosztów mediów zużytych przez Najemców.

Z uwagi na fakt, że wartość zużytych przez Najemców mediów jest niezależna od Gminy, wartość dokonywanych obciążeń kalkulowana jest indywidualnie dla danej najmowanej nieruchomości, tj. wartość zużytych mediów jest ustalana w indywidualny sposób według wskazań liczników lub w oparciu o powierzchnię użytkową Lokalu – w przypadku braku osobnych liczników.

Gmina otrzymuje faktury VAT od dostawców mediów wraz z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego, dokumentujące opłaty za zużycie mediów w Lokalach. Gmina następnie obciąża przedmiotowymi wydatkami poszczególnych Najemców.

W tym celu Gmina wystawia faktury VAT (dalej jako: Refaktury), stosując dla dokonywanych obciążeń każdorazowo stawkę właściwą dla refakturowanych mediów (co do zasady taką samą stawkę stosowaną przez dostawcę, wskazaną na fakturze wystawionej na Gminę).

Gmina ujmuje wartość netto z tytułu tych obciążeń (Refaktur) wraz z podatkiem należnym w plikach JPK_V7M, uiszczając podatek należny.

Gmina dokonuje odsprzedaży zakupionych mediów według stawek podatku VAT takich samych jak w fakturach dokumentujących nabycie tych mediów od dostawców. Gmina nie stosuje marży przy odsprzedaży mediów Najemcom Lokali.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Na pytanie: Jakich konkretnie mediów dostarczanych do lokali dotyczą umowy zawierane przez Państwa z ich dostawcami (czy np. energii elektrycznej, wody i odprowadzania ścieków, energii cieplnej, czy innych)? Proszę wskazać.

Udzielono odpowiedzi:

W ramach umów z dostawcami dostarczane są: energia elektryczna, gaz, woda oraz odprowadzanie ścieków.

2. Na pytanie: Czy zawarte przez Państwa z najemcami lokali umowy najmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych przewidują odrębne od czynszu rozliczanie kosztów zużytych przez najemców ww. mediów? Proszę wskazać.

Udzielono odpowiedzi:

Zawarte z najemcami lokali umowy najmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych przewidują odrębne od czynszu rozliczanie kosztów zużytych przez najemców mediów wymienionych w odpowiedzi na pytanie pkt 1 wg poniższego wyszczególnienia:

1) koszty zużycia energii elektrycznej, gazu, wody i odprowadzenia ścieków refakturowane są w oparciu o powierzchnię użytkową Lokalu, w przypadku braku osobnych liczników,

2) koszty zużycia energii elektrycznej, gazu, wody oraz odprowadzenia ścieków refakturowane na podstawie wskazań liczników.

Każdorazowo Gmina ustala indywidualnie warunki najmu z najemcą. Najemca otrzymuje dwie oddzielne faktury: jedną za czynsz, a drugą za media – refakturowane na podstawie dokumentów otrzymanych od dostawców.

3. Na pytanie: Czy w stosunku do wszystkich mediów, jakie wymienią Państwo w odpowiedzi na pkt 1 wezwania, wartość zużycia mediów jest ustalana w indywidualny sposób według wskazań liczników lub w oparciu o powierzchnię użytkową lokalu – w przypadku braku osobnych liczników?

Udzielono odpowiedzi:

W stosunku do wszystkich mediów, tj. energii elektrycznej, gazu, wody oraz odprowadzania ścieków, wartość zużycia jest ustalana w indywidualny sposób, według wskazań liczników lub w oparciu o powierzchnię użytkową lokalu – w przypadku braku osobnych liczników.

4. Na pytanie: Czy najemcy lokali mają możliwość samodzielnego wyboru dostawcy mediów? Proszę opisać w odniesieniu do każdego z mediów, których dotyczy Państwa wniosek).

Udzielono odpowiedzi:

Umowy z dostawcami mediów (energia elektryczna, gaz, woda, odprowadzanie ścieków) zawiera Gmina.

5. Na pytanie: Czy zakupione przez Państwa i udokumentowane fakturami wystawionymi na Państwa media, które są następnie refakturowane na najemców, są wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?

Udzielono odpowiedzi:

Zakupione przez Gminę i udokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę media, które są następnie refakturowane na najemców są wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

6. Na pytanie: Czy są Państwo właścicielem lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową?

Udzielono odpowiedzi: Gmina nie jest właścicielem lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową.

Pytania

1. Czy Gmina refakturując media powinna stosować stawki VAT wg stawek stosowanych przez dostawców wystawiających faktury za poszczególne media?

2. Czy Gmina może odzyskać VAT naliczony z faktur dostawców mediów? Jeśli tak, czy może stosować pełne odliczenie VAT, czy zobowiązana jest do stosowania prewspółczynnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad.1.

Gmina stoi na stanowisku, iż stawki VAT powinny być identyczne jakie zastosowano na fakturach przez dostawców wystawiających faktury za poszczególne media.

Ad.2.

Gmina stoi na stanowisku, iż może odzyskać VAT naliczony z faktur wystawionych na Gminę przez dostawców lecz maksymalnie do kwoty, którą jest VAT należny wynikający z faktur obciążeniowych wystawionych na Najemców.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących energii na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy,

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), który stanowi, że:

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który taką usługę świadczy.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353⁽¹⁾ Kodeksu cywilnego:

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową, która nakłada zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Natomiast stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury, które zostały wskazane w treści art. 106e ust. 1 ustawy, w tym m.in.:

W świetle art. 106f ust. 1 ustawy:

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne – wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy – mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika zatem, że faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jej elementów, w szczególności w części dotyczących danych obligatoryjnych umieszczonych na fakturze.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo właścicielem lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych, które odpłatnie udostępniają Państwo na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych prowadzących w tych Lokalach działalność, na podstawie stosownych umów najmu, pobierając od Najemców czynsz. Świadczone usługi najmu Lokali dokumentują Państwo wystawianymi na Najemców fakturami VAT, stosując odpowiednią stawkę VAT lub zwolnienie z VAT. Zawarte z najemcami lokali umowy najmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych przewidują odrębne od czynszu rozliczanie kosztów zużytych przez najemców mediów (energia elektryczna, gaz, woda oraz odprowadzanie ścieków) na podstawie wskazań liczników oraz w oparciu o powierzchnię użytkową Lokalu, w przypadku braku osobnych liczników. Otrzymują Państwo faktury VAT od dostawców mediów wraz z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego, dokumentujące opłaty za zużycie mediów w Lokalach. Dokonują Państwo odsprzedaży zakupionych mediów według stawek podatku VAT takich samych jak w fakturach dokumentujących nabycie tych mediów od dostawców. Nie stosują Państwo marży przy odsprzedaży mediów Najemcom Lokali. Następnie obciążają Państwo przedmiotowymi wydatkami poszczególnych Najemców. W tym celu wystawiają Państwo faktury VAT (dalej jako: Refaktury), stosując dla dokonywanych obciążeń każdorazowo stawkę właściwą dla refakturowanych mediów. Najemca otrzymuje dwie oddzielne faktury: jedną za czynsz, a drugą za media – refakturowane na podstawie dokumentów otrzymanych od dostawców. Państwo zawierają umowy z dostawcami mediów (energia elektryczna, gaz, woda, odprowadzanie ścieków). Jak Państwo wskazują zakupione media, które są następnie refakturowane na Najemców są wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy refakturując media powinni Państwo stosować stawki VAT wg stawek stosowanych przez dostawców wystawiających faktury za poszczególne media (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Przypomnieć należy, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę (w opisywanym przypadku na osobę trzecią) nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi (osoby trzeciej) jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

W analizowanej sprawie – jak Państwo wskazują – w związku z wynajmem lokali nabywają Państwo i rozliczają odrębnie od czynszu koszty zużytych przez Najemców mediów (energia elektryczna, gaz, woda oraz odprowadzanie ścieków) na podstawie wskazań liczników oraz w oparciu o powierzchnię użytkową Lokalu, w przypadku braku osobnych liczników. Odsprzedaży zakupionych mediów dokonują Państwo według stawek podatku VAT takich samych jak w fakturach dokumentujących nabycie tych mediów od dostawców. Nie stosują Państwo marży przy odsprzedaży mediów Najemcom Lokali. Najemca otrzymuje dwie oddzielne faktury: jedną za czynsz, a drugą za media – refakturowane na podstawie dokumentów otrzymanych od dostawców.

W analizowanej sprawie występuje zatem tzw. fikcja prawna przewidziana w art. 8 ust. 2a ustawy, w świetle której występują Państwo w roli odsprzedającego przedmiotowe usługi dostawy mediów (energia elektryczna, gaz, woda oraz odprowadzanie ścieków) nabyte we własnym imieniu, lecz na rzecz osób trzecich. Osoby trzecie (Najemcy) w opisywanym przypadku są/będą beneficjentami ww. usług i to na ich rzecz dostarczanie ww. mediów jest/będzie realizowane. Zatem, na gruncie ustawy, są Państwo traktowani najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi w zakresie dostawy mediów.

Konsekwencją uznania Państwa – biorących udział w odsprzedaży usług w zakresie dostarczania mediów (energia elektryczna, gaz, woda oraz odprowadzanie ścieków) – za świadczącego te usługi, obowiązani są/będą Państwo do wystawienia faktur dokumentujących wyświadczenie tych usług rzecz osób trzecich (Najemców). Odsprzedaż na rzecz osób trzecich (Najemców) ww. mediów powinni Państwo fakturować jako usługi opodatkowane stawką VAT właściwą dla danego towaru lub usługi (składających się na koszty mediów), zgodnie z fakturami otrzymanymi od dostawców mediów.

Podsumowując stwierdzam, że refakturując media powinni Państwo stosować stawki VAT właściwe dla poszczególnych mediów, zgodnie ze stawkami podatku VAT z faktur otrzymanych od dostawców mediów.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejna Państwa wątpliwość dotyczy możliwości odzyskania VAT naliczonego z faktur dostawców mediów oraz wskazania czy mogą Państwo stosować pełne odliczenie VAT, czy zobowiązani są Państwo do stosowania prewspółczynnika.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie mediów, które są następnie refakturowane na Najemców Lokali, wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6l ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Odpłatnie udostępniają Państwo lokale będące Państwa własnością. Zakupują Państwo media (energia elektryczna, gaz, woda, odprowadzanie ścieków), które następnie Państwo odsprzedają ma rzecz Najemców lokali. W tym celu w odniesieniu do kosztów zużytych przez Najemców mediów wystawiają Państwo faktury VAT, stosując dla dokonywanych obciążeń każdorazowo stawkę właściwą dla refakturowanych mediów. Jak Państwo wskazują zakupione media, które są następnie refakturowane na Najemców są wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro dokonują Państwo odsprzedaży zakupionych mediów Najemcom według stawek podatku VAT takich samych, jak w fakturach dokumentujących nabycie tych mediów od dostawców, nie stosując żadnej marży przy odsprzedaży mediów, wystawiając tzw. refakturę, to przysługuje Państwu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT ujętego w fakturach zakupowych dokumentujących te wydatki. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. dokonując odsprzedaży zakupionych mediów działają Państwo jako podatnik VAT, a media refakturowane na Najemców wykorzystywane są przez Państwa do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem (odsprzedaż mediów Najemcom).

Tym samym, w odniesieniu do ww. wydatków przysługuje Państwu także prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy. Przepis ten umożliwia otrzymanie przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego.

Podsumowując stwierdzam, że przysługuje Państwu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach zakupowych dokumentujących zużycie mediów, które następnie są refakturowane na rzecz Najemców Lokali.

W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym jest wyższa niż kwota podatku należnego, będą Państwo uprawnieni do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym ich przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.