Interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.195.2025.2.KB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie stawki ryczałtu dla świadczonych usług mieszczących się w klasie PKWiU 59.20. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 czerwca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2017 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Dotychczas rozliczał się Pan płacąc liniowy podatek dochodowy w wysokości 19%. Od 1 stycznia 2025 r. „przeszedł Pan na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych”.

Oświadczenie o wyborze opodatkowania ryczałtem złożył Pan zgodnie z przepisami na 2025 r., przez wniosek o zmianę danych firmy w CEIDG na platformie biznes.gov.pl dnia 2 stycznia 2025 r. i tam też zaznaczył właściwy dla miejsca zamieszkania Urząd Skarbowy, do którego platforma przekazała informację o zmianie formy opodatkowania.

Spełnia Pan warunki określone w art. 6 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ponieważ w ramach działalności w roku 2024 uzyskał Pan przychody z tej działalności, rozliczanej wtedy na podatku liniowym 19%, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro.

Do wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej nie mają zastosowania wyłączenia zawarte w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Nie uzyskuje Pan przychodów ze świadczenia usług wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e, f, h, i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj.:

-ze świadczenia usług licencyjnych związanych z: nabywaniem praw do książek, broszur, ulotek, map itp. (PKWiU 58.11.60.0), nabywaniem praw do korzystania z wykazów i list (np. adresowych, telefonicznych) (PKWiU 58.12.30.0), nabywaniem praw do czasopism i pozostałych periodyków (PKWiU 58.14.40.0), nabywaniem praw do pozostałych wyrobów drukowanych (PKWiU 58.19.30.0), nabywaniem praw do korzystania z gier komputerowych (PKWiU 58.21.40.0), nabywaniem praw do korzystania z programów komputerowych (PKWiU 58.29.50.0) – art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

-ze świadczenia usług związanych ze sprzedażą miejsca reklamowego w wykazach i listach (np. adresowych, telefonicznych) (PKWiU 58.12.40.0) – art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

-ze świadczenia usług związanych z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych (PKWiU dział 60) – art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. h ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

-ze świadczenia usług przetwarzania danych (PKWiU ex 63.11.1), przesyłania strumieni wideo przez Internet (PKWiU 59.11.25.0), przesyłania strumieni audio przez Internet (PKWiU 59.20.36.0), agencji informacyjnych (PKWiU 63.91.1) oraz pozostałych w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 63.99) – art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Pana działalność polega na samodzielnym komponowaniu, produkcji i realizacji utworów muzycznych, na które następnie udziela licencji lub które sprzedaje klientom do wykorzystania w reklamach, filmach i innych projektach. Klasyfikuje Pan swoją działalność według kodu PKWiU 59.20. W ten sposób była klasyfikowana też analogiczna działalność w rozstrzygniętych pozytywnie indywidualnych interpretacjach podatkowych, którymi posiłkował się Pan przy konstrukcji tego wniosku, i w których taka klasyfikacja była formalnie wystarczająca. Na przykład w 0114-KDIP3-2.4011.1208.2021.3.MT znajduje się zapis: „Niemniej omawiany zakres rodzaju wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej (kody PKWiU) nie są wprost uwzględnione w przepisach o podatku zryczałtowanym. Dotyczy to kodów PKWiU o nr 47.91.Z w brzmieniu – Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet oraz o nr 59.20.Z – Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych”.

Wskazany przez Pana kod PKWiU — zgodnie z powyższą interpretacją — nie jest wprost uwzględniony w przepisach o podatku zryczałtowanym. W związku z tym zwraca się Pan z prośbą o interpretację, na podstawie opisanego niżej stanu faktycznego, czy Pana działalność jest działalnością wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i w związku z tym — czy może być opodatkowana stawką 5,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a tej ustawy.

Szczegółowo opisał Pan czynności jakie podejmuje w ramach prowadzonej działalności: cały proces w praktyce rozpoczyna się, gdy klient kontaktuje się z Panem telefonicznie lub mailowo, prezentując projekt – najczęściej reklamę telewizyjną – wymagający oprawy muzycznej. Zwykle przesyła Panu jego podglądową wersję (plik wideo), co pozwala Panu lepiej zrozumieć kontekst w jakim wytworzony przez Pana utwór ma ostatecznie funkcjonować w ramach tego projektu. Klient przedstawia też brief, czyli opis założeń i kryteriów, jakie utwór powinien spełniać. Następnie pyta, czy podejmie się Pan jego stworzenia. Jeśli wyraża Pan zgodę, uzgadniane są warunki współpracy, w tym termin realizacji, zakres praw objętych fakturą (licencja lub przeniesienie praw majątkowych) oraz cena. Istotne jest, że rozliczenie nie opiera się na stawkach godzinowych ani czasie poświęconym na realizację. Cena jest ustalana ryczałtowo, niezależnie od liczby godzin pracy – klient nie płaci za Pana czas i proces twórczy, nie sprawuje nad nimi kontroli. Płaci za licencję lub przeniesienie praw majątkowych do nowo wytworzonego utworu, który powstał w wyniku Pana pracy wytwórczej. To właśnie stanowi przedmiot wystawianej przez Pana faktury.

Następnie rozpoczyna Pan proces wytwarzania utworu muzycznego zgodnie z ustaleniami, co obejmuje:

-tworzenie nowego utworu muzycznego od podstaw, zgodnie z Pana kreatywną wizją i własnym, oryginalnym pomysłem, uwzględniającym założenia i wymagania projektu,

-realizację profesjonalnego nagrania dźwiękowego, obejmującą instrumentację, aranżację, wykonanie i nagranie wszystkich partii, edycję, miks i mastering.

Wszystkie te etapy wykonuje Pan samodzielnie używając do tego instrumentów, urządzeń, brzmień, mikrofonów, oprogramowania, które są Pana własnością i które dobiera Pan odpowiednio w celu uzyskania zamierzonego efektu końcowego, czyli wyrobu, którym jest nowe profesjonalne nagranie dźwiękowe — utwór muzyczny.

Po wytworzeniu utworu przesyła Pan klientowi jego podglądową wersję, aby zaprezentować efekty pracy. Ponieważ muzyka jest dziedziną trudną do precyzyjnego opisania słowami – zwłaszcza dla osób bez specjalistycznej wiedzy – zdarza się, że pierwsza prezentacja utworu prowadzi do dodatkowej komunikacji lub modyfikacji pierwotnych założeń. Wynika to z naturalnych ograniczeń w początkowej wymianie informacji – ponieważ, jak to się żartobliwie mówi wśród ludzi zajmujących się muzyką: „pisanie o muzyce jest jak tańczenie o architekturze”. Gdy jednak może Pan już zaprezentować klientowi konkretne nagranie, dialog staje się znacznie łatwiejszy, co pozwala lepiej doprecyzować oczekiwania i wyeliminować wcześniejsze nieporozumienia. Na tej podstawie może Pan dostosować utwór do nowo sprecyzowanych wytycznych i przygotować jego kolejną wersję.

W niektórych przypadkach proces ten ma charakter iteracyjny, zwłaszcza gdy występują trudności w komunikacji i konieczne jest stopniowe dochodzenie do optymalnego rozwiązania. Finalizacja współpracy następuje w momencie, gdy wytworzony utwór w pełni odpowiada oczekiwaniom klienta. Obejmuje to:

-dostarczenie gotowego produktu w postaci pliku dźwiękowego (zazwyczaj za pośrednictwem poczty elektronicznej lub innych metod cyfrowego transferu danych), który może być komercyjnie wykorzystywany,

-udostępnienie klientowi licencji na wykorzystanie utworu lub sprzedaż praw majątkowych w określonym zakresie, co stanowi przedmiot końcowej faktury.

W przeważającej większości przypadków do wytworzonych utworów udziela Pan licencji, co pozwala wielokrotnie czerpać z nich przychody – zarówno poprzez udzielanie nowych licencji na potrzeby kolejnych, innych projektów wymagających oprawy muzycznej, jak i przedłużanie bądź rozszerzanie licencji pierwotnych. Dotyczy to sytuacji, gdy klient na przykład decyduje się na dłuższą – niż początkowo zakładana – publiczną emisję filmu zawierającego Pana utwór lub chce eksploatować go na dodatkowych polach, nieobjętych pierwotną licencją. Kluczowe jest jednak to, że źródłem tych przychodów jest wytworzenie nowego, nieistniejącego wcześniej nagrania muzycznego. Bez tego nie mogłoby dojść do transakcji i do wystawienia faktury.

Zgodnie z Wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 11 października 2023 r. o sygnaturze I SA/ Kr 656/23: „Podstawową formą prowadzenia działalności przez Skarżącego nie jest zawieranie umów licencyjnych, których przedmiotem są utwory, do których przysługują mu określone prawa twórcy, lecz wytwarzanie takich utworów. W takim zaś przypadku uznać należy, że przychody, które Skarżący uzyskuje na podstawie umowy licencyjnej są ściśle związane z wytworzeniem utworów. To wytworzenie utworów pozwala Skarżącemu na osiąganie przychodów, nie zaś sama umowa licencyjna. Przyjęcie koncepcji Dyrektora KIS oznaczałoby, że Skarżący nie prowadzi działalności wytwórczej, choć w uzasadnieniu interpretacji okoliczność ta nie została zanegowana. Wręcz przeciwnie, wynika z niej, że utwory powstają w wyniku takiej działalności. W konsekwencji to ta działalność powinna zostać rozpoznana jako podlegająca opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Sposób uzyskiwania przychodu z takiej działalności ma drugorzędne znaczenie, czyli nie jest istotne czy Skarżący uzyska taki przychód ze sprzedaży wytworzonych utworów, czy też na podstawie innych czynności. Ponadto uznanie za prawidłowe stanowiska zaprezentowanego w zaskarżonej interpretacji zawężałoby sposób uzyskania przychodu z wytworzonego utworu jedynie do jego sprzedaży. Przeczy temu jednak treść art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d., gdzie sprzedaż wytworzonego utworu podana została jedynie przykładowo. Zgodzić się zatem należy z poglądem zaprezentowanym w skardze, że powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, iż każda działalność wytwórcza, bez względu na to czy jej efekty będą przedmiotem umowy sprzedaży, najmu licencji, etc. zalicza się do działalności wytwórczej”.

Udzielenie licencji bądź sprzedaż praw majątkowych stanowi jedynie sposób na monetyzację Pana wyrobu – istota Pana działalności nie polega na „udzielaniu licencji na korzystanie z praw do oryginałów nagrań dźwiękowych i muzycznych” przypisanym do PKWiU 59.20.4.

Podkreślił Pan, że nie zajmuje się sprzedażą nagrań muzycznych cudzego autorstwa ani nie handluje licencjami lub prawami autorskimi. Każdy z wytworzonych utworów jest wyprodukowany wyłącznie przez Pana, jest Pan więc jedynym twórcą i właścicielem finalnych nagrań, a ich wykonanie następuje w ramach prowadzonej działalności przy użyciu własnych zasobów i umiejętności.

Według interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0112-KDSL1-1.4011.254.2024.3.JB z dnia 18 lipca 2024 r.: „Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług pod pojęciem usług należy rozumieć:

-wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

-wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa, na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności, z materiałów własnych wykonawcy. Natomiast wyroby w myśl PKWiU to: surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie. Zgodnie ze wskazaniem A. Bartosiewicza, R. Kubackiego zawartym w Komentarzu do art. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: w myśl Słownika języka polskiego „wyrób” to „przedmiot stanowiący końcowy produkt pracy rzemieślnika lub wynik procesu produkcyjnego zakładu” (http://sjp.pwn.pl). Natomiast określenie „wyrobić” (wyrabiać) znaczy m.in. tyle, co „produkować coś”. Można zatem uznać, że wyrobem jest coś, co zostało wytworzone, bądź wyprodukowane. Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawierają definicji wytwarzania (w wyniku czego mają powstawać nowe wyroby). Zgodnie z definicją słownikową „wytwarzać” to „produkować coś, tworząc wydzielać coś, powodować powstanie czegoś”. O zakwalifikowaniu działalności gospodarczej do działalności wytwórczej decyduje więc przede wszystkim końcowy efekt tej działalności, tj. powstanie z zakupionych, czy wytworzonych materiałów nowego wyrobu. Wyrób ten ma być nowy. Słownik języka polskiego definiuje przymiotnik „nowy” m.in. jako „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”. Uznać zatem należy, że cecha nowości ma się odnosić do tego, że przedmiot ten wcześniej nie istniał, zaś powstał właśnie w wyniku działań podatnika (polegających na wytworzeniu, wyprodukowaniu czegoś). (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, Lex 8474)”.

Pana działalność nie jest więc działalnością usługową, ponieważ polega na wytwarzaniu nowych, unikalnych utworów muzycznych (utrwalonych na nagraniach dźwiękowych) w odpowiedzi na konkretne zapotrzebowanie klientów, a zgodnie z cytowaną powyżej interpretacją indywidualną: „Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa, na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności, z materiałów własnych wykonawcy”.

Choć utwory są tworzone na zamówienie, w odpowiedzi na zapotrzebowanie klienta, nie oznacza to, że sprzedaje Pan swój czas i świadczy usługi doradcze, kreatywne czy konsultingowe. Nie działa Pan jako wykonawca usług artystycznych, lecz jako twórca, „rzemieślnik” samodzielnie wytwarzający nowe, unikalne dzieła muzyczne w formie nagrań dźwiękowych. Wszelkie narzędzia i elementy składowe, które wykorzystuje Pan w procesie wytwarzania utworów muzycznych takie jak np.: instrumenty, urządzenia, bazy brzmień, oprogramowanie etc., należą do Pana.

Uzupełnienie

Doprecyzował Pan, że to, czy następuje udzielenie licencji, czy też przeniesienie praw majątkowych, zależy od uzgodnień z klientem, który zwraca się do Pana z zapotrzebowaniem na wytworzenie danego utworu muzycznego, bądź też z prośbą na udzielenie licencji na utwór, który już wcześniej Pan wytworzył (w przypadku przedłużeń, rozszerzeń, wznowień emisji po przerwie, potrzeby wykorzystania wcześniej wytworzonego przez Pana utworu w innym projekcie itd.). W zdecydowanej większości przypadków udziela Pan do wytworzonych przez siebie utworów licencji, których zakres ustala z klientem indywidualnie za każdym razem, w zależności od konkretnych potrzeb i tego gdzie, jak i przez jaki okres klient będzie chciał eksploatować wytworzony przez Pana utwór. Jeśli później klient będzie chciał rozszerzyć zakres licencji — np. przedłużyć jej okres albo emitować reklamę z tym utworem na terytorium innego państwa niż w licencji pierwotnej — to zwraca się do Pana i negocjują Państwo warunki takiego rozszerzenia, po czym wystawia Pan kolejną fakturę zgodną z ustaleniami (szczegółowy zakres licencji — okres, pola eksploatacji, terytoria, wersje montażowe filmów, w których klient może wykorzystywać utwór — są szczegółowo opisane na wystawianej przez Pana fakturze). Przeniesienie praw zdarza się bardzo rzadko i wynika z inicjatywy klienta, który chce mieć na przykład charakterystyczny utwór na własność — tak, aby nie trzeba w przyszłości martwić się o zabezpieczenie praw do jego eksploatacji. Są to jednak bardzo sporadyczne sytuacje i zdarzyły się Panu tylko parę razy. W praktyce zdecydowana większość transakcji dotyczy udzielania licencji niewyłącznej, która ma dokładnie określony czas trwania (najczęściej 12 miesięcy), terytorium (najczęściej Polska) oraz pola eksploatacji (najczęściej Telewizja, Internet).

Wyjaśniając, czy uzyskiwane przez Pana przychody z udzielania licencji do nowo wytworzonego utworu wynikają z umowy licencyjnej określonej w art. 66 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wskazał Pan, że przychody z wytworzonych przez Pana utworów wynikają z faktu wytworzenia tych utworów. Sam fakt wytworzenia, bez zawarcia następnie jakiegoś rodzaju transakcji gospodarczej, nie dawałby możliwości osiągnięcia przychodu. W związku z tym — licencja, sprzedaż, przeniesienie praw — są jedynie sposobem na monetyzację wytworzonych przez Pana utworów w formie nagrań dźwiękowych. Umowy, które zawiera Pan z klientami, mają indywidualnie i dokładnie ustalone warunki — zakres licencji jest określony co do okresu trwania, pól eksploatacji i terytorium eksploatacji, a czasami nawet dokładnie wskazuje np. w ilu i jakich (jakiej długości) różnych wersjach montażowych reklamy utwór muzyczny może być wykorzystywany. Oznacza to, że klient uzyskuje odrębne i oznaczone w czasie prawo do korzystania z nagrania dźwiękowego — utworu muzycznego, którego jest Pan autorem. Wskazany przepis wskazuje na domyślne warunki — 5 lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę albo miejsce zamieszkania. Takie standardowe warunki wynikające z zapisów tej ustawy nie są przez Pana stosowane, natomiast wydaje się Panu, że — koniec końców — umowy, które zawiera Pan z klientami, spełniają przesłanki określone ustawą, więc można powiedzieć, że mają charakter umów określonych w art. 66 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czyli umów licencyjnych.

Wskazał Pan, że w świetle wyroku WSA w Krakowie (z dnia 11 października 2023 r., sygn. I SA/Kr 656/23) w gruncie rzeczy zdaje się to tracić znaczenie, ponieważ fakt udzielenia licencji nie podważa wytwórczego charakteru Pana działalności i nie oznacza, że samo udzielanie licencji jest istotą opisanej przez Pana działalności ani realną podstawą uzyskiwanych przez Pana w jej ramach przychodów. Przychody te nie powinny być zatem klasyfikowane jako przychody określone w art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f., czyli z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze wynikające z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.z.p.d., czyli opodatkowane stawką 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12% przychodów od nadwyżki ponad tę kwotę. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 października 2023 r., sygn. I SA/Kr 656/23, każdy sposób na uzyskanie przychodu z wytworzonego w ramach działalności gospodarczej utworu muzycznego, np. poprzez udzielenie licencji lub przeniesienie praw majątkowych, etc., powinien być traktowany jako rezultat działalności wytwórczej, a przychody z tego tytułu powinny korzystać ze stawki ryczałtu 5,5%:

„Problem prawny występujący w niniejszej sprawie sprowadza się do odpowiedzi, czy Skarżący z tytułu produkcji i udostępniania stworzonej przez siebie muzyki na podstawie umowy licencyjnej, może zastosować do przychodów uzyskiwanych z tego tytułu stawkę ryczałtu w wysokości 5,5% o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.z.p.d., czy też 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12% przychodów od nadwyżki ponad tę kwoty, co wynika z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.z.p.d. Pierwszy z tych przepisów stanowi, że stawkę w nim określoną stosuje się między innymi do przychodów z działalności wytwórczej, zaś stosownie do brzmienia drugiego z powołanych przepisów, stawka w nim opisana ma zastosowanie do przychodów określonych w art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f., czyli z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze.

W ocenie Sądu, choć umowę licencyjną, z tytułu której Skarżący uzyskuje przychód, można zakwalifikować jako umowę o podobnym charakterze do umów najmu i dzierżawy, prawidłowo wskazano we wniosku o interpretację, że uzyskiwany przez Skarżącego przychód powinien zostać zaliczony, jako pochodzący z działalności wytwórczej. Zasadą jest, że dany przychód może zostać zakwalifikowany jedynie do jednego źródła przychodu. Jeżeli istnieją wątpliwości do którego źródła powinien on zostać zakwalifikowany, przesądzające powinny być szczególne cechy, którymi takie źródło przychodu się charakteryzuje.

W rozpatrywanej sprawie Dyrektor KIS nie kwestionował, że działalność Skarżącego zmierzającą do wytworzenia utworów muzycznych, uznać należy za działalność wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d. Bez wytworzenia takich utworów, Skarżący nie mógłby uzyskać przychodów. Oznacza to, że powstałe utwory dają możliwość osiągania wymiernych korzyści i w pierwszej kolejności aktywność Skarżącego należy rozpatrywać w kontekście takich czynności. Jeszcze raz należy podkreślić, że bez powstania utworów muzycznych, nie byłoby możliwości uzyskiwania przychodów. Sama umowa licencyjna zawarta z wydawcą, który wytworzone utwory udostępnia na platformach streamingowych, z tytułu której Skarżący uzyskuje przychód, uznać należy za instrument pozwalający na czerpanie korzyści z wytworzenia utworów, czyli z działalności wytwórczej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d., działalność wytwórcza, to działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika. Nie wymaga szerszego uzasadnienia teza, że samo wytworzenie określonego wyrobu samo w sobie nie może przynieść korzyści w postaci uzyskania przychodu. Podatnik będący wytwórcą określonego wyrobu, musi w tym celu wprowadzić go na rynek w taki sposób, aby czerpać z niego korzyści. Ustawodawca w powyższym przepisie jedynie przykładowo wskazał, że jednym ze sposobów uzyskania przychodu z wytworzonego wyrobu, jest jego sprzedaż. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że czynność w postaci sprzedaży wyrobu wskazana została jedynie przykładowo. Świadczy o tym sformułowanie "w tym również sprzedaż...". Dopuszczalne są zatem inne formy osiągania przychodów z wytworzonego wyrobu. Na taką inną formę zdecydował się Skarżący, który uzyskuje przychody z wytworzonych utworów w postaci wynagrodzenia za ich publiczne udostępnianie, przy wykorzystaniu umowy licencyjnej. Umowa licencyjna stanowi zatem środek służący do osiągnięcia korzyści z czynności, jaką jest wytworzenie utworu muzycznego.

Podstawową formą prowadzenia działalności przez Skarżącego nie jest zawieranie umów licencyjnych, których przedmiotem są utwory, do których przysługują mu określone prawa twórcy, lecz wytwarzanie takich utworów. W takim zaś przypadku uznać należy, że przychody, które Skarżący uzyskuje na podstawie umowy licencyjnej są ściśle związane z wytworzeniem utworów. To wytworzenie utworów pozwala Skarżącemu na osiąganie przychodów, nie zaś sama umowa licencyjna. Przyjęcie koncepcji Dyrektora KIS oznaczałoby, że Skarżący nie prowadzi działalności wytwórczej, choć w uzasadnieniu interpretacji okoliczność ta nie została zanegowana. Wręcz przeciwnie, wynika z niej, że utwory powstają w wyniku takiej działalności. W konsekwencji to ta działalność powinna zostać rozpoznana, jako podlegająca opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Sposób uzyskiwania przychodu z takiej działalności ma drugorzędne znaczenie, czyli nie jest istotne, czy Skarżący uzyska taki przychód ze sprzedaży wytworzonych utworów, czy też na podstawie innych czynności. Ponadto uznanie za prawidłowe stanowiska zaprezentowanego w zaskarżonej interpretacji zawężałoby sposób uzyskania przychodu z wytworzonego utworu jedynie do jego sprzedaży. Przeczy temu jednak treść art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d., gdzie sprzedaż wytworzonego utworu podana została jedynie przykładowo.

Zgodzić się zatem należy z poglądem zaprezentowanym w skardze, że powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, iż każda działalność wytwórcza, bez względu na to czy jej efekty będą przedmiotem umowy sprzedaży, najmu licencji, etc. zalicza się do działalności wytwórczej.” (I SA/Kr 656/23, z dnia 11 października 2023).

W związku z powyższym uważa Pan, że – jak wynika z przytoczonego orzecznictwa — to charakter działalności, czyli samodzielne wytwarzanie utworu, będącego nowym wyrobem — a nie techniczna forma przeniesienia uprawnień, czy też sam sposób, w jaki czerpie Pan przychody z tych wyrobów – przesądza o kwalifikacji do stawki ryczałtu 5,5%.

Wyjaśniając, jakiego rodzaju licencji udziela Pan zamawiającemu, czy jest to licencja wyłączna czy niewyłączna, wskazał Pan, że rodzaj licencji zależy od warunków ustalonych przez Pana z klientem. W przeważającej liczbie przypadków udziela Pan licencji niewyłącznych, które pozwalają klientowi korzystać z utworu przez ustalony, określony czas, na określonych polach eksploatacji bez wyłączności. W szczególnych sytuacjach, gdy klient wyraźnie tego oczekuje, udziela Pan licencji wyłącznych.

Doprecyzował Pan, że całość szczegółowo opisanej działalności klasyfikuje Pan jako mieszczącą się w grupowaniu PKWiU 59.20, które obejmuje m.in. tworzenie i produkcję oryginalnych nagrań dźwiękowych. Działalność ta polega na samodzielnym komponowaniu, nagrywaniu, produkcji i realizacji utworów muzycznych, które następnie odpłatnie udostępnia Pan klientom do wykorzystania w różnych projektach, głównie w reklamach. Dokładnie opisał Pan ją we wniosku jako stan faktyczny.

Nie dokonuje Pan dalszej, bardziej szczegółowej klasyfikacji PKWiU, ponieważ — zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądów administracyjnych — nie jest Pan do tego zobowiązany, a wymaganie podania jakiegokolwiek konkretnego kodu jako warunku formalnego do wydania indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej stawki ryczałtu narusza podstawowe zasady postępowania interpretacyjnego.

W szczególności wskazuje Pan na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 487/23, w którym sąd rozstrzyga w sposób jednoznacznie korzystny dla podatnika:

„(...) odpowiednie grupowanie do właściwego PKWiU może być jedynie dodatkową wskazówką, lecz nie stanowi przez to elementu stanu faktycznego, do prezentacji którego zobowiązany jest zainteresowany ubiegający się o interpretację indywidualną.”

oraz dalej:

„(...) Z tych powodów podanie przez zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 O.p. symbolu klasyfikacji statystycznej usługi nie może być uznane za element stanu faktycznego wymagany we wniosku o wydanie interpretacji, gdyż może on stanowić jedynie element oceny prawnej, którą organ interpretacyjny nie jest związany. Tym samym żądanie podania grupowania statystycznego usług stanowiłoby niedopuszczalną ingerencję w stan faktyczny przedstawiony we wniosku i prowadziło tym samym do odstąpienia od podatkowej oceny usług świadczonych przez Skarżącą, z naruszeniem wymogów z art. 14b § 3 O. p.”

Kluczowe tezy tego orzeczenia są następujące:

·podatnik nie ma obowiązku wskazywania kodu PKWiU we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej stawki ryczałtu;

·opis stanu faktycznego (czyli rzeczywistej działalności) ma kluczowe znaczenie i to on powinien być podstawą rozstrzygnięcia, a nie statystyczna klasyfikacja;

·wymóg wskazania kodu PKWiU przerzuca odpowiedzialność za właściwą kwalifikację działalności na podatnika, co może prowadzić do sytuacji, w której uzyskana interpretacja nie zapewnia realnej ochrony – ponieważ podczas kontroli może zostać zakwestionowana już na poziomie klasyfikacji, a nie interpretacji przepisów.

Tym samym sąd administracyjny uznał, że podatnik nie jest zobligowany do podawania symbolu PKWiU świadczonych przez siebie usług, a odmowa wydania interpretacji podatkowej z tego tytułu jest niedopuszczalna.

Wyrok ten przywraca równowagę w relacjach między podatnikiem a organem interpretacyjnym i eliminuje przypadki, w których organ arbitralnie odmawia wydania interpretacji ze względów formalnych, pomimo, że stan faktyczny został w pełni i rzetelnie opisany, co miało już miejsce w przypadku Pana poprzedniego wniosku w tej samej sprawie (0113-KDIPT2-1.4011.954.2024.1.RK).

Zaznaczyć należy, że nie jest to pierwsze orzeczenie NSA w tym duchu. Już wcześniej sądy administracyjne uznawały, że do wydania interpretacji podatkowej wystarcza sam opis usługi. Takie wnioski wynikały m.in. z wyroku NSA z 19 lutego 2021 r. sygn. II FSK 2441/20.

Dodatkowo, sądy słusznie zauważają, że nie wszystkim źródłom przychodów wymienionym w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 z późn. zm.) ustawodawca przypisał odpowiedni kod PKWiU. Pokazuje to, że wolą ustawodawcy było jedynie pomocnicze dodanie kodów, które ułatwia przypisanie części czynności, a nie jest głównym wyznacznikiem przy ustalaniu stawki. 

Jednocześnie pragnie Pan podkreślić, że wskazanie kodu PKWiU przez wnioskodawcę nie zapewnia ochrony prawnej w przypadku ewentualnej kontroli skarbowej, ponieważ nawet opinie klasyfikacyjne Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) mają jedynie charakter informacyjny i nie są wiążące dla organów podatkowych ani sądów administracyjnych.

Na marginesie zauważa Pan, że ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym nie wskazuje i nie wymaga wskazania żadnego kodu PKWiU w przypadku ryczałtu 5,5%, który dotyczy działalności wytwórczej. W przeciwieństwie do innych stawek — np. 8,5% lub 15% — stawka 5,5% nie jest w żaden sposób powiązana z konkretnym symbolem PKWiU. Warunkiem, który umożliwia korzystanie z tej stawki opodatkowania jest uznanie klasyfikowanej działalności jako działalność wytwórczą. Oznacza to, że nie istnieje przepis, który zobowiązywałby podatnika do przypisania prowadzonej działalności do konkretnego kodu klasyfikacyjnego na potrzeby uzyskania interpretacji w tym zakresie.

Ponadto, w analogicznych interpretacjach indywidualnych, które Pan cytował i na których opierał się przy konstrukcji swojego stanowiska, wskazanie grupy PKWiU 59.20 było uznawane przez organy podatkowe za wystarczające. Co więcej – w interpretacji indywidualnej 0115-KDIT1.4011.74.2021.2.MR uznano za działalność wytwórczą całość czynności związanych z tworzeniem i sprzedażą muzyki mimo, że działalność była przez wnioskodawcę formalnie klasyfikowana pod kodem PKWiU 47.91.Z (sprzedaż przez Internet). To pokazuje, że kluczowe znaczenie dla możliwości zastosowania stawki 5,5% ma rzeczywisty charakter działalności jako wytwórczej, a nie techniczne przyporządkowanie do konkretnej podgrupy PKWiU.

W związku z powyższym podtrzymuje Pan, że:

•całość opisanej przez Pana działalności mieści się w grupie PKWiU 59.20, co odpowiada jej charakterowi, ale zgodnie z wyrokiem NSA (z 26 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 487/23) ta klasyfikacja jest jedynie dodatkową wskazówką i nie stanowi przez to elementu stanu faktycznego, do prezentacji którego jest Pan zobowiązany ubiegając się o interpretację indywidualną;

•stan faktyczny został w pełni opisany we wniosku i pozwala na dokonanie prawidłowej oceny prawnej, a istota sprawy nie polega na konieczności podporządkowania opisanej przez Pana działalności do określonego grupowania PKWiU jako okoliczności faktycznej;

•brak jest podstaw prawnych, by organ żądał od Pana dalszego rozbijania PKWiU jako warunku niezbędnego do rozpatrzenia wniosku.

Wnosi Pan zatem o rozpoznanie wniosku w obecnym kształcie, na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego i dodatkowych wyjaśnień (w niniejszej odpowiedzi o uzupełnienie wniosku), zgodnie z orzecznictwem NSA i obowiązującym stanem prawnym i o odpowiedź na postawione we wniosku pytanie: Czy zatem komponowanie i produkcję oryginalnej muzyki w opisanej przez Pana szczegółowo działalności może Pan traktować jako działalność wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i czy do osiąganych przychodów z wykonywania tego rodzaju działalności może Pan stosować stawkę 5,5% zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a tej ustawy?

Potwierdził Pan, że prowadzi ewidencję przychodów umożliwiającą jednoznaczne przyporządkowanie danych przychodów do odpowiednich, różnych stawek opodatkowania, jeśli zaistnieje taka sytuacja.

Pytanie

Czy zatem komponowanie i produkcję oryginalnej muzyki w opisanej działalności może Pan traktować jako działalność wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i czy do osiąganych przychodów z wykonywania tego rodzaju działalności może Pan stosować stawkę 5,5% zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a tej ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, opisana działalność jest działalnością wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i przychód z niej powinien być opodatkowany stawką 5,5% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych osiąganych przez osoby fizyczne.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, użyte w ustawie określenie „pozarolnicza działalność gospodarcza” oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług lub prowadzonych czynności wytwórczych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 4 tej samej ustawy, określenie „działalność wytwórcza” oznacza działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym wykazał Pan, iż prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której komponuje i produkuje utwory muzyczne, które stanowią nowe, oryginalne wyroby w postaci profesjonalnych nagrań dźwiękowych zapisanych w plikach cyfrowych. W procesie twórczym samodzielnie wymyśla Pan od podstaw i tworzy nową, oryginalną muzykę, wykorzystując narzędzia: oprogramowanie, urządzenia oraz instrumenty, które są Pana własnością oraz profesjonalne techniki produkcji muzycznej. Produkcja obejmuje skomponowanie melodii, aranżację, nagranie wszystkich partii, edycję, miks oraz mastering dźwięku, co skutkuje powstaniem profesjonalnego nagrania gotowego do komercyjnego wykorzystania. W wyniku Pana pracy powstaje nowy produkt – kompletny utwór muzyczny, który nie istniał wcześniej. Następnie udziela Pan licencji na jego wykorzystanie bądź dokonuje sprzedaży tego utworu klientowi, co jest przedmiotem wystawianych przez Pana faktur.

Oznacza to, że w ramach działalności powstają nowe wyroby własnej produkcji, które później Pan sprzedaje lub do których udziela licencji, co wyczerpuje definicję działalności wytwórczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

To, że wytwarzane przez Pana utwory są odpowiedzią na konkretne potrzeby projektu lub klienta nie zmienia charakteru Pana działalności na usługową. Kluczową cechą Pana działalności jest wytworzenie nowego utworu muzycznego, który wcześniej nie istniał i który zostaje utrwalony w formie nagrania cyfrowego. To właśnie ten wytworzony utwór stanowi podstawę uzyskiwanych przychodów, co wskazuje na wytwórczy charakter Pana działalności.

Pana działalność „nie podlega pod art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. e ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne”, który przewiduje stawkę 8,5% dla przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego. W Pana przypadku cały proces wytwórczy – od kompozycji, przez aranżację, produkcję, aż po finalne nagranie utworu muzycznego – odbywa się wyłącznie na bazie Pana własnych materiałów, środków, zasobów i umiejętności.

Dodatkowo, do Pana działalności nie mają zastosowania wyłączenia zawarte w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie przekroczył Pan również limitu przychodu w roku podatkowym 2024, wskazanego w art. 6 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Wskazał Pan na interpretację indywidualną z 26 kwietnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT1.4011.74.2021.2.MR, w której organ potwierdził możliwość zastosowania stawki 5,5% ryczałtu dla działalności polegającej na produkcji i sprzedaży autorskich utworów muzycznych. Podobnie, w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-2.4011.1208.2021.3.MT, organ również potwierdził możliwość zastosowania tej stawki w przypadku działalności polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży utworów muzycznych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz stan faktyczny Pana działalności, uważa Pan, że prowadzona działalność stanowi działalność wytwórczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i jako taka powinna podlegać opodatkowaniu 5,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określoną w art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a tej ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z postanowieniami art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

pozarolnicza działalność gospodarcza – pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 tej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy:

Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy:

a)uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub

b)uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje również wyłączenia z tej formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1)opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3;

2)korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego;

3)osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

a)prowadzenia aptek,

b)(uchylona)

c)działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,

d)(uchylona)

e)(uchylona)

f)działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych;

4)wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;

5)podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:

a)samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,

b)w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,

c)samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

– jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Ponadto w art. 8 ust. 2 ww. ustawy wskazano:

Jeżeli podatnik prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, uzyska z tej działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub

2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

 – w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i, poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca roku podatkowego, opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Jednocześnie należy wskazać, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do art. 9 ust. 1c ww. ustawy:

Oświadczenia, o których mowa odpowiednio w ust. 1-1b, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz.U. z 2022 r. poz. 541), zwanej dalej "ustawą o CEIDG".

Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zostały określone w art. 12 ustawy i zależą od tego, z jakiego rodzaju działalności podatnik uzyskuje przychody. Dla rozróżnienia rodzajów tych działalności, ustawodawca posłużył się m.in. grupowaniami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676). Zatem istotne jest przypisanie rodzaju wykonywanych czynności do określonego grupowania PKWiU, przy czym klasyfikacji tej do określonego symbolu PKWiU dokonuje sam podatnik. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym, pod pojęciem produktów rozumie się wyroby i usługi:

‒wyroby stanowią: surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie,

‒usługi stanowią:

·wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

·wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa, na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności, z materiałów własnych wykonawcy.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wskazanymi w pkt 5.3.2, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zostały określone w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b, art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a oraz art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi:

-8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym;

-8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1-4 oraz 6-8;

-5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 659 § 1 oraz art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Natomiast ocenę umowy licencyjnej do utworu, jako umowy o podobnym charakterze do umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy można dokonać w oparciu o art. 67 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.):

1.Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

2.Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).

3.Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.

4.Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną.

5.Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;

4) lutnicze;

5) wzornictwa przemysłowego;

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7) muzyczne i słowno-muzyczne;

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9) audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie art. 4 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

-działalność usługowa – pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453, z 2018 r. poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3;

-działalność wytwórcza – działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Pana działalność polega na samodzielnym komponowaniu, produkcji i realizacji utworów muzycznych, na które następnie udziela licencji lub do których przenosi prawa autorskie na klientów w celu wykorzystania w reklamach, filmach i innych projektach. Opisane utwory muzyczne każdorazowo są komponowane przez Pana na zlecenie klientów. Klasyfikuje Pan swoją działalność według kodu PKWiU 59.20.

Cały proces w praktyce rozpoczyna się, gdy klient kontaktuje się z Panem telefonicznie lub mailowo, prezentując projekt – najczęściej reklamę telewizyjną – wymagający oprawy muzycznej. Zwykle przesyła Panu jego podglądową wersję (plik wideo), co pozwala Panu lepiej zrozumieć kontekst w jakim wytworzony utwór ma ostatecznie funkcjonować w ramach tego projektu. Klient przedstawia też brief, czyli opis założeń i kryteriów, jakie utwór powinien spełniać. Następnie pyta, czy podejmie się Pan jego stworzenia. Jeśli wyraża Pan zgodę, uzgadniane są warunki współpracy, w tym termin realizacji, zakres praw objętych fakturą (licencja lub przeniesienie praw majątkowych) oraz cena. Istotne jest, że rozliczenie nie opiera się na stawkach godzinowych ani czasie poświęconym na realizację. Cena jest ustalana ryczałtowo, niezależnie od liczby godzin pracy – klient nie płaci za Pana czas i proces twórczy, nie sprawuje nad nimi kontroli. Płaci za licencję lub przeniesienie praw majątkowych do nowo wytworzonego utworu, który powstał w wyniku Pana pracy wytwórczej. To właśnie stanowi przedmiot wystawianej przez Pana faktury.

Proces wytwarzania utworu muzycznego zgodnie z ustaleniami obejmuje:

-tworzenie nowego utworu muzycznego od podstaw, zgodnie z Pana kreatywną wizją i własnym, oryginalnym pomysłem, uwzględniającym założenia i wymagania projektu,

-realizację profesjonalnego nagrania dźwiękowego, obejmującą instrumentację, aranżację, wykonanie i nagranie wszystkich partii, edycję, miks i mastering.

Wszystkie te etapy wykonuje Pan samodzielnie używając do tego instrumentów, urządzeń, brzmień, mikrofonów, oprogramowania, które są Pana własnością i które dobiera Pan odpowiednio w celu uzyskania zamierzonego efektu końcowego, czyli wyrobu, którym jest nowe profesjonalne nagranie dźwiękowe — utwór muzyczny.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w zakresie stawki ryczałtu do przychodów uzyskiwanych z udzielania licencji i przenoszenia praw majątkowych do utworów muzycznych, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy przedmiot Pana działalności gospodarczej stanowi działalność wytwórczą, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ponieważ ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawiera definicji „wytwarzania”, należy posłużyć się definicją słownikową, zgodnie z którą „wytwarzać” to „produkować coś; tworząc wydzielać coś; powodować powstanie czegoś” (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002 r.).

W komentarzu do art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne A. Bartosiewicz i R. Kubacki wskazują:

W myśl słownika języka polskiego „wyrób” to „przedmiot stanowiący końcowy produkt pracy rzemieślnika lub wynik procesu produkcyjnego zakładu” (http://sjp.pwn.pl). Natomiast określenie „wyrobić” (wyrabiać) znaczy m.in. tyle, co „produkować coś”. Można zatem uznać, że wyrobem jest coś, co zostało wytworzone bądź wyprodukowane.

Przepisy nie zawierają definicji wytwarzania (w wyniku czego mają powstawać nowe wyroby). Zgodnie z definicją słownikową „wytwarzać” to „produkować coś, tworząc wydzielać coś, powodować powstanie czegoś”. O zakwalifikowaniu działalności gospodarczej do działalności wytwórczej decyduje więc przede wszystkim końcowy efekt tej działalności, tj. powstanie z zakupionych czy wytworzonych materiałów nowego wyrobu.

Wyrób ten ma być nowy. Słownik języka polskiego definiuje przymiotnik „nowy” m.in. jako „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”. Uznać zatem należy, że cecha nowości ma się odnosić do tego, że przedmiot ten wcześniej nie istniał, zaś powstał właśnie w wyniku działań podatnika (polegających na wytworzeniu, wyprodukowaniu czegoś).

Jednocześnie zauważyć należy, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) Sekcja J obejmuje – „Usługi w zakresie informacji i komunikacji”.

Sekcja ta obejmuje: usługi związane z działalnością wydawniczą, włącznie z publikowaniem oprogramowania, usługi związane z produkcją filmów i nagrań dźwiękowych, usługi związane z działalnością radiofoniczną i telewizyjną, usługi telekomunikacyjne, usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz usługi powiązane, usługi w zakresie informacji.

W sekcji tej zawarty jest dział 59 – „USŁUGI ZWIĄZANE Z PRODUKCJĄ FILMÓW, NAGRAŃ WIDEO, PROGRAMÓW TELEWIZYJNYCH, NAGRAŃ DŹWIĘKOWYCH I MUZYCZNYCH”.

Natomiast w klasie 59.20 wskazano „USŁUGI W ZAKRESIE NAGRAŃ DŹWIĘKOWYCH I MUZYCZNYCH”

Zauważyć należy, że grupowanie to obejmuje: udzielanie licencji na korzystanie z praw do reprodukcji, dystrybucji i odtwarzania muzycznych nagrań wzorcowych, takich jak nagrania dźwiękowe, nagrane wstępnie taśmy i przedruki.

Jak wskazał Pan we wniosku, finalizacja współpracy następuje w momencie, gdy wytworzony utwór w pełni odpowiada oczekiwaniom klienta. Obejmuje to:

-dostarczenie gotowego produktu w postaci pliku dźwiękowego (zazwyczaj za pośrednictwem poczty elektronicznej lub innych metod cyfrowego transferu danych), który może być komercyjnie wykorzystywany,

-udostępnienie klientowi licencji na wykorzystanie utworu lub sprzedaż praw majątkowych w określonym zakresie, co stanowi przedmiot końcowej faktury.

W przeważającej większości przypadków do wytworzonych utworów udziela Pan licencji, co pozwala wielokrotnie czerpać z nich przychody – zarówno poprzez udzielanie nowych licencji na potrzeby kolejnych, innych projektów wymagających oprawy muzycznej, jak i przedłużanie bądź rozszerzanie licencji pierwotnych. Ponadto wskazał Pan, że umowy, które zawiera z klientami, spełniają przesłanki określone ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych i mają charakter umów określonych w art. 66 tej ustawy, czyli umów licencyjnych.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności prowadzonej przez Pana działalności oraz przytoczone przepisy i zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wskazać należy, że Pana działalność, z tytułu której uzyskuje wynagrodzenie za udzielanie licencji lub przeniesienie praw majątkowych do wykorzystania utworu w reklamach, filmach i innych projektach nie stanowi działalności wytwórczej. W świetle bowiem zasadmetodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wyroby stanowią: surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie. Trudno w opisanych okolicznościach uznać, że skomponowane i wyprodukowane na indywidualne zlecenie kontrahentów utwory muzyczne występują w obrocie, skoro udziela Pan do nich licencji lub też przenosi do nich autorskie prawa majątkowe, a zatem jedynie „korzysta” Pan z przysługujących autorskich praw do stworzonych utworów muzycznych. Pana działalność, polegająca na samodzielnym komponowaniu, produkcji i realizacji utworów muzycznych na indywidualne zlecenie kontrahentów w celu udzielenia licencji lub alternatywnie przeniesieniu autorskich praw majątkowychma niewątpliwie charakter działalności usługowej, a nie wytwórczej.

Zatem, w tym przypadku nie mamy do czynienia z działalnością wytwórczą, lecz z działalnością usługową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Należy wskazać w tym miejscu, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, nie definiuje pojęć takich, jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak, np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;

4) lutnicze;

5) wzornictwa przemysłowego;

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7) muzyczne i słowno-muzyczne;

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9) audiowizualne (w tym filmowe).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowićskutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Uwzględniając powyższe, w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami) – a przy tym jest wykonywana ramach działalności gospodarczej – to uzyskane z tego tytułu przychody stanowią przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko tut. organu w tym zakresie pośrednio obrazuje pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 14 czerwca 2022 r., sygn. akt: I SA/Rz 270/22, w którym WSA uznał, że:

W przypadku dzierżawy prawa majątkowego przychód określa treść umowy dzierżawy, a nie treść prawa majątkowego. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego, jakim jest znak towarowy, źródła przychodu należy upatrywać bezpośrednio w dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychody, które Pan osiąga z tytułu udzielania licencji do wyprodukowanych na zlecenie kontrahenta utworów muzycznych kwalifikują się do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, jako przychody z umów o podobnym charakterze do najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy składników majątku związanych z działalnością gospodarczą i są opodatkowane według stawki w wysokości 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Skoro bowiem – jak wynika z opisu sprawy – tworzy Pan utwory w ramach działalności gospodarczej, stanowią one niewątpliwie składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Natomiast przychody osiągane przez Pana z tytułu przeniesienia praw majątkowych do wyprodukowanych na zlecenie kontrahenta utworów muzycznych – opodatkowane są według stawki w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W opisanych przypadkach – jak już wcześniej wskazano – nie mamy do czynienia z działalnością wytwórczą, lecz z działalnością usługową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Podsumowując powyższe, w przypadku komponowania, produkcji i realizacji utworów muzycznych na zlecenie klienta, na które następnie udziela Pan licencji lub przenosi prawa majątkowe do tych utworów celem wykorzystania w reklamach, filmach i innych projektach (PKWiU 59.20), przychody z tej działalności są opodatkowane w następujący sposób:

-przychody uzyskiwane z tytułu udzielania licencji do wyprodukowanych przez siebie utworów muzycznych, które kwalifikują się do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT – według stawki w wysokości 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

-przychody uzyskiwane z tytułu przeniesienia praw majątkowych do utworów muzycznych – według stawki w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a tej ustawy.

Tym samym nieprawidłowe jest Pana stanowisko, zgodnie z którym przychody uzyskiwane z tytułu opisanej działalności opodatkowane są stawką ryczałtu w wysokości 5,5%, przewidzianą dla działalności wytwórczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie objętym pytaniem interpretacyjnym, a więc w zakresie ustalenia stawki ryczałtu dla opisanych usług. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych we wniosku, które nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pana do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.