czas pracy

Indywidualny rozkład czasu pracy – kiedy pracodawca może odmówić

Pracownik może złożyć do pracodawcy wniosek o ustalenie godzin wykonywania obowiązków dostosowanych do jego potrzeb zamiast obowiązującego go grafiku. Choć w przypadku rodziców ustawodawca ograniczył pracodawcy swobodę decyzji, przepisy wciąż dają temu ostatniemu szerokie możliwości odmowy

Rozkład czasu pracy to określone przez pracodawcę ramy wykonywania obowiązków służbowych, które mogą mieć charakter:

• względnie stały – gdy wynikają z układu zbiorowego pracy, regulaminu pracy lub obwieszczenia o czasie pracy – albo
• okresowy – gdy są ustalane w formie harmonogramu.

Obejmuje on zarówno wyznaczone godziny i dni pracy, jak i – w przypadku przerywanego systemu czasu pracy – przewidziane przerwy w świadczeniu pracy.

Dwa ujęcia

Pojęcie rozkładu czasu pracy funkcjonuje w dwóch odrębnych znaczeniach:

• po pierwsze, jako model organizacji pracy przyjęty w zakładzie pracy, o którym mowa w art. 150 kodeksu pracy (dalej: k.p.),
• po drugie, jako konkretny rozkład (plan) czasu pracy przypisany do danego pracownika, czyli harmonogram lub grafik czasu pracy.

W pierwszym przypadku chodzi o rozkład ustalany przez pracodawcę w regulaminie pracy albo (w razie jego braku) – w obwieszczeniu dotyczącym czasu pracy. W tym ujęciu wyznaczane są ogólne ramy organizacji pracy, które następnie stanowią podstawę do dalszego planowania. Drugie znaczenie odnosi się już do szczegółowego harmonogramu wskazującego konkretne dni i godziny pracy pracownika, czyli szczegółowy harmonogram lub grafik, według którego powinien on wykonywać swoje obowiązki.