czas pracy
Są rozbieżności w sprawie rekompensaty naruszonego odpoczynku dobowego
Odmienne stanowiska między resortem pracy a GIP dotyczą sposobu udzielania równoważnego odpoczynku w przypadku skrócenia 11-godzinnej przerwy dobowej. Spór dotyczy tego, czy wyrównanie ma nastąpić poprzez skrócenie czasu pracy, czy jedynie przez wydłużenie odpoczynku w innej dobie
W każdej dobie pracowniczej pracownik ma prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Powinien on przypadać w całości w ramach jednej doby pracowniczej – musi się w niej zarówno rozpocząć, jak i zakończyć.
Wymiar minimalnego odpoczynku dobowego nie zmienia się w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy ani tych, których obowiązują niższe normy czasu pracy niż przewidziane w kodeksie pracy (dalej: k.p.).
Czas odpoczynku liczy się od zakończenia pracy lub dyżuru. Nie jest on pomniejszany o czas dojazdu do pracy ani powrotu z niej.
Doba pracownicza
Dobą pracowniczą jest 24-godzinny okres liczony od momentu rozpoczęcia pracy zgodnie z obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy. W ramach tak ustalonej doby rozliczany jest minimalny odpoczynek. [przykład 1]
PRZYKŁAD 1
Limitowanie dyżuru
Rozkład czasu pracy pracownika przewiduje pracę w poniedziałek w godz. 8–16 oraz we wtorek w godz. 10–18. Powstała wątpliwość, czy pracownik może pełnić dyżur w poniedziałek po zakończeniu pracy do godziny 22:00.
