Interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.301.2025.2.KK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z związku z planowanym zawarciem ugody z bankiem i wypłatą kwoty z tego tytułu. Uzupełnił go Pan pismem z 23 czerwca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca A.A wraz ze swoją żoną B.A zawarli w dniu (...) 2008 r. umowę kredytu nr (...) (Kredyt mieszkaniowy) z X. (zwany dalej jako Bank).

Zgodnie z zawartą umową Bank udzielił kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego na kwotę 228.820,00 CHF z przeznaczeniem na:

1.budowę nieruchomości zlokalizowanej w Y;

2.refinansowanie zadłużenia z tytułu pożyczki zaciągniętej w innym banku; pożyczka ta była przeznaczona na zakup działki pod budowę nieruchomości, o której mowa w pkt 1 powyżej.

Stosownie do regulaminu produktowego dla kredytu mieszkaniowego i kredytu konsolidacyjnego X. kwota kredytu wypłacona została w złotych. W takiej sytuacji Bank dokonał przewalutowania według kursu obowiązującego w Banku na podstawie tabeli kursów kursu, właściwego dla danego rodzaju transakcji. Kredyt został wypłacony w trzech transzach, w łącznej wysokości 445.164,47 zł.

Spłata kredytu wraz z oprocentowaniem kredytu i innymi należnościami Banku powstałymi w związku z zawarciem umowy kredytu następowała poprzez obciążenie, w dacie wymagalności, rachunku bieżącego kwotą raty i innych należności oraz poprzez przelew tych środków na rachunek bieżącej obsługi kredytu. W przypadku kredytu walutowego należności Banku, wyrażone w walucie kredytu, Bank pobierał poprzez obciążenie rachunku bieżącego kwotą w złotych, stanowiącą ich równowartość. Równowartość w złotych ustalana była według kursu sprzedaży waluty obcej, obowiązującego w Banku na podstawie tabeli kursów, na dwa dni robocze przed datą wymagalności każdej należności Banku. Za zgodą Banku kredytobiorca mógł dokonywać spłaty kredytu walutowego, także w inny sposób, w tym w szczególności dokonywać spłaty w innej walucie obcej niż waluta kredytu. Jeżeli spłata rat kredytu walutowego następowała w innej walucie niż waluta kredytu, wówczas kwota wpłaty miała zostać przeliczona najpierw na złote po kursie kupna tej waluty, a następnie na walutę kredytu po kursie sprzedaży, przy zastosowaniu kursów obowiązujących w Banku na podstawie Tabeli kursów. Jeżeli spłata następowała po dacie wymagalności raty lub innych należności, do przeliczenia walut stosowano kursy z daty spłaty (II pozostałe postanowienia umowy kredytu 2.3.1).

Z racji otrzymywanego wynagrodzenia w walucie złotego polskiego, dokonywał Pan spłaty kredytu właśnie w tej walucie. Kredyt został spłacony w całości w dniu 19 listopada 2020 r., tj. przed terminem wynikającym z umowy.

Kredytowana nieruchomość stanowi Pana własność, nie była wynajmowana i nie była w niej prowadzona działalność gospodarcza. Nieruchomość jest stale zamieszkiwana.

Kredyt do dnia (...) 2017 r. spłacany był z majątku wspólnego. W dniu (...) 2017 r. pomiędzy Panem a żoną zawarta została umowa majątkowa małżeńska ustanawiająca rozdzielność majątkową.

Łącznie wpłacił Pan wraz żoną 948.252,40 zł na poczet zawartej umowy. Przysługująca nadpłata wynosi kwotę przekraczającą 400.000.00 zł.

Skierował Pan wraz z żoną pozew o zapłatę do Sądu Okręgowego w (...). Powództwo oparte zostało na przyjętej w orzecznictwie teorii dwóch kondykcji. Postępowanie prowadzone jest pod sygn. (...).

Bank wystąpił z propozycją ugodowego zakończenia sporu. W toku negocjacji ustalono, iż:

1) Bank dokona częściowego zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych na rzecz Kredytobiorcy w kwocie 350.000,00 PLN (par. 2 projektu ugody);

2) zmianie nie ulegną postanowienia zawartej umowy kredytu;

3) w § 4 projektu ugody wskazano, iż „Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że zwolnienie z części długu (umorzenie) skutkować będzie rozpoznaniem po jego stronie przychodu podatkowego, a Bank będzie zobowiązany do wypełnienia ciążących na nim obowiązków informacyjnych (tj. sporządzenia informacji PIT-11)”.

Uzupełnienie wniosku

Umowa kredytu hipotecznego zawarta została w dniu (...) 2008 r. z X. z siedzibą w (...) (obecnie V.). Jest to umowa kredytu hipotecznego denominowana do waluty franka szwajcarskiego (CHF).

Jest Pan właścicielem nieruchomości, na której nabycie został zaciągnięty kredyt.

Z treści regulaminu produktowego (dla kredytu mieszkaniowego i kredytu konsolidacyjnego) X., który dołączony został do umowy kredytu wynika, że:

a.„Kredyt mieszkaniowy” - oznacza kredyt przeznaczony na nabycie nieruchomości, budowę, na spłatę zadłużenia kredytobiorcy w banku lub innych bankach, a przeznaczonego wcześniej na wymienione cele.

b.„Kredyt Konsolidacyjny” - oznacza kredyt przeznaczony na spłatę zadłużenia kredytobiorcy w banku lub innych bankach wskazanego w umowie kredytu, a także - o ile warunki kredytu przewidują - dodatkowo na cel konsumpcyjny.

Zgodnie z zawartą umową kredytu znaczna jego część (około 90%) przeznaczona została na budowę domu (cel główny). Pozostała część przeznaczona została na spłatę zadłużenia kredytobiorcy z tytułu zaciągniętej pożyczki w innym banku (Z). Pożyczka ta posłużyła na nabycie działki, na której następnie rozpoczęto budowę domu finansowego z omawianej umowy kredytu hipotecznego. Wobec tego umowa ta spełniała regulaminową definicję kredytu mieszkaniowego. Analizując definicje kredytu konsolidacyjnego i kredytu refinansowego - ze względu na brak definicji ustawowych - należy uznać, że zakwestionowanej przez kredytobiorcę umowie bliżej jest do umowy kredytu konsolidacyjnego. Niemniej jak wcześniej wskazano, z definicji regulaminowych produktu wynika, że jest to umowa kredytu mieszkaniowego, którego pewna część posłużyła na spłatę zadłużenia kredytobiorcy w innym banku.

Wszyscy kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za spłatę kredytu.

Ugoda nie została z Bankiem zawarta. Otrzymał Pan projekt ugody, po którego analizie zwrócił się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. W zależności od interpretacji rozważać będzie zawarcie ugody, której podpisanie planowane jest na miesiąc lipiec-sierpień br.

Kwota 350.000,00 zł, to kwota, która wcześniej została przekazana przez kredytobiorców na rzecz Banku tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych.

Kwota 350.000,00 zł, którą kredytobiorcy mają otrzymać od Banku mieści się w kwocie wpłaconej podczas spłaty kredytu. Nadmienić należy, że kredyt został spłacony, a kredytobiorcy wpłacili łącznie kwotę ponad 900.000,00 zł.

W kredytowanej nieruchomości od kilku lat zamieszkuje wyłącznie Pan, jego żona oraz dzieci mieszkają pod innymi adresami. Wraz z żoną pozostaje Pan w związku małżeńskim. W dniu (...) 2017 r. pomiędzy Panem a żoną zawarta została umowa majątkowa małżeńska ustanawiająca rozdzielność majątkową.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem ugody z Bankiem, mającej na celu polubowne zakończenie sporu na tle spornej Umowy, otrzymana przez Pana kwota 350.000.00 zł tytułem zwrotu części rat kapitałowo-odsetkowych stanowić będzie dla niego przychód i czy w związku z tym powstanie po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zwrot przez Bank określonej kwoty pieniężnej tytułem zwrotu części rat kapitałowo-odsetkowych nie będzie stanowić dla niego przychodu i nie będzie po jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W opisie sprawy wskazał Pan, że (...) 2008 r. zawarł wraz z żoną umowę kredytu hipotecznego udzielonego w CHF przeznaczonego na budowę nieruchomości (domu) i refinansowanie zadłużenia z tytułu pożyczki zaciągniętej na zakup działki pod budowę nieruchomości. Kwota udzielonego kredytu wyniosła 228.820,00 CHF co stanowiło 445.164,47 zł. Kredyt został spłacony w całości 19 listopada 2020 r. Łącznie Pan i żona wpłacili na poczet zaciągniętego kredytu kwotę 948.252,40 zł. Bank wystąpił z propozycją ugodowego zakończenia sporu i zobowiązał się do częściowego zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych w wysokości 350.000,00 zł.

Wobec powyższego, skoro kwota 350.000 zł, stanowiąca zwrot części rat kapitałowo-odsetkowych, którą otrzyma Pan od banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłaconej podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie spowoduje po Pana stronie przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie zagadnienia objęte pytaniem. Inne kwestie poruszane we wniosku nie były przedmiotem oceny przez tut. organ.

Wskazać również należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba, która występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i będąca wnioskodawcą. W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana, nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pana żony).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem stanu faktycznego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.