Potrącenia ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych– jakie zasady obowiązują

Gdy płatnik wypłaca zasiłki, musi stosować odpowiednie odliczenia przewidziane przepisami. Procedury różnią się jednak od tych stosowanych przy wynagrodzeniu za pracę

Pracodawca, który w danym roku kalendarzowym jest płatnikiem zasiłków z ubezpieczeń społecznych, musi dokonywać potrąceń z wypłacanych świadczeń tj.: zasiłku chorobowego, opiekuńczego, macierzyńskiego, wyrównawczego i świadczenia rehabilitacyjnego. Ze względu na to, że są one odmienną kategorią przychodu od wynagrodzenia za pracę, stosuje zasady określone w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ustawa o FUS).

Egzekucja sądowa lub administracyjna

Egzekucja sądowa prowadzona jest na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego (dalej k.p.c.). Zgodnie z art. 833 par. 5 k.p.c., do egzekucji ze świadczeń pieniężnych przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa stosuje się przepisy o egzekucji ze świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Podobnie jest z egzekucją administracyjną. Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stanowi, że świadczenie pieniężne przysługujące z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wypłacane przez pracodawcę podlega egzekucji w zakresie określonym w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jednak jeśli zajęcie dotyczy wynagrodzenia za pracę, to na jego podstawie pracodawca, będący w danym roku kalendarzowym płatnikiem zasiłków, może również dokonywać potrąceń z wypłacanych świadczeń. Bowiem przez „wynagrodzenie” rozumie się wynagrodzenia oraz inne świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje okresowe świadczenia pieniężne, w tym świadczenia pieniężne przysługujące z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, wypłacane przez pracodawcę w okresie zatrudnienia, a także w okresie 12 miesięcy od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.