Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.382.2025.1.RM

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 czerwca 2025 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozliczenia w Polsce podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz braku obowiązku rejestracji dla celów VAT w Polsce. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Holandii.

Wnioskodawca jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Holandii i nie jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż (…).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności zamierza oferować zestawy prezentowe składające się z jego produktów. W związku z tym Wnioskodawca planuje nawiązać współpracę z polskim podmiotem (Kontrahent).

Kontrahent jest spółką z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce.

Kontrahent jest podmiotem, który specjalizuje się w co-packingu oraz posiada niezbędną wiedzę oraz zasoby techniczne i ludzkie do prowadzenia tego typu działalności. Co-packing - pakowanie kontraktowe, to usługa, w której firma zewnętrzna pakuje produkty dla innej firmy. Może to obejmować różne etapy pakowania, jak napełnianie, etykietowanie, zamykanie, czy przygotowywanie produktów do wysyłki.

W ramach przyszłej współpracy, Wnioskodawca będzie przemieszczać swoje produkty z magazynu w Holandii do zakładu Kontrahenta w Polsce. Kontrahent wykona na nich drobne prace, zgodnie z ustalonymi warunkami współpracy, tj. usługi co-packingu, w wyniku czego otrzyma gotowy produkt w postaci zestawu prezentowego gotowego do sprzedaży.

Wnioskodawca będzie przez cały czas pozostawał właścicielem produktów - zarówno przed, jak i po wykonaniu na nich prac. Kontrahent będzie zobowiązany wyłącznie do wykonania usług opisanych poniżej na przedmiotowych produktach. Kontrahent nie będzie prowadzić sprzedaży ani dystrybucji produktów.

Wartość prac wykonanych przez Kontrahenta - wraz z dostarczonymi przez Kontrahenta komponentami wykorzystywanymi w procesie pakowania (opakowania, wyściółki, drobne akcesoria) - będzie odpowiadać ok. 20% wartości gotowego zestawu prezentowego. Wartość ta może być - w zależności od zestawu - nieco wyższa lub nieco niższa niż 20%, niemniej w każdym przypadku zasadniczą wartość zestawu kształtować będą produkty wysyłane z Holandii.

Świadczone usługi co-packingu będą polegać na pakowaniu i łączeniu produktów Wnioskodawcy z dodatkowymi elementami tworząc kompletny zestaw prezentowy. W ramach procesu Kontrahent dostarcza dodatkowe komponenty, które są łączone z towarami dostarczanymi przez Wnioskodawcę, a po wykonaniu na nich prac, powstaje finalny produkt.

Kontrahent nie zmienia właściwości produktów Wnioskodawcy, a jedynie dodaje elementy dodatkowe, tak aby powstał finalny wyrób w postaci zestawu.

Po zakończeniu usługi towary w formie gotowego zestawu prezentowego, każdorazowo wracają w postaci finalnego produktu do magazynu Wnioskodawcy w Holandii.

Ewentualna późniejsza sprzedaż produktów do odbiorców z Polski lub innych państw następować będzie po przemieszczeniu towarów do Holandii.

Pytania

1)Czy przemieszczenie produktów przez Wnioskodawcę z Holandii do Polski i z Polski do Holandii stanowić będzie odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?

2)Czy Wnioskodawca, w związku z planowanymi przemieszczeniami, będzie zobowiązany do dokonania rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy,

1)Przemieszczenie produktów przez Wnioskodawcę z Holandii do Polski i z Polski do Holandii nie będzie stanowić odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

2)Wnioskodawca, w związku z planowanymi przemieszczeniami, nie będzie zobowiązany do dokonania rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska

Stanowisko w zakresie pytania pierwszego

Zgodnie z art. 11 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz, należących do niego towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, przy zachowaniu dodatkowych warunków.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W przypadku zatem gdy podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z państwa członkowskiego UE do Polski, na terytorium Polski nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• na przemieszczonych towarach mają być wykonane w Polsce na rzecz podatnika usługi polegające na ich wycenie lub wykonaniu innych prac;
• po wykonaniu usług towary zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, nie ulega wątpliwości spełnienie przez Wnioskodawcę pierwszego z warunków, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie bowiem przemieszczał z Holandii do Polski należące do niego towary w celu wykonania na nich przez polskiego Kontrahenta usługi polegającej na co-packingu. Czynności dokonywane przez Kontrahenta powinny być traktowane jako świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym. Kontrahent świadczy zaś taką usługę, a w toku prac dostarcza jedynie dodatkowo pewne komponenty.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyjaśniono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r. sygn. IPTPP2/4512-637/15-3/SM: „Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.”

W związku z powyższym, należy uznać, iż czynności wykonywane przez Kontrahenta stanowią świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Okoliczność tę potwierdza dodatkowo fakt, iż wartość świadczonych przez Kontrahenta usług oraz dostarczonych towarów stanowi mniej niż połowę wartości końcowego produktu, co wskazuje, iż zasadnicza wartość generowana jest na innym etapie łańcucha dostaw, a Wnioskodawca nabywa usługę, przy okazji świadczenia której dostarczane są dodatkowe komponenty. Wskazuje to, iż zasadniczą istotą usług świadczonych przez Kontrahenta jest nie tyle wytworzenie i dostarczenie nowego produktu, ile przetworzenie i wzbogacenie o dodatkowe elementy towarów Wnioskodawcy.

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-637/15-3/SM, w której wskazano, że „Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, iż w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, zdaniem tut. Organu należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym.”

Podobne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. IPTPP2/443-338/13-2/KW, czy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. ITPP2/443-1029a/08/RS.

Jakkolwiek kryterium wartościowe nie może być uznawane za wyłączny czynnik determinujący charakter świadczenia, to zasadniczo potwierdza ono, iż zasadniczo Wnioskodawca nabywa usługę, nie zaś towar.

Również drugi warunek zawarty w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT pozostaje spełniony, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta produkty prac Kontrahenta (stanowiące własność Wnioskodawcy) są każdorazowo powrotnie przemieszczane do Holandii.

Jednocześnie, przemieszczenie przez Wnioskodawcę finalnych produktów z Polski do Holandii nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów mogłaby mieć miejsce w sytuacji, gdyby towary sprowadzone zostały uprzednio do Polski w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tj. gdyby uznano, że przemieszczenie towarów z siedziby Wnioskodawcy (Holandia) do Kontrahenta (Polska) w celu wykonania na nich usług, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W świetle przedstawionego wyżej uzasadnienia dla stanowiska, zgodnie z którym przemieszczenia towarów z siedziby Wnioskodawcy na terytorium Polski nie uznaje się w całości, w momencie dokonania przemieszczenia, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT - konsekwentnie powrotne przemieszczenie towarów z Polski do Holandii, nie może stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane w tożsamych stanach faktycznych, m.in. interpretacja indywidualna z 18 grudnia 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.643.2020.1.RR.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie produktów przez Wnioskodawcę z Holandii do Polski i z Polski do Holandii nie będzie stanowić odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Stanowisko w zakresie pytania drugiego

Zgodnie z treścią art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik, przed dokonaniem pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT winien złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Katalog czynności z art. 5 ustawy o VAT obejmuje:

1)odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając zatem na uwadze fakt, iż przedmiotowe przemieszczenie - jako korzystające z wyłączenia przewidzianego właściwymi przepisami - nie będzie stanowić u Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy stwierdzić, iż przemieszczenie to nie mieści się w katalogu zakreślonym w art. 5 ustawy o VAT.

Jedynie dla porządku Wnioskodawca doda, iż przemieszczenie to nie może być uznane za import ani eksport towarów, jak również za świadczenie usług ani dostawę towarów na terytorium kraju.

Wobec powyższego, z uwagi na niespełnienie warunku zakreślonego w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT po stronie Wnioskodawcy - w związku z przemieszczeniem będącym przedmiotem wniosku - nie powstanie obowiązek rejestracji dla potrzeb VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowanymi przemieszczeniami, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju do Polski. W myśl tej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie - dokonywane przez ten sam podmiot.

Jednocześnie należy wskazać, że norma art. 11 ust. 1 podlega pewnym ograniczeniom, a jednym z nich jest przemieszczenie towarów w celu wykonania na nich usług na terytorium kraju.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przy czym, według art. 12 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Zatem, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towaru. Podatek należny z tego tytułu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Ponadto, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 1-3 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W takiej sytuacji zachodzi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ponadto, w myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Powołany art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Holandii i jest w tym kraju zarejestrowany dla potrzeb VAT. Zamierzają Państwo oferować zestawy prezentowe składające się ze swoich produktów (…). W związku z tym planują Państwo nawiązać współpracę z polskim podatnikiem (Kontrahent). Transakcja będzie przebiegała w ten sposób, że Państwo będą przemieszczać swoje produkty z magazynu w Holandii do zakładu Kontrahenta w Polsce, gdzie Kontrahent będzie wykonywał na tych towarach usługi co-packingu. Usługa co-packingu polega na tym, że firma zewnętrzna pakuje produkty dla innej firmy. Usługa ta może obejmować różne etapy pakowania, tj. napełnianie, etykietowanie, zamykanie oraz przygotowywanie produktów do wysyłki. Efektem usługi co-packingu będzie zestaw prezentowy, który będzie transportowany do Państwa magazynu w Holandii i tam ewentualnie sprzedawany odbiorcom z Polski lub innych państw. Zasadniczą wartość zestawu będą kształtować należące do Wnioskodawcy produkty wysyłane z Holandii, natomiast wartość prac wykonanych przez Kontrahenta wraz z dostarczonymi przez niego komponentami wykorzystywanymi podczas pakowania - będzie stanowić ok. 20% wartości gotowego zestawu prezentowego.

Ad 1

Wątpliwości wyrażone w pytaniu 1 dotyczą potwierdzenia, że przemieszczenie towarów z Holandii do Polski nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz, że przemieszczenie towarów z Polski do Holandii nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W Państwa ocenie, w odniesieniu do przemieszczenia towarów z Holandii do Polski znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, w związku z czym nie będą Państwo zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy ani do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy w związku z przemieszczeniem towarów z Polski do Holandii.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wykonanie na terytorium Polski usług na przemieszczanych towarach (polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac) oraz (po wykonaniu usług) powrotne przemieszczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały przemieszczone na terytorium Polski. Zatem, towar nie może zostać „skonsumowany” w Polsce. Regulacja ta nie obejmuje więc swoim zakresem sytuacji, w której towar przemieszczany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju jest w Polsce przedmiotem dostawy. Przemieszczenie towarów do Polski, powinno co do zasady wiązać się z zamiarem powrotnego przemieszczenia tych towarów z kraju do państwa, z którego zostały przywiezione, po wykonaniu usług, dla których dane towary zostały przywiezione na terytorium kraju.

Jednocześnie wskazać należy, że istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać wyrób pożądany przez zleceniodawcę. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria.

W analizowanej sprawie, będą Państwo przemieszczali do Polski towary własne z Holandii do Polski w celu wykonania na nich usług co-packingu (pakowanie kontraktowe). Usługi co-packingu świadczone przez Kontrahenta będą polegały na pakowaniu i łączeniu Państwa produktów z dodatkowymi elementami dostarczonymi przez Kontrahenta i wykorzystywanymi podczas pakowania (opakowania, wyściółki, drobne akcesoria). Kontrahent nie będzie zmieniał właściwości Państwa produktów - będzie jedynie dodawał elementy dodatkowe, tak aby powstał finalny wyrób. W wyniku wykonanych usług co-packingu powstanie gotowy do sprzedaży zestaw prezentowy (produkt finalny). Każdorazowo, po zakończeniu usługi co-packingu, towary będą wracały w postaci finalnego produktu do Państwa magazynu w Holandii. Przy tym, z okoliczności sprawy wynika, że po przemieszczeniu towarów z Holandii do Polski pozostaną Państwo właścicielem tych towarów (przed i po wykonaniu usług co-packingu). Kontrahent nie będzie prowadził sprzedaży ani dystrybucji produktów. Ewentualna sprzedaż ww. towarów będzie dokonywana dopiero po przemieszczeniu towarów do Holandii.

Zatem, skoro towary przemieszczone przez Państwa z Holandii do Polski mają być przedmiotem wykonania na tych towarach usług co-packingu na terytorium kraju, a następnie po wykonaniu tych usług zostaną odesłane do kraju, z którego zostały pierwotnie przetransportowane do Polski (Holandia), należy zgodzić się z Państwem, że w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. W konsekwencji, przemieszczenie towarów z Holandii do Polski w celu wykonania usług co-packingu na tych towarach, nie będzie stanowiło dla Państwa, w momencie dokonania tego przemieszczenia, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Jednocześnie należy zgodzić się z Państwem, że w związku z powrotnym przemieszczeniem towarów z Polski do Holandii nie będą Państwo zobowiązani do rozliczenia w Polsce podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 1, z którego wynika, że nie będą Państwo zobowiązani do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy w związku z przemieszczeniem towarów z Holandii do Polski ani do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy w związku z przemieszczeniem towarów z Polski do Holandii jest prawidłowe.

Ad 2

Państwa wątpliwości dotyczą również obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce w związku z planowanymi przemieszczeniami towarów.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie, stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy:

Zatem obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

Z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji wynika, że przemieszczenie towarów z Holandii do Polski w celu wykonania na tych towarach usług co-packingu nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, natomiast ich powrotny wywóz z Polski do Holandii nie będzie stanowił wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przy tym, z okoliczności przedstawionych we wniosku nie wynika, aby poza przemieszczeniem towarów własnych w celu wykonania na nich usług co-packingu z Holandii do Polski dokonywali Państwo w Polsce czynności podlegające opodatkowaniu VAT wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem skoro, nie będą Państwo wykonywali czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, nie będą Państwo zobowiązani do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy w związku z przemieszczeniami towarów objętych wnioskiem.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, z którego wynika, że w związku z planowanymi przemieszczeniami towarów nie będą Państwo zobowiązani do dokonania rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.