Interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.541.2025.2.ŻR
Rekompensata otrzymywana przez operatora publicznego transportu zbiorowego od organizatora nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż nie wpływa bezpośrednio na cenę usług świadczonych pasażerom i nie jest subwencją związaną bezpośrednio z ceną w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że otrzymywana od Organizatora - jednostki samorządu terytorialnego - rekompensata strat wynikających ze świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, przyznana na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, nie stanowi podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 czerwca 2025 r. (data wpływu 17 czerwca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób. Spółka posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.
Wnioskodawca nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych z żadną jednostką samorządu terytorialnego i nie posiada z nimi powiązań organizacyjnych, kapitałowych ani osobowych. Tym samym, Wnioskodawca nie jest podmiotem wewnętrznym w rozumieniu art. 5 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego.
Na podstawie umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego (dalej: „Organizator”), Wnioskodawca jako operator publicznego transportu zbiorowego realizuje przewozy osób zgodnie z warunkami określonymi przez Organizatora. Zakres ten obejmuje m.in. trasy, rozkłady jazdy, kategorie ulg, jak również wysokość opłat taryfowych. Umowa została zawarta w trybie i na warunkach określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1343, dalej: „u.p.t.z.”) oraz z uwzględnieniem postanowień Rozporządzenia 1370/2007.
Źródłami przychodu Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego są w szczególności:
1.wpływy ze sprzedaży biletów oraz inne opłaty taryfowe podlegające opodatkowaniu VAT (co do zasady - stawką 8%);
2.rekompensata z tytułu utraconych przychodów, należna na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c /u.p.t.z., w związku ze stosowaniem na obszarze Organizatora ustawowych lub lokalnych uprawnień do ulgowych przejazdów.
Z uwagi na fakt, że wpływy uzyskiwane z tytułu świadczenia usług nie pokrywają całkowitych kosztów działalności przewozowej, Wnioskodawca otrzymuje rekompensatę wypłacaną przez Organizatora. Celem rekompensaty jest pokrycie ujemnego wyniku finansowego netto związanego z wykonywaniem usług transportu zbiorowego, ustalanego zgodnie z przepisami Rozporządzenia 1370/2007 oraz umową zawartą z Organizatorem. Umowa przewiduje m.in. sposób kalkulacji wysokości rekompensaty oraz jej maksymalną wartość przypadającą na dany okres.
Rekompensata ta nie ma wpływu na ceny biletów, które są ustalane przez Organizatora. Wypłata rekompensaty następuje wyłącznie w przypadku wykazania przez Operatora straty finansowej, a jej wysokość ograniczona jest do kwoty odpowiadającej rzeczywistemu wynikowi finansowemu netto świadczenia usług transportowych. Rekompensata nie jest związana z konkretnym biletem ani pasażerem, lecz dotyczy całości działalności w zakresie transportu publicznego realizowanego na podstawie umowy.
Uzupełnienie wniosku:
1.Czy elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji były/są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej?
Ad. 1 Nie. Elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o interpretację indywidualną nie były i nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej ani kontroli celno- skarbowej. Jednakże Naczelnik Urzędu Skarbowego, pod który podlega Wnioskodawca zwrócił się do Wnioskodawcy z informacją, iż otrzymywana przez Wnioskodawcę od Organizatora - jednostki samorządu terytorialnego - rekompensata strat wynikających ze świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego przyznana na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Naczelnik poinformował również, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stanu faktycznego jest błędne. Z uwagi na informację Naczelnika Urzędu Skarbowego Wnioskodawca naliczył podatek od towarów i usług od otrzymanej rekompensaty.
2.Czy sprawa została rozstrzygnięta w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego?
Ad. 2 Nie. Wniosek dotyczy zdarzenia przeszłego i nie był wcześniej przedmiotem rozstrzygnięcia w drodze decyzji lub postanowienia organu podatkowego.
3.W jaki sposób jest kalkulowana wysokość otrzymywanej przez Państwa rekompensaty?
Ad. 3 Wysokość rekompensaty kalkulowana jest na podstawie wyniku finansowego netto z działalności w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 oraz postanowieniami umowy zawartej z Organizatorem. Uwzględnia ona rzeczywiste koszty i przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia usług przewozowych, w tym wpływy z biletów. W celu prawidłowego wyliczenia przysługującej rekompensaty ustala zysk finansowy, w którym poniesione koszty netto w związku ze zobowiązaniem z tytułu świadczenia usług publicznych zawartych na podstawie umowy o oświadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego pomniejszonych o wszystkie dodatnie wpływy finansowych wygenerowane na sieci obsługiwanej w ramach danego zobowiązania z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego oraz przychodów taryfowych i innych przychodów.
4.Czy z ekonomicznego punktu widzenia są Państwo w stanie świadczyć usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego bez otrzymanej rekompensaty, a jeśli tak, to w jaki sposób pokrywaliby Państwo powstałą stratę finansową?
Ad. 4 Nie. Wnioskodawca nie byłby w stanie świadczyć usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego bez otrzymywanej rekompensaty. Przychody z biletów nie pokrywają rzeczywistych kosztów działalności przewozowej, co skutkowałoby stratą finansową uniemożliwiającą kontynuowanie tej działalności.
5.Czy świadczyliby Państwo ww. usługi, gdyby nie otrzymywali rekompensaty?
Ad. 5 Nie. Bez zapewnienia mechanizmu rekompensaty świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego byłoby ekonomicznie nieuzasadnione i nie byłoby przez Spółkę realizowane.
6.Czy odpłatność pasażerów jest niższa w związku z otrzymywaną rekompensatą?
Ad. 6 Nie. Odpłatność pasażerów nie jest niższa w związku z rekompensatą. Ceny biletów oraz innych opłat taryfowych podlegających opodatkowaniu VAT i nie będących częścią działalności usługowej w zakresie publicznego transportu zbiorowego osób objętego rekompensatą nie są ustalane przez Organizatora oraz ich wysokość nie jest uzależniona od otrzymywanej rekompensaty kosztów.
7.Czy – gdyby Państwo nie otrzymywali rekompensaty – cena wykonywanych świadczeń byłaby wyższa, tj. kalkulowana w taki sposób, aby zrekompensować stratę finansową?
Ad. 7 Nie. Cena usługi nie byłaby wyższa z uwagi na brak otrzymywania rekompensaty. Wnioskodawca nie świadczyłby usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
8.Od czego jest uzależniona wysokość rekompensaty (np. ilości wykonanych kursów w zakresie publicznego transportu zbiorowego, ilości pasażerów, itp.)?
Ad. 8 Wysokość rekompensaty jest uzależniona od różnicy między kosztami świadczenia usług przewozowych a przychodami z ich realizacji (głównie sprzedaży biletów). Wysokość rekompensaty wyliczana jest na podstawie zestawienia kosztów netto poniesionych w związku ze zobowiązaniem z tytułu świadczenia usług publicznych zawartych na podstawie umowy o oświadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego pomniejszonych o wszystkie dodatnie wpływy finansowych wygenerowane na sieci obsługiwanej w ramach danego zobowiązania z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego oraz przychodów taryfowych i innych przychodów.
Pytanie
Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę od Organizatora - jednostki samorządu terytorialnego - rekompensata strat wynikających ze świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, przyznana na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, wskazana rekompensata nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.
Rekompensata ta stanowi instrument finansowy służący pokryciu deficytu wynikającego z realizacji usług o charakterze użyteczności publicznej i nie stanowi zapłaty za konkretne świadczenie realizowane na rzecz Organizatora. Ostatecznym beneficjentem usług jest społeczeństwo - pasażerowie, którzy nabywają bilety, a nie sam Organizator. Wnioskodawca świadczy zatem usługi przewozowe bezpośrednio na rzecz pasażerów, a jego wynagrodzenie z tego tytułu stanowią wpływy ze sprzedaży biletów.
Rekompensata wypłacana przez Organizatora ma charakter wyrównawczy i służy pokryciu ujemnego wyniku finansowego netto, jaki powstaje w związku z wykonywaniem usług transportu publicznego zgodnie z umową. Nie ma możliwości przyporządkowania tej rekompensaty do konkretnego biletu, pasażera czy przewozu, a tym samym brak jest jakiegokolwiek bezpośredniego wpływu rekompensaty na cenę świadczonych usług.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności w wyroku z dnia 8 maja 2025 r. w sprawie C 615/23, w którym TSUE stwierdził, że rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu terytorialnego operatorowi usług transportu zbiorowego, która nie ma bezpośredniego przełożenia na cenę biletu, nie może być uznana za subwencję bezpośrednio związaną z ceną usługi i w związku z tym nie powinna wchodzić w skład podstawy opodatkowania VAT.
Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. I SA/Gd 1392/19, wskazując, że brak jest ekwiwalentności pomiędzy Organizatorami a Operatorami, a wypłacana rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę biletu.
Wnioskodawca podziela przedstawioną w orzecznictwie linię interpretacyjną i stoi na stanowisku, że dokumentowanie rekompensaty winno następować za pomocą not księgowych załączanych do wniosków o jej wypłatę, a nie faktur VAT, ponieważ rekompensata nie stanowi wynagrodzenia za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jednakże, w ostatnim czasie Naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego, pod który podlega Wnioskodawca, zajął przeciwne stanowisko, uznając, że otrzymywane przez Spółkę rekompensaty powinny zostać uznane za obrót podlegający opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Spółka została zobowiązana do dokonania wstecznego rozliczenia podatku VAT od otrzymanych rekompensat, co spowodowało istotne obciążenia finansowe i wątpliwości co do poprawności stanowiska organu podatkowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak wynika z treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.
Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.
Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że wykonując opisane we wniosku czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają Państwo w charakterze podatnika podatku VAT.
Dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe, itd.).
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenia wymaga, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.
Zasady finansowania przewozów o charakterze publicznym zostały uregulowane w ustawie z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 258), dalej ustawa o publicznym transporcie zbiorowym.
Art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że:
Rekompensata - środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
Organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest:
1) gmina:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
b) której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
W myśl art. 50 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na:
1) pobieraniu przez operatora lub organizatora opłat w związku z realizacją usług świadczonych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, lub
2) przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu:
a) utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym, lub
b) utraconych przychodów w związku ze stosowaniem uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora, o ile zostały ustanowione, lub
c) poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, lub
3) udostępnianiu operatorowi przez organizatora środków transportu na realizację przewozów w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
Stosownie do art. 51 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
Źródłem finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej mogą być w szczególności:
1) środki własne jednostki samorządu terytorialnego będącej organizatorem;
2) środki z budżetu państwa.
Zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
Do źródeł finansowania, o których mowa w ust. 1, należą również wpływy ze sprzedaży biletów oraz wpływy z opłat dodatkowych pobieranych od pasażerów, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe.
W myśl art. 52 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
Operatorowi przysługuje rekompensata, jeżeli wykaże, że podstawą poniesionej straty z tytułu realizacji usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego są utracone przychody i poniesione koszty, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2, proporcjonalnie do poniesionej straty.
Jak stanowi art. 52 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:
W ramach rekompensaty, w części, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c, operatorowi przysługuje rozsądny zysk, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007.
Z kolei na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest natomiast podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.
Z treści powołanych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.
Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.
W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:
Podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że na podstawie umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego, Państwo jako operator publicznego transportu zbiorowego realizują przewozy osób.
Źródłami Państwa przychodu z tytułu świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego są w szczególności:
1.wpływy ze sprzedaży biletów oraz inne opłaty taryfowe podlegające opodatkowaniu VAT (co do zasady - stawką 8%);
2.rekompensata z tytułu utraconych przychodów, należna na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c /u.p.t.z., w związku ze stosowaniem na obszarze Organizatora ustawowych lub lokalnych uprawnień do ulgowych przejazdów.
Z uwagi na fakt, że wpływy uzyskiwane z tytułu świadczenia usług nie pokrywają całkowitych kosztów działalności przewozowej, otrzymują Państwo rekompensatę wypłacaną przez Organizatora. Celem rekompensaty jest pokrycie ujemnego wyniku finansowego netto związanego z wykonywaniem usług transportu zbiorowego. Rekompensata ta nie ma wpływu na ceny biletów, które są ustalane przez Organizatora. Wypłata rekompensaty następuje wyłącznie w przypadku wykazania przez Operatora straty finansowej, a jej wysokość ograniczona jest do kwoty odpowiadającej rzeczywistemu wynikowi finansowemu netto świadczenia usług transportowych. Rekompensata nie jest związana z konkretnym biletem ani pasażerem, lecz dotyczy całości działalności w zakresie transportu publicznego realizowanego na podstawie umowy. Ponadto – jak Państwo wskazali - wysokość rekompensaty jest uzależniona od różnicy między kosztami świadczenia usług przewozowych a przychodami z ich realizacji (głównie sprzedaży biletów). Wysokość rekompensaty wyliczana jest na podstawie zestawienia kosztów netto poniesionych w związku ze zobowiązaniem z tytułu świadczenia usług publicznych, zawartych na podstawie umowy o oświadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, pomniejszonych o wszystkie dodatnie wpływy finansowych wygenerowane na sieci obsługiwanej w ramach danego zobowiązania z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego oraz przychodów taryfowych i innych przychodów.
Odnosząc się do okoliczności sprawy zasadnym jest odwołanie się do wyroku TSUE z 8 maja 2025 r. w sprawie C‑615/23 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko P. S.A.). Przedmiotem tego wyroku jest bowiem sytuacja, w której Spółka realizująca (na podstawie umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego) publiczny transport zbiorowy, pokrywa część kosztów z wpływów z biletów, a pozostałą część uzyskuje w formie rekompensaty od tej jednostki działającej jako organizator.
W wyroku tym TSUE wskazał, że:
Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z informacjami zawartymi w postanowieniu odsyłającym i w uwagach na piśmie organu podatkowego bezpośrednimi odbiorcami usług publicznego transportu zbiorowego, które operator tych usług zamierza świadczyć, są użytkownicy rzeczonych usług, którzy zakupują bilety w zamian za te usługi, podczas gdy organizator wypłacający rekompensatę temu operatorowi nie jest uważany za odbiorcę tej usługi. Tak więc w niniejszej sprawie organizator ten posiada status „osoby trzeciej” w rozumieniu tego art. 73 (pkt 22)
Co się tyczy kwestii, czy rekompensata ta stanowi subwencję związaną bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT, z orzecznictwa Trybunału wynika, że przewidując, że do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w określonych w tym przepisie przypadkach, niektóre subwencje przyznane podatnikom, ów art. 73 zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji [zob. analogicznie wyrok z dnia 9 października 2019 r., C i C (VAT i dotacje rolne), C‑573/18 i C‑574/18, EU:C:2019:847, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo] (pkt 23)
Zgodnie z brzmieniem tego przepisu stosuje się on, gdy subwencja jest bezpośrednio związana z ceną danej transakcji. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w takim przypadku subwencję można uznać za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym może ona podlegać opodatkowaniu [zob. analogicznie wyrok z dnia 9 października 2019 r., C i C (VAT i dotacje rolne), C‑573/18 i C‑574/18, EU:C:2019:847, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo] (pkt 24)
Ponadto należy zbadać, czy nabywcy towarów lub usługobiorcy czerpią zysk z subwencji przyznanej jej beneficjentowi. Niezbędne jest bowiem, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący ceny, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji [zob. analogicznie wyrok z dnia 9 października 2019 r., C i C (VAT i dotacje rolne), C‑573/18 i C‑574/18, EU:C:2019:847, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo]. (pkt 25)
Ponadto możliwe powinno być zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja [zob. analogicznie wyrok z dnia 9 października 2019 r., C i C (VAT i dotacje rolne), C‑573/18 i C‑574/18, EU:C:2019:847, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo]. (pkt 26)
W pojęciu „subwencje związane bezpośrednio z ceną” w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT mieszczą się zatem jedynie te subwencje, które stanowią całkowicie lub częściowo świadczenie uzyskiwane w zamian za określone dostawy towarów lub świadczenia usług oraz są przyznawane przez osobę trzecią sprzedawcy lub świadczącemu usługi [zob. analogicznie wyrok z dnia 9 października 2019 r., C i C (VAT i dotacje rolne), C‑573/18 i C‑574/18, EU:C:2019:847, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo]. (pkt 27)
W niniejszej sprawie z postanowienia odsyłającego wynika, że rozpatrywane w postępowaniu głównym usługi publicznego transportu zbiorowego są świadczone na podstawie umowy zawartej między jednostką samorządu terytorialnego, działającą jako organizator, który ustala cenę biletów, a spółką P., działającą w charakterze operatora. Ponieważ przychody uzyskane w szczególności ze sprzedaży biletów są niewystarczające do pokrycia kosztów tych usług, jednostka samorządu terytorialnego wypłaca spółce P. zryczałtowaną rekompensatę, której kwota nie może przekraczać kwoty odpowiadającej ujemnemu wynikowi finansowemu wynikającemu ze wspomnianych usług, a w każdym razie maksymalnej kwoty ustalonej na dany okres. (pkt 28)
Jak stwierdził sąd odsyłający, taka rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportowych, ustaloną przez organizatora tych usług, ponieważ celem tej rekompensaty jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tą działalnością. (pkt 29)
W tych okolicznościach należy stwierdzić, że rekompensata taka jak rozpatrywana w postępowaniu głównym nie jest wypłacana operatorowi konkretnie w celu świadczenia przez niego usługi transportowej na rzecz określonego usługobiorcy i nie ma wpływu na cenę, jaką ma zapłacić ten usługobiorca, ponieważ cena ta nie jest ustalana w taki sposób, że zmniejsza się proporcjonalnie do rekompensaty wypłacanej podmiotowi świadczącemu tę usługę. Natomiast, jak zauważyła w istocie rzecznik generalna w pkt 54 opinii, wspomniana rekompensata jest przyznawana a posteriori i jest niezależna od konkretnego korzystania z usług transportowych, lecz zależy od liczby oferowanych wozokilometrów. Taka rekompensata nie wchodzi zatem w zakres pojęcia „subwencji bezpośrednio związanych z ceną” w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT. (pkt 30)
Wniosku tego nie podważa fakt, że bez takiej rekompensaty, która pozwala na wyraźne obniżenie ceny świadczonej usługi, cena biletów dla odbiorców tej usługi musiałaby być wyższa. (pkt 31)
Jak zauważyła rzecznik generalna w pkt 58 opinii, należy bowiem uznać, że każda dotacja siłą rzeczy może mieć wpływ na kalkulację cen, niezależnie od tego, czy jest ona dokonywana przez beneficjenta dotacji, czy też, jak w niniejszym przypadku, przez organizatora wypłacającego rzeczoną dotację. Tymczasem, jak wynika z orzecznictwa Trybunału, sam fakt, że finansowanie może mieć wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podmiot otrzymujący to finansowanie, nie wystarcza, aby objąć to finansowanie opodatkowaniem jako subwencji bezpośrednio związanej z ceną w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT (zob. podobnie wyrok z dnia 22 listopada 2001 r., Office des produits wallons, C-184/00, EU:C:2001:629, pkt 12). (pkt 32)
(…). w niniejszej sprawie z usług publicznego transportu zbiorowego nie korzystają osoby, które można wyraźnie zidentyfikować, lecz wszyscy potencjalni pasażerowie. Ponadto rekompensata jest obliczana bez uwzględniania tożsamości i liczby użytkowników świadczonej usługi. (pkt 39)
W świetle całości powyższych rozważań odpowiedź na przedłożone Trybunałowi pytanie powinna brzmieć tak, iż art. 73 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że zryczałtowana rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu terytorialnego przedsiębiorstwu świadczącemu usługi publicznego transportu zbiorowego i mająca na celu pokrycie strat poniesionych w ramach świadczenia tych usług nie wchodzi w zakres podstawy opodatkowania tego przedsiębiorstwa. (pkt 40)
Mając na uwadze przepisy art. 29a ust. 1 ustawy oraz orzeczenie TSUE w sprawie C-615/23 stwierdzenia wymaga, że otrzymywana przez Spółkę od Gminy rekompensata za świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Wprawdzie we wniosku wskazali Państwo, że nie są Państwo podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych z żadną jednostką samorządu terytorialnego i nie posiadają Państwo z nimi powiązań organizacyjnych, kapitałowych ani osobowych, tym samym nie są Państwo podmiotem wewnętrznym w rozumieniu art. 5 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Okoliczność ta nie może jednak przesądzać o konieczności opodatkowania otrzymywanej przez Spółkę rekompensaty.
Z wniosku wynika bowiem, że:
-Państwo jako operator publicznego transportu zbiorowego realizują przewozy osób zgodnie z warunkami określonymi przez Organizatora m.in. w zakresie kategorii ulg i wysokości opłat taryfowych,
-rekompensata z tytułu utraconych przychodów jest należna Państwu na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c u.p.t.z., w związku ze stosowaniem na obszarze Organizatora ustawowych lub lokalnych uprawnień do ulgowych przejazdów,
-otrzymują Państwo rekompensatę wypłacaną przez Organizatora z uwagi na fakt, że wpływy uzyskiwane z tytułu świadczenia usług nie pokrywają całkowitych kosztów działalności przewozowej,
-celem rekompensaty jest pokrycie ujemnego wyniku finansowego netto związanego z wykonywaniem usług transportu zbiorowego, ustalanego zgodnie z przepisami Rozporządzenia 1370/2007 oraz umową zawartą z Organizatorem,
-wysokość rekompensaty kalkulowana jest na podstawie wyniku finansowego netto z działalności w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 oraz postanowieniami umowy zawartej z Organizatorem.
W związku z powyższym, w świetle orzeczenia TSUE w sprawie C-615/23, stwierdzenia wymaga, że rekompensata nie jest wypłacana Państwu w celu świadczenia przez Państwa Spółkę usługi transportowej na rzecz określonego usługobiorcy i nie ma wpływu na cenę, jaką ma zapłacić ten usługobiorca. Rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportowych, ustaloną przez organizatora tych usług, ponieważ celem tej rekompensaty jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tą działalnością.
Z uwagi na powyższe, otrzymywana przez Państwa od Organizatora - jednostki samorządu terytorialnego - rekompensata strat wynikających ze świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, przyznana na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, nie stanowi podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?