Interpretacja indywidualna z dnia 25 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.630.2025.1.MN

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

28 czerwca 2022 r. działając przez profesjonalnego pełnomocnika, adw. (...), wniesiony został w Pani imieniu pozew przeciwko bankowi (…) S.A. Pozew wpłynął do sądu 4 lipca 2022 r.

Wyrokiem z 3 października 2024 r. sygn. akt (…), Sąd Okręgowy w (…) ustalił nieważność umowy nr (…) o kredyt mieszkaniowy (…), zawartej 13 września 2007 r. pomiędzy Panią, a (…) S.A. z siedzibą w (…), którego następcą prawnym jest bank (…) S.A. z siedzibą w (…).

W wyroku tym sąd zasądził od banku (…) S.A. na Pani rzecz kwotę 750.546,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lutego 2023 r. do dnia zapłaty.

Pozew zawierał roszczenie główne o ustalenie nieważności umowy kredytowej oraz zapłatę kwoty 762.621,22 zł, obejmującej również prowizję banku, w zakresie której sąd oddalił powództwo.

Pozew zawierał także roszczenie ewentualne o ustalenie, że klauzule § 1 ust. 1 części szczególnej umowy oraz § 1 ust. 2, § 11 ust. 3, § 13 ust. 7 pkt 3 części ogólnej umowy nie wiążą Pani, w konsekwencji czego po ich wyeliminowaniu kredyt był od początku kredytem złotówkowym oprocentowanym według stawek wynikających z umowy oraz o zapłatę kwoty stanowiącej nadpłatę rat kapitałowo-odsetkowych przy takim założeniu.

Ponadto pozew zawierał roszczenie ewentualne o zapłatę nadpłaty rat kapitałowo-odsetkowych przy uwzględnieniu kursu średniego publikowanego przez NBP w miejsce kursu wynikającego z tabel kursowych banku.

Roszczenia ewentualne zostały oddalone wobec zasądzenia roszczenia głównego.

Ponadto pozew zawierał wniosek o zasądzenie kosztów sądowych.

W treści wyroku z 3 października 2024 r. Sąd Okręgowy w (…) nie określał kwotowo odsetek, a zasądził kwotę 750.546,94 zł „z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lutego 2023 r. do dnia zapłaty”.

Dokładne postanowienia ww. wyroku to:

1. Ustala, że umowa nr (…) o kredyt mieszkaniowy (…), zawarta w dniu 13 września 2007 roku przez powódkę i B.B. z poprzednikiem prawnym pozwanego - (…) S.A. z siedzibą w (…) jest nieważna,

2. zasądza od pozwanego (…) S.A. z siedzibą w (…) na rzecz powódki C.C. kwotę 750.546,94 złotych (siedemset pięćdziesiąt tysięcy pięćset czterdzieści sześć złotych 1 dziewięćdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

3. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

4. zasądza od pozwanego (…) S.A. z siedzibą w (…) na rzecz powódki C.C. kwotę 11.817,00 złotych (jedenaście tysięcy osiemset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.800,00 złotych (dziesięć tysięcy osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd orzekł, że umowa o kredyt została unieważniona ze względu na stosowanie w niej przez bank klauzul niedozwolonych w postaci § 1 ust. 1 części szczególnej umowy, a także § 1 ust. 11 ust. 2, § 11 ust. 2 i ust. 3, § 13 ust. 7 części ogólnej umowy, tj. postanowień odnoszących się do przeliczania sumy udzielonego kredytu oraz wysokości spłacanych rat na walutę CHF. Klauzule te pozwalały bankowi na dowolne kształtowanie wysokości Pani zobowiązania względem banku, co było sprzeczne z dobrymi obyczajami i naruszały interesy konsumenta. Wobec uznania tych klauzul za niedozwolone, nie wiązały one konsumenta, czyli Pani, od dnia zawarcia umowy. Ponieważ po ich wyeliminowaniu z umowy kredytowej nie można było ich zastąpić innymi postanowieniami, umowa nie mogła być wykonywana już od pierwszego dnia, co czyni ją nieważną.

Jako podstawy prawne ustalenia nieważności umowy kredytowej sąd wskazał art. 385¹ § 1 k.c. oraz art. 58 k.c.

Pozwany bank wniósł o sporządzenie i doręczenie mu uzasadnienia ww. wyroku, jednak odstąpił od wniesienia apelacji, w wyniku czego wyrok uprawomocnił się z mocy prawa 2 stycznia 2025 r.

W celu ostatecznego rozliczenia nieważnej umowy kredytowej oraz uniknięcia dochodzenia przez bank zwrotu wypłaconej kwoty kapitału, 17 grudnia 2024 r. zawarła Pani z bankiem porozumienie z 17 grudnia 2024 r., na mocy którego bank wypłacił Pani łącznie kwotę 294.424,25 zł, w tym także zasądzone ww. wyrokiem odsetki w wysokości 158.031,25 zł.

Zawarcie porozumienia nastąpiło przed uprawomocnieniem się wyroku sądu, przy czym porozumienie zawierało postanowienie przewidujące odstąpienie stron od wnoszenia apelacji od ww. wyroku, co dawało pewność jego uprawomocnienia się.

Porozumienie zawarte z bankiem wykonało postanowienie wyroku Sądu Okręgowego w (…) z 3 października 2024 r. w całości.

Na postawie porozumienia strony ustaliły, że bank winien zwrócić Pani wszystkie świadczenia pobrane od Pani jako kredytobiorcy, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty zasądzonej przez sąd, wyliczonymi na dzień zawarcia porozumienia a także koszty procesu wynikające z wyroku z 3 października 2024 r., a Pani powinna zwrócić bankowi kwotę wypłaconego przez bank kapitału, a także odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty wyliczone na dzień porozumienia.

Strony uznały wzajemnie te roszczenia i dokonały wzajemnego potrącenia wierzytelności, w wyniku którego bank zobowiązał się do zapłaty na Pani rzecz kwoty powstałej po potrąceniu, w terminie 30 dni od daty zawarcia porozumienia.

Na kwotę należną Pani od banku składały się, zgodnie z treścią porozumienia:

• kwota 868.537,61 zł, tytułem zwrotu świadczenia nienależnego;
• kwota 158.031,25 zł, tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie wyliczonych na dzień 17 grudnia 2024 r.;
• kwota 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sumarycznie daje to kwotę 1.038.385,86 zł.

W zakresie zwrotu świadczenia nienależnego obejmuje ona wszystkie Pani wpłaty na rzecz banku dokonane w wykonaniu umowy kredytowej, również te dokonane po wniesieniu powództwa, które nie zostały objęte wyrokiem z 3 października 2024 r.

Podstawą prawną określenia tej kwoty jest art. 405 k.c. oraz art. 410 k.c.

Kwota odsetek ustawowych za opóźnienie stanowi wyliczenie odsetek od kwoty zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) z 3 października 2024 r., liczonych od 22 lutego 2023 r. do 17 grudnia 2024 r., stosownie do treści art. 481 k.c., zgodnie z poniższą tabelą:

okres liczba dni stawka kwota

22 lutego 2023 r. - 6 września 2023 r. 197 12,25% 49.623,49 zł

7 września 2023 r. - 4 października 2023 r. 28 1 1,50% 6.621,26 zł

5 października 2023 r. - 17 grudnia 2024 r. 440 11,25% 101.786,50 zł

łącznie 158.031,25 zł.

W ramach porozumienia strony ustaliły, że bankowi przysługuje od Pani wierzytelność o zapłatę kwoty 736.470,79 zł, tj. kwoty wypłaconego w wykonaniu umowy kredytowej kapitału, a także odsetek ustawowych za opóźnienie obliczonych na dzień zawarcia porozumienia na kwotę 7.490,82 zł, co daje łączną kwotę 743.961,61 zł.

Na mocy porozumienia strony dokonały potrącenia wzajemnych wierzytelności, co po odjęciu od przysługującej Pani od banku kwoty 1.038.385,86 zł, kwoty 743.961,61 zł przysługującej bankowi od Pani, skutkowało ustaleniem kwoty 294.424,25 zł, którą bank Pani wypłacił.

Na dzień składania niniejszego wniosku bank nie wystawił Pani informacji PIT-11.

Pytanie

Czy odsetki wypłacone Pani przez bank w wykonaniu wyroku Sądu Okręgowego w (…) z 3 października 2024 r. sygn. akt (…), w kwocie 158.031,25 zł nie podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, o ile wypłacone przez bank w wykonaniu wyroku odsetki będą stanowić po Pani stronie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b tej ustawy, przychód ten nie podlega opodatkowaniu.

Podstawą wypłaty Pani tych odsetek jest prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w (…), który ustalił nieważność umowy kredytowej łączącej Panią z bankiem (…) S.A., jako następcą prawnym (…) S.A.

Skutkiem ustalenia tej nieważności jest usunięcie z obrotu prawnego umowy kredytowej, a skutki prawne następują wstecz, tj. już od momentu zawarcia tej umowy. Oznacza to, że umowa kredytowa była nieważna od samego początku i już wówczas nie wywoływała żadnych skutków prawnych. Innymi słowy, zachodzi sytuacja, jakby do zawarcia umowy kredytowej nigdy nie doszło.

W konsekwencji strony umowy powinny sobie zwrócić wszystko to, co wzajemnie świadczyły. Bank powinien zwrócić kredytobiorcy wszystkie wpłacone przez niego opłaty i raty, zaś kredytobiorca powinien zwrócić bankowi wypłaconą przez bank kwotę kapitału. Dlatego też, mając świadomość nieważności umowy kredytowej, skierowała Pani do banku wezwanie do zapłaty, a następnie pozew przeciwko bankowi do Sądu Okręgowego w (…).

Sąd ten, wydając wspomniany już wyrok z 3 października 2024 r. sygn. akt (…), za datę początkową nauczania odsetek przyjął dzień 22 lutego 2023 r., tj. datę doręczenia odpisu pozwu do banku. Sąd Okręgowy w (…) uznał więc, a strony są tym ustaleniem związane, że już wówczas bank powinien wypłacić Pani dochodzoną pozwem kwotę.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulującym przedmiotowe zwolnienia od podatku: wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Odsetki ustawowe za opóźnienie naliczane były od zwrotu przez bank nienależnie pobranych świadczeń na podstawie unieważnionej prawomocnym wyrokiem sądu umowy kredytowej. Świadczenie to jest w istocie zwrotem przez bank nienależnie pobranych od Pani wpłat i nie podlega opodatkowaniu, a zatem odsetki te również nie podlegają opodatkowaniu. Stanowią one bowiem odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu.

Oznacza to, że odsetki zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) z 3 października 2024 r. są przedmiotowo wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają opodatkowaniu.

Zawarcie porozumienia z 17 grudnia 2024 r. nie ma wpływu na charakter świadczenia banku, bowiem celem tego porozumienia było jedynie ostateczne rozliczenie kredytu i uniknięcie konieczności dochodzenia przez bank zwrotu wypłaconego Pani kapitału, w wyniku czego otrzymała Pani od banku kwotę niższą niż zasądzona ww. wyrokiem Sądu Okręgowego w warszawie, co nie wypływało jednak na podstawę oraz kwotę zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika - tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika - tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych przez Panią wynika, że:

1)w 2022 r. wniosła Pani do sądu pozew przeciwko bankowi;

2)w październiku 2024 r. zapadł nieprawomocny wyrok, w którym sąd stwierdził nieważność umowy;

3)w grudniu 2024 r. zawarła Pani z bankiem porozumienie, które wykonało postanowienie wyroku sądu;

4)na podstawie porozumienia doszło do rozliczenia wzajemnych roszczeń, zwrotu kosztów procesu i wypłaty odsetek ustawowych za opóźnienie.

Powzięła Pani wątpliwość, czy wypłacone odsetki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe wypłaty odsetek

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata, na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej, są obojętne podatkowo.

Z kolei stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umowy, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją, jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Zatem zwrot przez Bank nienależnie pobranych świadczeń nie stanowi dla Pani przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W złożonym wniosku Pani wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania zasądzonych wyrokiem odsetek ustawowych za opóźnienie.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym:

Na podstawie art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego:

Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z ww. przepisem:

Jak wynika z brzmienia tego przepisu zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie dwa warunki:

1) są naliczane z tytułu nieterminowej wypłaty należności,

2) świadczenia, od których są naliczane, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, są wolne od podatku dochodowego lub na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano od nich poboru podatku.

Skoro zwrot otrzymany z banku tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważnej umowy kredytowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki podlegają zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.