Postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2025 r., sygn. II OZ 1137/25

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2024 r., sygn. akt IV SA/Wa 2176/24 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. A. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 21 czerwca 2024 r., nr DL.WIPO.412.1961.2018/MO w przedmiocie zobowiązania do powrotu postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 października 2024 r., sygn. akt IV SA/Wa 2176/24, po rozpoznaniu wniosku S. A. (skarżący, cudzoziemiec), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 21 czerwca 2024 r., nr DL.WIPO.412.1961.2018/MO.

Sąd podał, że skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł skargę na ww. decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 21 czerwca 2024 r., w przedmiocie "zobowiązania do powrotu i zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (RP) oraz terytorium RP na okres 6 miesięcy i innych państw obszaru Schengen na okres 3 lat na wypadek, jeżeli cudzoziemiec w terminie określonym w decyzji nie opuści terytorium RP lub przekroczy lub będzie usiłował przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa". W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że jej wykonanie grozi powstaniem nieodwracalnych lub negatywnych dla skarżącego konsekwencji. Wskazano, że skarżącemu trudno będzie uzyskać wizę, bowiem: "Sytuacja w Egipcie jest powszechnie znana". Ponadto z uwagi na toczące się postępowanie przed Sądem Rejonowym w [...] w przedmiocie dotyczącym kontaktów z małoletnią córką, obecność skarżącego w Polsce jest konieczna. Opuszczenie Polski i zakaz wjazdu na okres kilku miesięcy będzie miał przełożenie na niemożność realizacji kontaktów z małoletnią córką, co nie tylko wpływa na prawo skarżącego do ochrony życia rodzinnego, ale nie będzie zgodne z dobrem małoletniej córki.