Interpretacja indywidualna z dnia 9 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.615.2025.3.AKU

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu nabycia lokali mieszkalnych. Uzupełnił go Pan pismem z 29 sierpnia 2025 r. (data wpływu 29 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 10 kwietnia 2019 r. stał się Pan właścicielem lokali mieszkalnych nr 1 i 2, położonych w X przy ul. …, poprzez ich zakup z rynku pierwotnego od dewelopera.

Dnia 7 lutego 2025 r., na podstawie aktu notarialnego, dokonał Pan darowizny przedmiotowych lokali na rzecz swojej żony, pozostając w przekonaniu, że tego rodzaju czynność prawna pomiędzy małżonkami nie rodzi skutków podatkowych.

W związku z powzięciem informacji, że darowizna może jednak skutkować obowiązkami podatkowymi, w dniu 6 czerwca 2025 r. złożył Pan przed notariuszem oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych uprzedniego oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu. Dokonano zwrotnego przeniesienia własności lokali na Pana rzecz jako pierwotnego nabywcy.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśnił Pan, że w Pana małżeństwie panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej od momentu zawarcia małżeństwa, tj. od 5 czerwca 2022 r. i taki stan obowiązuje niezmiennie.

Na pytanie Organu o treści: „czy lokale mieszkalne, o których mowa we wniosku, zakupił Pan do majątku odrębnego”, wskazał Pan: „tak, ponieważ lokale te zakupiłem przed zawarciem małżeństwa, w ujęciu formalnym”.

Tytuł prawny jaki Panu przysługuje do ww. lokali to lokale stanowiące odrębną własność.

Na pytanie Organu o treści: „czy przekazanie w drodze darowizny przedmiotowych lokali nastąpiło do majątku odrębnego Pana żony, czy też wniósł je Pan do majątku wspólnego małżonków”, wskazał Pan: „przedmiotowe lokale zostały w drodze darowizny przekazane do majątku osobistego/odrębnego mojej żony”.

W związku z oświadczeniem woli, które złożył Pan 6 czerwca 2025 r. przed notariuszem o uchyleniu się od skutków prawnych uprzedniego oświadczenia woli – darowizny lokali mieszkalnych dla małżonki – własność tych lokali ponownie przeszła na Pana rzecz i stał się Pan ich wyłącznym właścicielem. Powyższy fakt został odnotowany stosownym wpisem w księgach wieczystych i został Pan ujawniony ponownie jako właściciel.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od daty pierwotnego nabycia lokali mieszkalnych (10 kwietnia 2019 r.), pomimo dokonania darowizny tych lokali na rzecz małżonki w dniu 7 lutego 2025 r. i następnie jej uchylenia z powodu błędu (6 czerwca 2025 r.)?

Pana stanowisko w sprawie

I.Stan faktyczny (podsumowanie).

1.Nabycie lokali mieszkalnych: 10.04.2019 r. – rynek pierwotny.

2.Darowizna na rzecz żony: 07.02.2025 r.

3.Uchylenie się od skutków oświadczenia woli (błąd) i powrót własności: 06.06.2025 r.

II.Podstawy prawne.

1.Ustawa o PIT, art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a): Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości podlega opodatkowaniu, jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

2.Kodeks cywilny, art. 84 §1 i §2 KC: Oświadczenie woli złożone pod wpływem błędu może zostać uchylone, jeśli błąd dotyczył treści czynności prawnej, a druga strona wiedziała lub mogła wiedzieć o błędzie. Skutek: ex tunc (czyli z mocą wsteczną – czynność traktowana jakby nigdy nie została dokonana).

3.Orzecznictwo NSA i WSA.

a)NSA z 26 kwietnia 2022 r., sygn. II FSK 2191/19: „W przypadku darowizny nieruchomości pomiędzy małżonkami, bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, liczy się od momentu nabycia przez darczyńcę.” Znaczenie: jeśli zbycie następuje po stronie małżonka-darczyńcy lub po zwrocie własności, nie przerywa to biegu terminu.

b)NSA z 16 marca 2021 r, sygn. II FSK 2481/18: „Przeniesienie własności nieruchomości pomiędzy małżonkami nie stanowi nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, lecz kontynuację dotychczasowego tytułu prawnego.” Znaczenie: nawet gdyby darowizna nie została uchylona, termin nie biegnie od nowa.

c)WSA w Gdańsku, wyrok z 3 listopada 2020 r., I SA/Gd 893/20: „W przypadku darowizny nieruchomości przez małżonka na rzecz drugiego małżonka nie następuje nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym nie rozpoczyna się nowy pięcioletni termin.”

4. Interpretacje podatkowe (Dyrektor KIS).

a)0115-KDIT2.4011.676.2022.2.MM z 16.12.2022 r.: „Termin 5-letni w przypadku darowizny nieruchomości pomiędzy małżonkami liczy się od daty pierwotnego nabycia przez darczyńcę.”

b)0113-KDIPT2-2.4011.672.2018.1.KR z 13.11.2018 r.: „Uchylenie się od skutków oświadczenia woli dokonanej pod wpływem błędu powoduje, że dana czynność prawna traktowana jest jako niezawarta. Skutki podatkowe z nią związane nie występują.”

III.Wnioski.

1.Uchylenie się od darowizny z powodu błędu sprawia, że czynność jest nieważna z mocą wsteczną — jakby nie doszło do przeniesienia własności.

2.Nawet bez uchylenia darowizny, darowizna między małżonkami nie przerywa biegu terminu.

3.Bieg 5-letniego okresu powinien być liczony od pierwotnego nabycia w 2019 r. - po 1 stycznia 2025 r. zbycie nieruchomości nie podlega już opodatkowaniu PIT.

4.Darowizna między małżonkami a ciągłość nabycia. W świetle utrwalonej praktyki organów podatkowych oraz orzecznictwa, darowizna między małżonkami nie powoduje przerwania biegu pięcioletniego terminu, gdyż nie dochodzi do ekonomicznej zmiany właściciela majątku rodzinnego. Co więcej, skoro darowizna została następnie skutecznie uchylona jako dokonana pod wpływem błędu, to oznacza, że oświadczenie woli zostało uznane za nieważne z mocą wsteczną. Skutek prawny jest taki, jakby do przeniesienia własności nigdy nie doszło – co dodatkowo wzmacnia stanowisko, że należy przyjąć ciągłość pierwotnego nabycia z 2019 r.

IV. Wniosek praktyczny.

1. Pięcioletni okres upłynął z końcem 2024 roku (licząc od końca 2019 r.).

2. Od dnia 1 stycznia 2025 r. zbycie lokali (np. sprzedaż) nie będzie podlegać opodatkowaniu PIT, ponieważ spełniony został warunek czasowy z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

3. Darowizna z 2025 r. nie rozpoczyna nowego terminu, a jej uchylenie wzmacnia tylko kontynuację biegu od pierwotnego nabycia.

Jako Wnioskodawca wnosi o uznanie, że pięcioletni termin do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości powinien być liczony od pierwotnego nabycia z 2019 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następują w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w Pana małżeństwie panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej od momentu zawarcia małżeństwa, tj. od 5 czerwca 2022 r. i taki stan obowiązuje niezmiennie. 10 kwietnia 2019 r. zakupił Pan do majątku odrębnego (przed zawarciem małżeństwa) dwa lokale mieszkalne stanowiące odrębną własność. 7 lutego 2025 r., na podstawie aktu notarialnego, dokonał Pan darowizny przedmiotowych lokali na rzecz swojej żony, pozostając w przekonaniu, że tego rodzaju czynność prawna pomiędzy małżonkami nie rodzi skutków podatkowych. Przedmiotowe lokale zostały w drodze darowizny przekazane do majątku osobistego/odrębnego Pana żony. W związku z powzięciem informacji, że darowizna może jednak skutkować obowiązkami podatkowymi, w dniu 6 czerwca 2025 r. złożył Pan przed notariuszem oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych uprzedniego oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu. Własność tych lokali ponownie przeszła na Pana rzecz i stał się Pan ich wyłącznym właścicielem. Powyższy fakt został odnotowany stosownym wpisem w księgach wieczystych i został Pan ujawniony ponownie jako właściciel.

W świetle z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):

Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zatem, jeśli świadczenie polega na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości), to dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Istota darowizny polega więc na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej strony umowy (obdarowanego), kosztem swego majątku w wyniku czego zwiększają się jej aktywa lub zmniejszają się jej pasywa. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zwrócić uwagę należy, że umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, konsensualną, nieodpłatną i kauzalną (tzn. jest podstawą przysporzenia, która jest konieczna do przejścia własności rzeczy – causa donandi).

Stosownie do art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z treści powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że aby można było mówić o darowiźnie nieruchomości, musi być ona nie tylko zawarta w odpowiedniej formie umowy przenoszącej własność lecz koniecznym jest, aby była ona skuteczna.

Jak wynika z treści wniosku, czynność prawna dokonanej przez Pana darowizny dwóch lokali mieszkalnych na rzecz żony nastąpiła pod wpływem błędu Darczyńcy.

Jak wskazuje art. 60 Kodeksu cywilnego:

Co do zasady, oświadczenie woli złożone przez osobę pełnoletnią jest w pełni skuteczne, w szczególności zaś, może prowadzić do zawarcia ważnej umowy (sprzedaży, darowizny itd.), z której następnie trudno, jeżeli w ogóle, można się wycofać bez negatywnych konsekwencji.

Jak od każdej zasady tu również istnieją jednak wyjątki. Kodeks cywilny uznaje za nieważne z mocy prawa, bądź ewentualnie dopuszcza możliwość uchylenia się od skutków złożonego oświadczenia woli w przypadku, gdy jest ono dotknięte wadami wpływającymi na jego skuteczność prawną takimi jak:

·brak świadomości albo swobody powzięcia i wyrażenia woli (art. 82 Kodeksu cywilnego);

·pozorność oświadczeń woli (art. 83 Kodeksu cywilnego);

·błąd co do czynności prawnej albo zniekształcenie oświadczenia woli (art. 84 i art. 85 Kodeksu cywilnego);

·podstęp (art. 86 Kodeksu cywilnego) oraz

·groźba (art. 87 Kodeksu cywilnego).

Jak wynika z przedstawionego zestawienia, jedną z wad oświadczenia woli, wpływających na jego skuteczność, jest złożenie takiego oświadczenia pod wpływem błędu (art. 84-85 Kodeksu cywilnego). Błędem zaś, jest mylne wyobrażenie o istniejącym stanie rzeczy lub mylne wyobrażenie o treści złożonego oświadczenia woli.

Stosownie do przepisu art. 84 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 84 § 2 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 88 § 1 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że Kodeks cywilny nie definiuje, czym jest błąd jako wada oświadczenia woli. Zgodnie zaś z orzecznictwem, błędem w rozumieniu językowym jest niezgodne z rzeczywistością wyobrażenie o czynności, przy czym niezgodność ta może dotyczyć zarówno faktów, jak i prawa.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu art. 84 Kodeksu cywilnego wynika, że złożenie oświadczenia woli pod wpływem błędu skutkuje nieważnością względną czynności prawnej co oznacza, że czynność taka jest ważna dopóki nie nastąpi skuteczne uchylenie się od jej skutków prawnych. Z chwilą skutecznego uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, czynność prawna jest nieważna z mocą wsteczną (ex tunc), tj. od chwili złożenia wadliwego oświadczenia woli. Z tego względu czynność ta nie może wywierać żadnych skutków, zaś te, które powstały, zostają z mocą wsteczną przekreślone, co dotyczy zarówno skutków o charakterze obligacyjnym, jak i prawnorzeczowym.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wyroku Sądu Najwyższego z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt IV CSK 600/12, w którym Sąd stwierdził, że „Nieważność oświadczenia woli w postaci błędu powoduje skutek ex tunc, a zatem niweczy stosunek zobowiązaniowy. (…) Nieważne oświadczenie woli nie może wywrzeć żadnego skutku prawnego, a zatem w przypadku umowy sprzedaży nieruchomości, nie może doprowadzić do przeniesienia prawa jej własności. Ponadto skutek rozporządzający umowy sprzedaży nieruchomości zależy od istnienia zobowiązania, w wykonaniu którego dochodzi do przesunięcia majątkowego. Złożenie oświadczenia o uchyleniu się od oświadczenia woli nabywcy lub zbywcy prowadzi do unicestwienia zobowiązania z mocy prawa, upadku skutku rozporządzającego i automatycznego powrotu własności do zbywcy bez potrzeby dokonywania odrębnego rozporządzenia. W konsekwencji stwierdzić należy, że skuteczne uchylenie się od skutków oświadczenia wolu z powodu błędu co do treści umowy sprzedaży nieruchomości (art. 84 i 88 KC) wywołuje skutki obligacyjne i rzeczowe w zakresie przeniesienia własności”.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że z chwilą skutecznego uchylenia się 6 czerwca 2025 r. przez Pana od skutków prawnych złożonego pod wpływem błędu co do treści czynności prawnej oświadczenia woli, zawarta w dniu 7 lutego 2025 r. umowa darowizny przez Pana lokalu mieszkalnego na rzecz żony stała się nieważna ze skutkiem wstecz, a więc od chwili jej zawarcia.

W konsekwencji stwierdzić należy, że powyższy stosunek prawny pomiędzy stronami umowy darowizny wygasł ze skutkiem wstecznym, tak jakby umowa darowizny przedmiotowych lokali mieszkalnych z 7 lutego 2025 r. w ogóle nie została zawarta, to oznacza, że w sytuacji sprzedaży przez Pana opisanych we wniosku lokali mieszkalnych, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2019 r., tj. od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan te lokale mieszkalne w drodze umowy kupna. Zatem, termin, o którym mowa wyżej, upłynął z dniem 31 grudnia 2024 r., gdyż za datę nabycia przedmiotowych nieruchomości, od której liczy się upływ pięcioletniego terminu, należy uznać 10 kwietnia 2019 r. Tym samym, odpłatne zbycie tych lokali mieszkalnych po dacie 31 grudnia 2024 r. nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości czy też dopuszczalności (skuteczności) prawnej przeniesienia z powrotem na Pana rzecz własności przedmiotowych lokali mieszkalnych, są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy – ustawy Kodeks cywilny, niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym, nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pana jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób (np. Pana żony).

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Natomiast organy, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost. Nie są wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych także należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą bowiem strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartych w nich stanowisk organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.