czas pracy

Nieprzemyślany rozkład dnia może oznaczać złamanie prawa i wyższe koszty

Równoważny czas pracy daje dużą swobodę w organizacji zadań, ale wymaga precyzyjnych harmonogramów. To one decydują, czy przedłużone doby nie skończą się naruszeniem przepisów i kosztownymi nadgodzinami

Równoważny system czasu pracy dopuszcza przedłużenie dobowego wymiaru pracy powyżej standardowych ośmiu godzin, przy czym maksymalnie może on wynieść 12 godzin. Takie wydłużenie musi jednak zostać odpowiednio zrekompensowane – poprzez skrócenie czasu pracy w innych dniach albo przyznanie dodatkowych dni wolnych (tzw. dni wolne harmonogramowe) w ramach obowiązującego okresu rozliczeniowego.

Swoboda wyboru

Przepisy nie narzucają pracodawcy jednego konkretnego rozwiązania. Może on zdecydować, czy zastosuje tylko jedną z tych form rekompensaty, czy też obie równocześnie.

Wprowadzenie systemu równoważnego wymaga uzasadnienia rodzajem wykonywanej pracy bądź sposobem jej organizacji (art. 135 par. 1 k.p.). Kryteria te są na tyle szerokie, że w praktyce niemal każdy pracodawca może zdecydować się na zastosowanie tego rozwiązania.

Funkcjonowanie systemu równoważnego musi się opierać na harmonogramach czasu pracy, ponieważ nie jest możliwe planowanie dobowych wymiarów innych niż standardowe osiem godzin – nawet w niewielkiej liczbie dni – bez jednoczesnego zapewnienia zgodności z obowiązującym wymiarem czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.