Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.690.2025.1.AMA
Sprzedaż ciągnika rolniczego odziedziczonego w spadku po czynnie zarejestrowanym podatniku VAT, niewykorzystywanego przez spadkobiercę do kontynuacji działalności gospodarczej zmarłego, nie powoduje obowiązku zapłaty podatku VAT przez spadkobiercę, ponieważ taka czynność jest traktowana jako zarząd majątkiem prywatnym i nie podlega opodatkowaniu VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczący skutków podatkowych rozpoczęcia działalności rolniczej w oparciu o część składników majątkowych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Spadkodawcę oraz sprzedaży odziedziczonego ciągnika rolniczego (środek trwały w gospodarstwie rolnym, które było prowadzone przez Spadkodawcę), od którego Spadkodawca odliczył podatek VAT.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest emerytem i nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej.
Wnioskodawca wspólnie z żoną, na podstawie testamentu, nabył w udziałach po (…) każde z nich spadek po swoim synu K.Ch., który zmarł 14 września 2024 r. Ponieważ zmarły syn Wnioskodawcy pozostawił żonę i dwie córki, które nie były spadkobierczyniami na podstawie testamentu, Wnioskodawca i Jego żona pozostają zobowiązani do zapłaty zachowku na ich rzecz.
W skład spadku po zmarłym synu Wnioskodawcy wchodziło m.in. gospodarstwo rolne o powierzchni (…) ha, które Spadkodawca prowadził od 2016 r.
Spadkodawca początkowo prowadził działalność jako rolnik ryczałtowy, jednak od 1 marca 2017 r. zarejestrował się jako czynny podatnik VAT.
W gospodarstwie w chwili śmierci Spadkodawcy, pozostały środki trwałe, m.in. maszyny rolnicze, od których syn Wnioskodawcy odliczał podatek od towarów i usług. W skład gospodarstwa wchodzą też grunty rolne, które są w części dzierżawione, bydło mleczne i opasy.
We wrześniu 2021 r. syn Wnioskodawcy kupił paszowóz, w styczniu 2022 r. ładowarkę teleskopową, a marcu 2023 r. ciągnik rolniczy (…). Ciągnik rolniczy stanowi środek trwały o wartości przekraczającej 15 000 zł. Po zakupie maszyn, Spadkodawca odliczył podatek od towarów i usług (dla ciągnika (…) - w marcu 2023 r.) i otrzymał zwrot podatku.
Wnioskodawca chciałby samodzielnie rozpocząć prowadzenie gospodarstwa rolnego, w oparciu o część składników majątkowych otrzymanych w drodze spadku, co do których Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale (…). Chce prowadzić powyższą działalność jako rolnik ryczałtowy, nie rejestrując się jako czynny podatnik VAT.
W związku z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca dokonał zgłoszenia do (…) w zakresie prowadzenia działalności polegającej na chowie i hodowli bydła. Potwierdzenie wpisu w ww. zakresie zostało wydane przez (…) 27 września 2024 r.
Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać wszystkich składników majątkowych otrzymanych w drodze spadku w celu prowadzenia działalności rolniczej.
Ciągnik rolniczy (…), nabyty przez Spadkodawcę w marcu 2023 r. i stanowiący środek trwały w prowadzonym przez Spadkodawcę gospodarstwie rolnym, Wnioskodawca wraz z żoną planuje sprzedać, celem pozyskania środków finansowych na zapłatę zachowku dla żony i dwóch córek Spadkodawcy. Powyższy ciągnik, od chwili jego nabycia w drodze spadkobrania, nie był i nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej ani innej działalności gospodarczej.
Na marginesie Wnioskodawca zaznacza, że grunty otrzymane przez Wnioskodawcę i Jego żonę w drodze spadku nie są przedmiotem żadnej umowy dzierżawy.
Wątpliwości Wnioskodawcy wywołuje to, jakie skutki podatkowe w zakresie podatku VAT wywołają:
·rozpoczęcie prowadzenia gospodarstwa rolnego w oparciu o składniki majątkowe otrzymane w spadku oraz
·planowana sprzedaż ciągnika rolniczego, który stanowił środek trwały w gospodarstwie rolnym, które było prowadzone przez Spadkodawcę.
Pytania
1.Czy Wnioskodawca, jako jeden z dwojga spadkobierców zmarłego syna, będącego czynnym podatnikiem VAT, zamierzający podjąć działalność rolniczą w oparciu o część składników majątkowych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez spadkodawcę przed śmiercią, jest bezpośrednim następcą prawnym Spadkodawcy w zakresie praw i obowiązków wynikających z ustawy o VAT - w tym w szczególności w odniesieniu do odliczonego przez spadkodawcę podatku VAT od środków trwałych, od nabycia których upłynął okres krótszy niż 5 lat?
2.Czy sprzedaż odziedziczonego środka trwałego (ciągnika rolniczego), od którego zmarły syn odliczył podatek VAT, po stronie Wnioskodawcy spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Pytanie nr 1:
W ocenie Wnioskodawcy, nie jest On bezpośrednim następcą prawnym zmarłego syna w zakresie praw i obowiązków wynikających z ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej (dalej: o.p.), spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1 a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
Zgodnie natomiast z art. 97 § 2 o.p., jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.
W niniejszej sprawie nie zaszły przesłanki określone w powyższym przepisie - brak jest bowiem bezpośredniej ciągłości pomiędzy gospodarstwem rolnym, które prowadzone było przez Spadkodawcę, a gospodarstwem rolnym, jakie zamierza utworzyć Wnioskodawca.
Po pierwsze, wszystkie składniki majątkowe, wchodzące w skład spadku, zostały odziedziczone przez Wnioskodawcę wspólnie z Jego żoną, w udziale (…) każdy. Gospodarstwo rolne zamierza natomiast prowadzić Wnioskodawca samodzielnie.
Po drugie, zespół składników majątkowych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego Spadkodawcy oraz zespół składników majątkowych, który ma tworzyć gospodarstwo Wnioskodawcy nie są tożsame. Wnioskodawca nie zamierza bowiem wykorzystywać do działalności rolniczej ani innej działalności gospodarczej wszystkich elementów gospodarstwa zmarłego syna, w tym w szczególności ciągnika rolniczego (…)
Tym samym, nie dojdzie do kontynuacji działalności Spadkodawcy na własny rachunek obojga Spadkobierców. Nowe gospodarstwo rolne, jakie planuje założyć Wnioskodawca, będzie nowym podmiotem w świetle przepisów prawa podatkowego (w tym ustawy o VAT), a nie kontynuacją gospodarstwa prowadzonego przez Spadkodawcę.
Wnioskodawca nie jest więc bezpośrednim następcą prawnym Spadkodawcy w zakresie praw i obowiązków wynikających z ustawy o VAT - w tym w szczególności w odniesieniu do odliczonego przez spadkodawcę podatku VAT od środków trwałych.
Tym samym, Wnioskodawca nie ma m.in. obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego, w związku ze sprzedażą dawnych środków trwałych spadkodawcy przed upływem 5 lat od ich zakupu przez spadkodawcę ani dokonywania zwrotu uprzednio odliczonego przez Spadkodawcę podatku VAT.
Pytanie nr 2:
W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż ciągnika rolniczego (…) nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż ta, jako sprzedaż składnika majątku prywatnego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Powyższe stanowisko a contrario potwierdza m.in. interpretacja indywidualna z dnia 21 maja 2025 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.346.2025.1.MWJ. Wprawdzie w powyższej interpretacji Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, jednak wniosek w analizowanej sprawie dotyczył sytuacji przeciwnej do sprawy niniejszej. Z uzasadnienia interpretacji wynika, że w sytuacji analogicznej do niniejszej sprawy, transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.
Jak wyjaśnił Organ:
„Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży ruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży ruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.
(...)
zgodnie z opisem sprawy, ciągnik rolniczy odziedziczyła Pani w spadku po ojcu, a więc w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
Jak wynika z powyższego, nie każda transakcja sprzedaży będzie stanowić „odpłatną dostawę towaru” podlegającą opodatkowaniu VAT, a jedynie taka transakcja, która dokonywana jest przez podatnika, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Działalnością gospodarczą w rozumieniu omawianych przepisów nie jest zaś czynność zarządu majątkiem prywatnym, gdy ma ona charakter incydentalny i jest prowadzona w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W omawianej interpretacji indywidualnej Organ uznał, że wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT w związku ze sprzedażą ciągnika odziedziczonego w spadku, jednak dotyczyło to sytuacji, w której przedmiotowy ciągnik przez wiele lat był przez nią wykorzystywany w działalności rolniczej, tj. był wykorzystywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Odmiennie jest jednak w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, bowiem po nabyciu ciągnika w drodze spadkobrania Wnioskodawca nie wykorzystywał go do prowadzenia działalności rolniczej ani innej działalności gospodarczej.
Wnioskodawca nie zamierza również w sposób ciągły wyprzedawać całego wchodzącego w skład spadku majątku - chciałby On jedynie pozyskać środki na zapłatę zachowku poprzez sprzedaż ciągnika.
Przedmiotowa transakcja sprzedaży ma więc charakter incydentalny i stanowi czynność zarządu majątkiem prywatnym, niepodlegającą opodatkowaniu VAT.
Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, a contrario będzie ona podlegała przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i art. 2 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”:
Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Zatem, byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy, ustaje z chwilą jego śmierci.
Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 375).
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy:
W przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika nadany NIP wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1-1b.
Podkreślić należy, że prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej.
W tym miejscu warto przytoczyć treść przepisów rozdziału 14 Ordynacji podatkowej, dotyczących praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.
Jak stanowi art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej:
Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
Stosownie do art. 97 § 2 Ordynacji podatkowej:
Jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.
Z treści art. 97 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej wynika rozdzielenie praw o charakterze majątkowym od praw o charakterze niemajątkowym.
W orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażany jest pogląd, że zakresem sukcesji „majątkowych praw” w rozumieniu art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej są objęte prawa istniejące przed śmiercią spadkodawcy, bezpośrednio uwarunkowane interesem ekonomicznym uprawnionego. Chodzi o takie prawa, wynikające z regulacji podatkowych, które za życia zmarłego podatnika kształtowały jego sytuację z punktu widzenia ekonomicznego, a więc przede wszystkim prowadziły do zmniejszenia, czy wręcz wyeliminowania obciążenia spadkodawcy podatkiem. Niezbędne jest przy tym wystąpienie skutku materialnego, w postaci powstania prawa (konkretyzacja tego prawa) za życia spadkodawcy (Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 17 maja 2022 r. sygn. akt II FSK 249/20, z 14 kwietnia 2021 r. sygn. akt II FSK 3509/18, z 3 grudnia 2020 r. sygn. akt II FSK 1760/18, z 20 lutego 2019 r. sygn. akt II FSK 524/17, z 18 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3634/15, z 30 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1227/12 oraz z 10 lutego 2009 r. sygn. akt II FSK 1623/07).
Jako przykłady praw o charakterze majątkowym w orzecznictwie i doktrynie wskazuje się m.in. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo rozliczenia straty w następnych okresach rozliczeniowych, prawo do ulgi podatkowej. Natomiast do praw niemajątkowych należy, np. prawo do złożenia odwołania od decyzji podatkowej czy skargi na decyzję organu podatkowego.
Zarówno przy sukcesji praw o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym, trzeba mieć na względzie, że muszą one wynikać z przepisów prawa podatkowego. Na spadkobierców przechodzą bowiem tylko te obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik, i tylko te, które są związane z realizacją obowiązków wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków. Ponadto, prawa i obowiązki podlegające sukcesji muszą istnieć za życia spadkodawcy (wyrok NSA z 30 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 860/20).
Z powyższego wynika, że :
·wszelkie prawa i obowiązki majątkowe spadkodawcy, spadkobiercy podatnika przejmują zawsze i bezwarunkowo,
·prawa o charakterze niemajątkowym przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek (przy czym dotyczy to tylko uprawnień związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą).
Stosownie do art. 97 § 4 Ordynacji podatkowej:
Przepisy § 1-3 stosuje się również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.
Zaznaczenia wymaga, że powołany powyżej art. 97 Ordynacji podatkowej, stanowi o prawach i obowiązkach spadkodawcy, które były związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Natomiast art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że:
Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.
W świetle powołanych przepisów spadkobiercy przejmują wszelkie majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, a prawa niemajątkowe w zależności od tego, czy kontynuują działalność spadkodawcy, czy też nie. Z tym, że w przypadku jedynego spadkobiercy, który kontynuuje działalność spadkodawcy, podział ten przestaje mieć decydujące znaczenie. Ze względu bowiem na kontynuację działalności spadkodawcy takiemu spadkobiercy przysługują również prawa o charakterze niemajątkowym związane z prowadzoną działalnością gospodarczą spadkodawcy.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 100 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Stanowi on podstawę do orzekania przez organy podatkowe o zakresie sukcesji spadkobierców. Aby doprowadzić do przejścia odpowiedzialności na spadkobierców, organ musi wydać decyzje w trybie art. 100 Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej:
Organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.
Stosownie do art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej:
Jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.
Na podstawie art. 100 § 3 Ordynacji podatkowej:
Termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia.
Z powyższego wynika, że spadkobiercy nie są zobowiązani, ani też uprawnieni do dokonywania jakichkolwiek rozliczeń podatkowych za zmarłego podatnika, rozliczeń w tym zakresie niejako dokonuje organ podatkowy wydając decyzję o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców.
Wskazać zatem należy, że o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobiercy nie decyduje bezpośrednio przepis (a więc nie znajduje zastosowania zasada samoobliczenia podatku), lecz właściwy organ podatkowy, wydając odrębną decyzję. Organ podatkowy określa w jednej decyzji odpowiedzialność oraz przysługujące prawa wszystkim spadkobiercom.
Podstawą do wydania decyzji są ostateczne decyzje wydane wobec spadkodawcy oraz zobowiązania wynikające z prawidłowych deklaracji złożonych przez spadkodawcę (w myśl art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej). Natomiast w przypadku, gdy spadkodawca nie złożył deklaracji lub złożona przez niego deklaracja jest nieprawidłowa (o czym stanowi art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej), orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty zobowiązania podatkowego (art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej), zwrotu podatku lub nadwyżki podatku (art. 1 § 3a Ordynacji podatkowej), straty podatkowej (art. 24 Ordynacji podatkowej) lub nadpłaty (art. 74a Ordynacji podatkowej). W tej sytuacji organ podatkowy kwestionuje prawidłowość złożonej deklaracji i określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, straty, nadpłaty lub zwrotu podatku (Vide: Komentarz do art. 100 Ordynacji podatkowej – Ordynacja podatkowa. Komentarz 2023 r., wyd. 2 pod red. Mariański 2023, publ. Legalis).
Przepis art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej umożliwia organowi podatkowemu merytoryczną weryfikację rozliczenia dokonanego przez spadkodawcę w drodze samoobliczenia.
W sytuacji, gdy działalność ma być kontynuowana przez następcę prawnego ma on obowiązek zarejestrowania się jako odrębny podmiot gospodarczy.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 2 pkt 15 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.
Według definicji zawartej w art. 2 pkt 19 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o rolniku ryczałtowym - rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy:
Rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.
Stosownie do art. 43 ust. 5 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, obowiązuje pod warunkiem zawiadomienia na piśmie naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie chcą skorzystać ze zwolnienia.
Z przedstawionych okoliczności stanu faktycznego wynika, że wspólnie z żoną, na podstawie testamentu, nabył Pan (w udziałach po (…) każde) spadek po swoim synu K.Ch., który zmarł 14 września 2024 r. W skład spadku po Pana zmarłym synu wchodziło m.in. gospodarstwo rolne o powierzchni (…) ha, które Spadkodawca prowadził od 2016 r. Spadkodawca początkowo prowadził działalność jako rolnik ryczałtowy, jednak od 1 marca 2017 r. zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. W gospodarstwie w chwili śmierci Spadkodawcy, pozostały środki trwałe, m.in. maszyny rolnicze, od których Pana syn odliczał podatek od towarów i usług. W skład gospodarstwa wchodzą też grunty rolne, bydło mleczne i opasy. We wrześniu 2021 r. Pana syn kupił paszowóz, w styczniu 2022 r. ładowarkę teleskopową, a w marcu 2023 r. ciągnik rolniczy (…). Po zakupie maszyn, Spadkodawca odliczył podatek od towarów i usług i otrzymał zwrot podatku. Grunty otrzymane przez Pana i Pana żonę w drodze spadku nie są przedmiotem żadnej umowy dzierżawy.
Chciałby Pan samodzielnie rozpocząć prowadzenie gospodarstwa rolnego, w oparciu o część składników majątkowych otrzymanych w drodze spadku, co do których jest Pan współwłaścicielem w udziale (…). Chce Pan prowadzić powyższą działalność jako rolnik ryczałtowy, nie rejestrując się jako czynny podatnik VAT. Nie zamierza Pan wykorzystywać wszystkich składników majątkowych otrzymanych w drodze spadku w celu prowadzenia działalności rolniczej.
Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy jako jeden z dwojga spadkobierców zmarłego syna, będącego czynnym podatnikiem VAT, zamierzający podjąć działalność rolniczą w oparciu o część składników majątkowych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez spadkodawcę przed śmiercią, jest Pan bezpośrednim następcą prawnym Spadkodawcy w zakresie praw i obowiązków wynikających z ustawy - w tym w szczególności w odniesieniu do odliczonego przez Spadkodawcę podatku VAT od środków trwałych, od nabycia których upłynął okres krótszy niż 5 lat.
Regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania tego podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Odnosząc się do Pana wątpliwości wskazać należy również, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.
Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:
Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Na podstawie art. 91 ust. 3 ustawy:
Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.
Przepis art. 91 ust. 4 ustawy stanowi, że:
W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
W świetle art. 91 ust. 5 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.
Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy:
W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
1)opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2)zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
Jak stanowi art. 91 ust. 7 ustawy:
Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
W oparciu o art. 91 ust. 7a ustawy:
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.
Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy:
Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.
Z powyższego wynika, że korekta, o której mowa w art. 91 ust. 1 - 8 ustawy, odnosi się m.in. do takich towarów, które stanowią u podatnika środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.
Przepisy art. 91 wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie czasowy związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku - powyżej 15 000 zł - przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w związku z brakiem zamiaru kontynuowania prowadzenia gospodarstwa rolnego po zmarłym synu jako jeden z jego spadkobierców – nie wchodzi Pan w ogół praw i obowiązków Spadkodawcy i nie sposób uznać Pana w tym przypadku za następcę prawnego Spadkodawcy w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług.
Spadek w postaci opisanego gospodarstwa rolnego przyjął Pan w równych udziałach wraz z Pana żoną i zamierza Pan rozpocząć prowadzenie działalności rolniczej jedynie w oparciu o wybrane składniki majątkowe otrzymane w drodze tego spadku w przysługującym Panu udziale. Tym samym, nie zamierza Pan faktycznie podjąć i prowadzić działalności rolniczej po Pana synu z wykorzystaniem jego gospodarstwa rolnego i wszystkich składników majątkowych związanych z tym gospodarstwem.
W konsekwencji stwierdzić należy, że nie jest Pan bezpośrednim następcą prawnym w zakresie praw i obowiązków wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług związanych z działalnością rolniczą Spadkodawcy – Pana syna. Brak tego statusu wyłącza Pana również z obowiązku wynikającego z art. 91 ust. 1 - 8 ustawy, w szczególności w odniesieniu do odliczonego przez Spadkodawcę podatku VAT od środków trwałych, od nabycia których upłynął okres krótszy niż 5 lat.
Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznaję za prawidłowe.
Pana wątpliwości dotyczą także kwestii czy sprzedaż odziedziczonego środka trwałego (ciągnika rolniczego), od którego Spadkodawca odliczył podatek VAT, spowoduje po Pana stronie obowiązek zapłaty podatku VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a)określone udziały w nieruchomości;
b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powołanych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna nieprowadząca regularnej czy zorganizowanej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. ciągnika rolniczego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że po śmierci Pana syna stał się Pan jednym z jego prawnych spadkobierców wraz z Pana żoną. Masa spadkowa obejmuje m.in. ciągnik rolniczy (…). Pojazd ten stanowił środek trwały o wartości przekraczającej 15 000 zł w działalności rolniczej Spadkodawcy od marca 2023 r. Po zakupie ciągnika, Spadkodawca odliczył podatek od towarów i usług w marcu 2023 r. i otrzymał zwrot podatku.
Pan jako osoba na emeryturze, nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej, nie zamierza Pan kontynuować działalności prowadzonej przez syna.Wskazał Pan także, że chciałby Pan samodzielnie rozpocząć prowadzenie gospodarstwa rolnego, w oparciu o część składników majątkowych otrzymanych w drodze spadku, jednak powyższy ciągnik, od chwili jego nabycia w drodze spadkobrania nie był i nie będzie wykorzystywany przez Pana do prowadzenia działalności rolniczej ani innej działalności gospodarczej. Planuje Pan wraz z żoną sprzedać ww. ciągnik, celem pozyskania środków finansowych na zapłatę zachowku dla żony i dwóch córek Spadkodawcy.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że brak jest w opisanym przypadku przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży ww. elementu masy spadkowej (ciągnika rolniczego (…)), wystąpi Pan w charakterze podatnika. Ciągnik rolniczy nie został przez Pana nabyty jako handlowca, tylko w drodze spadku. Zatem dokonując dostawy ww. elementu masy spadkowej, w przysługującym Panu udziale (…), będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Okoliczność ta pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę ciągnika rolniczego w udziale (…) – cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Reasumując należy stwierdzić, że planowana przez Pana dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.
Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2, odnoszące się wyłącznie do zakresu podatku od towarów i usług, uznaję za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Tytułem wydania interpretacji indywidualnej z zakresu podatku VAT dokonał Pan wpłaty w wysokości 160,00 zł. Wniosek dotyczy dwóch stanów faktycznych. Należna opłata od wniosku wyniosła więc 80 zł, stąd 80 zł stanowi nadpłatę i zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja ta wywołuje skutki podatkowe jedynie dla Pana, nie ma natomiast zastosowania do Pana żony.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, tj. kwestia podlegania opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych przy sprzedaży ciągnika rolniczego, kwestia możliwości prowadzenia działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
