Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.702.2025.2.JM
Spółka, z racji nieposiadania stosunku pracy z pracownikami oddelegowanymi z Chin, nie pełni roli płatnika zaliczek na podatek dochodowy od świadczonych im świadczeń. Niemniej, dochody tych pracowników należy traktować jako przychody z tytułu pracy, zgodnie z umową polsko-chińską o unikaniu podwójnego opodatkowania, co może prowadzić do ich opodatkowania w Polsce.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
- prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązków płatnika.
- nieprawidłowe – w części dotyczącej zakwalifikowania świadczeń do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy i zastosowania art. 42a ustawy.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.
Uzupełnili go Państwo – pismem z 19 sierpnia 2025 r. (data wpływu 19 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzeń przyszłych
A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w obszarze zrównoważonych rozwiązań energetycznych obejmujących m.in. materiały katodowe. Spółka rozbudowuje obecnie swój zakład w (...), w którym będą produkowane materiały katodowe.
Spółka zamierza zawrzeć umowę o świadczenie usług („Umowa”) z podmiotem powiązanym z siedzibą w Chinach – (…) („Dostawca Usług”, „Usługodawca”). Dostawca Usług nie posiada w Polsce oddziału lub innej jednostki organizacyjnej. Dostawca Usług jest chińskim rezydentem podatkowym.
Na podstawie Umowy Dostawca Usług będzie świadczył usługi związane z uruchomieniem zakładu Spółki i rozpoczęciem produkcji (dalej „Usługi”), w tym usługi wsparcia technicznego, organizacji produkcji, kontroli jakości, doradztwa finansowego, doradztwa w zakresie HR oraz EHS. Z tytułu świadczonych Usług Spółka będzie wypłacać Usługodawcy wynagrodzenie.
W celu realizacji Usług, Usługodawca będzie delegował swoich pracowników („Pracownicy”) do Polski. Pracownicy to obcokrajowcy (głównie z Chin), którzy będą pracować w Polsce na podstawie zezwoleń na pracę typu C. Spółka zakłada, że w większości przypadków Pracownicy będą mieli w Polsce status nierezydentów, nie można jednak wykluczyć, że niektórzy Pracownicy uzyskają polską rezydencję podatkową (np. ze względu na przeniesienie do Polski tzw. centrum interesów życiowych i gospodarczych).
Uzupełnienie opisu zdarzeń przyszłych
Wyjaśniają Państwo, że obowiązek zapewnienia pracownikom oddelegowanym do pracy w Polsce („Pracownicy”) świadczeń wskazanych we wniosku wynika z dodatkowych umów, jakie zostały zawarte między Pracownikami a pracodawcą tj. (…) z siedzibą w Chinach („Usługodawca”, „Dostawca Usług”). Umowy te zostały zawarte w związku z oddelegowaniem Pracowników do Polski. Nie jest Państwu znany status prawny tych umów, tzn. czy stanowią one np. aneks do umów o pracę, czy też odrębne porozumienie łączące Pracownika i Usługodawcę.
Jak wskazano we Wniosku, Spółka zamierza zawrzeć z Usługodawcą umowę o świadczenie usług („Umowa”), na podstawie której Dostawca Usług będzie świadczył usługi związane z uruchomieniem zakładu Spółki i rozpoczęciem produkcji. Jednocześnie, na mocy tej Umowy na Spółkę zostanie nałożony obowiązek zapewnienia Pracownikom świadczeń wskazanych we Wniosku. Spółka nie będzie zawierać z Pracownikami żadnych umów w związku z zapewnieniem Świadczeń.
Obowiązek zapewnienia pracownikom zagranicznym świadczeń wskazanych we Wniosku wynika jedynie z umowy o świadczenie usług zawartej między Spółką a Usługodawcą.
Co do zasady, Pracownicy będą oddelegowani do pracy w Polsce na okres przekraczający 183 dni w danym roku kalendarzowym. Jednakże, w wyjątkowych sytuacjach może się zdarzyć, że okres oddelegowania niektórych Pracowników będzie trwał krócej niż 183 dni w danym roku kalendarzowym (np. gdy Pracownik zdecyduje się opuścić Polskę przed upływem wcześniej ustalonego okresu oddelegowania).
Miejscem zamieszkania Pracowników jest Chińska Republika Ludowa.
Wszystkim Pracownikom zostanie zapewnione zakwaterowanie w Polsce, natomiast wyłącznie wybrani Pracownicy otrzymają również samochód służbowy do celów służbowych i/lub prywatnych – w zależności od potrzeb. Ponadto, niektórym Pracownikom Spółka będzie również zapewniać wybrane posiłki (np. obiad).
Pytania
1)Czy Spółka w odniesieniu do Świadczeń zapewnianych Pracownikom będzie pełniła w stosunku do Pracowników rolę płatnika, tj. czy będzie obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przekazanych Świadczeń?
2)Czy Spółka w odniesieniu do Świadczeń zapewnianych Pracownikom, będzie obowiązana do sporządzenia i przesłania informacji o wysokości przychodów?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Spółki, nie będzie ona płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do Świadczeń udostępnionych Pracownikom, bowiem:
·Spółkę i Pracowników nie łączy żaden stosunek prawny (a w szczególności stosunek pracy), tym samym nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania przepis art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT;
·Ustawa o PIT (art. 44 ust. 1a) zobowiązuje Pracowników do samodzielnego obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Tym samym, w ocenie Spółki, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy z tytułu udostępniania Świadczeń Pracownikom.
Ad. 2
W ocenie Spółki, świadczenia, które będzie zapewniać Pracownikom powinny być kwalifikowane jako tzw. przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. Dlatego też, na podstawie art. 42a ust. 1 Ustawy o PIT, Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania informacji (na formularzu PIT-11), w których uwzględniona będzie w szczególności wartość Świadczeń udostępnionych poszczególnym Pracownikom.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W świetle art. 3 ust. 2a ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W świetle art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1.pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2.działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3.działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4.położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5.papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiejw ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
5a. umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;
6.tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7.tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8.niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Według art. 3 ust. 2d ww. ustawy:
Przy czym, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.
Stosownie do art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanych przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów rezydenta bądź nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie.
W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są:
1)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
9)inne dochody.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.
Instytucja płatnika została uregulowana w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Obowiązki płatnika zostały uregulowane w art. 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wynika z treści art. 32 ust. 1 ww. ustawy:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Na podstawie art. 38 ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32–35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Natomiast według art. 42a ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Z wniosku wynika, że Spółka zamierza zawrzeć umowę o świadczenie usług („Umowa”) z podmiotem powiązanym z siedzibą w Chinach („Dostawca Usług”, „Usługodawca”). Dostawca Usług nie posiada w Polsce oddziału lub innej jednostki organizacyjnej. Dostawca Usług jest chińskim rezydentem podatkowym. W celu realizacji Usług, Usługodawca będzie delegował swoich pracowników („Pracownicy”) do Polski. Miejscem zamieszkania Pracowników jest Chińska Republika Ludowa. Spółka zakłada, że w większości przypadków Pracownicy będą mieli w Polsce status nierezydentów, nie można jednak wykluczyć, że niektórzy Pracownicy uzyskają polską rezydencję podatkową (np. ze względu na przeniesienie do Polski tzw. centrum interesów życiowych i gospodarczych). Wszystkim Pracownikom Spółka będzie zapewniać zakwaterowanie w Polsce, natomiast wyłącznie wybrani Pracownicy otrzymają również samochód służbowy do celów służbowych i/lub prywatnych – w zależności od potrzeb. Ponadto, niektórym Pracownikom Spółka będzie również zapewniać wybrane posiłki (np. obiad).
Aby ustalić, czy posiadają Państwo obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do postanowionym do dyspozycji pracownikom świadczeń należy ustalić gdzie opodatkowane będą uzyskiwane przez nich dochody.
W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie uregulowania umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz. U. z 1989 r. nr 13 poz. 65) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Chińską Republikę Ludową dnia 7 czerwca 2017 r. (tzw. „Konwencja MLI”).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy:
W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, miejsce siedziby zarządu, miejsce rzeczywistego zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze.
Jak wynika z art. 15 ust. 1 umowy:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
Stosownie do art. 15 ust. 2 umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
b)wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
c)wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.
Jednakże w myśl art. 22 ust. 1 umowy:
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy i powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
O właściwej kwalifikacji prawnej świadczenia wypłacanego na rzecz pracowników powinna decydować przede wszystkim podstawa prawna tegoż świadczenia, w szczególności okoliczność, czy obowiązek ponoszenia na rzecz pracowników zagranicznych tych świadczeń wynika z umowy zawartej przez pracownika z pracodawcą (chińską spółką), czy też stanowi odrębne świadczenie przyznane przez polską spółkę. O kwalifikacji przedmiotowego świadczenia nie powinien przesądzać natomiast sam fakt, że koszty te są ponoszone przez polską spółkę.
Z uzupełnienia wynika, że obowiązek zapewnienia pracownikom oddelegowanym do pracy w Polsce („Pracownicy”) świadczeń wskazanych we wniosku wynika z dodatkowych umów, jakie zostały zawarte między Pracownikami a pracodawcą z siedzibą w Chinach („Usługodawca”, „Dostawca Usług”). Umowy te zostały zawarte w związku z oddelegowaniem Pracowników do Polski. Spółka zostanie zobligowana do zapewnienia Pracownikom świadczeń na podstawie umowy zawartej między Spółką a pracodawcą chińskim. Spółka nie będzie zawierać z Pracownikami żadnych umów w związku z zapewnieniem Świadczeń.
W związku z powyższym, obowiązek zapewnienia świadczeń w postaci zakwaterowania, samochodu służbowego i posiłku wynika ze stosunku pracy łączącego oddelegowanego pracownika z pracodawcą chińskim. Tym samym, w przedmiotowej sprawie należy zastosować uregulowania wynikające z art. 15 ust. 1 i 2 umowy polsko – chińskiej.
Wyjaśnić należy, że zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie przepisu ustalającego ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.
Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami/Konwencjami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.
Zatem, należy uznać, że pracownicy, którzy uzyskają polską rezydencję podatkową (np. ze względu na przeniesienie do Polski tzw. centrum interesów życiowych i gospodarczych) będą posiadali w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, tj. będą podlegali opodatkowaniu od wszystkich osiągniętych dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania. Dochody uzyskane przez nich z tytułu zapewnienia świadczeń będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.
Natomiast, osoby mające status nierezydenta będą posiadali w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tj. będą podlegali opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W świetle art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Chińskiej Republice Ludowej podlega opodatkowaniu tylko w Chinach, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Polski. Natomiast art. 15 ust. 2 umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Chinach, o ile łącznie zostaną spełnione w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 2 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania pracownika.
Z uzupełnienia wynika, że co do zasady, Pracownicy będą oddelegowani do pracy w Polsce na okres przekraczający 183 dni w danym roku kalendarzowym. Jednakże, w wyjątkowych sytuacjach może się zdarzyć, że okres oddelegowania niektórych Pracowników będzie trwał krócej niż 183 dni w danym roku kalendarzowym (np. gdy Pracownik zdecyduje się opuścić Polskę przed upływem wcześniej ustalonego okresu oddelegowania).
W przypadku pracowników nie przebywających w Polsce łącznie przez okresy dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2 umowy są spełnione łącznie. Wartość świadczeń ponoszonych na rzecz pracowników nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.
W przypadku osób przebywających w Polsce dłużej niż 183 dni warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. a) umowy nie zostanie spełniony. Zatem, wartość świadczeń ponoszonych na rzecz pracownika z Chin będzie podlegała opodatkowaniu zarówno w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Chinach oraz w państwie wykonywanej pracy, tj. w Polsce.
Odnosząc się do Państwa obowiązków płatnika należy wskazać, że warunkiem istnienia takich obowiązków dla określonego podmiotu jest fakt pełnienia funkcji ekonomicznego pracodawcy oraz dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób fizycznych (pracowników).
Jak wynika z opisu sprawy, Spółka zawarła umowę z podmiotem chińskim na wykonanie usług. W tym celu pracodawca chiński oddelegował do pracy w Polsce swoich pracowników. Za wykonanie usługi Spółka płaci wynagrodzenie na rzecz podmiotu chińskiego. Z pracownikami Spółka nie zawierała żadnych umów. Do zapewnienia zagranicznym pracownikom zakwaterowania, samochodu służbowego oraz posiłków Spółka została zobligowana przez podmiot chiński. Obowiązek zapewnienia świadczeń w postaci zakwaterowania, samochodu służbowego i posiłku wynika ze stosunku pracy łączącego oddelegowanego pracownika z pracodawcą chińskim.
Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Spółki nie powstanie obowiązek płatnika w odniesieniu do świadczeń ponoszonych przez Spółkę w postaci zakwaterowania, samochodu służbowego i posiłku. Nie mają Państwo obowiązku pobierania w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od tych świadczeń. Spółka nie ma również obowiązku sporządzania i przekazania informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 z tytułu ponoszenia tych świadczeń.
Pracownicy ww. świadczenia uzyskają od pracodawcy mającego siedzibę w Chinach, zatem bez pośrednictwa płatnika. Tym samym, zastosowanie znajdzie zasada samodzielnego obliczania i wpłacania przez pracowników zaliczek na podatek dochodowy.
W myśl art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:
1)ze stosunku pracy z zagranicy,
2)z emerytur i rent z zagranicy,
3)z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1
‒są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
W konsekwencji, nie jesteście Państwo zobowiązani do obliczania, poboru i odprowadzania zaliczek na podatek od dochodów tych pracowników. W Polsce nie pełnicie Państwo funkcji płatnika zaliczek na podatek dochodowy od ww. dochodów z tytułu stosunku pracy.
Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzam, że nie są Państwo płatnikiem w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu ponoszonych świadczeń na rzecz oddelegowanych do pracy w Polsce pracowników z Chin. Nie mają Państwo również obowiązku sporządzania i przekazania informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 z tytułu ponoszenia tych świadczeń.
Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowe.
Natomiast za nieprawidłowe uznałem Państwa stanowisko co do źródła przychodu, gdyż pracownik uzyska przychód ze stosunku pracy od swojego pracodawcy z Chin, a nie jak Państwo wskazali – przychód z innych źródeł.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?