Interpretacja indywidualna z dnia 21 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.719.2025.2.RS

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 11 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani 15 października 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W latach 2022-2024 przy Okręgowej Izbie Adwokackiej (...) odbywała Pani aplikację adwokacką, której ukończenie stanowiło warunek do przystąpienia do egzaminu adwokackiego. W dniach (...) 2025 r. przystąpiła Pani do egzaminu zawodowego (adwokackiego), który złożyła z wynikiem pozytywnym.

Pozwoliło to Pani złożyć wniosek o wpis na listę adwokatów przy (...) Izbie Adwokackiej w (...) 2025 r. Jednakże, przez cały okres 2025 r. do momentu formalnej zmiany statusu na adwokata figurowała Pani jako aplikantka adwokacka, uiszczając stosowne składki samorządowe. Wobec złożenia egzaminu adwokackiego, w dniu (...) 2025 r. złożyła Pani uroczyste ślubowanie adwokackie. Po tych czynnościach formalnie uzyskała tytuł zawodowy adwokata i możliwość wykonywania zawodu już adwokata w formie kancelarii adwokackiej.

Stąd, od (...) 2025 r. rozpoczęła Pani wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej. W ramach działalności wybrała Pani opodatkowanie na zasadach ogólnych. Niemniej jednak, przed rozpoczęciem działalności, również w 2025 r., poniosła niezbędne wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata, bez których owych uprawnień nie otrzymałaby, a to mianowicie:

1.obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki w kwocie 50,00 zł miesięcznie, tj. 400,00 zł za okres styczeń-sierpień 2025 r.,

· podstawa prawna § 33 ust. 4 i 5 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej (...)

2.opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w kwocie 3.266,20 zł

· podstawa prawna art. 78 ust. 8 i art. 78a ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2024 r. poz. 1564) w zw. z ogłoszeniem Ministra Sprawiedliwości o egzaminie adwokackim w 2025 r.

Powyżej wskazane wydatki poniosła Pani wyłącznie w bieżącym 2025 r.

Wniosek o interpretację indywidualną dotyczy zaistniałego stanu faktycznego. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega całość dochodów, ze wszystkich źródeł przychodów, z wyjątkiem tych, które podlegają opodatkowaniu ryczałtowemu lub też podlegają wyłączeniu z opodatkowania lub zastosowano w stosunku do nich określone zwolnienia.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem by wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać łącznie następujące warunki:

a.pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

b.nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,

c.być właściwie udokumentowany.

W świetle powyższego, wskazać można, że określone wydatki poniesione spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, co stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich od osiągniętego przychodu.

Odnosząc się do przedmiotowego stanu faktycznego przedstawionego powyżej, wskazać należy, że przed podjęciem działalności w formie kancelarii adwokackiej konieczne jest poniesienie kosztów, które są związane z uzyskaniem formalnej możliwości wykonywania zawodu adwokata. Aplikanta adwokackiego obciąża także obowiązek uiszczania składki korporacyjnej wynikający z wewnętrznych aktów normatywnych adwokatury. Uiszczanie przedmiotowej składki jest warunkiem utrzymywania się na liście aplikantów adwokackich (skreślenie z listy aplikantów adwokackich oznacza wykluczenie z możliwości odbywania aplikacji adwokackiej, a w dalszym polu wykluczenie ze ścieżki zawodowej adwokata). Po ukończeniu aplikacji adwokackiej warunkiem koniecznym do uzyskania tytułu zawodowego adwokata jest złożenie - z wynikiem pozytywnym - egzaminu adwokackiego. Egzamin adwokacki jest odpłatny, a obowiązek poniesienia tegoż wydatku spoczywa na przystępującym do niego, zaś dochód z tego egzaminu jest dochodem budżetu państwa. W świetle powyższego wskazać należy, że wykonywanie zawodu adwokata jest możliwe tylko w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w formie indywidualnej albo spółki). Ustawowo jest wyłączona możliwość wykonywania tegoż zawodu w ramach umowy o pracę regulowanej przez właściwe przepisy Kodeksu pracy (pismo z dnia 20.02.2025 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL2-2.4011.895.2024.2.AG, Koszty uzyskania przychodów w działalności adwokackiej, http://sip.mf.gov.pl).

Pytanie

Czy poniesione wydatki, tj. obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki za 2025 r. oraz opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej otwartej w związku ze złożeniem ślubowania adwokackiego w dniu (...) 2025 r. (...), a która jest prowadzona w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (indywidualnej kancelarii adwokackiej), tj. czy może Pani zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodu w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej w tym samym roku?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, poniesione koszty przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej można ex post zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu, albowiem bez ich nieponiesienia nie byłoby możliwe uzyskanie jakiegokolwiek w tym zakresie przychodu. Innymi słowy, tylko ex post stwierdzić można, czy ów wydatek faktycznie koszt może stanowić - jeśli chodzi o aplikanta adwokackiego, w sytuacji, w której w trakcie aplikacji nie prowadził on działalności gospodarczej.

W świetle powyższego wskazać należy, że odpowiedź na zadane pytanie powinna być pozytywna.

Stąd, w Pani ocenie, wydatki poniesione przez Panią w roku rozpoczęcia tej działalności gospodarczej (czyli w 2025 r.), tj. obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki oraz opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w dacie jej rozpoczęcia.

Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że "wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych adwokata muszą być uznane za koszty uzyskania przychodu działalności gospodarczej adwokata wykonywanej w ramach jego kancelarii. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby w ogóle założenie działalności w formie kancelarii adwokackiej świadczenia w jej ramach usług prawnych" (zob. wyrok WSA w Gdańsku z 10 lipca 2013 r., I SA/Gd 626/13, LEX nr 1343138; podobnie Wyrok WSA w Poznaniu z 31 maja 2012 r., I SA/Po 301/12, LEX nr 1211356; Wyrok WSA w Gliwicach z 29 marca 2004 r., I SA/Ka 557/03, LEX nr 2223309; Wyrok WSA w Gdańsku z 15 stycznia 2014 r., I SA/Gd 1448/13, LEX nr 1429952; Wyrok WSA w Łodzi z 4 kwietnia 2013 r., I SA/Łd 122/13, LEX nr 1303788; Pismo z dnia 14 lipca 2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0115- KDIT3.4011.424.2021.1.AD, Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej oraz ze składkami członkowskimi, http://sip.mf.gov.pl).W kontekście powyższych rozważań powiedzieć bowiem można w sposób następujący: gdyby ów aplikant tych kosztów nie poniósł, to by nie uzyskał odpowiedniego wykształcenia i uprawnień pozwalających mu prowadzić działalność gospodarczą.

Nie można utracić z pola widzenia słusznego poglądu wyrażonego w doktrynie, że "opłaty związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej (...) są kosztami uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zorganizowanej w formie kancelarii adwokackiej. Bez znaczenia pozostaje w tym wypadku fakt, że zostały one poniesione jeszcze przed formalną rejestracją działalności gospodarczej, jak i przed uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata. Cel podejmowania określonych działań przez podatnika jest w tym wypadku na tyle sprecyzowany, że nie można mnożyć wątpliwości co do sposobu wykorzystania wiedzy uzyskanej w trakcie aplikacji do prowadzenia działalności gospodarczej. Również na tej podstawie wydatków poniesionych na szkolenie aplikantów nie można traktować jako poniesionych na cele osobiste, gdyż są one nierozerwalnie związane ze sferą zawodową danej osoby” (zob. R. Kubacki, Poniesione przez aplikantów wydatki jako koszty uzyskania przychodów. Glosa do wyroku WSA z dnia 7 marca 2013 r., III SA/Wa 2577/12, Palestra 2014, nr 5-6, s. 173-179).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Dlatego też kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, iż świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Należy ponadto dodać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy – poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów.

W opisie sprawy wskazała Pani, że (...) 2025 r. rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej, opodatkowanej na zasadach ogólnych. Również w 2025 r. poniosła Pani niezbędne wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata, bez których uprawnień tych by nie otrzymała, tj. obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki oraz opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości.

Przed podjęciem działalności w formie kancelarii adwokackiej konieczne jest poniesienie kosztów, które są związane z uzyskaniem formalnej możliwości wykonywania zawodu adwokata. Aplikanta adwokackiego obciąża także obowiązek uiszczania składki korporacyjnej wynikający z wewnętrznych aktów normatywnych adwokatury. Uiszczanie przedmiotowej składki jest warunkiem utrzymywania się na liście aplikantów adwokackich (skreślenie z listy aplikantów adwokackich oznacza wykluczenie z możliwości odbywania aplikacji adwokackiej, a w dalszym polu wykluczenie ze ścieżki zawodowej adwokata). Po ukończeniu aplikacji adwokackiej warunkiem koniecznym do uzyskania tytułu zawodowego adwokata jest złożenie – z wynikiem pozytywnym – egzaminu adwokackiego. Egzamin adwokacki jest odpłatny, a obowiązek poniesienia tegoż wydatku spoczywa na przystępującym do niego.

Wymienione wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Co do zasady tego typu wydatki mają na celu zdobycie wiedzy oraz umiejętności, a także należytego przygotowania do zawodu adwokata, nie zaś osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wydatki te mają – co do zasady – charakter wydatków osobistych, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy i w konsekwencji nie można ich uznawać za związane z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika jednak, że koszty wskazanych składek i opłaty za egzamin w bieżącym roku podatkowym w związku z odbywaniem aplikacji adwokackiej są bezsprzecznie związane ze źródłem przychodu jakim jest od (...) 2025 r. Pani działalność gospodarcza. Skoro dla wykonywanego przez Panią zawodu niezbędne jest posiadanie statusu adwokata, to nie poniesienie tych kosztów pozbawiłoby Panią źródła przychodów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w formie kancelarii adwokackiej. Można więc uznać, że wydatki te poniosła Pani w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, zatem spełniają one przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 4a-5, 6 i 10.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że może Pani do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej od (...) 2025 r. działalności gospodarczej zaliczyć wydatki z tytułu składek samorządowych oraz opłaty za egzamin, poniesionych w roku bieżącym. Przedmiotowe wydatki spełniają bowiem przesłanki, o których mowa art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Powołane przez Panią we wniosku interpretacje indywidualne dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) i są wiążące tylko w tych sprawach.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Panią wyroków sądów administracyjnych zaznaczam, że jakkolwiek orzeczenia sądów administracyjnych kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.