Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.118.2025.1.TW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem datowanym 10 października 2025 r. (wpływ 8 października 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną prowadzącą działalność w zakresie (…), polskim rezydentem podatkowym (zwany dalej „Spółką”).

Spółka wprowadza obecnie program udzielania rabatów (dalej: „Program”) w celu zachęcenia do zakupu usług świadczonych przez Spółkę przez jak najszerszą grupę osób (zwaną dalej: „Uczestnikami”), a także w celu wspieranie profilaktyki zdrowotnej.

Program polega na umożliwieniu jego Uczestnikom (Beneficjentom) zakupu usług świadczonych przez Spółkę z uwzględnieniem określonego rabatu, określonego procentowo względem ceny podstawowej detalicznej oferowanej w punktach Spółki.

Skorzystanie z rabatu spowoduje obniżenie ceny usługi. Możliwe jest przypisanie innego poziomu rabatów różnym grupom Uczestników. Poziom rabatu może być uzależniony od cen jednostkowych danych usług i wynosić w szczególności 10%, 20%, 50% lub 70%. Cena po zastosowaniu rabatu będzie w większości przypadków niższa niż oferowana ogółowi nabywców – klientów indywidualnych, niemniej zasadniczo nie będzie niższa niż cena stosowana wobec części kontrahentów instytucjonalnych (których ceny są indywidualnie negocjowane i są niższe o kilkadziesiąt procent od cen dla klientów indywidualnych).

Obniżenie ceny sprzedawanych usług w ramach Programu stanowi dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest (nie będzie) zobowiązana na podstawie żadnych postanowień umownych. Stosowanie preferencyjnych cen wobec uczestników Programu nie będzie uzależnione od jakichkolwiek świadczeń wzajemnych ze strony Uczestnika. Uczestnik nie będzie także zobowiązany do skorzystania z rabatu – będzie to jego własna decyzja.

Rozważane jest wprowadzenie Programu rabatowego kierowanego do szerokiego kręgu osób, obejmującego następujące grupy Uczestników:

1)Pracowników Spółki, świadczących pracę na podstawie umowy o pracę,

2)Osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych ze Spółką,

3)Członków organów (zarządu i rady nadzorczej) Spółki,

4)Pracowników spółek powiązanych kapitałowo i osobowo ze Spółką,

5)Osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych ze spółkami powiązanymi kapitałowo i osobowo ze Spółką,

6)Członków organów (zarządów i rad nadzorczych) spółek powiązanych kapitałowo i osobowo ze Spółką,

7)Członków rodzin i osób bliskich osób wskazanych w pkt 1, 2 i 3 powyżej,

8)Pracowników (...).

Program rabatowy może zostać także rozszerzony na inne osoby (przykładowo: emerytowani pracownicy, osoby na stażach i praktykach, pracownicy i współpracownicy kontrahentów, osoby publiczne, które są rozpoznawalne w mediach społecznościowych, jak blogerzy i influencerzy) decyzją Zarządu Spółki lub decyzją Dyrektora Regionu.

Ustalony został wewnętrzny regulamin, który reguluje zasady korzystania z Programu.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że przedmiotem wniosku jest stan faktyczny.

Pytanie

Czy w związku z wprowadzeniem przez Spółkę Programu, w ramach którego Uczestnicy mogą nabyć usługi po niższej cenie, po stronie Uczestnika korzystającego z Programu powstanie przychód w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. (zarówno dla pracowników oraz współpracowników Wnioskodawcy, jak też pozostałych Uczestników), a w konsekwencji czy na Spółce jako organizatorze będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o p.d.o.f., w tym obowiązki informacyjne?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uczestnictwem w Programie, nabyciem usług po niższej cenie po stronie Uczestników (zarówno dla pracowników oraz współpracowników Wnioskodawcy, jak też pozostałych Uczestników) nie powstanie jakikolwiek przychód w rozumieniu Ustawy o p.d.o.f., a Spółka jako organizator nie będzie tym samym zobowiązana do pełnienia roli płatnika podatku w stosunku do pracowników oraz współpracowników Wnioskodawcy, jak też pozostałych Uczestników), a także nie będzie mieć żadnych obowiązków informacyjnych.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 8 o.p. płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Na płatniku ciążą zatem trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenia podatku w prawidłowej wysokości,

2)pobrania podatku,

3)wpłacenia pobranego podatku do właściwego organu podatkowego.

Tak określone obowiązki determinują także zakres odpowiedzialności płatnika.

W myśl art. 30 § 1 o.p.: Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o p.d.o.f. jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in.:

1)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

2)działalność wykonywana osobiście (pkt 2);

3)pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

4)inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o p.d.o.f., jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Artykuł 38 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że: Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W świetle natomiast art. 13 pkt 8 ustawy o p.d.o.f.: Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 42 ust. 1-2 tejże ustawy:

1. Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

1a. W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1 b stosuje się odpowiednio.

2. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1)w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;

2)w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy: Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Obowiązki płatnika, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o p.d.o.f.: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Przechodząc wprost do kwestii, czy w związku z wprowadzeniem przez Spółkę Programu, w ramach którego Uczestnicy mogą nabyć usługi po niższej cenie, po stronie Uczestnika korzystającego z Programu powstanie przychód w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. (w tym dla pracowników oraz współpracowników, jak też pozostałych Uczestników), a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o p.d.o.f., w tym obowiązki informacyjne, należy w pierwszej kolejności wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, rabat oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Zatem nie można uznać, że osoba korzystająca z rabatu, nabywając usługę po cenie niższej od regularnej oferty, osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie. Nie ma wątpliwości, że każdy rabat (jako zniżka ceny) uzyskany w związku ze skorzystaniem z rabatu stanowi określoną korzyść dla nabywcy usługi objętej rabatem. Jednakże przyjęcie stanowiska, że stanowi on przychód w postaci wartości pieniężnej oznaczałoby, iż każdy konsument nabywający towar / usługę po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru / usługi, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar / usługę.

Rozważane jest wprowadzenie Programu rabatowego kierowanego do szerokiego kręgu osób, obejmującego następujące grupy Uczestników:

1)Pracowników Spółki, świadczących pracę na podstawie umowy o pracę,

2)Osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych ze Spółką,

3)Członków organów (zarządu i rady nadzorczej) Spółki,

4)Pracowników spółek powiązanych kapitałowo i osobowo ze Spółką,

5)Osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych ze spółkami powiązanymi kapitałowo i osobowo ze Spółką,

6)Członków organów (zarządów i rad nadzorczych) spółek powiązanych kapitałowo i osobowo ze Spółką,

7)Członków rodzin i osób bliskich osób wskazanych w pkt 1, 2 i 3 powyżej,

8)Pracowników (…).

Program rabatowy może zostać także rozszerzony na inne osoby (przykładowo: emerytowani pracownicy, osoby na stażach i praktykach, pracownicy i współpracownicy kontrahentów, osoby publiczne, które są rozpoznawalne w mediach społecznościowych, jak blogerzy i influencerzy) decyzją Zarządu Spółki lub decyzją Dyrektora Regionu.

Wobec tego, krąg uprawnionych do skorzystania z Programu rabatowego jest potencjalnie nieograniczony.

Skoro możliwość dokonania zakupu po cenie preferencyjnej dotyczy szerokiej grupy beneficjentów, to nie generuje po stronie Uczestników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o p.d.o.f.

Zatem, w związku z wprowadzeniem przez Spółkę Programu, w ramach którego Uczestnicy będą mogli nabyć usługi dostępne w ofercie w ramach Programu po niższej cenie, po stronie Uczestników korzystających z Programu nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. Tym samym, w związku z opisanym Programem, na Spółce nie spoczywa i nie będzie spoczywał obowiązek płatnika wobec tychże Uczestników, tj. obowiązek w zakresie obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ani też obowiązek informacyjny.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

1) piśmie z 23 września 2025 r. (0112-KDIL2-1.4011.657.2025.1.MKA) wydanym w zbliżonym stanie faktycznym, w którym wskazano, że „Skoro możliwość dokonania zakupu po obniżonej cenie sprzedawanych usług w ramach Programu będzie dotyczyła szerokiej grupy beneficjentów to nie generuje po stronie Uczestników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

2) piśmie z 28 września 2021 r. (0112-KDIL2-1.4011.632.2021.1.MKA), zgodnie z którym: „opisana we wniosku akcja promocyjna nie ogranicza kręgu uprawnionych do zakupu biletów na zwiedzanie po zniżkowych cenach jedynie do pracowników Wnioskodawcy, gdyż z rabatów będą mogły skorzystać również osoby niebędące pracownikami Spółki, tj. osoby zatrudnione na podstawie umowy cywilnoprawnej, a także przedsiębiorcy świadczący usługi na rzecz Spółki. Zatem krąg uprawnionych do zakupu biletów po obniżonej cenie jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone, a więc dotyczyć będzie szerokiego grona uczestników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u osób biorących udział w akcji promocyjnej nie powstanie”;

3) piśmie z 28 stycznia 2020 r. (0114-KDIP3-2.4011.589.2019.2.JK2), w którym stwierdzono, że: „W przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie. Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do uczestników promocji do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek oraz sporządzenia informacji PIT-11 ani PIT-8C”;

4) w piśmie z 24 maja 2024 r. (0112-KDIL2-1.4011.324.2024.1.MKA), w którym wskazano, że „Skoro możliwość dokonania zakupu po cenie preferencyjnej z użyciem kodu rabatowego w sklepie internetowym Organizatora oraz skorzystania z darmowej dostawy dotyczy szerokiej grupy beneficjentów to nie generuje po stronie Użytkowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

5) w piśmie z 25 czerwca 2024 r. (0115-KDIT2.4011.257.2024.1.MM), w którym potwierdzono, że „Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić zatem należy, że udzielenie rabatu szerokiej grupie beneficjentów, nie generuje po stronie Pracowników Spółki - jako uczestników Programu powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zakup produktów po cenach uwzględniających rabat nie będzie skutkował dla Pracowników będących uczestnikami programu powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

6) w piśmie z 5 listopada 2024 r. (0112-KDIL2-1.4011.792.2024.1.KF), w którym za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, że „(...) grono podmiotów uprawnionych do korzystania z rabatów w ramach programów rabatowych oferowanych przez Państwa nie będzie ograniczone wyłącznie do Państwa pracowników. Przeciwnie, rabaty oferowane będą różnym grupom Uczestników, jednakże każdy Uczestnik będzie uprawniony do takiej samej zniżki. Z uwagi na powyższe, brak jest podstaw do uznania, że po stronie Uczestników powstanie przychód w rozumieniu Ustawy o PIT”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo wskazuję, że właściwym publikatorem dla:

-ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jest: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.:

-ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.

W odniesieniu do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy – Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.