Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.523.2025.2.MAZ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 19 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania marży jako podstawy opodatkowania przy sprzedaży towarów używanych, wpłynął 23 sierpnia 2025 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 września 2025 r. (wpłynęło 24 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) będąca czynnym podatnikiem VAT planuje rozszerzyć swoją działalność o prowadzenie sprzedaży sprzętu elektronicznego, obejmującego w szczególności smartfony, tablety, laptopy, smartwatche, słuchawki, drony i tym podobne urządzenia. Sprzedaż będzie prowadzona zarówno w formie stacjonarnej (w należącym do spółki sklepie) oraz on-line (za pośrednictwem własnego sklepu internetowego, portali ogłoszeniowych i aukcyjnych). Wskazane towary handlowe podatnik planuje pozyskiwać:

- od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT, które to osoby zgłoszą się z posiadanymi przez nie urządzeniami do sklepu stacjonarnego Spółki, z zamiarem ich sprzedaży lub oddania w komis,

- od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT, z którymi podatnik skontaktuje się w odpowiedzi na ogłoszenia dotyczące sprzedaży tego typu produktów, zamieszczane w popularnych serwisach ogłoszeniowych (np. (…) itp.), na stronach lokalnych oraz w mediach społecznościowych,

- od podmiotów gospodarczych dokonujących sprzedaży towarów w procedurze VAT-marża.

Wskazać w tym miejscu należy, że przedmiotem zainteresowania Spółki są przede wszystkim towary używane, które nie noszą żadnych widocznych śladów użytkowania lub ewentualnie posiadają jedynie drobne, nieliczne ślady, jednak mimo tego sprawiać będą wrażenie sprzętu nowego, bądź też niezwykle zadbanego.

Tego rodzaju towary najczęściej oferowane są do sprzedaży przez osoby fizyczne, które zakupiły te produkty jako nowe, jednak nie spełniły one ich oczekiwań. W przypadku telefonów komórkowych są to zazwyczaj urządzenia nabyte od operatorów telekomunikacyjnych, np. w warunkach przedłużenia abonamentu, odsprzedawane po okresie krótkotrwałego użytkowania. Inne urządzenia elektroniczne tego rodzaju to częstokroć nietrafione prezenty (urodzinowe, świąteczne, komunijne itp.). Selekcja dokonywana przez spółkę będzie polegała na wyszukiwaniu ofert oraz nabywaniu urządzeń nienoszących widocznych śladów użytkowania, bądź jedynie posiadających kosmetyczne mankamenty, których czas użytkowania przez sprzedających był możliwie krótki. Dzięki temu wiele urządzeń posiadać będzie jeszcze oryginalne folie ochronne, wyglądem nie różniąc się od urządzeń nowych. Większość sprzętu objęta będzie również gwarancją producenta, co czyni tego rodzaju sprzęt szczególnie atrakcyjnym przy wtórnej odsprzedaży.

Dokładna selekcja urządzeń nabywanych przez Spółkę pozwoli na zbudowanie ekskluzywnej oferty produktów, nieodbiegających istotnie standardem od urządzeń nowych, sprzedawanych w procedurze VAT-marża, które finalnie powinny być w dość atrakcyjnych cenach dla kupujących. Wygląd fizyczny towaru oferowanego do sprzedaży przez podatnika nie powinien różnić się od urządzenia nowego. Większość urządzeń będzie znajdować się w oryginalnych opakowaniach (na co Spółka będzie zwracać szczególną uwagę podczas selekcji poprzedzającej ich nabycie) bądź stosowane będą opakowania zastępcze. Wzorem produktów nowych Spółka zamierza też foliować opakowania, w których oferuje produkty do sprzedaży.

Możliwe oznaki wcześniejszego użytkowania urządzenia będą usuwane przez podatnika. W szczególności telefony i inne urządzenia wyposażone w pamięć wewnętrzną, jeśli zostały zapisane danymi przez poprzedniego użytkownika, będą formatowane i przywracane do ustawień fabrycznych. Wszystkie te zabiegi sprawią, że przedmiotem oferty będą towary w stanie niemal idealnym, na pierwszy rzut oka wyglądem nieróżniące się od urządzeń nowych, o właściwościach porównywalnych do urządzeń nowych i nigdy wcześniej nieużywanych. Osiągnięcie takiego efektu jest możliwe w przypadku sprzętu elektronicznego, ponieważ pierwotni nabywcy zazwyczaj pieczołowicie dbają o urządzenia podczas użytkowania, zwłaszcza jeżeli noszą się z zamiarem odsprzedaży sprzętu, który po nabyciu nie spełnia ich oczekiwań. Jednocześnie ślady użytkowania na poziomie oprogramowania mogą być w łatwy sposób usuwane (poprzez przywrócenia urządzenia do ustawień fabrycznych), przez co kluczową kwestią podczas selekcji dokonywanej przez spółkę będzie odgrywał ich stan wizualny oraz kompletność oryginalnych elementów i opakowań.

W rezultacie podatnik będzie dysponował bardzo atrakcyjnymi towarami, które zamierza umieścić w szklanych gablotach („na wystawie”) w swoim sklepie stacjonarnym, dbającym przy tym o estetykę całego lokalu i jakość obsługi, dążąc w ten sposób do osiągnięcia wrażenia klientów sprzedaży w standardzie butikowym. Niezależnie od tego dla każdego towaru zostanie utworzona oferta w należącym do spółki sklepie internetowym. Niektóre oferty zamieszczane będą także na popularnych portalach ogłoszeniowych i aukcyjnych.

Przy czym eksport ofert na portale aukcyjne i ogłoszeniowe najczęściej wiąże się z koniecznością określenia cech produktu poprzez wybór pola: „nowe” albo „używane”, przy jednoczesnym braku innych opcji (np. „w stanie jak nowy”, „odnowiony”). Z uwagi na taką prostą dychotomię ogłoszeń, biorąc pod uwagę niemal idealny stan oferowanych produktów, Spółka zamierza oznaczać je jako „nowe”. Określenie to będzie konsekwentnie stosowane we wszystkich ofertach dostępnych na stronie sklepu internetowego, portalach aukcyjnych i ogłoszeniowych. Zdaniem podatnika tego rodzaju opis lepiej będzie oddawał rzeczywisty stan urządzenia, choć formalnie mamy do czynienia z towarem używanym. Jednocześnie w treści ogłoszenia lub w regulaminie sklepu internetowego zaznaczone zostanie, że oferowane produkty sprzedawane są w procedurze VAT-marża, przez co potencjalni kupujący będą mieli świadomość zasad opodatkowania sprzedaży.

Określenie przez podatnika produktów jako „nowe” w treści ofert internetowych, przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że są to produkty sprzedawane w procedurze VAT-marża, będzie stanowiło przede wszystkim zabieg marketingowy. W architekturze stron internetowych z portalami aukcyjnymi i ogłoszeniowymi jest to podstawowe kryterium wyszukiwania produktów ( „nowe”/„używane”), zaś Spółce zależy przede wszystkim na tym, żeby jej oferty trafiały do osób poszukujących urządzeń nowych, ponieważ oferowane przez nią produkty, mimo że są to towary używane, będą stanowiły doskonałą alternatywę jakościową i cenową dla nabycia produktu stricte nowego.

Oferowane przez Spółkę do sprzedaży towary nabywane będą:

-na podstawie umów sprzedaży, bądź

-przyjmowany przez nią w komis w oparciu o umowy komisu (Spółka będzie wówczas dokonywała sprzedaży jako komisant z obowiązkiem rozliczenia się z komitentem).

Umowy komisu zawierane będą w formie pisemnej. W komparycji umowy podane zostaną pełne dane Spółki (komisanta) oraz imię i nazwisko komitenta będącego osobą fizyczną. Pozostałe dane komitentów (dane adresowe, numer telefonu) gromadzone będą w odrębnej ewidencji. W treści umowy komisu komitent będzie składał zapewnienie o przysługującym mu prawie własności urządzenia, mającego być przedmiotem sprzedaży. Nadto strony ustalą wysokość ceny minimalnej, za którą Spółka (komisant) zobowiąże się sprzedać przyjęty w komis towar i prowizji (marży) przysługującej komisantowi z tytułu dokonanej transakcji. Zawarcie umowy sprzedaży powyżej ceny minimalnej będzie wiązało się z osiągnięciem przez Spółkę dodatkowej marży, równej kwocie różnicy pomiędzy ostateczną ceną sprzedaży towaru a ustaloną z komitentem ceną minimalną. Fakt zawarcia umowy strony potwierdzać będą złożonymi przez siebie podpisami.

Nadmienić należy, że Spółka będzie gromadzić dane komitentów (inne niż imię i nazwisko) w odrębnej ewidencji, prowadzonej w formie elektronicznej. Dane te obejmować będą w szczególności numer telefonu, a przypadku wyrażenia zgody przez komitenta, także adres jego zamieszkania. Spółka przyjmie jednak, że odmowa podania przez komitenta danych w postaci adresu zamieszkania, nie będzie przekreślała możliwości zawarcia z nim umowy komisu, ponieważ dla ważności umowy z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego (tj. art. 765 i następne ustawy Kodeks cywilny) nie ma takiej konieczności.

Rozdzielenie ewidencji z danymi adresowymi i kontaktowymi klientów od danych klienta (imienia i nazwiska), zamieszczanych w komparycji umowy komisu, podyktowane jest względami ochrony danych osobowych klientów. Realnie w działalności Spółki dostęp do treści umów komisu będą mieli wszyscy pracownicy Spółki obsługujący sprzedaż, a także inne podmioty (np. biuro rachunkowe na potrzeby prowadzonej księgowości), podczas gdy ewidencja zawierająca szczegółowe dane klienta dostępna powinna być wyłącznie dla osoby odpowiedzialnej za rozliczenia z komitentami, dlatego też będzie prowadzona, przechowywana i chroniona w systemie informatycznym (na zabezpieczonym urządzeniu).

Tak nabyte towary używane (zakupione przez Spółkę albo powierzone jej przez komitentów na podstawie umów komisu) podatnik planuje zbywać stosując przy tym procedurę VAT-marża, o której mowa w art. 120 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług. Prowadzona sprzedaż będzie dokumentowana poprzez wystawienie faktur VAT-marża albo – w przypadku osób fizycznych – ewidencjonowana na kasie fiskalnej, przy czym:

- w przypadku sprzedaży sprzętu, uprzednio nabytego przez Spółkę na podstawie umowy sprzedaży, przy jego odsprzedaży podstawą opodatkowania będzie marża, stanowiąca różnicę między ceną sprzedaży a kwotą nabycia towaru, pomniejszona o kwotę podatku,

- w przypadku sprzedaży sprzętu, który zostanie spółce powierzony w oparciu o umowę komisu, transakcje będą ewidencjonowane w ten sam sposób, przyjmując jednak, iż kwotą nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, będzie cena minimalna określona przez strony w umowie komisu, pomniejszona o prowizję przysługującą komisantowi z tytułu sfinalizowania transakcji.

W uzupełnieniu wniosku z 24 września 2025 r. Spółka, odpowiadając na pytania Organu, podała następujące informacje:

1.Przedmiotem dostawy będą towary używane, spełniające zdaniem podatnika definicję towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z wnioskiem będą to:

-„towary, które nie noszą żadnych widocznych śladów użytkowania lub ewentualnie posiadają jedynie drobne, nieliczne ślady, jednak mimo tego sprawiać będą wrażenie sprzętu nowego, bądź też niezwykle zadbanego” (s. 3 wniosku),

-„Selekcja dokonywana przez Spółkę będzie polegała na wyszukiwaniu ofert oraz nabywaniu urządzeń nienoszących widocznych śladów użytkowania, bądź jedynie posiadających kosmetyczne mankamenty, których czas użytkowania przez sprzedających był możliwie krótki”. (s. 4 wniosku),

-„Możliwe oznaki wcześniejszego użytkowania urządzenia będą usuwane przez podatnika”. (s. 4 wniosku),

-„przedmiotem oferty będą towary w stanie niemal idealnym, na pierwszy rzut oka wyglądem nieróżniące się od urządzeń nowych, o właściwościach porównywalnych do urządzeń nowych i nigdy wcześniej nieużywanych”.

Pod względem wizualnym towary te nie powinny więc praktycznie różnić się od towarów nowych, jednak w ujęciu prawnym będą to towary używane, ponieważ będą pochodziły z rynku wtórnego.

2. Spółka będzie nabywać towary z dwóch źródeł:

1)od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT (podatku od wartości dodanej) na podstawie umów komisu,

2)od innych podmiotów, mogących być podatnikami podatku VAT (podatku od wartości dodanej), jednak dostawa tych towarów opodatkowana będzie w procedurze VAT marża; w takich przypadkach Spółka będzie gromadziła dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach (faktury VAT-marża zakupu).

3. Spółka będzie prowadziła wymaganą ewidencję sprzedaży zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT zawierającą niezbędne dane.

Pytania (pytanie nr 2 zmodyfikowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy w świetle art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług umowy komisu zawierające elementy wymienione w opisie [stanu faktycznego i] zdarzenia przyszłego – w tym w przypadku określenia komitenta, ograniczającego się do wskazania w komparycji umowy jedynie jego imienia i nazwiska, przy jednoczesnym prowadzeniu przez podatnika odrębnej ewidencji w formie elektronicznej, obejmującej inne dane komitenta, takie jak dane kontaktowe (a w przypadku wyrażenia zgody przez komitenta, również adres jego zamieszkania) – będą stanowić wystarczający dowód pochodzenia i nabycia towarów używanych dla stosowania procedury marży?

2.Czy prawidłowe jest stosowanie procedury marży w przypadku sprzedaży używanego sprzętu elektronicznego, jednak nienoszącego widocznych śladów użytkowania (tj. wizualnie wyglądającego niczym nowy) bądź posiadającego jedynie drobne, kosmetyczne ślady użytkowania – powierzonego jej na podstawie umów komisu przez podmioty wskazane w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. od osób fizycznych niebędących podatnikiem podatku VAT), bądź nabytego przez Spółkę na podstawie faktur VAT-marża od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie (w zakresie pytania nr 2 zmodyfikowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, na wszystkie postawione wyżej pytania należy odpowiedzieć twierdząco.

Odnośnie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy zawieranie przez Spółkę umów komisu z osobami fizycznymi, zawierających elementy szczegółowo wymienione w opisie zdarzenia przyszłego, w sposób wystarczający udokumentuje nabycie towarów używanych od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku dostawy towarów używanych nabytych uprzednio przez podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku, przy czym warunkiem jest nabycie tychże towarów przez podatnika od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy, tj. m.in.: od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy oraz posiadanie przez nabywcę dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów od wskazanej w przepisie grupy podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przez dostawę towarów dla celów podatku VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Z kolei treść umowy komisu uregulowana jest w przepisach art. 765 i następne Kodeksu cywilnego. Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Żaden przepis nie precyzuje jednak zakresu danych stron umowy komisu, które powinny zostać ujawnione w komparycji lub treści umowy.

W tym względzie należy więc stosować ogólne przepisy prawa cywilnego, przyjmując za wystarczające podanie danych umożliwiających dostateczne zidentyfikowanie stron umowy. W przypadku podatnika (komisanta), będącego spółką prawa handlowego, zakres tych danych określa ustawa w art. 206 Kodeksu spółek handlowych. Względem jednak osób fizycznych (komitentów), wobec braku analogicznej normy prawnej, za dostateczne (wystarczające) należy uznać zamieszczenie samego imienia i nazwiska w pisemnej umowie komisu. Zaś dodatkowe dane mogą być przechowywane w odrębnej ewidencji. Tym bardziej, że w myśl obowiązujących przepisów prawa, umowa komisu nie musi mieć nawet formy pisemnej i mogłaby zostać zawarta przez strony w dowolnej innej formie, także ustnie albo w sposób dorozumiany.

Jednocześnie podatnik, jako przedsiębiorca, zobowiązany jest do przestrzegania przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.Urz. UE L 119/1 z 4.5.2016), potocznie zwanego RODO, w tym wynikających z tego aktu zasady minimalizacji zbieranych (przetwarzanych) danych osobowych oraz obowiązku zapewnienia im poufności oraz należytej ochrony.

Z tego też powodu zamiar zbierania przez Spółkę ograniczonej liczby informacji, stanowiących dane osobowe klientów, jest zgodny z zasadą minimalizacji danych, natomiast prowadzenie oddzielnej ewidencji dla danych kontaktowych i adresowych, zawierającej ewentualnie także inne dane podlegające ochronie, przechowywanej w systemie informatycznym na zabezpieczonym urządzeniu, stanowi adekwatny środek ochrony danych o charakterze organizacyjnym, informatycznym i technicznym – wymagany przepisami RODO.

Uwzględnienie wymogów dotyczących ochrony danych osobowych jest kluczowe zwłaszcza w fazie projektowania planowanej działalności (zasada privacy by design), w związku z czym stanowisko organu uzyskane przez podatnika w odpowiedzi na niniejszy wniosek dotyczyć będzie wprost tego procesu ochrony danych osobowych. Zdaniem jednak podatnika przepisy ustawy podatkowej nie wprowadzają w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, które musiałyby mieć zresztą wyraźną postać podatkową, a tym samym zastosowanie będą miały ogólne przepisy prawa cywilnego dotyczące formy i treści umowy komisu.

Reasumując, pisemna umowa komisu, w której podane zostanie samo imię i nazwisko komitenta w celu należytego zidentyfikowania drugiej strony umowy komisu, zawieranej przez podatnika, stanowić będzie dostateczny dowód na potrzeby udokumentowania transakcji nabycia towaru przy stosowaniu procedury marży.

Odnośnie pytania nr 2

Definicję legalną towarów używanych na potrzeby dopuszczalności stosowania procedury marży zawiera art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1–3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne [CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112]).

W indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez Dyrektora KIS oraz orzecznictwie sądów administracyjnych dość jednolicie przyjmuje się, że: „Definicja „towarów używanych” wykorzystywana przy procedurze opodatkowania marży obejmuje towary używane w powszechnym tych słów znaczeniu. Zatem o tym, czy dany towar jest towarem używanym w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT stanowi jego stan, faktyczne korzystanie z niego, powodujące mniejsze lub większe zużycie. Pojęcie „towary używane” oznacza wszystkie towary, które nie są fabrycznie nowe”. A także: „Nazwa towar „używany” wskazuje, że nie dotyczy towarów nowych, lecz takich, które już wcześniej choćby raz zostały użyte. Również zawarte w ww. przepisie określenie „nadające się do dalszego użytku” może wskazywać, że towary te przed dokonaniem dostawy były wcześniej używane”. (por. wyrok WSA w Gdańsku z 24.10.2020 r., sygn. I SA/Gd 786/20; wyrok NSA z 11.01.2019 r., sygn. I FSK 305/17; wyrok NSA z 11.01.2019 r., sygn. I FSK 313/17; wyrok NSA z 11.01.2019 r., sygn. I FSK 312/17; wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 7.12.2016 r., sygn. I SA/Go 260/16; wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 6.07.2016 r., sygn. I SA/Go 124/16; wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 17.03.2016 r., sygn. I SA/Go 510/15; wyrok NSA z 10.07.2015 r., sygn. I FSK 432/14).

Sprzęt elektroniczny, którym zamierza handlować podatnik spełnia wymienione wyżej kryteria towarów używanych. Towary te nie będą bowiem fabrycznie nowe, skoro były wcześniej używane przez ich zbywców, w tym komitentów. Długość oraz zakres tego użytku pozostają przy tym irrelewantne. Zatem nawet już sam krótkotrwały użytek urządzenia po jego nabyciu, podczas którego użytkownik zapoznaje się z jego cechami i testuje funkcjonalności, powoduje że produkt taki staje się towarem używanym w rozumieniu przepisów regulujących procedurę marży. W skrajnym przypadku użycie towaru może mieć postać nawet jednorazową, jeżeli polega na rzeczywistym użyciu sprzętu (np. osoba fizyczna dokonuje zakupu drona w celu nagrania jednego filmu z powietrza, po czym od razu dokonuje jego odsprzedaży).

Bez wątpienia decydujące znaczenie należy przypisać faktycznemu użyciu towaru (które skutkuje tym, że sprzęt przestaje być fabrycznie nowy), a nie widocznym śladom użytkowania. Dlatego nawet jeżeli sprzęt elektroniczny nie będzie nosił żadnych oznak użytkowania – widocznych rys, uszkodzeń, wytarć, odkształceń, itp. – oraz zostanie zachowany w stanie wręcz idealnym, to i tak będzie stanowił towar używany w myśl omawianych przepisów, jeśli tylko po jego zakupie został użyty.

Podobnie za pozbawiony większego znaczenia na gruncie kwalifikowania towarów do procedury marży należy uznać opis handlowy oferowanego do sprzedaży urządzenia, jakim posługiwać się będzie podatnik na stronie sklepu internetowego oraz w treści ogłoszeń na portalach aukcyjnych i ogłoszeniowych. Zaznaczenie przez podatnika pola wyboru: „towar nowy” lub zamieszczenie tego rodzaju adnotacji w treści publicznej oferty, nie przesądza o faktycznym charakterze rzeczy. Tym bardziej, że podatnik jednocześnie informuje, że transakcja objęta będzie procedurą marży odnoszącą się do towarów używanych. Nawet więc jeśli taka praktyka podatnika mogłaby zostać oceniona jako dyskusyjna i mogąca stanowić źródło roszczeń cywilnych klientów wobec podatnika, to pozostaje ona poza oceną organów skarbowych i pozbawiona jest znaczenia dla możliwości stosowania procedury marży (por. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 13.06.2024 r., sygn. I SA/Go 68/24; wyrok WSA w Krakowie z 15.02.2023 r., sygn. I SA/Kr 1294/22).

Tym samym, w przypadku towarów, których dotyczy wniosek, rozstrzygające znaczenie będzie miało ich pochodzenie z rynku wtórnego (głównie od osób fizycznych niebędących czynnymi podatnikami VAT). Pozbawiony natomiast znaczenia będzie wygląd tych urządzeń (brak albo minimalne tylko ślady użytkowania) oraz opis handlowy zamieszczany w treści publikowanych ogłoszeń.

Na koniec wyjaśnić należy, że podatnik zamierza postępować uczciwie w stosunkach kupieckich. Zadane pytania dotyczą jednak różnych wątpliwości występujących w handlu elektroniką używaną, stanowiącą specyficzne produkty, które podczas odsprzedaży mogą pozostawać wizualnie w niemal stanie idealnym, nieodróżnialnym od produktów nowych.

Uzupełniając stanowisko własne przedstawione na stronach 10-12 wniosku (w odpowiedzi na pytanie numer 2), Spółka wskazuje, że bez względu na źródło nabycia towarów, tj. od osób fizycznych, o których mowa w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (towary nabywane na podstawie umów komisu), bądź podmiotów, o których mowa w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o VAT (towary nabywane na podstawie faktur VAT-marża), w jednym i drugim przypadku będziemy mieli do czynienia z towarami używanymi, o tej samej charakterystyce, szczegółowo omówionej we wniosku.

W związku z tym, że oba typy podmiotów mieszczą się w katalogu podmiotów, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, stosowanie procedury VAT-marża w jednym i drugim przypadku będzie dopuszczalne. Tym samym na postawione przez Spółkę pytanie (w brzmieniu określonym w niniejszym piśmie) należy odpowiedzieć twierdząco.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel [...].

Jak wskazano w art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c,art. 32,art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4-8 ustawy o VAT:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

4) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112);

5) przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7;

6) przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika;

7) przez łączną wartość dostaw rozumie się sumę poszczególnych kwot sprzedaży;

8) przez łączną wartość nabyć rozumie się sumę poszczególnych kwot nabycia.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy:

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;

3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;

5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Jak wynika z art. 120 ust. 15 ustawy:

Jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy m.in. towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. W tym wypadku podstawą opodatkowania jest marża, stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych, nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży. Zaznaczyć należy, że dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży ważny jest nie tylko rodzaj towaru, który może zostać objęty tą procedurą, ale również to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w przywołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży.

Państwa wątpliwość wyrażona w pytaniu nr 1 dotyczy rozstrzygnięcia, czy umowy komisu zawierające wyłącznie imię i nazwisko komitenta, gdy pozostałe dane będą się znajdowały w odrębnej ewidencji prowadzonej przez Spółkę, będą stanowić wystarczający dowód pochodzenia i nabycia towarów, używanych dla stosowania procedury marży.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że szczególna procedura dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów i w celu ich odsprzedaży. Definicja towarów używanych zawarta jest w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i wskazuje, że są to ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie. Przy tym przepis ten zawiera pewne wyłączenia, które w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania z uwagi na wskazanie w opisie sprawy, że przedmiotem zainteresowania Spółki będą towary sprawiające wrażenie sprzętu nowego lub niezwykle zadbanego.

W art. 120 ust. 10 ustawy zawarty został katalog podmiotów, od których nabycie towarów używanych daje podstawy do przyjęcia marży jako podstawy opodatkowania. Jednym z podmiotów – wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy – jest osoba fizyczna, niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędąca podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca wskazał, że towary, spełniające definicję towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – planuje nabywać m.in. od osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, na podstawie umów sprzedaży lub przyjmować w komis w oparciu o pisemne umowy. W komparycji umowy podawane będą imię i nazwisko komitenta będącego osobą fizyczną. Pozostałe dane komitenta Spółka będzie ewidencjonować odrębnie. Strony umowy ustalą wysokość ceny minimalnej sprzedaży towaru przyjętego w komis i prowizji (marży) przysługującej Spółce (komisantowi).

Z okoliczności sprawy wynika więc, że zawierając umowę komisu z osobą fizyczną niebędąca podatnikiem VAT, znane będzie pochodzenie towarów używanych, sprzedawanych przez Spółkę. Przy tym należy zauważyć, że ustawa o VAT nie wskazuje jakie dane osoby fizycznej należy gromadzić dla potwierdzenia od jakiego podmiotu towary używane zostają nabyte. Z kolei w przypadku sprzedaży tych towarów – opierając się na zapisach umowy komisu co do ceny minimalnej sprzedaży, wysokości marży (prowizji) należnej Wnioskodawcy oraz znając cenę za jaką Wnioskodawca sprzeda towary – Spółka będzie mogła ustalić wysokość marży jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W takim przypadku jak przedstawiony we wniosku, stosowane zapisy umowy komisu będą stanowiły wystarczający dowód pochodzenia i nabycia towarów używanych od osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, dla stosowania procedury określania marży jako podstawy opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwość wyrażona w pytaniu nr 2 dotyczy stosowania procedury marży w przypadku sprzedaży używanego sprzętu elektronicznego, nienoszącego widocznych śladów użytkowania lub posiadającego jedynie drobne, kosmetyczne ślady użytkowania – powierzonego jej na podstawie umów komisu przez podmioty wskazane w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT), lub nabytego przez Spółkę na podstawie faktur VAT-marża od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Definicja towarów używanych, zawarta w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie zawiera odniesienia do kwestii, czy takie towary powinny nosić ślady użytkowania. Towary używane muszą natomiast nadawać się do dalszego użytku w aktualnym stanie lub po naprawie. Zatem kwestia wyglądu towarów, które Spółka przyjmuje w komis lub nabywa w celu sprzedaży, nie ma znaczenia w sytuacji, gdy Wnioskodawca oświadczył, że będą to towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zastosowanie marży jako podstawy opodatkowania ma natomiast zastosowanie w przypadku towarów używanych, nabywanych od osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 1 oraz od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 3, gdy dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie m.in. z art. 120 ust. 4 ustawy. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż używanego sprzętu elektronicznego będzie następowała w wyniku realizacji umowy komisu, zawieranej z osobami fizycznymi niebędącymi podatnikami VAT (podatku od wartości dodanej). Spółka będzie również sprzedawała sprzęt elektroniczny nabyty od podmiotów mogących być podatnikami podatku VAT (podatku od wartości dodanej), a Spółka będzie gromadziła dokumenty potwierdzające nabycie w procedurze VAT-marża (faktury zakupu VAT-marża). Do tego Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję sprzedaży zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, zawierająca niezbędne dane.

Jak z powyższego wynika, Spółka będzie uprawniona do zastosowania marży jako podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów używanych w postaci używanego sprzętu elektronicznego, przyjętego w komis od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług lub nabytego na podstawie faktur VAT-marża od podatników wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”).

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają nabycie towarów na zasadach wskazanych w art. 120 ust. 4 ustawy oraz uprawnienia podatnika do przyjęcia marży jako podstawy opodatkowania dokonanej dostawy towarów używanych, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.