Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.726.2025.2.SR

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług.

Uzupełnili go Państwo pismem z 10 października 2025 r. (wpływ 10 października 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: (…), Wnioskodawca) jest (…) osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym oraz jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

(…) działa na podstawie (…), oraz statutu (…). (…) jest również (…).

Źródłem przychodów (…) są publiczne środki budżetowe, przyznawane przez (…) w ramach dotacji podmiotowej dla danego roku.

Dodatkowo, w ramach finansowania (…) przyznawane są dotacje celowe na określone zadania, tj.:

- dotacje na inwestycje i zakupy inwestycyjne,

- dotacje na realizację zadań statutowych,

- dotacje ze środków Unii Europejskiej.

Otrzymane przez (…) dotacje podlegają rozliczeniu zgodnie z zawartymi umowami. Dotacje podmiotowa, majątkowa oraz statutowa są rozliczane na dzień 31 grudnia danego roku.

(…) wykonuje zadania ściśle określone przepisami (…).

Zgodnie z (…), (…) może powołać spółkę celową, w celu realizacji zadań (…). Działając na ww. podstawie, (…) powołała (…) sp. z o.o., która wpisana została do Krajowego Rejestru Sądowego dnia (…) (dalej: Spółka). Spółka posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowana na terytorium kraju jako czynny podatnik VAT. Jedynym wspólnikiem spółki jest (…). Spółka ta zawarła, w celu realizacji swoich zadań ustawowych, umowę z (…) o świadczenie (…) począwszy od (…).

Dla umożliwienia Spółce realizacji jej statutowych zadań, w maju 2025 r. (…) podpisała ze Spółką umowę, której przedmiotem było oddanie Spółce do odpłatnego używania składników majątku trwałego należących do (…), tj. sprzętu komputerowego (dalej: Sprzęt). Umowa najmu uregulowała prawo Spółki do użytkowania Sprzętu oraz wynagrodzenie (…) z tego tytułu. Na dzień dzisiejszy, (…) traktuje świadczenie tych usług jako opodatkowane świadczenie na gruncie VAT. W konsekwencji, (…) wystawia Spółce fakturę VAT w związku ze świadczeniem najmu i odprowadza z tego tytułu podatek VAT należny.

(…) co do zasady nie odlicza podatku VAT od zakupów dokonywanych na potrzeby swojej działalności statutowej. Odliczenia VAT dokonuje jedynie w zakresie czynności opodatkowanych, tj. związanych z zawartymi umowami cywilnoprawnymi. Jako czynności opodatkowane (…) traktuje, oprócz wspomnianych umów cywilnoprawnych zawartych ze Spółką, także sprzedaż okazjonalną samochodów czy wynajem pomieszczeń na rzecz podmiotów trzecich, niezwiązanych z (…).

Precyzując powyższe, (…) wykonuje dwa rodzaje działalności - związane z jej działalnością statutową, tj. między innymi odpłatne udostępnianie Sprzętu Spółce, oraz niezwiązaną z jej działalnością statutową. Za działalność niezwiązaną z jej działalnością statutową (…) uznaje następujące dostawy towarów i świadczenia usług:

- Sprzedaż okazjonalna składników majątku trwałego (np. używanych samochodów, mebli czy złomu), niezwiązana bezpośrednio z realizacją zadań statutowych. Odbiorcami są zarówno pracownicy (…) - osoby fizyczne oraz podmioty trzecie. (…) sprzedaje środki trwałe w ramach ich wymiany na nowe bądź te środki trwałe, które zostały uszkodzone i nie są zdatne do dalszego użytkowania.

- Okazjonalny najem pomieszczeń na rzecz podmiotów zewnętrznych, niepowiązanych z (…).

- Refakturowanie mediów (energia elektryczna, woda, ścieki, odpady) na rzecz innych podmiotów korzystających z infrastruktury (…) (najemców pomieszczeń).

- Odpłatne udostępnianie samochodów służbowych pracownikom do celów prywatnych.

Natomiast jako czynności odpłatne związane z działalnością statutową, (…) realizuje m.in. wskazaną wyżej umowę najmu Sprzętu dla Spółki (…).

Pytanie

Czy w odniesieniu do odpłatnego świadczenia usług związanych z działalnością statutową (…) opisanych w stanie faktycznym, tj. oddania Sprzętu w najem Spółce, (…) postępuje prawidłowo, działając w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji czy prawidłowo opodatkowuje te czynności podatkiem VAT i odprowadza z tego tytułu podatek do urzędu skarbowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nieprawidłowe jest dotychczasowe postępowanie (…), zgodnie z którym w odniesieniu do świadczenia usług związanych z działalnością statutową, tj. odpłatnego oddania Sprzętu w najem Spółce, (…) działa w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji opodatkowuje te czynności podatkiem VAT i odprowadza z tego tytułu podatek do urzędu skarbowego. Powyższe wynika z faktu, że (…) nie działa w charakterze podatnika VAT z uwagi na treść art. 15 ust. 1 ustawy VAT, a w konsekwencji świadczenie tych Usług nie powinno stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przez (…) usług w ramach działalności statutowej, opisanych w stanie faktycznym, tj. odpłatnego oddania Sprzętu w najem Spółce, nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Świadcząc te usługi (…) nie występuje jako podatnik VAT z uwagi na art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zatem uznać, że działalność opisana w stanie faktycznym będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT.

Dla opodatkowania czynności podatkiem VAT muszą zostać spełnione łącznie przesłanki: przedmiotowa - czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz podmiotowa - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazuje art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Dalej, „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ustawa VAT nie ogranicza zakresu podmiotów, które mogą działać jako podatnicy VAT. Warunkiem konstytutywnym dla występowania w roli podatnika VAT jest dokonanie czynności w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej. Art. 15 ust. 2 ustawy VAT wymienia katalog czynności stanowiących działalność gospodarczą - jest to wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy VAT wskazuje cechy szczególne działalności gospodarczej. Dokonując analizy przywołanej normy można określić konstytutywne cechy działalności gospodarczej, tj.:

1) wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych;

2) wykonywanie w sposób ciągły;

3) wykonywanie w celu zarobkowym.

Ponadto, podmiot wykonujący działalność jest podatnikiem VAT pod warunkiem, że działalność gospodarczą wykonuje samodzielnie.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej potwierdzone zostało stanowisko, że sam fakt dokonania czynności przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT nie oznacza, że podlega ona opodatkowaniu VAT. Możliwe jest bowiem, że w odniesieniu do danej transakcji podmiot nie występuje w roli podatnika, co z kolei wyklucza opodatkowanie tej transakcji VAT (wyrok TSUE z 4 października 1995 r., C-291/92, Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Armbrecht, EU:C:1995:304). Jak potwierdził WSA w Rzeszowie, ani formalny status danego podmiotu jako zarejestrowanego podatnika VAT, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (wyrok WSA w Rzeszowie z 22 lutego 2024 r., I SA/Rz 597/23).

Nie ma wątpliwości, że usługi najmu Sprzętu opisane w stanie faktycznym wykonywane są z wykorzystaniem towarów, tj. Sprzętu - spełniona zostaje więc pierwsza z opisanych przesłanek. Czynność wykonywana jest również w sposób ciągły - „ciągłość” to niejednorazowość, nieincydentalność wykorzystania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku trzeba będzie rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania (A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XVIII, Warszawa 2024, art. 15). Odpowiada to sytuacji opisanej w stanie faktycznym.

Wnioskodawca wskazuje jednak, że wykonywana przez (…) działalność w zakresie wynajmu Sprzętu na rzecz Spółki nie ma charakteru zarobkowego. O zarobkowym charakterze działalności nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku (czy też brak zysku), ale zamiar jego osiągnięcia (wyrok WSA w Bydgoszczy z 19 września 2017 r., I SA/Bd 710/17, wyrok NSA z 9 marca 2016 r., II FSK 1423/14). Istotą zarobkowego charakteru działalności jest, że podmiot wykonujący działalność gospodarczą ma nadzieję na osiągnięcie zysku oraz bierze na siebie ekonomiczne ryzyko działalności gospodarczej - poniesienia straty.

Należy zaznaczyć, że cele i zadania (…) wynikają z (…) i zostały szczegółowo wskazane w stanie faktycznym. Dla realizacji tych zadań, (…) powołała Spółkę stanowiącą spółkę celową, zapewniającą (…). Oddanie do używania Sprzętu przez (…) ma umożliwić Spółce wykonywanie zadań, do których została powołana, a poprzez to również wykonywanie zadań (…). Zadania i cele te nie mają charakteru zarobkowego i nie są ukierunkowane na osiągnięcie zysku. Przeciwnie, działalność (…) finansowana jest ze środków publicznych, a (…) nie ponosi ekonomicznego ryzyka swojej działalności.

(…) nie stanowi też podmiotu, który wykonuje działalność gospodarczą samodzielnie. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, działalnością samodzielną jest taka działalność, w której dany podmiot sam podejmuje decyzje o czynionych działaniach, nawet w sytuacji, gdy jego decyzja jest w jakiś sposób przez inne podmioty zalecana lub oczekiwana, a co wiąże się z określonymi skutkami dla przedsiębiorcy (wyrok NSA z 14 listopada 2024 r., I FSK 19/23).

Usługi (…) są ściśle podporządkowane realizacji jej ustawowych zadań, a (…) nie uczestniczy w rynku jako podmiot gospodarczy. Oddanie Sprzętu do używania Spółce nie jest wynikiem autonomicznej decyzji handlowej, lecz wynika z obowiązków nałożonych przepisami prawa. (…) nie ma swobody w wyborze warunków tego działania ani kontrahenta, nie kształtuje też istotnych elementów stosunku prawnego w sposób właściwy dla niezależnego przedsiębiorcy.

Warto również zaznaczyć, że także Spółka (…) została uznana jako podmiot, który nie działa w charakterze podatnika VAT z uwagi na niespełnienie przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W wyniku skargi Spółki na negatywną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, WSA w (…)  w sprawie o sygn. (…), wyrokiem z (…) (wyrok nieprawomocny) potwierdził, że prace wykonywane przez Spółkę na rzecz (…) nie będą stanowić samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT, a w konsekwencji nie będą podlegały opodatkowaniu VAT. W przywołanym orzeczeniu sąd stwierdził:

„Dlatego - inaczej niż wydaje się uważać organ interpretacyjny - odpłatność świadczeń Skarżącej nie przesądza jeszcze o prowadzeniu przez nią (samodzielnej) działalności gospodarczej i posiadaniu statusu podatnika VAT.

W sytuacji, gdy Skarżąca mimo odpłatności za jej czynności (świadczenia) nie prowadzi (samodzielnej) działalności gospodarczej, w zakresie tych czynności (świadczeń) nie jest podatnikiem VAT.”

Biorąc pod uwagę powyższe, tym bardziej (…), jako organ władzy publicznej, nie będzie wykonywał działalności gospodarczej i nie będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 z tytułu świadczenia usług najmu na rzecz Spółki.

W konsekwencji, powyższe wyklucza uznanie (…) za podmiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą jako podatnik VAT, a transakcję polegającą na wynajmie Sprzętu Spółce jako opodatkowaną VAT.

Poza wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, (…) nie będzie działała w charakterze podatnika VAT również z uwagi na treść art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15. ust. 6 ustawy VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przepis ten wyłącza z grona podatników VAT organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy, o ile wykonują czynności o charakterze władczym, w ramach zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane.

(…) jest organem władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy VAT. Została powołana na podstawie przepisów ustawowych do wykonywania zadań o charakterze publicznoprawnym, w tym w szczególności do (…). (…). Charakter działalności (…) jest ściśle związany z realizacją celów publicznych i nie ma na celu prowadzenia działalności komercyjnej. Spełniony tym samym zostaje warunek pierwszy wyłączenia wynikającego z art. 15 ust. 6 ustawy VAT.

Przepis art. 15 ust. 6 ustawy VAT stanowi implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT. Przepis ten stanowi: „krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte”.

Jednocześnie, dla wyłączenia działań organu władzy publicznej ze sfery podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy VAT, konieczne jest spełnienie równocześnie trzech przesłanek (wyrok WSA w Bydgoszczy z 7 marca 2023 r., I SA/Bd 19/23, LEX nr 3511864):

1) działania te muszą być wykonywane przez podmiot prawa publicznego,

2) analizowane działania muszą być wykonywane w celu realizacji zadań nałożonych ustawami na podmiot prawa publicznego, dla wykonania których ten podmiot prawa publicznego (organ władzy publicznej) został powołany,

3) działania nie mogą prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji.

Dla zastosowania wyłączenia, czynności dokonywane przez organ nie mogą być również wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wskazano uprzednio, (…) jest podmiotem prawa publicznego, a realizowane przez (…) działania mają na celu wykonanie zadań nałożonych ustawami. Tym samym spełnione są warunki pierwszy i drugi zastosowania wyłączenia.

Usługi (…) związane z odpłatnym oddaniem Sprzętu do używania Spółce nie mają charakteru komercyjnego i nie prowadzą do zakłócenia warunków konkurencji. Sprzęt został udostępniony Spółce wyłącznie na potrzeby realizacji zadań publicznych powierzonych (…) i Spółce w zakresie (…). Tego rodzaju działalność nie jest prowadzona na rynku otwartym ani nie jest skierowana do nieokreślonego kręgu odbiorców. Nie istnieje alternatywna oferta rynkowa, która mogłaby konkurować z tymi działaniami (…), ponieważ są one realizowane wyłącznie w ramach struktur publicznych, na podstawie przepisów prawa, a nie w warunkach wolnorynkowej konkurencji. (…) nie działa w celu osiągania przychodów z tego tytułu ani nie oferuje swoich usług podmiotom trzecim na rynku, co całkowicie wyklucza zakłócenie warunków konkurencji. Tym samym spełniony będzie również trzeci warunek wyłączenia.

Zastosowaniu ww. wyłączenia z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie będzie stał na przeszkodzie również fakt, że Sprzęt jest udostępniony Spółce na podstawie cywilnoprawnej umowy najmu. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok WSA w Krakowie z 29 lipca 2020 r., I SA/Kr 342/20), działania w formie cywilnoprawnej nie można utożsamiać z urzeczywistnianiem działalności gospodarczej wtedy, gdy organ władzy publicznej wykonuje zadania, do realizacji których został powołany, a z drugiej strony niekiedy władcze działania wywołują konsekwencje podatkowe w podatku od towarów i usług. Nie można stawiać swoistego „znaku równości” pomiędzy zawarciem cywilnoprawnej umowy, a aktywnością, którą należy sytuować w płaszczyźnie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Choć wykonywanie zadań organu jest realizowane z wykorzystaniem umowy cywilnoprawnej, nie ma ono charakteru działalności gospodarczej, natomiast pozostanie w sferze jej władztwa (imperium) i - co za tym idzie - poza systemem podatku od towarów i usług.

Jak wskazuje prof. Ryszard Mastalski w głosie do wyroku NSA z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1271/15, w odniesieniu do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT: „odczytując przedstawiony przepis „dosłownie”, jedynie w granicach samego brzmienia słów w nim zawartych, można dojść do dość paradoksalnego, wręcz absurdalnego wniosku, że w przypadku gdy zadania publiczne wykonywane są przez powołane do ich realizacji organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy, przestają być zadaniami publicznymi, kiedy są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, przekształcając się wtedy w swego rodzaju działalność komercyjną. Wypada przy tym podkreślić, że chodziłoby tu, przy ograniczeniu się jedynie do prostej wykładni językowej, o samą formę prawną czynności cywilnoprawnej, przy zupełnym pominięciu jej treści. Stawianie formy prawnej czynności podlegającej opodatkowaniu przed jej rzeczywistą treścią pozostaje w sprzeczności z wykładnią prawa podatkowego opartą na regule „treść przed formą”. (...) Chodzi zwłaszcza o rozważenie zagadnienia umów cywilnoprawnych, na które powołują się analizowane przepisy ustawy VAT, z punktu widzenia przedstawianej już zasady treści przed formą. Należy zatem ustalić, czy i w jakim zakresie umowy cywilnoprawne, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy VAT, powinno się traktować jedynie jako czynności organów publicznych przybierające formę umów cywilnoprawnych, czy też są to w pełni umowy prawa cywilnego (prywatnego) oparte na podstawowych regułach ich funkcjonowania, tj. na autonomii woli stron oraz wynikającej z tego swobody umów.”

Biorąc pod uwagę powyższe, fakt zawarcia przez (…) ze Spółką formalnej umowy cywilnoprawnej nie stanowi przeszkody dla wyłączenia wskazanego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, bowiem decydujące znaczenie ma cel oraz charakter podejmowanych czynności, które w tym przypadku pozostają w sferze realizacji zadań publicznych powierzonych (…), a nie w sferze działalności komercyjnej. Oznacza, że w odniesieniu do świadczenia usług związanych z działalnością statutową, a opisanych w stanie faktycznym, (…) nie będzie podatnikiem VAT, a w konsekwencji świadczenie tych usług nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno z uwagi na treść art. 15 ust. 6 ustawy o VAT jak i art. 15. ust. 1 i 2 ustawy VAT, świadczone usługi będą wykonywane poza działalnością gospodarczą. W konsekwencji, usługi te nie będą opodatkowane na gruncie VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższe przepisy są odzwierciedleniem art. 9 i art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 347 z 2006 r. s. 1 ze zm.), zgodnie z którymi:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo (…) osobą prawną działającą na podstawie (…). Są Państwo również (…). Wykonują Państwo zadania ściśle określone przepisami (…). W celu realizacji zadań (…) utworzyli Państwo Spółkę (…) sp. z o.o. Spółka ta zawarła, w celu realizacji swoich zadań ustawowych, umowę z Państwem o świadczenie (…). Dla umożliwienia Spółce realizacji jej statutowych zadań, w maju 2025 r. podpisali Państwo ze Spółką umowę, której przedmiotem było oddanie Spółce do odpłatnego używania składników majątku trwałego należących do Państwa, tj. sprzętu komputerowego (Sprzęt). Umowa najmu uregulowała prawo Spółki do użytkowania Sprzętu oraz wynagrodzenie należne Państwu z tego tytułu. Na dzień dzisiejszy, traktują Państwo świadczenie tych usług jako opodatkowane świadczenie na gruncie VAT. W konsekwencji, wystawiają Państwo Spółce fakturę VAT w związku ze świadczeniem najmu i odprowadzają Państwo z tego tytułu podatek VAT należny.

Mają Państwo wątpliwości, czy w odniesieniu do odpłatnego świadczenia usług związanych z Państwa działalnością statutową, tj. oddania Sprzętu w najem Spółce, postępują Państwo prawidłowo, działając w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji czy prawidłowo opodatkowują Państwo te czynności podatkiem VAT i odprowadzają z tego tytułu podatek do urzędu skarbowego.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.).

Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej najemcę.

Zatem na gruncie ustawy o podatku VAT, oddanie przez Państwa w najem Sprzętu na rzecz Spółki za wynagrodzeniem wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż w jej wyniku powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem.

Wskazać należy, że o działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu art. 15 ust. 2 ustawy można mówić wyłącznie w odniesieniu do podatnika podatku VAT w rozumieniu wyżej powołanego art. 15 ust. 1 ustawy, stąd też niezbędne jest ustalenie, czy z tytułu wynajmu Sprzętu występują Państwo w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przytoczonego wcześniej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że co do zasady (…) osoba prawna, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, mieści się w kategorii podmiotów wymienionych w tym przepisie.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Najem wypełnia zatem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Analizy wymaga zatem ustalenie, czy z tytułu czynności wskazanych we wniosku nie są Państwo wyłączeni z kręgu podatników podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Z przepisu tego wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów/stosunków cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. W świetle wskazanych unormowań organy władzy publicznej na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

- podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

- podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE):

„(...) ocena art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w świetle celów wspomnianej dyrektywy świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C 456/07, EU:C:2008:293, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo, a także wyrok Komisja/Niderlandy, C 79/09, EU:C:2010:171, pkt 79).” (wyrok w sprawie C-174/14 Saudacor, pkt 51).

Ponadto:

„(...) działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (zobacz w szczególności ww. wyrok w sprawie Fazenda Publica, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).” (wyrok w sprawie C-288/07 Isle of Wight Council, pkt 21).

Podobnie stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piascentino i inni a fficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza:

„Art. 4(5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.”

Wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (działanie w określonym reżimie publicznoprawnym). Natomiast w odniesieniu do pozostałych czynności, mających cywilnoprawny charakter, organ władzy publicznej, co do zasady, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Innymi słowy organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach - gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania - określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Jak Państwo wskazali we wniosku, działającą Państwo na podstawie (…).

Zgodnie z (…).

Uwzględniając opis sprawy stwierdzić należy, że wynajem Sprzętu nie jest realizowany w ramach działań zakreślonych dla Państwa w (…). Świadczone przez Państwa usługi wynajmu Sprzętu wynikają z zawartych przez Państwa umów cywilnoprawnych. Zatem pomiędzy Państwem, a odbiorcą świadczonych przez Państwa usług powstał wzajemny, zobowiązaniowy stosunek umowny o charakterze odpłatnym. W związku z tym w niniejszej sprawie nie ma do Państwa zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy i w odniesieniu do ww. czynności należy uznać Państwa za podmiot działający w charakterze podatnika w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, że świadczone przez Państwa czynności polegające na udostępnianiu Sprzętu są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem) w ramach zawartej umowy cywilnoprawnej (umowa najmu), należy stwierdzić, że w odniesieniu do świadczenia tych usług nie działają Państwo jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W przedmiotowej sprawie nie można uznać, że Państwa działania w tym zakresie podporządkowane są ścisłemu reżimowi publicznoprawnemu.

W tym miejscu zaznaczyć trzeba, dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.). Gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

W tym miejscu podkreślić należy, że okoliczność, że Spółka świadczy na Państwa rzecz usługi (…) związane z realizacją Państwa zadań statutowych z wykorzystaniem oddanego jej w najem Sprzętu, pozostaje bez wpływu na uznanie, że wynajem Sprzętu stanowi na gruncie ustawy o VAT działalność gospodarczą, a Państwo w tym zakresie działają w charakterze podatnika podatku VAT.

W konsekwencji, oddanie w najem Sprzętu na rzecz Spółki stanowiące odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie odpłatne świadczenie usług wskazanych przez Państwa we wniosku nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku, w konsekwencji podlega opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla tych usług.

Podsumowując, w odniesieniu do odpłatnego świadczenia usług związanych z działalnością statutową (…) opisanych w stanie faktycznym, tj. oddania Sprzętu w najem Spółce, postępują Państwo prawidłowo, działając w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji prawidłowo opodatkowują Państwo te czynności podatkiem VAT i odprowadzają z tego tytułu podatek do urzędu skarbowego.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

 - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.