Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.331.2025.1.MH

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualne

14 października 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Urodził się Pan w Polsce (…) i do września 2015 r. przebywał Pan na terytorium RP gdzie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wyjechał Pan z Polski we wrześniu 2015 r. do Niemiec. Mieszkał Pan tam do końca 2016 r. Następnie, wraz z żoną podjął Pan decyzję o przeprowadzce do Holandii, gdzie mieszkali Państwo do 3 stycznia 2022 r. (4 stycznia 2022 r. powrócili Państwo do Polski).

Był Pan zameldowany w Holandii od 5 stycznia 2017 r. W latach 2019, 2020, 2021 nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni i nie pobierał Pan w Polsce żadnych świadczeń. Pracował Pan zarobkowo w Holandii. Mieszkał Pan tam razem z żoną, urodziły się tam również Pana dzieci. W 2018 r. kupili Państwo w Holandii nieruchomość, z zamiarem osiedlenia się tam na stałe. W latach 2019, 2020, 2021 Pana centrum interesów życiowych nie znajdowało się w Polsce, lecz w Holandii. W latach 2019 - 2021 miał Pan miejsce zamieszkania zgodnie z wewnętrznym prawem Holandii i w tym okresie rozliczał się Pan jedynie z holenderskim urzędem skarbowym. Podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Holandii do 31 grudnia 2021 r. Może to Pan poświadczyć następującymi dokumentami: rozliczenia podatkowe, miesięczne specyfikacje wynagrodzenia, rachunki za media oraz opłaty związane z nieruchomością. Posiada Pan dokumenty z holenderskiego urzędu podatkowego, potwierdzające pozytywne zamknięcie roku podatkowego 2019, 2020, 2021, wystawione przez holenderski urząd podatkowy w oparciu o przedstawione zeznania podatkowe. Ponadto, posiada Pan również zaświadczenie PD U1 dokumentujące przepracowany okres w Holandii.

W połowie 2021 r. podjął Pan z żoną decyzję o sprzedaży domu i powrocie do Polski. Rozwiązał Pan umowę o pracę z ówczesnym holenderskim pracodawcą z dniem 31 grudnia 2021 r. 4 stycznia 2022 r. wrócili Państwo do Polski i wtedy zaczęli Państwo organizować życie w Polsce. 19 stycznia 2022 r. podpisali Państwo umowę z przedszkolem, do którego posłali Państwo dzieci. Od stycznia 2022 r. pobierają Państwo również świadczenie 500 +. 1 marca 2022 r. podpisali Państwo umowę rezerwacyjną (….) na zakup mieszkania, a 15 marca 2022 r. przed Notariuszem (…) umowę deweloperską. Klucze do mieszkania odebrali Państwo w lipcu 2022 r., a akt przeniesienia własności nastąpił 12 stycznia 2023 r. 16 marca 2022 r. podjął Pan pierwszą pracę po powrocie do Polski.

Posiada Pan obywatelstwo polskie. Od momentu przyjazdu do Polski (4 stycznia 2022 r.) Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Mieszka, pracuje, odprowadza Pan podatki w Polsce. W latach 2019 - 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Holandii.

W latach 2019 - 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) miał Pan ściślejsze powiązania osobiste w Holandii. Pana najbliższa rodzina przebywała tam z Panem (żona oraz 2 dzieci). Pana dzieci urodziły się w Holandii. Pan i żona prowadziliście życie zawodowe jedynie w Holandii, a Wasze dzieci uczęszczały do (…) (coś w rodzaju domowego przedszkola). Cała Pana rodzina posiadała jedynie holenderskie ubezpieczenie zdrowotne. Syn był pod opieką lekarza urologa, po przebytej w 2020 r. operacji spodziectwa w szpitalu uniwersyteckim w (…). Posiadaliście tam Państwo również dom, zakupiony w 2018 r. W podanym okresie mieli Państwo znajomych w Holandii, a dodatkowo utrzymywali Państwo codzienne relacje sąsiedzkie z innymi mieszkańcami.

W latach 2019 - 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze w Holandii. Jak Pan wspomniał powyżej w 2018 r. zakupiliście Państwo w miejscowości (…) dom, finansowany kredytem hipotecznym. Raz do roku odprowadzaliście Państwo do gminy podatek od nieruchomości od ww. nieruchomości. Ponadto ww. nieruchomości mieli Państwo podłączony Internet w ramach umowy z dostawcą. Posiadali Państwo zobowiązania z tytułu opłat za energię elektryczną, gaz, wodę oraz odprowadzanie ścieków. Posiadał Pan holenderski numer identyfikacji podatkowej BSN oraz ubezpieczenie zdrowotne. Posiadał Pan z Żoną 2 konta bankowe w holenderskich bankach. W ww. okresie posiadali Państwo w Holandii zarejestrowane 2 samochody osobowe marki (…) oraz (…). Korzystał Pan z telefonu służbowego udostępnionego przez pracodawcę.

W latach 2019 - 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) Pana aktywność społeczna miała miejsce w Holandii. Z uwagi na fakt, że w tym okresie miał Pan 2 małych dzieci, poza pracą zawodową skupiał się Pan głównie na ich wychowywaniu. Wobec powyższego nie był Pan członkiem żadnych organizacji, stowarzyszeń ani klubów, nie prowadził Pan również działalności o charakterze politycznym, kulturalnym czy obywatelskim. Pana kontakty społeczne miały charakter wyłącznie prywatny i ograniczały się do relacji oraz spotkań ze znajomymi, z którymi utrzymywał Pan sąsiedzkie i towarzyskie więzi.

W latach 2019 - 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) przebywał Pan zazwyczaj w Holandii. Do Polski przyjeżdżał Pan wyłącznie okazjonalnie, średnio 1-2 razy w roku, w celach urlopowych. Standardowy wymiar urlopu wypoczynkowego w Holandii wynosi 27 dni w skali roku, co w naturalny sposób ograniczało możliwość dłuższego przebywania w Polsce. Z tego względu przez cały wskazany okres Pana stałym miejscem przebywania była Holandia.

Suma osiągniętych przez Pana przychodów ze stosunku pracy w roku 2023 i 2024 nie przekroczyła kwoty 85.528 zł. Sądzi Pan, że w roku podatkowym 2025 również nie przekroczy, zaś w 2026 suma osiągniętych przez Pana przychodów ze stosunku pracy najprawdopodobniej przekroczy powyższą kwotę.

Chciałby Pan skorzystać z ulgi w latach 2023-2026. W latach 2023-2024 uzyskiwał Pan przychód ze stosunku pracy. Od początku 2025 r. uzyskuje Pan przychód ze stosunku pracy i najprawdopodobniej będzie uzyskiwał go również w 2026 r.

Nie korzystał Pan wcześniej w całości i w części z ulgi na powrót.

Pytanie

Czy w Pana przypadku ma zastosowanie tzw. „ulga na powrót”, a jeżeli tak, to czy biorąc pod uwagę przepisy z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 163 ze zm. ), stanowiące, że powyższa ulga, przysługuje w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, to rokiem podatkowym, w którym rozpocząłby Pan korzystanie z ulgi na powrót mógłby być 2023 r.?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie kwalifikuje się Pan do skorzystania z ww. ulgi. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium RP (4 stycznia 2022 r.) podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium RP w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium RP (tj. w latach 2019 – 2021) oraz okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium RP, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium RP (tj. w okresie od 1 stycznia do 3 stycznia 2022 r.). Posiada Pan obywatelstwo polskie. W okresie 3 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium RP przebywał Pan na terytorium państwa członkowskiego UE, tj. Holandii. Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji podatkowej, ale posiada inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia (dokumenty z holenderskiego urzędu podatkowego, potwierdzające pozytywne zamknięcie roku podatkowego 2019, 2020, 2021, wystawione przez holenderski urząd podatkowy w oparciu o przedstawione zeznania podatkowe) oraz zaświadczenie PD U1 dokumentujące przepracowany okres w Holandii. Ponadto, nie korzystał Pan uprzednio, w całości lub części z tego zwolnienia.

Od 1 stycznia 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (tj. 3 stycznia 2022 r. bowiem wrócił Pan do Polski 4 stycznia 2022 r.) miał Pan centrum interesów osobistych i gospodarczych w Holandii, gdzie przebywał Pan wraz ze swoją małżonką. Był Pan związana umową o pracę z pracodawcą holenderskim do 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) uznaje się, że osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ośrodek interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych) lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wobec powyższego, Pana miejscem zamieszkania, w tym dla celów podatkowych od 5 stycznia 2017 r. do 3 stycznia 2022 r. była Holandia. Zatem kwalifikuje się Pan do skorzystania z preferencji podatkowej w postaci „ulgi na powrót”, ponieważ spełnia warunki konieczne do jej uzyskania.

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 marca 2023 r. 0111-KDSB2-1.4011.44.2023.2.MSU.

Odnosząc się do drugiej części pytania, tj. czy mógłby Pan skorzystać z „ulgi na powrót" poczynając od 2023 r. należy stwierdzić, że przepis jasno precyzuje w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, że powyższa ulga, przysługuje w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

W Pana ocenie to do podatnika należy decyzja od kiedy chciałby skorzystać z ww. ulgi tj. od roku w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium RP czy też od początku roku następnego.

Z uwagi na powyższe, rokiem podatkowym, w którym rozpocząłby Pan korzystanie z ulgi na powrót może być rok 2023, który stanowi rok następny po roku, w którym przeniósł Pan miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:

Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że wyjechał Pan z Polski we wrześniu 2015 r. do Niemiec. Mieszkał tam Pan do końca 2016 r. Następnie, wraz z żoną podjął Pan decyzję o przeprowadzce do Holandii, gdzie mieszkali Państwo do 3 stycznia 2022 r. (4 stycznia 2022 r. powrócili Państwo do Polski). Był Pan zameldowana w Holandii od 5 stycznia 2017 r. Pracował Pan zarobkowo w Holandii. Mieszkał Pan tam razem z żoną, urodziły się tam również Pana dzieci. W 2018 r. kupili Państwo w Holandii nieruchomość, z zamiarem osiedlenia się tam na stałe. W połowie 2021 r. podjął Pan z żoną decyzję o sprzedaży domu i powrocie do Polski. Rozwiązał Pan umowę o pracę z ówczesnym holenderskim pracodawcą z dniem 31 grudnia 2021 r. 4 stycznia 2022 r. wrócili Państwo do Polski i wtedy zaczęli Państwo organizować życie w Polsce. 16 marca 2022 r. podjął Pan pierwszą pracę po powrocie do Polski. Od momentu przyjazdu do Polski (4 stycznia 2022 r.) Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w latach 2019, 2020, 2021 nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni i nie pobierał Pan w Polsce żadnych świadczeń. W latach 2019, 2020, 2021 Pana centrum interesów życiowych nie znajdowało się w Polsce, lecz w Holandii. W latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania zgodnie z wewnętrznym prawem Holandii i w tym okresie rozliczał się Pan jedynie z holenderskim urzędem skarbowym. Podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Holandii do 31 grudnia 2021 r.

W latach 2019 – 2021 oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym powrócił Pan do Polski:

• miał Pan ściślejsze powiązania osobiste w Holandii; Pana najbliższa rodzina przebywała tam z Panem (żona oraz 2 dzieci),
• miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze w Holandii,
• Pana aktywność społeczna miała miejsce w Holandii,
• przebywał Pan zazwyczaj w Holandii; do Polski przyjeżdżał Pan wyłącznie okazjonalnie.

Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy posiada Pan obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że w latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania zgodnie z wewnętrznym prawem Holandii. Może to Pan poświadczyć następującymi dokumentami: rozliczenia podatkowe, miesięczne specyfikacje wynagrodzenia, rachunki za media oraz opłaty związane z nieruchomością. Posiada Pan dokumenty z holenderskiego urzędu podatkowego, potwierdzające pozytywne zamknięcie roku podatkowego 2019, 2020, 2021, wystawione przez holenderski urząd podatkowy w oparciu o przedstawione zeznania podatkowe.Ponadto, posiada Pan również zaświadczenie PD U1 dokumentujące przepracowany okres w Holandii.

Wymienione przez Pana dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one stanowić „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia”, o których mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, można wywieść, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia (przed przyjazdem do Polski) znajdowało się w Holandii.

Spełnił zatem Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić jednak należy, że ostateczna weryfikacja czy posiadane przez Pana „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” są wystarczające do zastosowania ulgi należy do kompetencji organu podatkowego w toku ewentualnych czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, do którego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe poczynając od rozliczenia za rok 2022 lub od roku 2023 (jak to ma miejsce w Pana przypadku). Dodatkowo wskazał Pan, że nie korzystał Pan wcześniej w całości i w części z ulgi na powrót.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. od 2022 r., albo od początku roku następnego, tj. od 2023 r. Przedmiotowym zwolnieniem od opodatkowania, może zatem Pan objąć zgodnie z Pana wolą przychody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę opodatkowane na zasadach ogólnych za lata: 2023-2026.

Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Odnośnie powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Dodatkowo wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (tj. Pana małżonki).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.