Wyrok NSA z dnia 8 września 2023 r., sygn. I FSK 980/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński (spr.), Protokolant Marcin Kamionowski, po rozpoznaniu w dniu 8 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 989/21 w sprawie ze skargi A.R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 29 października 2021 r. nr 1001-IEW-2.4253.18.2021.8.U05.PP w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę za poszczególne miesiące 2018 r. i 2019 r. oraz zabezpieczenia na majątku zobowiązania w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A.R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. A.R., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 11 maja 2022 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 marca 2022 r., I SA/Łd 989/21. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę A.R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 29 października 2021 r. w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę za poszczególne miesiące 2018 r. i 2019 r. oraz zabezpieczenia na majątku zobowiązania w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie:

I. przepisów prawa materialnego,

1) art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 33 § 1 w zw. z art. 33 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, poprzez oddalenie skargi w wyniku uznania za poprawne jego zastosowania przez organ i wydania decyzji zabezpieczającej wobec braku zaistnienia przesłanek ku zabezpieczeniu, w szczególności poprzez brak uprawdopodobnienia, że zachodzi uzasadniona obawa niewykonania zobowiązania;