Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.550.2025.2.MPU

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki 0% podatku od towarów i usług przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 października 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego wraz z uzupełnieniem

Nadleśnictwo (…) dokonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wewnątrzwspólnotowej dostawy (…) (…) w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Kontrahentami Nadleśnictwa są bowiem przedsiębiorcy mający siedzibę na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej i dostawa jest realizowana do tych miejsc. Jeden z kontrahentów Nadleśnictwa - osoba prawna mająca siedzibę na terenie Republiki Federalnej Niemiec, która dotychczas potwierdzała realizowaną za pośrednictwem podmiotu trzeciego (profesjonalnego przewoźnika) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów poprzez przedłożenie listu przewozowego („(…)”) oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku wynikającej z dokumentu faktury sprzedaży oraz kwitu wywozowego (…), zamierza zmodyfikować tę procedurę w następujący sposób. Nadleśnictwo jako dostawca ma zamiast listu przewozowego otrzymać sporządzony wyłącznie w języku niemieckim dokument określony jako „(…)” ((…). (…)), który zawiera informacje dotyczące: 1/ Dostawcy/ Nadleśnictwa, 2/ Rewiru Dostawy, 3/ Zlecenia Przewozu, 4/ Daty Przewozu, 5/ Numeru Przewozu, 6/ Pokwitowania Wywozu/ Kodu Nadleśnictwa, 7/ Listu Wywozowego, 8/ Przewoźnika, 9/ Kierowcy, 10/ Numeru rej. Pojazdu, 11/ Rodzaju drewna oraz jego długości.

Dokument „(…)” jest dokumentem generowanym w siedzibie nabywcy na podstawie posiadanej przez spedytora dokumentacji (KW – kwit wywozowy). Kierowca, który dostarcza surowiec na teren zakładu jest zobowiązany do zeskanowania dokumentu KW – kwitu wywozowego w systemie elektronicznym. W przypadku niemożliwości skanowania dokumentu z powodu np. jego uszkodzenia, dane z kwitu są wprowadzane ręcznie do systemu bez kwalifikowanej (np. podpisem elektronicznym) identyfikacji osoby wprowadzającej dane, co powoduje czasami powstawanie błędów. Błędy te mogą zostać ręcznie modyfikowane przez pracowników nabywcy. Ponadto rodzaj zawartych danych w dokumencie (poszczególne kolumny) mogą być również przez pracowników nabywcy usuwane lub dodawane. Na podstawie wprowadzonych dokumentów powstaje na koniec miesiąca dokument o nazwie „(…)”, który ma zastępować dokument opisany w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto Nadleśnictwo dysponuje dokumentami potwierdzającymi zawarcie transakcji, tj. umowę sprzedaży (…), dokument zgłoszenia przez Nadleśnictwo surowca do odbioru, dowód zapłaty za dostarczony surowiec oraz dokument o nazwie „Potwierdzenie odbioru i dostarczenie (…) (…) dokonanego w m-cu….. do firmy:……………”, zawierający następujące dane: 1/ datę faktury oraz jej numer, 2/ nr partii dostarczonego (…), 3/ masę (…), 4/ wartość (…), 5/ pieczęć i podpis nabywcy towaru.

W uzupełnieniu wskazali Państwo że:

Są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Są Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT-UE.

Posiadają Państwo specyfikację poszczególnych sztuk ładunku zawartą w odrębnym dokumencie o nazwie KW – Kwit Wywozowy numer kwitu znajduje się na fakturze sprzedaży.

Nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej a nabywca podał Państwu ww. numer umowie sprzedaży.

Dokument „(…)” otrzymują Państwo w formie papierowej bez jakiegokolwiek podpisu.

Terminowo składają Państwo w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach, które zawierają prawidłowe dane a dotychczas nie składali Państwo naczelnikowi urzędu skarbowego wyjaśnień, gdyż w Państwa ocenie nie występowały uchybienia, które by tego wymagały.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, iż nie będzie on uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów wskazanych we wniosku w opisie stanu faktycznego.

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

W przypadku posiadania dokumentów wskazanych we wniosku w opisie stanu faktycznego wnioskodawca nie będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT.

W realiach analizowanego stanu faktycznego bezspornym jest, iż wnioskodawca nie dysponuje dokumentem określonym przepisem art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), który to dokument wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku przesądzałby o spełnieniu przesłanek wymaganych do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Powyższe wymaga analizy w zakresie kwalifikacji opisanych w stanie faktycznym rodzajów dokumentów, którymi dysponuje wnioskodawca jako subsydiarnej dokumentacji określonej przepisem art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię sporną stanowi zagadnienie kwalifikacji sporządzonego wyłącznie w języku niemieckim dokumentu – „(…)” jako (…) dowodu przedstawianego zamiast otrzymywanych od przewoźnika dokumentów przewozowych zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie wnioskodawcy dokument ten nie spełnia wymogu określonego w powołanym powyżej przepisie z następujących przyczyn.

Na wstępie należy wskazać, iż przepis art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług statuuje otwarty katalog przedmiotowy dowodów, które mogą potwierdzać okoliczność zrealizowania dostawy na teren innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Przyjmując wykładnię funkcjonalną tej normy jako subsydiarnej w stosunku do przepisu art. 42 ust. 3 ustawy należy mieć na względzie dychotomiczny podział normatywnie określonej w nim dokumentacji, która może stanowić oświadczenia stron transakcji (umowy, pokwitowania odbioru towaru przez nabywcę, faktury, dowód zapłaty) oraz podmiotów trzecich (dokumentacja spedytora lub przewoźnika). Przyjęcie tego rodzaju wykładni oraz subsydiarny charakter przepisu art. 42 ust. 11 ustawy sankcjonowałby zatem jedynie dokumentację pochodzącą od podmiotu trzeciego jako dowodzącą faktu dostarczenia towaru na teren innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. W realiach przedstawionego stanu faktycznego nie można jednakże stwierdzić, iż dokument określony jako „(…)” stanowi oświadczenie podmiotu trzeciego realizującego dostawę. Takiej kwalifikacji stoi na przeszkodzie przede wszystkim brak możliwości weryfikacji, iż przechowywane w systemie informatycznym nabywcy towaru oświadczenie potwierdzające dostawę zostało faktycznie złożone przez podmiot reprezentujący przewoźnika (spedytora) (niemożność identyfikacji elektronicznej, np. za pomocą kwalifikowanego podpisu elektronicznego) a nadto niemożność zapewnienia integralności dokumentacji w systemie informatycznym nabywcy towaru w zakresie oświadczeń przewoźnika (spedytora), które mogą być przez niego dowolnie modyfikowane, bądź usuwane.

Opisany dokument nie może zatem stanowić substratu informacji pochodzącej od podmiotu trzeciego (przewoźnika bądź spedytora) i w konsekwencji być traktowany jako subsydiarny dokument dowodzący dostawy towaru na teren innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej warunkujący zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezależną negatywną przesłanką jest brak spełnienia warunku określonego art. 5 ust. 2 ustawy o języku polskim, albowiem przedmiotowy dokument jest sporządzany wyłącznie w języku niemieckim i w ewentualnym postępowaniu podatkowym nie może stanowić dowodu na istnienie okoliczności warunkującej uzyskanie uprawnienia do zastosowania stawki VAT 0%.

/vide w tym zakresie wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14.03.2024 r., IV SA/Wr 590/23/

Z tych też przyczyn wnoszę o uznanie przedstawionego powyżej stanowiska wnioskodawcy za zasadne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust.11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust.11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi wart. 42 ust. 11 ustawy.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują Państwo wewnątrzwspólnotowej dostawy (…) (…) w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Państwa kontrahentami są przedsiębiorcy mający siedzibę na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej i dostawa jest realizowana do tych miejsc.

Jeden z Państwa kontrahentów - osoba prawna mająca siedzibę na terenie Republiki Federalnej Niemiec, która dotychczas potwierdzała realizowaną za pośrednictwem podmiotu trzeciego (profesjonalnego przewoźnika) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów poprzez przedłożenie listu przewozowego („(…)”) oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku wynikającej z dokumentu faktury sprzedaży oraz kwitu wywozowego (…), zamierza zmodyfikować tę procedurę w następujący sposób. Państwo jako dostawca mają zamiast listu przewozowego otrzymać sporządzony wyłącznie w języku niemieckim dokument określony jako „(…)” ((…). Przegląd przyjętego (…) (…)), który zawiera informacje dotyczące: 1/ Dostawcy/ Nadleśnictwa, 2/Rewiru Dostawy, 3/ Zlecenia Przewozu, 4/ Daty Przewozu, 5/ Numeru Przewozu, 6/ Pokwitowania Wywozu/ Kodu Nadleśnictwa, 7/ Listu Wywozowego, 8/ Przewoźnika, 9/ Kierowcy, 10/ Numeru rej. Pojazdu, 11/ Rodzaju drewna oraz jego długości.

Dokument „(…)” jest dokumentem generowanym w siedzibie nabywcy na podstawie posiadanej przez spedytora dokumentacji (KW – kwit wywozowy). Kierowca, który dostarcza surowiec na teren zakładu jest zobowiązany do zeskanowania dokumentu KW – kwitu wywozowego w systemie elektronicznym. W przypadku niemożliwości skanowania dokumentu z powodu np. jego uszkodzenia, dane z kwitu są wprowadzane ręcznie do systemu bez kwalifikowanej (np. podpisem elektronicznym) identyfikacji osoby wprowadzającej dane, co powoduje czasami powstawanie błędów. Błędy te mogą zostać ręcznie modyfikowane przez pracowników nabywcy. Ponadto rodzaj zawartych danych w dokumencie (poszczególne kolumny) mogą być również przez pracowników nabywcy usuwane lub dodawane. Na podstawie wprowadzonych dokumentów powstaje na koniec miesiąca dokument o nazwie „(…)”, który ma zastępować dokument opisany w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokument „(…)” otrzymują Państwo w formie papierowej bez jakiegokolwiek podpisu.

Dysponują Państwo dokumentami potwierdzającymi zawarcie transakcji, tj. umowę sprzedaży (…), dokument zgłoszenia przez Nadleśnictwo surowca do odbioru, dowód zapłaty za dostarczony surowiec oraz dokument o nazwie „Potwierdzenie odbioru i dostarczenie (…) (…) dokonanego w m-cu….. do firmy:……………”, zawierający następujące dane: 1/ datę faktury oraz jej numer, 2/ nr partii dostarczonego (…), 3/ masę (…), 4/ wartość (…), 5/ pieczęć i podpis nabywcy towaru.

Posiadają Państwo specyfikację poszczególnych sztuk ładunku zawartą w odrębnym dokumencie o nazwie KW – Kwit Wywozowy numer kwitu znajduje się na fakturze sprzedaży.

Nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej a nabywca podał Państwu ww. numer umowie sprzedaży.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia, uprawnienia wnioskodawcy do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów wskazanych we wniosku w opisie stanu faktycznego.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Państwa w odniesieniu do transakcji WDT, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Państwa (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Tym samym Państwa stanowisko, w którym wskazali Państwo, że w przypadku posiadania dokumentów wskazanych we wniosku w opisie stanu faktycznego wnioskodawca nie będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanego przez Państwa wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 14.03.2024 r., IV SA/Wr 590/23 należy wskazać, że dotyczył on skargi na decyzję Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia 17 lipca 2023 r. nr 1/23 w przedmiocie nakazu zapewnienia zgodności z normą sprzętu i urządzeń użytkowanych przez dzieci.

Należy także zauważyć, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.