Interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDWP.4011.165.2025.2.PP

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 22 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, posiadający obywatelstwo polskie, w (...) 2018 roku został powołany i rozpoczął pracę na stanowisku (…) w Departamencie (…) w (…) organizacji finansowej prawa publicznego z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej. Siedziba Banku znajdowała się w (…), w związku z czym Wnioskodawca przeprowadził się tam na okres zatrudnienia. Na ten czas zawiesił także działalność gospodarczą w Polsce. Łączny okres zatrudnienia u tego pracodawcy wynosił 5 lat i 3 miesiące - Wnioskodawca zakończył pracę 12 stycznia 2024 roku i wrócił na stałe do Polski 14 stycznia 2024 roku, przekraczając granicę Unii Europejskiej 13 stycznia 2024 roku. Wnioskodawca nie posiadał rodziny, w związku z czym centrum jego interesów życiowych przeniesione zostało do (…), gdzie mieszkał, pracował, zajmował się sprawami codziennymi (teatry, kina, siłownia, studia wyższe itp.). W Polsce bywał stosunkowo rzadko. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji Federacji Rosyjskiej, jednakże jest w posiadaniu innych dokumentów potwierdzających okoliczność zagranicznego miejsca zamieszkania, w szczególności umowy o pracę, zaświadczenia o zatrudnieniu, pieczęci w paszportach, oraz rachunki za media (przynajmniej za część tego okresu). Od momentu przyjazdu w styczniu 2024 roku centrum interesów życiowych zostało przeniesione do Polski, Wnioskodawca wznowił działalność gospodarczą, obecnie pracuje w ramach stosunku pracy. Wnioskodawca nigdy nie korzystał z przedmiotowej ulgi bądź podobnej.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wskutek przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Rosja traktowała Wnioskodawcę jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych - zgodnie z wewnętrznym prawem tego Państwa w latach 2019-2023.

Okolicznością potwierdzającą, że z datą 14 stycznia 2024 r. przeniósł Pan do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych jest: wznowienie zawieszonej działalności gospodarczej w Polsce, faktyczna przeprowadzka, przekroczenie granicy, dokumenty celne potwierdzające przewóz mienia przesiedlenia, rejestracja samochodu, poszukiwanie pracy w Polsce.

W okresie objętym przedmiotem wniosku nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni

Na terytorium Polski w latach 2019-2022 przebywał Pan w następujących okresach:

2019 r.: 1 stycznia – 5 stycznia, 20 marca - 24 marca, 8 maja- 12 maja , 12 czerwca -16 czerwca, 23 sierpnia – 26 sierpnia, 20 grudnia - 31 grudnia;

2020: 1 stycznia - 8 stycznia, 17 stycznia – 19 stycznia, 22 luty – 25 luty;

2021: 5 lipca – 18 lipca, 3 listopada – 7 listopada , 31 grudnia;

2022: 1 stycznia – 8 stycznia, 5 lipca - 18 lipca, 1 sierpnia – 2 sierpnia, 15 października – 18 października, 13 listopada – 14 listopada, 3 grudnia, 17 grudnia – 19 grudnia , 30 grudnia – 31 grudnia.

Wszystkie okresy nie przekraczały kilkunastu dni i były związane z korzystaniem z urlopu, bądź dni wolnych od pracy w celu odwiedzenia rodziny, załatwienia różnych spraw w Polsce, bądź podróżami przez Polskę do krajów trzecich.

W okresie, w którym zamierza skorzystać Pan z ulgi na powrót uzyskiwał Pan i będzie uzyskiwał dochody ze stosunku pracy oraz ewentualnie z pozarolniczej działalności gospodarczej (obecnie zawieszona).

Ulgę na powrót chciałby Pan odliczyć od przychodów ze stosunku pracy, oraz ewentualnie z działalności gospodarczej - na chwilę obecną jest ona zawieszona. Forma opodatkowania działalności gospodarczej - na zasadach ogólnych (skala podatkowa).

Przed wyjazdem za granicę zamieszkiwał Pan nieprzerwanie na terytorium RP przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą.

Suma osiąganych przez Pana przychodów przekroczy, w którymkolwiek roku podatkowym, w którym będzie Pan chciał skorzystać z ulgi na powrót (rok 2025 i następne) kwotę 85 528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku).

Wnioskodawca wcześniej nie korzystał wcześniej z ulgi na powrót w całości lub w części.

Pytanie

Czy w zaistniałym stanie faktycznym można stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w przywołanych przepisach przez 4 lata, począwszy od rozliczenia za rok 2025 tj. w roku następującym po roku powrotu do Polski (14 stycznia 2024 r.)?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały przesłanki skorzystania z ulgi, albowiem:

• Wnioskodawca przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski - po 31 grudnia 2021 r., a mianowicie 14 stycznia 2024 r.,
• za granicą Wnioskodawca spędził ponad 3 lata - po ponad 5 letnim pobycie w Rosji (od (...) 2018 r.), wrócił do Polski, gdzie wznowił działalność gospodarczą i przeniósł centrum interesów życiowych, a następnie rozpoczął pracę w ramach stosunku pracy;
• Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie;
• Wnioskodawca pomimo braku stosownego certyfikatu rosyjskiej rezydencji podatkowej - posiada inne dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia np. umowę o pracę, zaświadczenie o zatrudnieniu, pieczęci w paszporcie, wyciągi bankowe, rachunki za media (co najmniej za część przedmiotowego okresu);
• Wnioskodawca nie korzystał poprzednio z przedmiotowego zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:

Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że wrócił Pan do Polski na stałe 14 stycznia 2024 r. Od momentu powrotu do Polski w 2024 r. przebywał Pan i będzie Pan przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że w okresie objętym przedmiotem wniosku nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni. Wszystkie okresy pobytu w Polsce nie przekraczały kilkunastu dni i były związane z korzystaniem z urlopu, bądź dni wolnych od pracy w celu odwiedzenia rodziny, załatwienia różnych spraw w Polsce, bądź podróżami przez Polskę do krajów trzecich.

Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednocześnie, wyjaśniam, że przy ocenie warunku „braku miejsca zamieszkania w Polsce” na potrzeby skorzystania z ulgi na powrót decydujące znaczenie ma faktyczne miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych ustalone w oparciu o art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie formalny status podatkowy wynikający z braku wcześniejszego zgłoszenia wyjazdu w Urzędzie Skarbowym. Fakt braku tego zgłoszenia, pozostaje bez wpływu na prawo do ulgi, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że faktyczne miejsce Pana zamieszkania znajdowało się w Rosji.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy posiada Pan obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W treści wniosku wskazał Pan, że nie posiada certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Rosji. Posiada Pan inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Rosji za lata 2019-2023. Są to:

• umowy o pracę,
• zaświadczenia o zatrudnieniu,
• pieczęci w paszportach,
• rachunki za media.

Wymienione przez Pana dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one stanowić „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia”, o których mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, można wywieść, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia (przed przyjazdem do Polski) znajdowało się w Rosji. Spełnił zatem Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić jednak należy, że ostateczna weryfikacja czy posiadane przez Pana „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” są wystarczające do zastosowania ulgi należy do kompetencji organu podatkowego w toku ewentualnych czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, do którego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe poczynając od rozliczenia za rok 2024 lub od roku 2025 – jak to ma miejsce w Pana przypadku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego. Przedmiotowym zwolnieniem od opodatkowania, może Pan objąć przychody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanych na zasadach ogólnych.

Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.