Interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.739.2025.1.DB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest (...).

Spółka zamierza przekazywać pracownikom okazjonalnie vouchery uprawniające do możliwości użytkowania przez pracownika nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki przez okres 5 dni kalendarzowych. Z uwagi na prowadzoną przez Spółkę działalność, tj. (...).

Vouchery będą przyznawane wyłącznie w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, takimi jak: ślub, jubileusz pracy, inne okazje (np. narodziny dziecka) – wyłącznie za zgodą zarządu.

Powyższe oznacza, że voucher zostanie przyznany jako forma gratulacji wynikająca z inicjatywy pracodawcy, tj. Wnioskodawcy. Przyznanie vouchera nie będzie uzależnione od zajmowanego przez pracownika stanowiska pracy, rodzaju wykonywanej pracy czy osiąganych przez pracownika wyników lub ocen oraz nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu wynagradzania (pracownik nie rościłby sobie prawa do tego świadczenia, tj. byłaby to wyłącznie uznaniowa decyzja Spółki). Jednocześnie przekazanie vouchera nie będzie wiązało się również z żadnym świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika.

Przyznanie vouchera ma charakter nieodpłatny. Pracownik nie ponosi kosztów nabycia ani realizacji prawa w ramach vouchera. Vouchery nie są personalizowane. Pracownik ma prawo odmówić przyjęcia vouchera, jego przyjęcie ma charakter dobrowolny.

Po otrzymaniu vouchera pracownik będzie mógł uzgodnić z osobą odpowiedzialną za flotę pojazdów termin jego wykorzystania. Z założenia voucher powinien być wykorzystany jednorazowo. Spółka nie wyklucza jednak, że pracownik zwróci samochód przed upływem 5 dni. W takim przypadku nie będzie możliwości korzystania z samochodu w późniejszym terminie na podstawie tego samego vouchera.

Spółka powzięła wątpliwość czy przekazanie pracownikom voucherów będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy i w związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie ciążyć obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pytanie

Czy okazjonalne przekazanie pracownikom voucherów uprawniających do możliwości użytkowania przez pracownika nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki przez okres 5 dni kalendarzowych, w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy i w związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie ciążyć obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, okazjonalne przekazanie pracownikom voucherów uprawniających do możliwości użytkowania przez pracownika nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki przez okres 5 dni kalendarzowych, w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a Wnioskodawca – jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – nie jest zobowiązany uwzględnić wartości przekazanych voucherów w kwocie przychodu ze stosunku pracy pracownika, a tym samym obliczać i pobierać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustawa o PIT w art. 9 ust. 1 wprowadza zasadę powszechności opodatkowania wskazując, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w ustawie o PIT bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie ustawa o PIT rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT wymieniony został katalog źródeł przychodów. Jednym z nich jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podmiot wypłacający wynagrodzenie jest obowiązany do wypełnienia spoczywającego na nim obowiązku płatnika wynikającego z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W przytoczonym powyżej przepisie użyto sformułowania „w szczególności” oznaczającego, że wskazuje on wyłącznie przykładowe kategorie przychodów, które powinny zostać zakwalifikowane jako przychód ze stosunku pracy. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Z treści przepisu możemy również wywnioskować, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które zostały przez niego otrzymane od pracodawcy. Tego typu świadczeniem są nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszelkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób powiązane są z wykonywaniem pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Niemniej, niezależnie od powyższego art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT wskazuje, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przytoczony przepis odnosi się do sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o SiD.

Rolą cytowanego przepisu jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o SiD, podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu Cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Odnosząc powyższe do zapewnianych pracownikom Wnioskodawcy voucherów należy wskazać, że vouchery będą przyznawane pracownikom wyłącznie w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, takimi jak np. ślub lub jubileusz pracy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przyznanie vouchera nie będzie uzależnione od zajmowanego przez pracownika stanowiska pracy, rodzaju wykonywanej pracy czy osiąganych przez pracownika wyników lub ocen oraz nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu wynagradzania. Pracownik nie będzie posiadał jakiegokolwiek roszczenia wobec Wnioskodawcy o przyznanie vouchera, ponieważ przyznanie vouchera nie będzie wynikało ze spełniania przez pracownika określonych warunków uprawniających do otrzymania vouchera, jak np. osiągnięcie określonych wyników w pracy.

Charakter czynności dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika, tj. to, że przekazanie vouchera nie będzie wiązało się żadnym świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika, oznacza, że przekazanie vouchera pracownikowi będzie stanowiło darowiznę na gruncie przepisów Kodeksu Cywilnego.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13, który dotyczył w głównej mierze definicji pojęcia nieodpłatnego świadczenia na gruncie ustawy o PIT, TK wskazał również, że nie każde obdarowanie przez pracodawcę pracownika skutkuje powstaniem przychodu ze stosunku pracy. W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazanie voucherów dla pracowników stanowi darowiznę i w rezultacie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W rezultacie, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy okazjonalne przekazanie pracownikom voucherów uprawniających do możliwości użytkowania przez pracownika nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki przez okres 5 dni kalendarzowych, w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązany uwzględnić wartości przekazanych voucherów w kwocie przychodu ze stosunku pracy pracownika, a tym samym obliczać i pobierać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych wydanych przez Dyrektora KIS interpretacjach indywidualnych, które składają się już na utrwaloną linię interpretacyjną, m.in.:

•Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 12 sierpnia 2025 r., nr 0112-KDWL.4011.72.2025.1.WS – organ uznał, że biorąc więc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że przekazywanie pracownikom różnego rodzaju prezentów z okazji świąt oraz istotnych dla nich dni (np. Świąt Bożego Narodzenia, jubileuszu pracy) co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn;

•Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 8 lipca 2025 r., nr 0115-KDIT2.4011.276.2025.3.AK – organ uznał, że wobec powyższego, w realiach opisanej przez Państwa sprawy, vouchery dla pracowników (które nie są dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę) przekazywane tytułem darowizny - co do zasady - podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą stanowić one dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy;

•Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 11 grudnia 2023 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.866.2023.1.MKA – zdaniem organu z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazanie pracownikom nagród jubileuszowych w postaci voucherów na pobyt w hotelu SPA nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

•Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 6 października 2023 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.700.2023.1.AK – w ocenie organu stwierdzić należy, darowizna przez Państwa na rzecz pracowników voucherów na pobyt w hotelu SPA, które - jak Państwo wskazali we wniosku - nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 9 ust. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. W celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

W świetle art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Treść ww. przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Zatem do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl zaś art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2024 r. poz. 1837 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z treści wniosku wynika, że planują Państwo przekazywać swoim pracownikom okazjonalnie vouchery uprawniające do możliwości użytkowania przez pracownika nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki przez okres 5 dni kalendarzowych. Vouchery będą przyznawane wyłącznie w związku z występującymi wydarzeniami mającymi miejsce w życiu prywatnym lub zawodowym pracownika, takimi jak ślub, jubileusz pracy oraz inne okazje (np. narodziny dziecka).

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy:

W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku.

Mając powyższe na względzie, przekazywanie przez Państwa pracownikom okazjonalnych voucherów uprawniających do użytkowania nieodpłatnie pojazdu będącego własnością Spółki, niestanowiących dodatkowej formy gratyfikacji za wykonywane obowiązki pracownicze i mających stanowić dla pracowników jedynie formę gratulacji w związku z występującymi w ich życiu prywatnym lub zawodowym wydarzeniami, nie będzie stanowiła przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Państwu nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Ta interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przekazania vouchera pracownikowi w podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwalifikacja tego zdarzenia jako darowizny nie jest przedmiotem tej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.