Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.695.2025.4.AKA

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że z tytułu oddania posiadanych Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów:

• nie będzie Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,
• nie będzie Pan zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 13 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że z tytułu oddania posiadanych Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów nie będzie Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług oraz nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 października 2025 r. (wpływ 16 października 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik jest wyłącznym właścicielem kilku nieruchomości stanowiących Lokale mieszkalne wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej i miejscem postojowym oraz komórką lokatorską (dalej jako: „Lokale mieszkalne”).

Podatnik posiada trzech dorosłych synów, z którymi zamierza zawrzeć umowę użyczenia posiadanych przez siebie Lokali mieszkalnych. Umowa użyczenia, zgodnie z jej naturą, będzie miała charakter nieodpłatny.

Stroną umowy użyczenia będą - Podatnik jako „Użyczający”, troje dorosłych dzieci Podatnika jako „Biorący w użyczenie”, przy czym każdy w udziale po 1/3 w odniesieniu do każdego Lokalu mieszkalnego.

Na podstawie umowy użyczenia Biorący w użyczenie (trzej synowie Podatnika) będą mieli prawo oddać Lokale mieszkalne we własnym imieniu i na własny rachunek w najem okazjonalny osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem jednak, że najem będzie możliwy wyłącznie na cele mieszkaniowe najemcy. Biorących w użyczenie obciążać będzie obowiązek znalezienia najemcy i obsługa najmu (wykonywanie zadań Wynajmującego wynikających z ustawy i umowy).

Czynsz najmu (z wyłączeniem kwot na pokrycie opłat eksploatacyjnych za lokale mieszkalne należnych na rzecz Wspólnot mieszkaniowych oraz dostawców mediów, które pobrane przez Wynajmujących będą w tej samej kwocie przekazywane na właściwe rachunki wspólnoty lub dostawców mediów) wpływający na założony do tego dedykowany rachunek bankowy, Biorący w użyczenie będą uzyskiwać proporcjonalnie (w stosunku 1/3 dla każdego z Biorących w użyczenie) i przekazywać na swoje indywidualne rachunki bankowe jako ich przychód z najmu. Podatnik nie będzie uzyskiwał żadnych przychodów z tytułu realizowanego najmu.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest wspólnikiem komandytariuszem spółki A. Sp. z o.o. Sp. k. (KRS (…)). Prowadzona działalność dotyczy różnych usług, w tym także wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi przez Spółkę (PKWiU: 68.20.Z), jednakże są to aktualnie wyłącznie lokale biurowe i użytkowe. Ponadto spółka prowadzi działalność w zakresie następujących pozycji Klasyfikacji: (…).

Nieodpłatne użyczenie Lokali mieszkalnych z zasobu prywatnego synom, nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, o której mowa powyżej. Lokale objęte zapytaniem nie odpowiadają także obranemu profilowi działalności ww. Spółki komandytowej.

Wnioskodawcy z synami nie łączy stosunek pracy, pracy nakładczej, bądź inna umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Lokale mieszkalne będące przedmiotem użyczenia nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nigdy nie stanowiły one środka trwałego w tej działalności.

Od momentu nabycia Lokali mieszkalnych, do momentu ich użyczenia Wnioskodawca wykorzystywał/ wykorzystuje je na cele usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe - a zatem czynności zwolnionych przedmiotowo od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT).

Synowie Wnioskodawcy, którzy będą stroną umowy użyczenia, nie są i nie będą czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Nabycie przez Wnioskodawcę Lokali mieszkalnych nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czynność ta została udokumentowana fakturą na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. Lokali mieszkalnych oraz ewentualnymi innymi kosztami, np. remontów, wykończenia, albowiem dokonywał nabycia jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług)

Czy w przypadku oddania posiadanych przez siebie Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów, Podatnik zobowiązany jest do naliczania podatku od towarów i usług? (oznaczone we wniosku jako nr 2)

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Podatnika, wobec braku świadczenia przez Podatnika odpłatnej usługi w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Mając na względzie fakt, że ani z punktu widzenia prawnego ani faktycznego ze strony Podatnika nie dochodzi do żadnego świadczenia na rzecz najemcy lokalu, w tym nie zachodzi dostawa towarów ani świadczenie usług, Podatnik nie jest na gruncie tego zdarzenia podatnikiem podatku VAT z uwagi na brak opodatkowanej czynności. Należy także dodać, że Podatnik nie otrzymuje również zapłaty pod jakimkolwiek tytułem ani innego świadczenia ekwiwalentnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku dotyczące uznania, że z tytułu oddania posiadanych Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów:

• nie będzie Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,
• nie będzie Pan zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy:

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że:

• jest Pan wyłącznym właścicielem kilku nieruchomości stanowiących lokale mieszkalne wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, miejscem postojowym i komórką lokatorską (dalej: Lokale mieszkalne);
• z synami zamierza Pan zawrzeć nieodpłatną umowę użyczenia posiadanych przez siebie Lokali mieszkalnych;
• na podstawie zawartej umowy użyczenia Pana synowie będą mieli prawo oddać Lokale mieszkalne we własnym imieniu i na własny rachunek w najem okazjonalny na cele mieszkalne osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej;
• nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT;
• jest Pan wspólnikiem komandytariuszem w Sp. z o.o. Sp. k., jednak nieodpłatne użyczenie Lokali mieszkalnych nie ma związku z prowadzoną działalnością spółki;
• Lokale mieszkalne nie były i nie są wykorzystywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nigdy nie stanowiły środka trwałego w tej działalności;
• z synami nie łączy Pana stosunek pracy, pracy nakładczej, bądź inna umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów z działalności wykonywanej osobiście;
• od momentu nabycia Lokali mieszkalnych, do momentu ich użyczenia wykorzystywał/ wykorzystuje je Pan na cele usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe do czynności zwolnionych przedmiotowo od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT;
• nabycie przez Pana Lokali mieszkalnych nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czynność ta została udokumentowana fakturą na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej;
• nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem Lokali mieszkalnych oraz ewentualnymi innymi kosztami, np. remontów, wykończenia, ponieważ nabycia dokonywał Pan jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. z 2025 r. poz. 1071).

Zasada swobody umów zapisana została w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Zatem strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Wskazać należy, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego:

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy:

• oddanie rzeczy do używania na pewien czas;
• nieodpłatność.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów/świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej transakcji mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny, użyczenia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z okoliczności sprawy Lokale mieszkalne będące przedmiotem wniosku są przez Pana wykorzystywane na cele usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości na cele mieszkaniowe. Tym samym, uznać należy, że Lokale mieszkalne są przez Pana wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nigdy nie nabrały one charakteru majątku prywatnego.

Jak wynika z art. 659 § 1 cytowanego powyżej Kodeksu cywilnego:

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, najem/dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Zatem Lokale mieszkalne będące przedmiotem umowy użyczenia na rzecz synów były/są wykorzystywane w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a nie w ramach Pana majątku prywatnego.

Zatem, w odniesieniu do planowanego nieodpłatnego użyczenia Lokali mieszkalnych będzie Pan działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a nieodpłatne użyczenie będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym Pana stanowisko w tej części uznaję za nieprawidłowe.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą również obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu oddania posiadanych Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów.

Jak wynika z powołanych powyżej unormowań zawartych w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zawęża się wyłącznie do tych spośród usług nieodpłatnych, które spełniają dwa warunki w nim wymienione. Po pierwsze dotyczy tylko użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a po drugie tylko tych sytuacji, w których podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu przedmiotowych towarów.

Innymi słowy powyższy przepis znajduje zastosowanie jedynie do tych usług nieodpłatnych, wskazanych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika, a podatnikowi przysługiwało w związku z nimi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeśli któryś z wymienionych warunków nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej.

W stosunku do Lokali mieszkalnych będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem nieruchomości do celów innych niż prowadzona przez Pana działalność gospodarcza, tj. do celów działalności odrębnych podmiotów - Pana synów. Jednakże, z uwagi na okoliczność, że nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem Lokali mieszkalnych oraz ewentualnymi innymi kosztami, np. remontów, wykończenia, w przedmiotowej sprawie nie zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, a opisana czynność nieodpłatnego użyczenia Lokali mieszkalnych będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym z tytułuoddania posiadanych Lokali mieszkalnych w bezpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia najbliższym członkom rodziny (synom) i nieuzyskiwania z tego tytułu żadnych przychodów oraz nieświadczenia odpłatnych usług ani dostawy towarów nie będzie Pan zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Pana stanowisko w tej części uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług. W zakresie pytań nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.