Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.691.2025.4.AKA

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla najmu:

• lokali mieszkalnych - jest prawidłowe,
• miejsc postojowych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 13 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla najmu zarówno lokali mieszkalnych, jak i miejsc postojowych.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 października 2025 r. (wpływ 16 października 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ojciec Podatnika jest właścicielem kilku nieruchomości stanowiących lokale mieszkalne wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej i miejscem postojowym oraz komórką lokatorską (dalej jako: „Lokale mieszkalne”).

Ojciec Podatnika posiada troje dorosłych dzieci, z którymi zamierza zawrzeć umowę użyczenia posiadanych przez siebie Lokali mieszkalnych. Umowa użyczenia, zgodnie z jej naturą, będzie miała charakter nieodpłatny.

Stroną umowy użyczenia będą - Ojciec Podatnika jako „Użyczający” oraz jego troje dorosłych synów jako „Biorący w użyczenie”, przy czym każdy z Biorących w użyczenie w udziale po 1/3 w odniesieniu do każdego Lokalu mieszkalnego.

Na podstawie umowy użyczenia Biorący w użyczenie będą mieli prawo oddać lokale mieszkalne we własnym imieniu i na własny rachunek w najem okazjonalny osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem jednak, że najem będzie możliwy wyłącznie na cele mieszkaniowe najemcy. Biorących w użyczenie obciążać będzie obowiązek znalezienia najemcy i obsługa najmu (wykonywanie zadań Wynajmującego wynikających z ustawy i umowy).

Czynsz najmu (z wyłączeniem kwot na pokrycie opłat eksploatacyjnych za lokale mieszkalne należnych na rzecz Wspólnot mieszkaniowych oraz dostawców mediów) wpływający na założony do tego dedykowany rachunek bankowy Biorący w użyczenie będą uzyskiwać proporcjonalnie (w stosunku 1/3 dla każdego z Biorących w użyczenie) i przekazywać na swoje indywidualne rachunki bankowe jako ich przychód z najmu. Ojciec Podatnika nie będzie uzyskiwał żadnych przychodów z tytułu realizowanego najmu ani zawartej umowy użyczenia.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Według PKWiU świadczona usługa najmu lokalu na cele mieszkaniowe najemcy określona jest kodem 68.20.Z, tj. „Wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych”.

Stroną umowy najmu będzie Wnioskodawca oraz jego dwóch braci, tj. wszystkie osoby biorące nieruchomości w użyczenie, proporcjonalnie do praw z tytułu użyczenia, tj. w udziale po 1/3 każdy.

Umowy najmu poszczególnych lokali mieszkalnych będą zawierane na czas określony, tj. okres co najmniej jednego roku i nie dłużej niż 10 lat.

Najem będzie wiązał się z zaspokajaniem celu mieszkaniowego najemcy, a zatem będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia najemców do wynajmowanych lokali mieszkalnych.

Zawierane umowy najmu będą uniemożliwiały wykorzystywanie lokali mieszkalnych do celów innych niż mieszkaniowe.

Przedmiotem umowy najmu będą lokale mieszkalne wraz z miejscem postojowym będącym częścią składową nieruchomości wspólnej, zaś przypisanie możliwości wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego wynika z ustanowionego sposobu użytkowania nieruchomości wspólnej w ramach umowy quoad usum wiążącej wszystkich właścicieli lokali.

Pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług)

Czy w odniesieniu do lokali mieszkalnych, otrzymanych na podstawie umowy użyczenia przez Podatnika, oddanie ich w najem osobom trzecim na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, jako wynajmowanie nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek na cele mieszkaniowe? (oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako nr 4)

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Podatnika, w sytuacji zawarcia przez Podatnika i jego braci będących stroną Biorącą w użyczenie umów najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, które zostały im użyczone na mocy umowy zawartej z ich ojcem (jako dającym w użyczenie) nie powstanie obowiązek opodatkowania kwot otrzymywanych z tytułu najmu tych lokali podatkiem VAT. Podatnik oraz analogicznie jego bracia będą korzystali bowiem ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zgodnie z którym wynajmowanie nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe podlega zwolnieniu przedmiotowemu z VAT.

Podstawą zwolnienia przedmiotowego w VAT jest tu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693).

Powyższe zwolnienie przedmiotowe (dotyczące konkretnego rodzaju usług) wymaga spełnienia określonych warunków, które w ocenie Podatnika są spełnione w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u. wymaga, aby jednocześniespełniły się następujące przesłanki: wynajmujący świadczy usługę najmu na własny rachunek, usługa ta dotyczy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, a przy tym cel najmu jest wyłącznie mieszkaniowy. Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”, por. wyrok NSA wyrok z 26 kwietnia 2023 r. sygn. I FSK 524/20.

Zasadniczym zatem warunkiem pozostaje zachowanie mieszkaniowego celu najmu, czego Podatnik będzie przestrzegał i zapewni powyższe odpowiednim postanowieniem umowy najmu, z którego wynikać będzie, że najemca może wykorzystywać przedmiot najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe najemcy i jego najbliższych (domowników). Ponadto w ramach każdej z umów najmu okazjonalnego Podatnik (analogicznie też jego bracia) będzie działał na własny rachunek. Ustawa nie formułuje przy tym warunku, aby dla skorzystania z omawianego tu wyłączenia przedmiotowego, mieszkania, których dotyczy najem objęty zwolnieniem, pochodziły z własnego zasobu wynajmującego (tj. aby Podatnik jako Wynajmujący był ich właścicielem). Przedstawiona sytuacja przyszła pozostaje również w zgodzie z postulowanym celem omawianego zwolnienia przedmiotowego, którym była wola ustawodawcy co do nieobciążania podatkiem VAT najemców, którzy wynajmując mieszkanie na cele mieszkaniowe zaspokajają tym samym swoją podstawową potrzebę mieszkaniową.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że „Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zwolnienie to stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. I dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 2006.347.1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku „dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Wprowadzając to zwolnienie ustawodawca krajowy wyłączył ze zwolnienia wynajem i dzierżawę nieruchomości na cele inne niż mieszkaniowe, korzystając w ten sposób z uprawnienia określonego w art. 135 ust. 2 zdanie ostatnie powyższej dyrektywy, pozwalającego państwom członkowskim przewidzieć dodatkowe wyłączenia dotyczące zakresu stosowania zwolnienia z art. 135 ust. 1 lit. I. Celem takiego unormowania zwolnienia przez ustawodawcę krajowego było minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych, obciążających najemców, którzy wykorzystują te lokale na cele mieszkaniowe. W konsekwencji zwolnienie prowadzić ma bowiem do nieobciążania podatkiem od towarów i usług wyłącznie finalnych konsumentów usług najmu i dzierżawy (prawomocny wyrok NSA z 26 kwietnia 2023 r., sygn. I FSK 524/20).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla najmu:

• lokali mieszkalnych - jest prawidłowe,
• miejsc postojowych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):

Umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług usługa najmu wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jako czynność odpłatna, świadczona za wynagrodzeniem, wypełnia dyspozycję art. 5 ust. 1 ustawy, tj. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że:

• Pana ojciec z Panem i Pana braćmi zamierza zawrzeć umowę użyczenia posiadanych przez Niego lokali mieszkalnych;
• na podstawie umowy użyczenia będzie Pan wraz z braćmi miał prawo oddać lokale mieszkalne we własnym imieniu i na własny rachunek w najem okazjonalny osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem jednak, że najem będzie możliwy wyłącznie na cele mieszkaniowe najemcy;
• najem będzie wiązał się z przeniesieniem ośrodka życia najemców do wynajmowanych lokali mieszkalnych;
• zawierane umowy najmu będą uniemożliwiały wykorzystywane lokali mieszkalnych do celów innych niż mieszkaniowe;
• według PKWiU świadczona usługa najmu lokalu na cele mieszkaniowe najemcy określona jest kodem 68.20.Z, tj. „Wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych”;
• umowy najmu poszczególnych lokali mieszkalnych będą zawierane na czas określony, tj. okres co najmniej jednego roku i nie dłużej niż 10 lat;
• przedmiotem umowy najmu będą lokale mieszkalne wraz z miejscem postojowym będącym częścią składową nieruchomości wspólnej (przypisanie możliwości wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego wynika z ustanowionego sposobu użytkowania nieruchomości wspólnej w ramach umowy quosd usum wiążącej wszystkich właścicieli lokali).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zawarcie przez Pana umów najmu lokali mieszkalnych wraz z miejscem postojowym wypełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym z tytułu tych czynności wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Pana wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe wraz z miejscem postojowym, które otrzymał Pan na podstawie umowy użyczenia, będącym częścią składową nieruchomości wspólnej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że:

Przepis wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Należy w tym miejscu wskazać, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048). Zgodnie z nim:

W myśl art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali:

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1225 ze zm.) określił, że:

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia:

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.):

Na podstawie powyższych uregulowań należy wskazać, miejsce postojowe nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy.

Zwolnione od podatku VAT są wyłącznie usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek na cele mieszkaniowe. Tak więc usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym/ użytkowym nie mogą korzystać z takiego zwolnienia i są opodatkowane właściwą stawką podatku VAT, bowiem ani w ustawie ani w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy ustawodawca nie przewidział zwolnienia dla usługi najmu lokali użytkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w sprawie spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wyłącznie dla świadczonej przez Pana usługi najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Pana stanowisko w tej części uznaję za prawidłowe.

Zwolnienie to nie będzie miało natomiast zastosowania do usługi najmu miejsc postojowych, ponieważ nie jest tu spełniona przesłanka stanowiąca o charakterze wynajmowanej nieruchomości jako mieszkalnej. Miejsce postojowe nie jest lokalem o charakterze mieszkalnym, lecz lokalem służącym co do zasady do przechowywania/zaparkowania pojazdu. Miejsc postojowych nie można zaliczyć do tzw. pomieszczeń pomocniczych do lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu, które w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Zatem wynajem miejsc postojowych należy opodatkować stawką podatku VAT właściwą dla najmu ww. pomieszczeń.

Podsumowując, usługa najmu miejsc postojowych świadczona przez Pana (na podstawie umów najmu zawartych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym Pana stanowisko w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla najmu miejsc postojowych uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie pytania nr 4 dotyczącego podatku od towarów i usług. W zakresie pytań nr 1, 2 i 3 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana braci.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.