Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.756.2025.1.MR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest obywatelem Szwecji, jest wpisany w szwedzkim urzędzie skarbowym jako osoba posiadająca rezydencję podatkową w Szwecji.

1) Aktywność Wnioskodawcy na terenie Szwecji

Od 1965 r. Wnioskodawca zamieszkuje na terenie Szwecji. Wnioskodawca nie pozostaje, ani nigdy nie pozostawał w sformalizowanym związku małżeńskim na terenie Szwecji. Jednak Wnioskodawca ma dwie córki (w wieku 16 i 26 lat) oraz partnerkę, które posiadają obywatelstwo szwedzkie. Wnioskodawca od około 20 lat mieszka w mieście X wraz z partnerką oraz młodszą (16-letnią) córką. Wnioskodawca wraz z partnerką ponoszą koszty życia, przy czym Wnioskodawca ponosi koszty tytułem: czynszu najmu, ubezpieczenia, opłat eksploatacyjnych auta. Z kolei partnerka Wnioskodawcy pokrywa pozostałe koszty w postaci np. wyżywienia, opłat za Internet itp.

Druga z córek Wnioskodawcy (26-letnia) zamieszkuje w innym mieście niż Wnioskodawca, jednak Wnioskodawca ma z nią stały kontakt oraz widuje się z nią średnio raz w miesiącu (ze względu na odległość pomiędzy stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz córki).

Matka Wnioskodawcy, która choruje na (...), również zamieszkuje w Szwecji. Wnioskodawca pomaga finansowo swojej matce, robi zakupy spożywcze, opłaca rachunki oraz odwiedza ją raz w tygodniu.

Wnioskodawca na terytorium Szwecji ma wieloletnich przyjaciół, z którymi widuje się średnio co kilka tygodni. Czas wolny spędza na zabudowanej nieruchomości, której jest współwłaścicielem (drugim współwłaścicielem jest partnerka Wnioskodawcy) – budynek jest obecnie remontowany przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie podejmuje aktywności społeczno-kulturalnej na terenie Szwecji.

Wnioskodawca posiada jeden rachunek bankowy w Szwecji jako osoba fizyczna, jeden rachunek bankowy związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez niego na terenie Szwecji oraz około 7 lat temu zawarł dwie umowy kredytu – jeden kredyt dotyczy ww. zabudowanej nieruchomości, a drugi lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkuje starsza córka Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca na przestrzeni ostatnich 38 lat zawarł ze szwedzkimi ubezpieczycielami kilka umów ubezpieczenia, tj. ubezpieczenie domu, ubezpieczenie budynku, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia dochodu. Wnioskodawca posiada również od około 30 lat inwestycje w Szwecji w postaci akcji w kilku przedsiębiorstwach oraz jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych.

Wnioskodawca jest aktywny zawodowo na terenie Szwecji, albowiem od 6 lat jest jedynym udziałowcem oraz jedynym zwykłym członkiem zarządu w szwedzkiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – X. Wnioskodawca pełni funkcji Prezesa Zarządu w X na podstawie umowy o pracę i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie.

Wnioskodawca od 1 listopada 2024 r. za pośrednictwem X świadczy usługi na rzecz polskiej spółki z o.o. – Y. Y jest jednym z kilku podmiotów, na rzecz których X świadczy usługi – pozostałe podmioty prowadzą działalność na terenie Szwecji oraz jeden w Belgii (podmiot belgijski jest obsługiwany przez pracownika X). W związku z czym świadczenie przez Wnioskodawcę usług za pośrednictwem X na rzecz Y. stanowi jedynie fragment działalności X zarządzanej przez Wnioskodawcę.

Ponadto na terenie Szwecji Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w innej spółce szwedzkiej – Z.

Wnioskodawca korzysta również na terenie Szwecji z opieki zdrowotnej – ma lekarza stałego kontaktu.

2) Aktywność Wnioskodawcy na terenie Polski

Od 1 lutego 2024 r. Wnioskodawca pełni funkcję Prezesa Zarządu w dwóch polskich spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością – V. oraz Y. Przy czym V. jest spółką holdingową, a tym samym jest jedynym wspólnikiem w Y.

W Y. Wnioskodawca pełni funkcję Prezesa Zarządu w oparciu o umowę o pracę.

W ramach pełnionej funkcji w V. oraz Y. Wnioskodawca wykonuje obowiązki na terenie Szwecji dwa razy w tygodniu (np. odwiedza dostawców), a w Polsce trzy razy w tygodniu (np. spotyka się z personelem, dostawcami, podpisuje dokumenty, uczestniczy w spotkaniach).

Wnioskodawca wskazuje, że jedynym wspólnikiem V. jest szwedzka spółka Z. Członkami pozostałych organów, tj. Rad Nadzorczych w V. oraz Y., również są osoby obywatelstwa szwedzkiego. Warto zatem zauważyć, że pomimo, iż V. oraz Y. są polskimi spółkami kapitałowymi to zależne są od spółki szwedzkiej Z. Wnioskodawca nie pełniłby funkcji Prezesa Zarządu w V. oraz Y. gdyby nie fakt, iż spółki te są powiązane ze szwedzką spółką Z.

Od 1 lutego 2008 r. Wnioskodawca w Polsce ma zarejestrowaną pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą. 20 grudnia 2019 r. Wnioskodawca zawiesił prowadzoną działalność gospodarczą, a od 13 czerwca 2024 r. została ona wznowiona. W CEIDG Wnioskodawca zarejestrował działalność w przedmiocie: 62.20.A Działalność w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Od 1 lipca 2024 r. w ramach tej działalności Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa na rzecz Y.

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego na terenie Polski, który został oddany w najem 1 listopada 2024 r. za pośrednictwem biura nieruchomości.

Wnioskodawca posiada rachunek bankowy w Polsce otwarty w 2007 r., ale nie ma zawartej umowy kredytu bądź ubezpieczenia. Wnioskodawca nie posiada również na terenie Polski żadnych inwestycji – jedynie drobne oszczędności na rachunku bankowym.

Wnioskodawca nie podejmuje na terenie Polski jakiejkolwiek aktywności społeczno-kulturowej. Wnioskodawca nie planuje przeprowadzać się do Polski, nie zna języka polskiego, historii ani kultury. Wnioskodawca nie ma żadnej rodziny ani przyjaciół na terenie Polski – jego kontakt jest ograniczony do osób, z którymi współpracuje zawodowo. Wnioskodawca nigdy nie zamieszkiwał w Polsce na stałe, ani nie było okresu, w którym przebywałby w Polsce zdecydowaną większość czasu.

Wnioskodawca na terenie Polski nie korzysta z usług opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. W pilnych sytuacjach (tj. wymagających szybkiej wizyty lekarskiej) Wnioskodawca korzysta z usług prywatnej opieki medycznej. Standardowo jednak korzysta z usług medycznych na terenie Szwecji, gdzie ma stałego lekarza.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca, w opisanym Stanie Faktycznym, od dnia 1 lutego 2024 r. do dnia złożenia wniosku o wydanie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie posiadał „miejsca zamieszkania”, w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym obowiązek podatkowy w podatku PIT w Polsce po stronie Wnioskodawcy powstał tylko wobec dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy o pracę, najmu nieruchomości oraz jednoosobowej działalności gospodarczej (ograniczony obowiązek podatkowy)?

2.Czy Wnioskodawca, w opisanym Zdarzeniu przyszłym, od dnia złożenia wniosku o wydanie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie będzie posiadał „miejsca zamieszkania”, w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym obowiązek podatkowy w podatku PIT w Polsce po stronie Wnioskodawcy powstanie tylko wobec dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy o pracę, najmu nieruchomości oraz jednoosobowej działalności gospodarczej (ograniczony obowiązek podatkowy)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w zakresie pytania 1 – w opisanym Stanie Faktycznym, od dnia 1 lutego 2024 r. do dnia złożenia wniosku o wydanie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, nie posiadał „miejsca zamieszkania” w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym obowiązek podatkowy w podatku PIT w Polsce po stronie Wnioskodawcy powstał tylko wobec dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy o pracę, najmu nieruchomości oraz jednoosobowej działalności gospodarczej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W Pana ocenie – w zakresie pytania 2 – w opisanym Zdarzeniu przyszłym, od dnia złożenia wniosku o wydanie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie będzie posiadał „miejsca zamieszkania” w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym obowiązek podatkowy w podatku PIT w Polsce po stronie Wnioskodawcy powstanie tylko wobec dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy o pracę, najmu nieruchomości oraz jednoosobowej działalności gospodarczej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustawa o PIT rozróżnia nieograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce bez względu na miejsce uzyskania dochodu) i ograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce tylko od dochodów tu osiągniętych) (art. 3 ust. 1 i 2a Ustawy o PIT).

Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy (art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT):

a) osób fizycznych niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania.

Z kolei za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

a) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

b) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT).

Na podstawie art. 4a Ustawy o PIT, powyższy przepis art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT należy interpretować w powiązaniu postanowieniami Konwencji.

Jak stanowi art. 4 Konwencji:

„1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny i jakąkolwiek instytucję rządową albo agencję rządową. Jednakże, w przypadku spółki osobowej albo mienia spadkowego, określenie to ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy dochód osiągany przez taką spółkę osobową albo dochód z takiego mienia spadkowego podlega opodatkowaniu w tym Państwie tak, jak dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę, w zależności od przypadku, albo w jej rękach, albo w rękach wspólników lub jego beneficjentów”.

„2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma one ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych)”.

1. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy

W zakresie przesłanki określonej jako posiadanie ośrodka interesów życiowych wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego „dokonując oceny, w którym z państw znajduje się centrum interesów osobistych i gospodarczych osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, a także miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.” (Wyrok NSA z 28 września 2018 r., sygn. akt: II FSK 2653/16).

Z powyższego wynika zatem, że przy ustaleniu ograniczonego obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT należy dokonać analizy związku podatnika z konkretnym państwem. Przy czym związek ten jest interpretowany szeroko, tj. kluczowy jest ogół okoliczności, a żaden z aspektów nie jest decydujący. W sprawie, w której NSA wydał powyższy wyrok, zostało stwierdzone, że wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Na kanwie tego wyroku wypada zaznaczyć, że przy ocenie spełnienia przesłanek z art. 3 ust. 1a w zw. z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT należy mieć na uwadze, w którym państwie:

•wnioskodawca posiada majątek (nieruchomy i ruchomy) oraz rodzinę i znajomych;

•zostały założone przez wnioskodawcę rachunki bankowe, zawarte umowy ubezpieczenia, poczynione inwestycje;

•wnioskodawca korzysta z usług finansowanych ze środków publicznych.

Przesłanki określone w art. 3 ust. 1a w zw. z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, w świetle zaprezentowanych wniosków przez NSA, zostały spełnione również w niniejszej sprawie. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Szwecji, albowiem:

1) Wnioskodawca na terenie Szwecji prowadzi aktywne życie rodzinne. Na co dzień zamieszkuje z partnerką oraz młodszą córką, które mają obywatelstwo szwedzkie. Ponadto Wnioskodawca zajmuje się swoją schorowaną matką, z którą utrzymuje bliskie relacje. Wnioskodawca partycypuje w finansach wszystkich członków rodziny, tj. pokrywa koszty życia codziennego w postaci czynszu najmu; ubezpieczenia; opłat eksploatacyjnych auta. Z kolei wobec swojej matki, Wnioskodawca widuje się z nią średnio raz na tydzień oraz wspiera ją finansowo, robiąc dla niej zakupy itp. W odniesieniu do Polski, Wnioskodawca nie ma żadnej rodziny ani przyjaciół – jego kontakt jest ograniczony do osób, z którymi współpracuje zawodowo;

2) na terenie Szwecji Wnioskodawca ma również kilku najbliższych, wieloletnich przyjaciół oraz znajomych. Wnioskodawca utrzymuje ze swoimi przyjaciółmi stały kontakt oraz widuje się z nimi co kilka tygodni;

3) Wnioskodawca nie planuje oraz nigdy nie planował zamieszkać na stałe w Polsce, albowiem nie utożsamia się z kulturą polską, nie zna języka polskiego, nie uczestniczy w życiu społeczno-kulturalnym. Wnioskodawca spędza czas wolny w Szwecji, a w szczególności na swojej zabudowanej nieruchomości, którą to remontuje – co oznacza, że celem Wnioskodawcy jest długoterminowe utrzymanie tejże nieruchomości jako składnika majątku na terenie Szwecji. Wnioskodawca jest obywatelem Szwecji i to właśnie z tym państwem wiąże swoją przyszłość;

4) Wnioskodawca na terenie Szwecji posiada majątek, w którego skład wchodzą rzeczy ruchome i nieruchomości. Przede wszystkim Wnioskodawca jest współwłaścicielem ww. nieruchomości (w częściach równych ze swoją partnerką) położonej w Szwecji. Fakt, iż Wnioskodawca posiada jedną nieruchomość (lokal mieszkalny) na terenie Polski nie świadczy o jego bliskim związku z Polską. Jak bowiem wskazano w opisie Stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego, lokal mieszkalny jest od 1 listopada 2024 r. wynajmowany – stanowi dla Wnioskodawcy jedynie dodatkowe źródło dochodu. Mając na uwadze całokształt okoliczności, posiadanie przez Wnioskodawcę jednej nieruchomości na terenie Polski nie przesądza jednoznacznie o objęciu Wnioskodawcy nieograniczonym, zamiast ograniczonym, obowiązkiem podatkowym. Organ przedstawił podobne stanowisko w interpretacji indywidualnej z 27 czerwca 2025 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.353.2025.2.AK. Sprawa ta dotyczyła sytuacji, gdy wnioskodawca, obywatelstwa polskiego, na stałe zamieszkiwał na terenie Szwecji, a w Polsce wynajmował nieruchomość. Dyrektor KIS uznał, że wnioskodawca ten podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce albowiem mieszka oraz pracuje na terenie Szwecji, zaś w Polsce nie posiada zaciągniętych kredytów czy zawartych umów ubezpieczenia. Z powyższego zatem wynika, że posiadanie przez Wnioskodawcę jednej nieruchomości na terenie Polski (podczas gdy w Szwecji ma zaciągnięty kredyt na dwie nieruchomości) nie świadczy o jego bliskim związku z Polską;

5) Wnioskodawca w Szwecji posiada rachunek bankowy, zawarł dwie umowy kredytu oraz kilka umów ubezpieczenia. Podczas gdy w Polsce Wnioskodawca ma otwarty tylko jeden rachunek bankowy. Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca korzysta przede wszystkim z rachunków założonych w szwedzkim banku, a nie polskim;

6) Wnioskodawca na terenie Polski nie korzysta z usług opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. W pilnych sytuacjach (tj. wymagających szybkiej wizyty lekarskiej) Wnioskodawca korzysta z usług prywatnej opieki medycznej. Standardowo jednak korzysta z usług medycznych na terenie Szwecji, gdzie ma stałego lekarza;

7) Wnioskodawca posiada w Szwecji inwestycje w postaci akcji w kilku przedsiębiorstwach oraz jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych – nie prowadzi w Polsce jakichkolwiek inwestycji;

8) Wnioskodawca jest aktywny zawodowo na terenie Szwecji, albowiem od 6 lat jest jedynym udziałowcem oraz jedynym zwykłym członkiem zarządu w szwedzkiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – X. Co prawda Wnioskodawca za pośrednictwem X świadczy usługi na rzecz polskiej spółki z o.o. – Y., jednak Y. jest jednym z kilku podmiotów, na rzecz których X świadczy usługi – pozostałe podmioty prowadzą działalność na terenie Szwecji oraz jeden w Belgii (podmiot belgijski jest obsługiwany przez pracownika X). W związku z czym świadczenie przez Wnioskodawcę usług za pośrednictwem X na rzecz Y. stanowi jedynie fragment działalności X zarządzanej przez Wnioskodawcę. W konsekwencji działalność X nie jest ograniczona do świadczenia usług tylko na rzecz polskich podmiotów, co świadczy o braku ścisłego powiązania pomiędzy X, zarządzaną przez Wnioskodawcę, a Polską;

9) od 1 lutego 2024 r. Wnioskodawca jest Prezesem Zarządu w dwóch polskich spółkach – Y. oraz V. Przy czym V. ma charakter holdingowy i jest jedynym wspólnikiem Y. W Y. Wnioskodawca pełni funkcję Prezesa Zarządu w oparciu o umowę o pracę. W związku z zawartą umową o pracę Wnioskodawca pracuje ze Szwecji dwa razy w tygodniu (np. odwiedza dostawców), a z Polski trzy razy w tygodniu (np. spotyka się z personelem, dostawcami, podpisuje dokumenty, odbywa spotkania). W ramach wyjaśnienia Wnioskodawca wskazuje, że jedynym wspólnikiem V. jest szwedzka spółka Z. Członkami pozostałych organów, tj. Rad Nadzorczych w V. oraz Y., również są osoby obywatelstwa szwedzkiego. Warto zatem zauważyć, że pomimo, iż V. oraz Y. są polskimi spółkami kapitałowymi, to są bezpośrednio zależne od spółki szwedzkiej Z. Wnioskodawca nie pełniłby funkcji Prezesa Zarządu w V. oraz Y. gdyby nie fakt, iż spółki te są powiązane ze szwedzką spółką Z;

10) Wnioskodawca w Polsce ma zarejestrowaną pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą. W CEIDG Wnioskodawca zarejestrował działalność w przedmiocie: 62.20.A Działalność w zakresie cyberbezpieczeństwa. Od 1 lipca 2024 r. w ramach tej działalności Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa na rzecz Y.

Mając na względzie powyższe uznać należy, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy jest w Szwecji. Świadczą o tym w szczególności bliskie więzi rodzinne i towarzyskie Wnioskodawcy. Posiadanie rachunków bankowych, kredytów oraz zawartych umów ubezpieczenia stanowi o chęci Wnioskodawcy stałego zamieszkiwania na terenie Szwecji, albowiem są to zobowiązania długoterminowe. Jednocześnie ze względu na fakt, iż kredyty są powzięte na dwie nieruchomości, to majątek Wnioskodawcy jest ściśle związany ze Szwecją.

W kwestiach ekonomicznych nie powinno umknąć uwadze, iż dwie spółki polskie – V. oraz Y. są zależne od spółki szwedzkiej – Z. Takowe powiązanie świadczy o tym, że istnieje nierozerwalny związek gospodarczy pomiędzy podmiotami polskimi i podmiotem szwedzkim. W przypadku braku takowego powiązania pomiędzy podmiotami Wnioskodawca nie zdecydowałby się na pełnienie funkcji Prezes Zarządu. W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej podkreślenia wymaga, że w ramach tej działalności Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz tylko jednego klienta – Y. Celem Wnioskodawcy nie jest poszerzanie kręgu usługobiorców na terenie Polski.

2. Długość pobytu Wnioskodawcy na terenie Polski

Nie zostaje spełniona również druga z przesłanek określonych w art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca przebywa na terenie Polski około 120 dni w roku podatkowym.

3. Ograniczony obowiązek podatkowy

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższych okoliczności należy uznać, że przesłanki określone w art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT nie zostały spełnione, a tym samym Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT.

Wobec czego należy odnieść się do art. 3 ust. 2b Ustawy o PIT:

„2b. Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości”.

Przy określeniu rodzaju dochodów Wnioskodawcy podlegających opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce należy mieć na uwadze również postanowienia Konwencji.

a. Dochód z tytułu najmu nieruchomości w Polsce

Jak wynika z art. 6 ust. 1-3 Konwencji:

„1. Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

2. Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, budynki, pożytki z nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego”.

W związku z powyższym dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy najmu lokalu mieszkalnego położonego na terenie Polski podlega opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania Wnioskodawca powinien zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji. Zgodnie z nim, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwecji osiąga dochód, który zgodnie z ustawodawstwem Polski oraz postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu w Polsce, Szwecja – zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa Szwecji dotyczącymi zaliczania zagranicznego podatku (jakkolwiek może ono okazjonalnie być modyfikowane bez zmieniania głównych założeń) – zezwoli na odliczenie od podatku należnego od takiego dochodu sumy równej polskiemu podatkowi zapłaconemu od takiego dochodu.

b. Dochód z tytułu umowy o pracę zawartej z Y.

Stosownie do art. 15 ust. 1 oraz 2 Konwencji:

„1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym i

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Należy zatem stwierdzić, że wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Szwecji podlega opodatkowaniu tylko w Szwecji, chyba że praca wykonywana jest na terytorium innego państwa, tj. w niniejszej sprawie na terytorium Polski. W tej sytuacji dochód z pracy podlega opodatkowaniu w kraju zamieszkania, tj. w Szwecji oraz w kraju, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana, tj. w Polsce – za wyjątkiem przypadku opisanego w treści art. 15 ust. 2 Konwencji.

W świetle 15 ust. 2 ww. Konwencji wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika.

W niniejszej sprawie nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki z art. 15 ust. 2 Konwencji, albowiem:

a) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Polsce.

Tym samym dochód, który powstał z tytułu umowy o pracę zawartej z Y. na terenie Polski, stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji, podlega opodatkowaniu zarówno w państwie wykonywania pracy, czyli w Polsce, jak i w państwie zamieszkania Wnioskodawcy, tj. w Szwecji.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania Wnioskodawca powinien zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania, określoną w art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji. Zgodnie z nim, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwecji osiąga dochód, który zgodnie z ustawodawstwem Polski oraz postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu w Polsce, Szwecja – zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa Szwecji dotyczącymi zaliczania zagranicznego podatku jakkolwiek może ono okazjonalnie być modyfikowane bez zmieniania głównych założeń) – zezwoli na odliczenie od podatku należnego od takiego dochodu sumy równej polskiemu podatkowi zapłaconemu od takiego dochodu.

c. Dochód z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej

Zgodnie z art. 7 Konwencji:

„Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi”.

Wobec czego dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce, albowiem są to zyski przedsiębiorstwa położonego w Polsce.

4. Podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym Stanie Faktycznym oraz Zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca od 1 lutego 2024 r. nie posiadał oraz nie będzie posiadał „miejsca zamieszkania” w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym obowiązek podatkowy w Polsce po stronie Wnioskodawcy powstał tylko wobec dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy o pracę, najmu nieruchomości oraz jednoosobowej działalności gospodarczej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na poparcie powyższego stanowiska warto odwołać się do:

a. interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2022 r., znak: 0115-KDIT2.4011.556.2022.1.RS – w tej sprawie Dyrektor KIS uznał, że wnioskodawczyni nie posiadała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Organ zajął takowe stanowisko w oparciu o informacje, wskazane przez wnioskodawczynię, takie jak: przeprowadzka na stałe do Szwecji, gdzie wnioskodawczyni studiowała, pracowała, mieszkała z zamiarem stałego pobytu i wspólnie z partnerem kupiła nieruchomość. W konsekwencji Organ stwierdził, że nie powstanie obowiązek zapłaty podatku PIT na podstawie art. 13 ust. 1 Konwencji, albowiem na dzień zbycia udziałów w nieruchomości wnioskodawczyni podlegała szwedzkiej rezydencji podatkowej, a w Polsce obejmował ją jedynie ograniczony obowiązek podatkowy (w związku z którym, w przedstawionych okolicznościach, nie powstał obowiązek zapłaty podatku PIT po stronie wnioskodawczyni);

b. interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2015 r., znak: IPPB4/4511-497/15-2/JK2 – Organ uznał, że wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, ponieważ na stałe wyprowadziła się z Polski, zamieszkała z obywatelem Szwecji, a następnie zawarła z nim związek małżeński (zarejestrowany później w Polsce), a ponadto posiada wpis do szwedzkiego rejestru ludności prowadzonego przez szwedzki urząd podatkowy. Dlatego też organ stwierdził, że postanowienia Konwencji nie będą miały zastosowania, albowiem dochody osiągnięte przez wnioskodawczynię na terenie Szwecji (z tytułu stypendium) będą opodatkowane jedynie na terenie Szwecji;

c. A contrario wnioski poczynione w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2022 r., znak: 0114-KDIP3-2.4011.544.2022.1.JM – Organ uznał, że wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, albowiem na jej terytorium posiada najbliższą rodzinę (żonę, rodziców, najbliższych przyjaciół) oraz dom jednorodzinny wraz z działką. Dyrektor KIS na podstawie art. 15 ust. 1 Konwencji stwierdził, że dochody z tytułu wykonywanej pracy na terenie Szwecji będą podlegały opodatkowaniu zarówno na terenie Szwecji oraz Polski. Z tego więc wynika, że jeżeli powyższe okoliczności nie zostają spełnione (a w opisie Stanu faktycznego i Zdarzenia nie zostały wskazane, albowiem faktycznie nie zaistniały) to wobec Wnioskodawcy powinien zostać ustalony ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jednak ze względu na treść art. 15 ust. 1 Konwencji, jak wskazano powyżej, dochód z tytułu umowy o pracę zwartej z Y. będzie podlegał opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i Szwecji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.