Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.931.2025.1.JM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z wykonywaniem usług parkingowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Gmina”) jest jednostką samorządu terytorialnego. Poza zadaniami własnymi wykonywanymi wyłącznie w charakterze organu władzy publicznej, Gmina wykonuje również działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina jest zatem czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W ramach wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, Gmina świadczy usługi w zakresie udostępniania miejsc parkingowych dla pojazdów, na terenach zlokalizowanych poza pasem drogi publicznej (dalej również jako: „usługi parkingowe”).

Miejsca parkingowe udostępniane są za odpłatnością pobieraną przy użyciu parkomatów. Gmina odprowadza podatek VAT z tytułu odpłatnego udostępniania miejsc parkingowych. Zgodnie z uzyskaną przez Gminę interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 sierpnia 2023 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.387.2023.2.EW (zmienionej następnie przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pismem z 28 listopada 2024 r., sygn. DOP7.8101.62.2023.FMLM), Gmina odprowadza także podatek VAT z tytułu opłat dodatkowych, pobieranych w przypadku nieuiszczenia należnej opłaty lub przekroczenia opłaconego czasu parkowania.

Usługi parkingowe nie korzystają ze zwolnienia z VAT, gdyż ani Ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze do niej, nie przewidują w takim przypadku zwolnienia od podatku.

Uchwałą Rady Miejskiej w Gminie wprowadzono tzw. Kartę Mieszkańca (dalej jako: „Karta”), której użytkownicy - wyłącznie mieszkańcy Gminy - korzystają z różnorodnych zniżek oraz ulg dotyczących towarów i usług oferowanych przez partnerów programu Karty. Karta została wprowadzona z myślą o realnym wsparciu dla społeczności lokalnej. Celem programu jest zapewnienie mieszkańcom dostępu do usług i produktów na preferencyjnych warunkach, które ułatwią ich codzienne życie i podniosą jego komfort.

W ramach Karty, każdy jej pełnoletni użytkownik nabywa m. in. uprawnienie do jednego na dobę, nieodpłatnego wjazdu i skorzystania do (…) minut postoju na parkingu miejskim. Innymi słowy, pierwsza godzina parkowania jest dla użytkowników Karty bezpłatna.

W związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w zakresie usług parkingowych, Gmina ponosi koszty bieżące i inwestycyjne, dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami VAT.

Niniejszy wniosek nie dotyczy nabyć towarów i usług, w zakresie których prawo do odliczenia VAT nie przysługuje w oparciu o regulacje art. 88 Ustawy o VAT.

Niniejszy wniosek nie dotyczy udostępniania przez Gminę miejsc parkingowych zlokalizowanych w pasie drogi publicznej.

Pytanie

Czy w okolicznościach opisanych we wniosku, Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków związanych w całości i wyłącznie z wykonywaniem przez Gminę działalności w zakresie usług parkingowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Gmina jest uprawniona do pełnego odliczenia podatku naliczonego (odliczenie 100% podatku naliczonego) wynikającego z ponoszonych wydatków związanych w całości i wyłącznie z wykonywaniem przez Gminę działalności w zakresie usług parkingowych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Świadcząc usługi w zakresie udostępniania miejsc parkingowych dla pojazdów na terenach zlokalizowanych poza pasem drogi publicznej, Gmina działa w charakterze podatnika, wykonującego działalność gospodarczą podlegająca opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

·zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

·pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wówczas, gdy powyższe warunki są spełnione łącznie, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tj. z czynnościami, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponosząc wydatki służące bezpośrednio i wyłącznie prowadzeniu parkingów, Gmina ponosi je w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług parkingowych, podlegającej opodatkowaniu VAT. W ramach tej działalności, Gmina występuje w roli podatnika VAT.

Jednocześnie, w przypadku posiadaczy Karty, X godzina korzystania z parkingów miejskich jest nieodpłatna. Tym niemniej, użytkownicy Karty, korzystając z uprawnienia do nieodpłatnego parkowania w czasie nieprzekraczającym (…) godziny, pozostają stroną stosunku cywilnego z Gminą. Użytkownicy Karty, analogicznie, jak wszyscy użytkownicy parkingów, muszą przestrzegać regulaminu parkingu, który obowiązuje wszystkich korzystających.

Prowadząc działalność w zakresie udostępniania miejsc parkingowych Gmina działa jako przedsiębiorca, tj. w sposób zorganizowany, profesjonalny i ciągły świadczy określoną usługę i otrzymuje za to wynagrodzenie. Zdaniem Gminy, nie ma podstaw do dzielenia takiej działalności na działalność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej i poza nią. Usługi parkingowe są bowiem świadczone w analogiczny sposób zarówno użytkownikowi nieposiadającemu Karty, jak i posiadaczowi Karty, który będzie korzystał z nich nie dłużej niż h, czy też dłużej niż h.

Charakter zakupów ponoszonych w związku z działalnością parkingową, również przemawia za tym, że usługa parkingowa jest świadczona przez Gminę analogicznie dla wszystkich korzystających z parkingów. Ponoszone w tym celu koszty, związane z prowadzeniem działalności parkingowej, dotyczą wszystkich parkowanych pojazdów, bez względu na to, że część z nich, czasowo korzysta z tych parkingów nieodpłatnie.

Tym samym, należy uznać, że, czasowe umożliwienie użytkownikowi Karty nieodpłatnego korzystania z parkingów, nie odbywa się poza działalnością gospodarczą Gminy w zakresie usług parkingowych. Co za tym idzie, bezpłatne, określone czasowo świadczenie przez Gminę usługi parkingowej na rzecz użytkownika Karty nie wpływa na zakres prawa do odliczenia przez Gminę podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet prowadzenia działalności parkingowej.

Jak wskazano, w treści broszury informacyjnej Ministra Finansów z 17 lutego 2016 r. - Zasady odliczania podatku od towarów i usług przez podatników prowadzących działalność o charakterze mieszanym, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2016 r., w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą (zob. strona 3 broszury).

Podobne stanowisko prezentowane jest zarówno w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych w zakresie takich obszarów działalności gospodarczej jednostek samorządu terytorialnego, jak transport publiczny, czy wypożyczanie rowerów miejskich.

Przykładowo, w interpretacji z 8 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.554.2017.1.MGO dotyczącej transportu zbiorowego, czytamy że (z podkreśleniami Wnioskodawcy):

„Nieodpłatne przejazdy dla określonych grup pasażerów podyktowane uregulowaniami ustaw oraz aktów prawa miejscowego wpisują się więc w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji uznać należy, że ww. nieodpłatne działania nie stanowią wyłączonej spoza VAT odrębnej działalności (obok działalności gospodarczej). W związku z powyższym uznać należy, że nieodpłatna działalność na rzecz uprzywilejowanych grup pasażerów realizowana przez Wnioskodawcę jest ściśle związana z działalnością gospodarczą i nie mieści się w działalności innej niż działalność gospodarcza.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług związanych bezpośrednio, w całości i wyłącznie z transportem zbiorowym zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT ze względu na nieodpłatne świadczenie usług transportu na rzecz uprzywilejowanych grup pasażerów bowiem są one ściśle związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy”.

Podobnie uznał Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 13 października 2020 r., sygn. I FSK 2038/17 (z podkreśleniami Wnioskodawcy):

„Prawidłowo więc Sąd pierwszej instancji uznał, że świadczenie usługi komunikacji miejskiej w zakresie przewozów nieodpłatnych, wynikających z uchwał Rady Gminy nie jest odrębnym przedmiotem działalności Gminy i nie można przyjąć, by świadczenie tych usług odbywało się poza działalnością gospodarczą Gminy. Wbrew temu co zarzuca organ oceny tej nie podważa w żaden sposób to, że ulgi przysługują w oparciu o uchwałę Rady Gminy. To, że radzie miejskiej przysługują kompetencje do określenia zasad korzystania z urządzeń użyteczności publicznej samo przez się nie oznacza, że w każdym takim przypadku działa ona w ramach władztwa publicznego. Istotne jest bowiem to, jakiej materii dotyczy taka uchwała. Czy odnosi się ona do działań władczych tego organu, czy też nie. Słusznie Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na to, że gdyby fakt określania ulg w drodze uchwały miał przesądzać o tym, czy materia, której dotyczy uchwała jest zadaniem władczym gminy, czy też nie, to należałoby uznać, że określenie cen biletów za przejazdy, które następuje w drodze uchwały tego organu, jest także działaniem władczym gminy. Zauważyć też należy, że stanowisko organu nie jest spójne przy tej ocenie. Z jednej bowiem strony organ przyjmuje, że ulgi w przejazdach wynikające z uchwały Rady Gminy nie mieszczą się w ramach działalności gospodarczej Gminy, z drugiej natomiast strony uznaje, że ulga wynikająca także z uchwały Rady Gminy związana z („…”) z działalnością gospodarczą Gminy jest związana. Wbrew zatem zarzutom skargi kasacyjnej nie budzi wątpliwości stanowisko Sądu pierwszej instancji, że usługa komunikacji miejskiej świadczona przez Gminę odbywa się w ramach działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy przewóz dotyczy pasażerów korzystających z ulg na podstawie ustawy, czy uchwały Rady Gminy”.

Analogiczne stanowisko wyrażane jest także w zakresie czasowego, nieodpłatnego korzystania z wypożyczalni rowerów, prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 marca 2021 r., sygn. I FSK 1342/20 wskazano, że (z podkreśleniami Wnioskodawcy):

„W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że wykonywana w oparciu o umowę cywilnoprawną usługa wypożyczenia (wynajmu) roweru, cechująca się trwałym, nieprzerwanym i zorganizowanym profesjonalnie charakterem, realizowana jest w ramach działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 u.p.t.u.), gdyż miasto - podobnie jak inne działające w tej sferze podmioty komercyjne - w żadnym zakresie w ramach jej realizacji nie korzysta ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej, a zatem nie działa jako organ władzy publicznej, nie będąc podatnikiem (art. 15 ust. 6 u.p.t.u.).

Jak już wyżej stwierdzono, fakt niepobierania należności za wypożyczenie roweru w czasie nieprzekraczającym 20 minut lub 40 minut w żadnym zakresie nie decyduje o tym, że usługa ta w tym przedziale czasowym nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej (...)”.

Analogicznie, w wyroku z 9 maja 2023 r., sygn. I FSK 740/20, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że (z podkreśleniami Wnioskodawcy):

„W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że wykonywana w oparciu o umowę cywilnoprawną usługa wypożyczenia (wynajmu) roweru, cechująca się trwałym, nieprzerwanym i zorganizowanym profesjonalnie charakterem, realizowana jest w ramach działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), gdyż Miasto - podobnie jak inne działające w tej sferze podmioty komercyjne – w żadnym zakresie w ramach jej realizacji nie korzysta ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej, a zatem nie działa jako organ władzy publicznej, nie będąc podatnikiem (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Jak już wyżej stwierdzono, fakt niepobierania należności za wypożyczenie roweru w czasie nieprzekraczającym 20 minut w żadnym zakresie nie decyduje o tym, że usługa ta w tym przedziale czasowym nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, tym bardziej że za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. (...)

Skoro bowiem powstała infrastruktura rowerowa wykorzystywana jest przez Miasto jako podatnika VAT wyłącznie do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, Sąd pierwszej instancji nie dokonał błędnej wykładni, przyjmując, że w przedstawionym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Miastu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego VAT z wystawionych faktur z tytułu wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z infrastrukturą rowerową oraz udostępnianiem rowerów miejskich, a w sprawie nie ma zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT”.

Także w prawomocnym wyroku z 6 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Łd 796/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, że (z podkreśleniami Wnioskodawcy):

„Uwzględniając powyższe, ocena co do zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, zdaniem Sądu, winna być rozpatrywana z punktu widzenia całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej. Trafnie wywodzi Gmina, iż realizując II i III Etap Projektu ma prawo do odliczenia pełnych kwot podatku od towarów i usług z wystawionych przez Wykonawcę faktur. W ramach opisanej prowadzonej działalności gospodarczej Gmina nie udostępnia świadczonej usługi na cele stricte publiczne, jest to działalność gospodarcza prowadzona w sposób ciągły, profesjonalny, tożsamy i zasadniczo odpłatna. Nie znajduje uzasadnienia stanowisko organu, iż świadczenie usługi „do 20 minut” jest wykonywane w reżimie publicznoprawnym i z tego względu leży poza sferą działalności gospodarczej strony skarżącej, w konsekwencji Gmina winna uwzględnić zapis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Organ skupił się na podziale świadczonych usług w zależności do okresu ich świadczenia, gdyż to decyduje, czy jest to usługa odpłatna lub bezpłatna. Jednakże jest to jedynie jeden z elementów, przy tożsamości pozostałych w ramach zawieranych umów cywilnoprawnych, nie może być zatem decydujący, szczególnie, iż zadania gminy mogą być wykonywane w ramach działalności gospodarczej lub poza nią, co dyskwalifikuje także argumentację organu związaną z wykonywaniem zadań własnych jednostki”.

Podobne orzeczenia zapadły przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi 17 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Łd 415/20 oraz 10 maja 2022 r, sygn. I SA/Łd 182/22, a także przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie - 8 maja 2024 r., sygn. III SA/Wa 500/24.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, umożliwienie przez Gminę użytkownikowi Karty skorzystania z usługi parkingowej w ramach bezpłatnego limitu, nie zmienia faktu, że świadczenie to odbywa się w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej w zakresie usług parkingowych.

W rozpatrywanym stanie faktycznym uwzględniać należy całokształt prowadzonej przez Gminę działalności w zakresie udostępniania miejsc parkingowych, a ta ma zasadniczo charakter ciągły, trwały, profesjonalny i odpłatny.

Usługa parkingowa ma charakter jednolity, niezależnie od przyjętych w jej zakresie warunków odpłatności i może być wykonywana przez Gminę tylko w reżimie cywilnoprawnym, bowiem Gmina nie korzysta przy jej realizacji ze środków prawnych właściwych dla władzy publicznej.

Sama rezygnacja z dochodu dla usługi świadczonej do h na rzecz użytkownika Karty nie stanowi wystarczającej podstawy do wprowadzenia podziału prowadzonej przez Gminę działalności parkingowej na działalność gospodarczą, wykonywaną w charakterze podatnika VAT oraz działalność niestanowiącą działalności gospodarczej, wykonywaną przez Gminę w charakterze organu władzy publicznej.

W ocenie Wnioskodawcy, Gminie przysługuje zatem prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych w całości i wyłącznie z wykonywaniem przez Gminę działalności w zakresie usług parkingowych, w pełnej wysokości. Wydatki te związane są bowiem wyłącznie z działalnością opodatkowaną w postaci świadczenia przez Gminę usług parkingowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153 ze zm.):

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Dla oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przez jednostkę samorządu terytorialnego, należy przede wszystkim zbadać, czy przy nabyciu towaru lub usługi, jednostka samorządu terytorialnego działała w charakterze podatnika, co potwierdzają obiektywne okoliczności towarzyszące nabyciu tego towaru lub usługi, oraz czy nabywane towary i usługi są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.

W rozpatrywanej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z wykonywaniem usług parkingowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina świadczy usługi w zakresie udostępniania miejsc parkingowych dla pojazdów, na terenach zlokalizowanych poza pasem drogi publicznej (dalej również jako: „usługi parkingowe”). Miejsca parkingowe udostępniane są za odpłatnością pobieraną przy użyciu parkomatów. Gmina odprowadza podatek VAT z tytułu odpłatnego udostępniania miejsc parkingowych. W związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w zakresie usług parkingowych, Gmina ponosi koszty bieżące i inwestycyjne, dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami. Uchwałą Rady Miejskiej wprowadzono tzw. Kartę Mieszkańca (dalej jako: „Karta”), której użytkownicy - wyłącznie mieszkańcy Gminy - korzystają z różnorodnych zniżek oraz ulg dotyczących towarów i usług oferowanych przez partnerów programu Karty. W ramach Karty, każdy jej pełnoletni użytkownik nabywa m. in. uprawnienie do jednego na dobę, nieodpłatnego wjazdu i skorzystania do (…) minut postoju na parkingu miejskim. X godzina parkowania jest dla użytkowników Karty bezpłatna.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z wykonywaniem usług parkingowych, wskazać należy, że Państwa działania w zakresie udostępniania miejsc parkingowych dla pojazdów, na wskazanych we wniosku terenach wykonywane są w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wynika z wniosku prowadząc działalność w zakresie udostępniania miejsc parkingowych Gmina działa w sposób zorganizowany, profesjonalny i ciągły świadczy określoną usługę i otrzymuje za to wynagrodzenie. Świadczenie usług udostępniania miejsc parkingowych, z uwagi na swój charakter (działanie w oparciu o umowy cywilnoprawne) pozwala uznać, że występują Państwo w roli podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem odpłatne udostępnianie miejsc parkingowych na parkingach, jest działalnością gospodarczą. Jak Państwo wskazali miejsca parkingowe udostępniane są za odpłatnością pobieraną przy użyciu parkomatów. Gmina odprowadza podatek VAT z tytułu odpłatnego udostępniania miejsc parkingowych, a także z tytułu opłat dodatkowych, pobieranych w przypadku nieuiszczenia należnej opłaty lub przekroczenia opłaconego czasu parkowania. Powyższe wskazuje zatem, że parkingi nie są wykorzystywane nieodpłatnie na cele stricte publiczne.

Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy nieodpłatne korzystanie z parkingu do (…) minut postoju, stanowi realizację obowiązków wynikających z uchwał – przepisów aktów prawa miejscowego. W okolicznościach niniejszej sprawy realizację obowiązków wynikających z ww. przepisów, polegających na możliwości bezpłatnego korzystania z parkingu miejskiego przez grupę uprzywilejowaną należy uznać za podejmowane w celach związanych z działalnością gospodarczą. Nieodpłatne udostępnianie miejsc parkingowych dla określonej grupy osób podyktowane uregulowaniami prawa miejscowego wpisuje się w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Państwa, związaną z usługami udostępniania parkingów. W związku z powyższym uznać należy, że ww. nieodpłatne działania na rzecz uprzywilejowanych grup osób realizowane przez Państwa są ściśle związane z działalnością gospodarczą i nie mieszczą się w działalności innej niż działalność gospodarcza.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy parking jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej, to przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z wykonywaniem usług parkingowych. Prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto, odnosząc się do powołanego przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawęża. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.