Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.830.2025.3.JM
Darowizna środków pieniężnych od obywatela Ukrainy na rzecz syna, rezydenta podatkowego Polski, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, lecz stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce, zgodnie z przyjętymi zasadami Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych. Uzupełnił go Pan – na wezwanie – pismem z 16 października 2025 r. (data wpływu 16 października 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Przewiduje się zawarcie na terytorium Ukrainy umowy darowizny środków pieniężnych pomiędzy ojcem a synem. Darczyńca: ojciec, obywatel Ukrainy, nieposiadający obywatelstwa polskiego, zamieszkały na Ukrainie. Obdarowany: syn, obywatel Ukrainy, posiadający kartę pobytu czasowego i zamieszkały w Polsce. Środki pieniężne będą przekazywane w formie gotówkowej na terytorium Ukrainy, zgodnie z obowiązującymi w tym kraju przepisami prawa. Pochodzenie środków darczyńcy zostanie udokumentowane odpowiednimi dokumentami, w tym deklaracjami podatkowymi składanymi na Ukrainie oraz dowodami uiszczenia podatku dochodowego.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Wniosek dotyczy aktualnego okresu, tj. roku 2025.
Występuje Pan w roli Obdarowanego. Darowizna zostanie dokonana w ciągu 3 miesięcy.
W okresie, którego dotyczy wniosek, zgodnie z wewnętrznym prawem Ukrainy będzie Pan traktowany jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym na Ukrainie (rezydent podatkowy Ukrainy).
W okresie, którego dotyczy wniosek, będzie Pan posiadał stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.
W okresie, którego dotyczy wniosek, będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym. W Polsce mieszka Pana brat, natomiast na Ukrainie mieszkają Pana rodzice. Na Ukrainie prowadzi Pan aktywną działalność gospodarczą jako przedsiębiorca (działalność jednoosobowa). W Polsce prowadzi Pan spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której otrzymuje Pan wynagrodzenie na podstawie uchwały jako Prezes Zarządu. Ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze posiada Pan w obu krajach.
Do Polski przyjechał Pan w 2016 roku na studia. W 2019 roku założył Pan spółkę w Polsce, w 2021 roku mieszkał Pan na Ukrainie. Po rozpoczęciu działań wojennych na Ukrainie ponownie przyjechał Pan do Polski. Do Polski przyjechał Pan jedynie uciekając przed trwającą wojną na Ukrainie.
Obecnie nie ma Pan w planach powrotu na Ukrainę.
Środki zostaną przetransferowane do Polski w ciągu 1–3 miesięcy od daty podpisania i otrzymania darowizny.
Pytania:
1.Czy w opisanym przypadku przekazanie środków pieniężnych przez ojca na rzecz syna stanowi darowiznę podlegającą opodatkowaniu zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn?
2.Zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie majątku znajdującego się za granicą podlega opodatkowaniu, jeżeli obdarowany ma w Polsce miejsce zamieszkania. Czy w przypadku przekazania gotówki na Ukrainie darowizna będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce?
3.Jak należy interpretować pojęcie „miejsce stałego pobytu” w kontekście art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn – czy oznacza ono faktyczne centrum interesów życiowych osoby fizycznej?
4.Czy forma przekazania darowizny (gotówka wręczona na Ukrainie, a następnie wpłata na polski rachunek bankowy syna) wpływa na możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn?
5.Czy darowizna środków pieniężnych od ojca na rzecz syna może korzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn?
6.Czy otrzymane środki pieniężne w ramach darowizny należy uznać za przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować w Polsce, a jeśli tak, to czy zastosowanie Konwencji między Polską a Ukrainą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania może wyłączyć obowiązek podatkowy?
Pana stanowisko w sprawie
Środki pieniężne należy uznać za przychód w ramach podatku od spadków i darowizn, a nie za przychód z innych źródeł według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie 6). W zakresie podatku od spadków i darowizn (pytania 1-5) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
28 października 2025 r. wydałem dla Pana interpretację indywidualną nr 0111-KDIB2-2.4015.147. 2025.4.PB w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia w podatku od spadków i darowizn. W interpretacji tej wskazałem, że nabycie przez Pana w darowiźnie od ojca środków pieniężnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Oznacza to, że w przedstawionej sytuacji nie będzie miało zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Obowiązek podatkowy
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Jak wynika z art. 3 ust. 2a ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Te przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co oznacza, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby stwierdzić, że osoba ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu tych przepisów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
We wniosku i uzupełnieniu wskazał Pan, że jest Pan obywatelem Ukrainy, posiadającym kartę pobytu czasowego i zamieszkały w Polsce. W okresie, którego dotyczy wniosek będzie Pan posiadał stałe miejsce zamieszkania w Polsce. W okresie, którego dotyczy wniosek, będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym. Otrzyma Pan darowiznę od ojca, który jest obywatelem Ukrainy i mieszka na stałe na terytorium Ukrainy. Środki zostaną przetransferowane do Polski w ciągu 1–3 miesięcy od daty podpisania i otrzymania darowizny.
Mając na uwadze, że otrzyma Pan darowiznę środków pieniężnych z Ukrainy, to do jej opodatkowania zastosowanie znajdują przepisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. nr 63 poz. 269).
Umowa nie wymienia wprost w żadnym z artykułów dochodów związanych z darowizną środków pieniężnych, zatem zastosowanie w sprawie znajduje art. 21 ust. 1 tej umowy, w myśl którego:
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Z tego względu otrzymane przez Pana w darowiźnie środki pieniężne stosownie do art. 21 ust. 1 tej Konwencji będą podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce, tj. w państwie w którym Pan miejsce zamieszkania.
Oznacza to, że w przedstawionej sytuacji nie będzie miała zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania. Zgodnie z Konwencją środki pieniężne, które Pan otrzyma będą podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce. Nie dojdzie do ich podwójnego opodatkowania.
Opodatkowanie w Polsce otrzymanych w darowiźnie środków pieniężnych
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Otrzymanie środków pieniężnych w drodze darowizny, stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Darowizna jest umową, przez którą należy rozumieć zobowiązanie się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Skoro zatem nieodpłatnie otrzyma Pan od darczyńcy środki pieniężne, to niewątpliwie skutkiem tego zdarzenia będzie uzyskanie przez Pana korzyści kosztem innego podmiotu.
W Polsce przychód ten na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł. Zgodnie z tym przepisem:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy – jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W konsekwencji uznać należy, że w związku z otrzymaniem środków pieniężnych w drodze darowizny, uzyska Pan przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten, będzie Pan zobowiązany wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym otrzyma Pan darowiznę, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku i opodatkować na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?