Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.778.2020.14.S.KAB

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

1.ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 29 grudnia 2020 r. (wpływ 29 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionego pismem z 3 marca 2021 r. (wpływ 3 marca 2021 r.) – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 3 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 435/21 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 21 października 2025 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 158/22 (data wpływu orzeczenia – 17 września 2025 r.); i

2.stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek nr 1, 4 i 2 wraz z udziałem w działce nr 3– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2020 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie od babci, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałem w działce 3 (droga wewnętrzna) oraz działki otrzymanej w darowiźnie od wujka, tj. działki 4 i 1/6 udziału w działce 3 (droga wewnętrzna). Uzupełniła go Pani pismem z 3 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie jest Pani podatnikiem podatku VAT. 3 listopada 2011 r. otrzymała Pani od babci w darowiźnie:

1.działkę nr 1 - z zastrzeżeniem prawa do dożywotniego i nieodpłatnego korzystania z działki oraz stodoły,

2.działkę nr 2,

3.2/6 udziału w działce nr 3 (droga wewnętrzna).

Stodoła na działce nr 1 została rozebrana we wrześniu 2015 r. (ze względu na zły stan techniczny) na podstawie uzyskanego pozwolenia na rozbiórkę z 8 czerwca 2015 r. (Pani babcia zmarła w 2012 r. i jej dożywotnie prawa wygasły). W odniesieniu do tych działek 21 maja 2018 r. uzyskała Pani warunki zabudowy na działkach nr 1 i 2, a 7 kwietnia 2020 r. zostały wykonane przyłącza do sieci elektrycznej dla działek nr 1 i 2.

5 marca 2019 r. zawarła Pani umowę z biurem nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałami w drodze. Natomiast 20 października 2020 r. otrzymała Pani w darowiźnie od wujka działkę 4 i 1/6 udziału w działce 3 - drodze wewnętrznej. Planuje Pani zbyć działki otrzymane w darowiźnie od babci i wujka.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Tylko jedna z działek, które otrzymała Pani w darowiźnie, tj. działka 1 była pierwotnie zabudowana. Na działce tej, w momencie darowizny na Pani rzecz, znajdowała się drewniana stodoła, a zgodnie z umową darowizny darczyńca – Pani babcia - miała prawo do dożywotniego użytkowania tejże stodoły. Stodoła była budowlą w rozumieniu przepisów „Prawa budowlanego”. Pani babcia zmarła w 2012 r., a w 2015 r. stodoła została rozebrana ze względu na zły stan techniczny. Od czasu śmierci Pani babci do momentu rozbiórki stodoły, nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy, ani żadnych innych umów o podobnym charakterze. Budowla dla Pani nie stanowiła środka trwałego, nie były też ponoszone żadne nakłady na tę budowlę, z wyjątkiem kosztów jej rozbiórki.

W 2018 r. wystąpiła Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla dwóch nieruchomości - działki 1 i 2. Sprawa ta była załatwiana przez pełnomocnika, ze względu na to, że nieruchomości położone są z dala od miejsca Pani zamieszkania.

Jedynie działki 1 i 2 mają przyłączony prąd. Prąd został doprowadzony już po otrzymaniu darowizny przez Panią.

Działki nr 1, 2, 4 i udziały w działce nr 3 nie były w ogóle wykorzystywane przez Panią. Ze stodoły posadowionej na działce nr 1 do 2012 r. korzystała Pani babcia (darczyńca).

Poza doprowadzeniem prądu do działek 1 i 2 nie podejmowała i nie zamierza Pani podejmować żadnych innych czynności, które mogłyby podnieść wartość nieruchomości.

Działki nr 1, 2, 4 i udziały w działce nr 3 nie były przedmiotem żadnych czynności opodatkowanych VAT (w tym umów ani innego rodzaju transakcji).

Nie udzieliła i nie zamierza Pani udzielać nabywcy żadnego pełnomocnictwa do dokonywania zmian na posiadanych działkach, ani do występowania o jakiekolwiek pozwolenia dotyczące przedmiotowych nieruchomości.

Działka 2 została sprzedana bez zawierania umowy przedwstępnej. W odniesieniu do działki 1 jest zawarta umowa przedwstępna, prawdopodobnie w odniesieniu do działki 4 również będzie sporządzona umowa przedwstępna. W umowie przedwstępnej zawarte są jedynie podstawowe postanowienia - opis nieruchomości, która ma być przedmiotem transakcji, cena, warunki płatności, termin zawarcia umowy przyrzeczonej, itp. Umowa przedwstępna nie zawiera żadnych zobowiązań żadnej ze stron dotyczących ewentualnych zmian w działce, czy podjęcia czynności takich jak: doprowadzenie mediów, wystąpienie o warunki zabudowy, pozwolenia na budowę, itp.

Droga wewnętrzna znajdująca się na działce 3 wynika wyłącznie z podziału geodezyjnego nieruchomości. Nie jest ona utwardzona i nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów Prawo budowlane.

Nie sprzedawała Pani żadnych nieruchomości innych, niż te wskazane we wniosku o wydanie interpretacji.

Pytania

1.Czy zbycie działek otrzymanych w darowiźnie od babci, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałem w działce 3 (droga wewnętrzna) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy zbycie działki otrzymanej w darowiźnie od wujka, tj. działki 4 i 1/6 udziału w działce 3 (droga wewnętrzna) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, zbycie działki otrzymanej w darowiźnie od babci, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałem w działce 3 stanowiącej drogę wewnętrzną stanowi sprzedaż majątku własnego i w tej transakcji nie występuje Pani jako podatnik VAT, w związku z czym transakcja ta nie będzie objęta opodatkowaniem podatkiem VAT.

Także zbycie działki otrzymanej w darowiźnie od wujka (działka 4 i udziału 1/6 w działce 3 stanowiącej drogę wewnętrzną) stanowi sprzedaż majątku własnego i w tej transakcji nie występuje Pani jako podatnik VAT, w związku z czym transakcja ta nie będzie objęta opodatkowaniem podatkiem VAT.

Nie poczyniła Pani żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości tych nieruchomości z wyjątkiem przyłącza energetycznego do działki 1 i 2. Działki otrzymane w darowiźnie nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Nie można zatem uznać, że działania podjęte przez Panią stanowią ciąg zdarzeń i czynności podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Odwołując się do orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, TSUE wskazał, że: „(...) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec.s. I 3013, pkt 32 (...). Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

W Pani ocenie, w świetle powołanych przepisów prawa w przedmiotowym opisie sprawy nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Panią działek otrzymanych w darowiźnie od babci i wujka należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Pani za podatnika VAT. Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Pani podjęła w stosunku do tych działek przez cały okres ich posiadania.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokonywała Pani czynności w celu uatrakcyjnienia działek, wykonała jedynie przyłącze energetyczne do działek otrzymanych w darowiźnie od babci. Działki nie były przedmiotem umowy najmu czy też dzierżawy, tym samym nie czerpała Pani z nich jakichkolwiek pożytków. Nigdy nie zajmowała się Pani sprzedażą gruntów czy też innych nieruchomości. Tak więc, nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pani aktywność w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Za taki ciąg zdarzeń nie można uznać uzyskanie warunków zabudowy i wykonanie przyłącza energetycznego.

Podsumowując, w Pani ocenie czynności podjęte przez nią nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokonywała Pani ciągu czynności typowych dla handlowców zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Brak przesłanek takiej działalności przesądza o tym, że zbycie tych działek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 25 marca 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP1-3.4012.778.2020.2.KF, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek nr 1 i 2 wraz z udziałem w działce nr 3 oraz prawidłowe w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki 4 oraz udziału w działce nr 3.

Interpretację doręczono Pani 25 marca 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 26 kwietnia 2021 r.) wniosła Pani skargę na interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wniosła Pani o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przypisanych.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację wyrokiem z 3 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 435/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 158/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 14 maja 2025 r.

Jego odpis wpłynął do mnie 21 października 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający objąć pojęciem „podatnik” wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1, akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Zatem zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że w 2011 r. otrzymała Pani od babci w darowiźnie działkę nr 1, 2 oraz 2/6 udziału w działce nr 3. W 2018 r. wystąpiła Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr 1 i 2. Sprawa ta była załatwiana przez pełnomocnika, ze względu na to, że nieruchomości położone są z dala od miejsca Pani zamieszkania. W 2019 r. zawarła Pani umowę z biurem nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości tj. działki 1 i 2 wraz z udziałami w drodze. W 2020 r. zostały wykonane przyłącza do sieci elektrycznej dla działek nr 1 i 2. Natomiast 20 października 2020 r. otrzymała Pani w darowiźnie od wujka działkę 4 i 1/6 udziału w działce 3 - drodze wewnętrznej. Nie udzieliła i nie zamierza Pani udzielać nabywcy żadnego pełnomocnictwa do dokonywania zmian na posiadanych działkach, ani do występowania o jakiekolwiek pozwolenia dotyczące przedmiotowych nieruchomości. Działka 2 została sprzedana bez zawierania umowy przedwstępnej. W odniesieniu do działki 1 jest zawarta umowa przedwstępna, prawdopodobnie w odniesieniu do działki 4również będzie sporządzona umowa przedwstępna. W umowie przedwstępnej zawarte są jedynie podstawowe postanowienia - opis nieruchomości, która ma być przedmiotem transakcji, cena, warunki płatności, termin zawarcia umowy przyrzeczonej, itp.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym Pani wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie od babci, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałem w działce 3 (droga wewnętrzna) oraz działki otrzymanej w darowiźnie od wujka, tj. działki 4 i 1/6 udziału w działce 3 (droga wewnętrzna).

W wyroku z 3 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 435/21, Sąd stwierdził, że z przedstawionego przez Panią opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokonywała Pani czynności w celu uatrakcyjnienia działek, wykonała Pani jedynie przyłącze energetyczne do działek otrzymanych w darowiźnie od babci. Działki nie były przedmiotem umowy najmu czy też dzierżawy. Nigdy nie zajmowała się Pani sprzedażą gruntów czy też innych nieruchomości. Tak więc, nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pani aktywność w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Za taki ciąg zdarzeń nie można uznać uzyskania jedynie warunków zabudowy i wykonanie przyłącza energetycznego. Fakt powiększania ilości rzeczowych dóbr majątkowych nie skutkuje uznaniem Pani za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu tymi dobrami.

W opisanej sprawie nie można przyjąć, iż Pani działalność w postaci zbywania działek gruntu przybrała stałą formę, bowiem brak jej tak częstotliwości, jak i zamiaru powtarzalności dokonywanych czynności.

W świetle wszystkich przedstawionych okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że nie jest możliwym przypisanie Pani czynnościom cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po Pani stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.

Zatem, stwierdzić należy, że okoliczności przedstawione we wniosku wskazują na traktowanie nieruchomości jako majątku osobistego. W związku z tym brak jest podstaw do przyjęcia, że podjęcie działań zmierzających do zbycia nieruchomości stanowi automatycznie o podjęciu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami o charakterze zawodowym. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby poza uzyskaniem warunków zabudowy i wykonania przyłącza energetycznego do działek, zamierzała Pani podejmować czynności przekraczające czynności standardowe, umożliwiające zbycie nieruchomości. Z wniosku nie wynika również, aby planowała Pani ponoszenie nakładów, dzięki którym przeznaczone do sprzedaży działki stałyby się szczególnie atrakcyjne dla potencjalnych nabywców lub też dokonywała innych dodatkowych czynności, które charakterem pokrywałyby się z czynnościami podejmowanymi przez osoby zawodowo trudniące się zakupem nieruchomości gruntowych, ich przygotowaniem do sprzedaży i późniejszą sprzedażą.

Zatem nie można dokonywanym przez Panią czynnościom zbycia nieruchomości przypisać cech profesjonalnego obrotu. Czynności te bowiem nie posiadają cech regularności.

W efekcie, uwzględniając całokształt okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, a czynność dostawy działek otrzymanych w darowiźnie od babci, tj. działki 1 i 2 wraz z udziałem w działce 3 (droga wewnętrzna) oraz działki otrzymanej w darowiźnie od wujka, tj. działki 4 i 1/6 udziału w działce 3 (droga wewnętrzna) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.