Interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.554.2025.2.AN

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam,żePaństwastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegostanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2025 r., wpłynął Państwa wniosek z 8 września 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy:

- opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metodologia wyliczenia wartości podatkowej składników majątkowych ZCP jest prawidłowa;

- w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy wydatki poniesione na nabycie ZCP, stanowiące wartość początkową składników majątkowych ZCP przyjętych do ewidencji środków trwałych Spółki, w kwotach wynikających z przyjętej przez Spółkę metodologii wyceny podatkowej składników majątkowych ZCP, będą stanowiły koszty kwalifikowane Inwestycji w rozumieniu § 8 Rozporządzenia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 21 października 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka X z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka” ), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz rezydentem podatkowym w Polsce, podlegającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka specjalizuje się w przetwórstwie (…).

Spółka aktualnie realizuje nową inwestycję w (…) (dalej: „Inwestycja”), objętą decyzją o wsparciu z (…) 2024 r. (nr (…); dalej: „Decyzja”). Celem inwestycji jest nabycie przez Spółkę aktywów należących do zakładu, który został zamknięty. Nabycie tych aktywów ma przyczynić się do zwiększenia niezależności produkcyjnej, szczególnie w obszarze kompleksowego wytwarzania (…).

W związku z powyższym, w ramach realizacji Inwestycji, Spółka nabyła zespół składników majątkowych, stanowiący – zgodnie z umową – zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). ZCP został nabyty w drodze przetargu w toku postępowania upadłościowego innego przedsiębiorstwa, którego przedmiot działalności obejmował przetwórstwo żywności.

ZCP tworzą m.in. następujące składniki majątkowe:

(…)

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że:

a)zgodnie z Decyzją, teren realizacji inwestycji obejmuje działki, na których zlokalizowany jest ZCP,

b)Wnioskodawca wskazywał w dokumentacji aplikacyjnej, że przedmiotem nowej inwestycji jest nabycie aktywów zamkniętego zakładu zlokalizowanego w (…).

ZCP został nabyty za cenę wynoszącą (…) PLN. Kwota ta wynika z oferty przedstawionej przez Spółkę, która została zaakceptowana przez syndyka. Przy czym, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r., poz. 794 ze zm.), na zlecenie syndyka dokonane zostało oszacowanie majątku wchodzącego w skład ZCP. Zgodnie z wyceną przygotowaną przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego, wartość rynkowa ZCP wynosi (…)PLN.

Spółka zamierza wykorzystać nabyte aktywa ZCP do rozwoju swojej działalności w zakresie przetwórstwa (…). Niemniej, ze względu na dotychczasowy profil działalności prowadzonej w ramach nabywanego ZCP (tj. działalności w zakresie przetwórstwa (…)), niektóre z nabywanych składników majątkowych (…) nie będą wykorzystywane przez Spółkę i nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych.

Brak przyjęcia niektórych aktywów do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wchodzących w skład ZCP, wynika m.in. z:

a)ich nieprzydatności dla działalności produkcyjnej prowadzonej przez Spółkę,

b)wysokiego stopnia zużycia tych składników majątkowych.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że ze względu na:

a)stopień zużycia,

b)ograniczony popyt na aktywa o takim stopniu zużycia,

c)ewentualne koszty transportu (związane w szczególności dużą gabarytowością niektórych składników majątkowych)

- realna wartość zbywcza tych składników jest istotnie ograniczona lub w ogóle nie występuje, co potwierdza również fakt, że Spółka była jedynym oferentem w ramach prowadzonego przez syndyka postępowania przetargowego, a zaproponowana przez Spółkę cena była około dwukrotnie niższa od wyceny przygotowanej na zlecenie syndyka.

Ponadto, Spółka zaznacza, że:

a) nabycie ZCP wynikało z potencjału biznesowego, jaki wiąże się wyłącznie z tymi ze składników majątkowych ZCP, które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, w tym w szczególności gruntów, budynków oraz części urządzeń,

b) nie miała możliwości nabycia powyższych składników majątku z wyłączeniem tych aktywów, których nie planuje wprowadzić do ewidencji środków trwałych – warunkiem realizacji transakcji był zakup wszystkich składników majątku wchodzących w skład ZCP (tj. zakup całej ZCP).

Mając na uwadze powyższe Spółka planuje przyjęcie metodologii wyliczenia wartości podatkowej składników majątkowych ZCP, zgodnie z którą:

1) składniki, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych, lecz będzie je wykorzystywała jako wyposażenie lub zostaną przeznaczone na zbycie, zostaną wycenione w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika majątku/łączna wartość rynkowa ZCP * cena nabycia ZCP

2) składniki, które Spółka przyjmie do ewidencji środków trwałych, zostaną wycenione w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika/łączna wartość rynkowa środków trwałych ZCP * cena nabycia ZCP pomniejszona o wartość wykorzystywanego wyposażenia (pkt ii).

3) składniki, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych oraz których nie będzie wykorzystywać, nie zostanie przypisana jakakolwiek wartość lub też będzie ona znikoma.

Okoliczność, że nabywane składniki majątku stanowią ZCP dla celów ustawy o PDOP stanowi element stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego i jako taki nie podlega ocenie prawnej.

Pytania

1.Czy opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metodologia wyliczenia wartości podatkowej składników majątkowych ZCP jest prawidłowa?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy wydatki poniesione na nabycie ZCP, stanowiące wartość początkową składników majątkowych ZCP przyjętych do ewidencji środków trwałych Spółki, w kwotach wynikających z przyjętej przez Spółkę metodologii wyceny podatkowej składników majątkowych ZCP, będą stanowiły koszty kwalifikowane Inwestycji w rozumieniu § 8 Rozporządzenia?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy

1. Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metodologia wyliczenia wartości podatkowej składników majątkowych ZCP jest poprawna, a tym samym prawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie z którym:

a) Wartość początkową (podatkową) składników, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych, lecz będzie je wykorzystywała jako wyposażenie, należy ustalić w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika majątku/łączna wartość rynkowa ZCP * cena nabycia ZCP

b) Wartość początkową (podatkową) składników, które Spółka przyjmie do ewidencji środków trwałych, należy ustalić w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika/łączna wartość rynkowa środków trwałych ZCP * cena nabycia ZCP pomniejszona o wartość wykorzystywanego wyposażenia (pkt ii)

c) W odniesieniu do składników, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych oraz których nie będzie wykorzystywać, nie wystąpi w ogóle wartość początkowa (i nie będą do niej przypisane jakiekolwiek koszty lub też wartość tych kosztów będzie znikoma).

2. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na nabycie ZCP w części stanowiącej wartość początkową składników majątkowych ZCP przyjętych do ewidencji środków trwałych Spółki, w kwotach wynikających z przyjętej przez Spółkę metodologii wyceny podatkowej składników majątkowych ZCP, będą stanowiły koszty kwalifikowane Inwestycji w rozumieniu § 8 Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

W sytuacji, w której podatnik nabywa ZCP po cenie niższej niż wartość godziwa (rynkowa) składników majątkowych wchodzących w skład ZCP (tj. gdy występuje tzw. ujemna wartość firmy – badwill), zastosowanie powinien znaleźć art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o PDOP, zgodnie z którym, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy, różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W konsekwencji, łączna wartość podatkowa środków trwałych, nabytych w ramach zakupu ZCP, nie jest kalkulowana w oparciu o wartość rynkową środków trwałych, lecz w oparciu o cenę nabycia ZCP. Zgodnie bowiem z treścią powyższego przepisu, wartość ta, po wyłączeniu składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, nie może przekroczyć ceny nabycia ZCP.

Co istotne, art. 16g ust. 12 ustawy o PDOP wskazuje, że przy ustalaniu wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze zakupu ZCP (a więc m.in. do cytowanego wyżej art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o PDOP), stosuje się odpowiednio art. 14 tej ustawy.

Z kolei, na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o PDOP, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W opinii Wnioskodawcy, powyższe odniesienie generalnie wskazuje na konieczność kalkulacji wartości początkowej poszczególnych środków trwałych w taki sposób, aby nie została zaburzona „rynkowość” tej kalkulacji (uwzględniając fakt, że przy wystąpieniu ujemnej wartości firmy wartość początkowa nabywanych ŚT najprawdopodobniej nie będzie odpowiadała ich wartości rynkowej – będzie to wartość niższa).

Niemniej, przepisy ustawy o PDOP nie zawierają regulacji, które precyzyjnie wskazywałyby, w jaki sposób należy ustalić wartość początkową poszczególnych środków trwałych, które zostały nabyte w drodze zakupu ZCP.

Przepisy nie wskazują wprost, w jaki sposób należy dokonać, zgodnie z zasadami „rynkowości”, kalkulacji wartości podatkowej poszczególnych nabytych składników majątkowych.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, alokacja ujemnej wartości firmy nie musi być dokonana w sposób proporcjonalny do wszystkich składników majątkowych ZCP, lecz może to również nastąpić poprzez zastosowanie innej metody, o ile taka metoda znajdzie uzasadnienie ekonomiczne.

Ewentualne zawężenie dopuszczalnych metod kalkulacji wartości podatkowej składników majątkowych, nabytych w ramach zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa byłaby, w opinii Spółki, niedopuszczalnym zawężeniem interpretacyjnym, nieznajdującym poparcia w treści wskazanych wyżej przepisów prawa. Przepisy podatkowe nie ustanawiają bowiem zasady, zgodnie z którą w takiej sytuacji podatnik miałby obowiązek alokować łączną wartość początkową środków trwałych nabytych w ramach ZCP, na poszczególne środki trwałe proporcjonalnie do ich wartości rynkowej. Wręcz przeciwnie, odpowiednie stosowanie art. 14 ust. 1 ustawy o PDOP oznacza, że na każdy nabyty w ramach takiej czynności składnik majątku należy „patrzeć” odrębnie i przypisać do niego odpowiednią wartość podatkową, uwzględniającą w maksymalnie możliwy sposób wartości rynkowe tego składnika.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 września 2010 r., II FSK 1435/09: (…) ani z przepisu art. 16g ust. 1 pkt 4, ani z przepisu art. 16g ust. 10 pkt 2, czy też art. 16g ust. 12 u.p.d.o.p. nie wynika w jaki sposób powinno zostać dokonane przyporządkowanie ujemnej wartości firmy na poszczególne środki trwałe, w szczególności nie wynika z nich też, że ma się ona dokonać w stosunku do wszystkich środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych a także, że powinno się to odbyć metodą proporcjonalną (…). W konsekwencji, jedną z metod możliwego przyporządkowania ujemnej wartości firmy jest przydzielenie wartości maksymalnych (nie większych jednak od wartości rynkowych) środkom trwałym i wartościom niematerialnym i prawnym o najkrótszych okresach dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a składnikom majątku trwałego o najdłuższych okresach amortyzacji wartości możliwie najmniejszych (lub zerowych) (P. Cygański, Nie zawsze według cen rynkowych, Rzeczpospolita z dnia 19 sierpnia 2004 r., Dobra Firma).

Wnioskodawca wyjaśnia w tym kontekście, że zakup ZCP po cenie niższej niż wartość rynkowa przejętych składników majątkowych wynikał z obciążeń ekonomicznych, jakie wynikają z nabycia niektórych składników majątkowych ZCP, w tym:

a) ich nieprzydatności dla działalności produkcyjnej prowadzonej przez Spółkę

b) wysokiego stopnia zużycia tych składników majątkowych,

c) bardzo ograniczonych możliwości sprzedaży tych składników, wynikających z:

i. wskazanego wyżej stopnia zużycia,

ii. ograniczonego popytu na aktywa o takim stopniu zużycia,

iii. ewentualnych kosztów transportu (związanych w szczególności z dużej gabarytowości niektórych składników majątkowych).

Jednocześnie, Spółka ponownie zaznacza, że

a) nabycie ZCP wynikało z potencjału biznesowego, jaki wynikał z nabycia tych składników majątkowych ZCP, które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, w tym w szczególności gruntów, budynków oraz części urządzeń, np. sprężarek),

b) nie miała możliwości nabycia powyższych składników majątku z wyłączeniem tych aktywów, których nie planuje wprowadzić do ewidencji środków trwałych – warunkiem realizacji transakcji był zakup całego ZCP.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, mając na uwadze wskazany kontekst ekonomiczny, przedstawioną metodologię kalkulacji wartości podatkowych składników majątkowych ZCP, zgodnie z którą:

a) Wartość początkową (podatkową) składników, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych, lecz będzie je wykorzystywała jako wyposażenie, należy ustalić w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika majątku/łączna wartość rynkowa ZCP * cena nabycia ZCP

b) Wartość początkową (podatkową) składników, które Spółka przyjmie do ewidencji środków trwałych, należy ustalić w oparciu o poniższy wzór:

wartość rynkowa składnika/łączna wartość rynkowa środków trwałych ZCP * cena nabycia ZCP pomniejszona o wartość wykorzystywanego wyposażenia (pkt ii)

c) W odniesieniu do składników, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych oraz których nie będzie wykorzystywać, nie wystąpi w ogóle wartość początkowa (i nie będą do niej przypisane jakiekolwiek koszty lub też wartość tych kosztów będzie znikoma)

– należy uznać za prawidłową.

W szczególności, zdaniem Spółki:

a) wskazane wyżej przepisy nie określają w sposób definitywny metody wyceny wartości podatkowej składników majątkowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

b) taka wycena wartości podatkowych składników majątkowych w pełni odpowiada rynkowej cenie i potencjałowi ekonomicznemu aktywów tworzących ZCP – jak zostało bowiem wskazane wyżej, ustalenie ceny nabycia ZCP na poziomie niższym niż łączna wartość rynkowa składników majątkowych ZCP wynika z obciążeń ekonomicznych, jakie niesie za sobą utrzymanie składników majątkowych, których Spółka nie wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz nie będzie wykorzystywała.

Jednocześnie, w opinii Spółki, dopuszczalność przyjęcia metody, która jest ukierunkowana na lepsze odzwierciedlenie realiów rynkowych wynikających z nabycia ZCP, wzmacnia również fakt, że nie wpływa ona na łączną wysokość wydatków, które Spółka zaliczy do kosztów uzyskania przychodów, gdyż w wyniku przyjęcia tej metodologii, wartość podatkowa składników majątkowych ZCP równać się będzie cenie nabycia ZCP, w tym wartość początkowa środków trwałych równać się będzie różnicy między ceną nabycia ZCP a wartością podatkową pozostałych składników majątkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”):

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

W myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast, według art. 16g ust. 10 ustawy o CIT:

W razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1) suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;

2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Przy czym, jak wynika z art. 16g ust. 12 cytowanej ustawy:

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

W świetle przytoczonych przepisów sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w ramach kupna przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części zależy od tego, czy z tytułu tego zakupu wystąpiła u podatnika (nabywcy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) dodatnia wartość firmy czy też nie.

W razie wystąpienia ujemnej wartości firmy, wartość początkową poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w ramach kupna przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części stanowi odpowiednio pomniejszona część wartości rynkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. w taki sposób, aby ich łączna wartość początkowa nie przekraczała kwoty ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT). Przy czym łączna wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powinna być ustalona jako różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi. Czyli cena nabycia powinna być pomniejszona o wartość wszystkich składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnym a nie jak wskazał Wnioskodawca o wartość wykorzystywanego wyposażenia.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stosuje się odpowiednio art. 14 ustawy o CIT, dotyczący sprzedaży majątku. Oznacza to, że ustalona wartość początkowa poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powinna odpowiadać ich wartości rynkowej (z wynikającym z art. 16g ust. 10 ustawy o CIT zastrzeżeniem dotyczącym łącznej ich wartości początkowej).

Zatem łączną wartość początkową środków trwałych należy podzielić na poszczególne środki trwałe z zachowaniem proporcji odnoszącej się do wartości rynkowej tych środków trwałych – art. 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze kupna zorganizowanej części przedsiębiorstwa dokonywane są na zasadach ogólnych (nie obowiązuje w takich przypadkach zasada kontynuacji amortyzacji). Również na zasadach ogólnych odpisy takie mogą być zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, tzn. że dla każdego środka trwałego musi być ustalona właściwa dla niego stawka podatkowa.

Mając powyższe na uwadze, nie można się zgodzić ze sformułowaniem użytym w przedstawionym przez Państwa stanowisku, że:

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, alokacja ujemnej wartości firmy nie musi być dokonana w sposób proporcjonalny do wszystkich składników majątkowych ZCP, lecz może to również nastąpić poprzez zastosowanie innej metody, o ile taka metoda znajdzie uzasadnienie ekonomiczne.

Natomiast, odnosząc się do sposobu ustalenia wartości podatkowej pozostałych składników majątkowych, których Spółka nie przyjmie do ewidencji środków trwałych (bez względu na to czy spółka będzie je wykorzystywała czy też nie) należy ją ustalić w oparciu o wzór:

wartość rynkowa składnika majątku/łączna wartość rynkowa ZCP * cena nabycia ZCP.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metodologia wyliczenia wartości podatkowej składników majątkowych ZCP należy uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na uznanie Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, odniesienie się do wątpliwości w zakresie pytania nr 2 stało się bezzasadne, gdyż pytanie nr 2 było pytaniem warunkowym, na które oczekiwali Państwo odpowiedzi w przypadku uznania, Państwa stanowiska do pytania nr 1 za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.