Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.760.2025.4.KKA

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 27 października 2025 r. oraz z 29 października 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką z o.o. („Spółka”) prowadzącą działalność w zakresie szeroko pojętego marketingu internetowego.

Wnioskodawca w swych działaniach skupia się przede wszystkim na…..

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podejmuje współpracę z wysokiej klasy specjalistami z branży IT, marketingu oraz z innych obszarów związanych z działalnością Spółki, m.in. na podstawie umów cywilnoprawnych o stałej współpracy tzw. B2B („Umowa o Współpracy”) oraz na podstawie umów o pracę („Umowa o pracę”). Umowy o współpracę zawierane są przez Wnioskodawcę ze specjalistami, osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą („Współpracownicy”).

Z uwagi na bardzo wysoką konkurencję w sektorze marketingowo-reklamowym, Wnioskodawca w celu pozyskania najbardziej wartościowych na rynku współpracowników oraz pracowników, a także utrzymania ich współpracy ze Spółką, oferuje im oprócz wynagrodzenia, także pakiet benefitów w ramach Programu kafeteryjnego (dostępnego na platformie ….).

Celem przyznawania benefitów jest ułatwienie pozyskania dla Wnioskodawcy jak najlepszych współpracowników oraz pracowników. Dzisiejsze warunki rynku, na którym działa Wnioskodawca zmuszają Go, aby oferować pracownikom i współpracownikom coraz atrakcyjniejsze warunki współpracy.

Zasady funkcjonowania Program kafeteryjnego:

1.Program kafeteryjny (tzw. Program korzyści pracowniczych) zapewniany jest na podstawie umowy Wnioskodawcy z dostawcą zewnętrznym („Dostawca programu”). W oparciu o powyższą umowę, osobom wskazanym przez Wnioskodawcę (współpracownikom oraz pracownikom, tj. Beneficjentom), Dostawca programu zapewnia świadczenie przez podmioty trzecie, usług oraz dostarczanie produktów za pomocą podmiotów trzecich, dostarczając beneficjentom programu bilety, karty przedpłacone, bony towarowe, vouchery, karty podarunkowe, zapewniające możliwość skorzystania z usług/nabycia produktów od tych podmiotów trzecich.

2.Współpracownicy oraz pracownicy otrzymują co miesiąc, na indywidualne konto funkcjonujące w ramach tego systemu (Programu kafeteryjnego), określoną liczbę punktów, które mogą wymieniać na różne świadczenia w naturze (punktami można płacić m.in. za kartę multisport, pakiety usług medycznych, punkty można również wymieniać na zakup produktów z różnych kategorii np. kultura i rozrywka, wypoczynek, sport, restauracje i catering itd.).

3.Punkty finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

4.Punkty są przyznawane co miesiąc i powinny zostać wykorzystane w ciągu kwartału. Wnioskodawca nie przewiduje możliwości wypłaty zgromadzonych środków w gotówce.

5.Punkty przypisane do indywidualnego konta każdy ze współpracowników oraz pracowników może wydatkować w okresie współpracy z Wnioskodawcą.

6.Dostawca programu kafeteryjnego realizuje zamówienia Beneficjentów na ogół poprzez wydanie im – za punkty – wyżej wspomnianych biletów/kart/bonów/voucherów umożliwiających odbiór usług i towarów od partnerów tego podmiotu. Wydanie, w zależności od zamówionego świadczenia, może nastąpić poprzez przesłanie mailem dokumentu nadającego się do wydruku lub nawet samego kodu uprawniającego do nabycia usług/towarów, lub też poprzez przesłanie listem np. biletów na koncert.

7.Program kafeteryjny dostępny jest dla wszystkich współpracowników oraz pracowników po upływie pierwszego trzymiesięcznego okresu współpracy z Wnioskodawcą i podpisaniu kolejnej umowy. Z Programu kafeteryjnego korzystają wszyscy współpracownicy oraz pracownicy.

W całym procesie Wnioskodawca ma kontrolę jedynie nad tym, że poszczególni Beneficjenci zamawiają usługi/produkty w postaci kart/bonów/voucherów o określonej wartości, o czym dowiaduje się po ich nabyciu oraz z zestawienia, które zostaje załączone do dokumentu księgowego wystawionego przez Dostawcę programu, jednakże nie ma kontroli i wiedzy o tym, czy i kiedy współpracownik lub pracownik faktycznie skorzystał z usług lub nabył produkty w oparciu o wydane mu bilety/karty/bony/vouchery.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie przewiduje możliwości wypłaty zgromadzonych środków w gotówce. Punkty przypisane do indywidualnego konta każdy ze współpracowników oraz pracowników może wydatkować w okresie współpracy z Wnioskodawcą.

Finansowanie punktów, które co miesiąc są dopisywane do kont Beneficjentów odbywa się ze środków obrotowych Wnioskodawcy, w formie przedpłaty, na podstawie wystawionej przez dostawcę noty obciążeniowej. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego (wynoszącego 1 miesiąc) Dostawca programu wystawia, w oparciu o zestawienie biletów/kart/bonów/voucherów, uprawniających do nabycia usług i towarów zamówionych w tym okresie przez wszystkich współpracowników oraz pracowników, dokument księgowy (fakturę lub notę księgową), stanowiący podstawę obciążenia Wnioskodawcy kosztami Programu kafeteryjnego. Wartość wynikająca z rzeczonego dokumentu księgowego nie musi odpowiadać wartości usług i produktów wykorzystanych faktycznie przez współpracowników oraz pracowników w danym okresie rozliczeniowym, ale w każdym przypadku, odpowiadać będzie wartości punktów jakie zostały przez Beneficjentów wymienione na produkty lub usługi.

Jak wspomniano wyżej, do nabycia usługi lub produktu nie musi w ogóle dojść, wykorzystanie nabytych kart/bonów/voucherów leży bowiem w gestii współpracownika/pracownika. Jeżeli zatem współpracownik/pracownik z dostępnej ilości punktów na platformie np. 88 punktów, wykorzysta tylko 50 z nich, Dostawca programu kafeteryjnego wystawi dokumentów księgowy tylko na kwotę 50 zł. Wnioskodawca podkreśla, iż samo uruchomienie Programu kafeteryjnego na podstawie umowy Wnioskodawcy z Dostawcą programu nie powoduje jeszcze konieczności uiszczenia żadnych opłat.

W przypadku, gdy Beneficjent przestanie współpracować z Wnioskodawcą, nastąpi zablokowanie jego konta w Programie kafeteryjnym (czyli uniemożliwienie mu składania dalszych zamówień). Pozostanie to jednak bez wpływu na zamówione już, a niewykorzystane karty/bony/vouchery, których termin ważności jeszcze nie upłynął.

W zakresie dotyczącym współpracowników Wnioskodawca do niedawna refakturował ustaloną ze współpracownikami część kosztów benefitów na współpracowników. Obecnie wydatki na zakup benefitów, tj. świadczeń z Programu kafeteryjnego są w całości ponoszone przez Wnioskodawcę, bez ich refakturowania na współpracowników. Co miesiąc, współpracownicy otrzymują informację o wysokości uzyskanego przychodu za dany miesiąc w związku z wykorzystanymi przez nich benefitami. W informacji tej określona jest wartość poszczególnych świadczeń (benefitów) poniesionych przez Spółkę wraz ze wskazaniem, że wartość ta stanowi dla współpracowników przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca doprecyzowuje, że pytanie nr 5 dotyczy wyłącznie Beneficjentów – Pracowników, współpracujących na podstawie umowy o pracę.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oznaczone we wniosku nr 5 (po uzupełnieniu)

W którym momencie Wnioskodawca, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, powinien rozpoznać przychód po stronie pracowników, tj. czy w momencie zasilenia punktami indywidualnych kont pracowników na Platformie benefitowej, czy w momencie wymiany przez pracowników punktów na określone świadczenia/usługi/produkty dostępne na platformie?

Państwa stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, samo przekazanie przez Spółkę środków na indywidualne konta Pracowników, którym odpowiada określona ilość punktów, nie stanowi dla nich przychodu. Dopiero zrealizowanie świadczenia przy wykorzystaniu platformy Dostawcy programu, tj. wymiana punktów na towary i usługi oferowane w Programie kafeteryjnym, spowoduje powstanie przysporzenia majątkowego i obowiązek rozpoznania przychodu po stronie Pracowników dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Ogólna definicja przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przez świadczenia w naturze należy rozumieć takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. W przypadku świadczeń niebędących wartością pieniężną, aby powstał przychód konieczne jest ich faktyczne otrzymanie, a nie tylko postawienie ich do dyspozycji. Jednocześnie należy wskazać, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego.

Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątku, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Zdaniem Wnioskodawcy, powstanie przychodu w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń następuje dopiero wówczas, kiedy świadczenia te będą faktycznie otrzymane. Według Wnioskodawcy, brak jest podstaw prawnych do uznania, że przychodem są świadczenia, z których podatnik może potencjalnie skorzystać. Dopiero w momencie podjęcia przez Beneficjentów decyzji o wymianie punktów na towar lub usługę uzyskują oni realne przysporzenie oraz nabywają prawo do żądania wydania konkretnej rzeczy, konkretnego świadczenia.

Takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 5 lutego 1997 r. (sygn. akt SA/Sz 1191/96), który stwierdził, że: „(…) art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT, należy rozumieć w ten sposób, że do świadczeń w naturze odnosi się wyłącznie pojęcie „otrzymanych”.

Zdaniem Wnioskodawcy, następujące cechy Programu kafeteryjnego wskazują na brak możliwości powstania przychodu w momencie zasilenia indywidualnego konta środkami:

1)Beneficjent nie otrzymuje w momencie zasilenia konta żadnego obiektywnego przysporzenia, a jedynie potencjalne uprawnienie do otrzymania pewnych świadczeń;

2)w momencie otrzymania punktów, Beneficjent nie uzyskuje możliwości pełnego dysponowania świadczeniem o określonej wartości, przysługuje mu jedynie prawo uzyskania takiego świadczenia w zamian za przyznane punkty (Beneficjenci nie mogą wymieniać się punktami, jak również nie mogą ich zbyć na rzecz innych osób);

3)Spółka nie ponosi w momencie zasilenia konta punktami konkretnych kosztów. Faktyczne rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą, a Dostawcą programu uwzględniające koszty przypisane imiennie każdemu Beneficjentowi, następuje dopiero po zakończeniu miesiąca, w którym Beneficjent skorzystał z określonego świadczenia, tj. wymienił przyznane punkty na towar lub usługę o określonej wartości.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż powinien zwiększyć przychód Pracowników ze stosunku pracy o wartość pieniężną punktów wymienionych na określone świadczenie w miesiącu, w którym Pracownik wymienił przyznane punkty na benefity. Moment wymiany punktów skutkuje obowiązkiem obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 maja 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.68.2021.2.MK1, w której organ wskazał, że: „Przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia (produktu i/lub usługi), tj. w momencie wymiany punktów na ww. świadczenie. Powyższe skutkuje dla Wnioskodawcy obowiązkiem obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Opis Państwa sprawy oraz przedmiot Państwa wątpliwości

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podejmują Państwo współpracę z wysokiej klasy specjalistami z branży IT, marketingu oraz z innych obszarów związanych z Państwa działalnością, m.in. na podstawie umów cywilnoprawnych o stałej współpracy tzw. B2B („Umowa o Współpracy”) oraz na podstawie umów o pracę („Umowa o pracę”). Z uwagi na bardzo wysoką konkurencję w sektorze marketingowo-reklamowym, w celu pozyskania najbardziej wartościowych na rynku współpracowników oraz pracowników, a także utrzymania ich współpracy z Państwem, oferują im Państwo oprócz wynagrodzenia, także pakiet benefitów w ramach Programu kafeteryjnego. Celem przyznawania benefitów jest ułatwienie pozyskania dla Państwa jak najlepszych współpracowników oraz pracowników. Program kafeteryjny (tzw. Program korzyści pracowniczych) zapewniany jest na podstawie umowy Państwa z dostawcą zewnętrznym („Dostawca programu”). W oparciu o powyższą umowę, osobom wskazanym przez Państwa (współpracownikom oraz pracownikom, tj. Beneficjentom), Dostawca programu zapewnia świadczenie przez podmioty trzecie, usług oraz dostarczanie produktów za pomocą podmiotów trzecich, dostarczając beneficjentom programu bilety, karty przedpłacone, bony towarowe, vouchery, karty podarunkowe, zapewniające możliwość skorzystania z usług/nabycia produktów od tych podmiotów trzecich. Współpracownicy oraz pracownicy otrzymują co miesiąc, na indywidualne konto funkcjonujące w ramach tego systemu (Programu kafeteryjnego), określoną liczbę punktów, które mogą wymieniać na różne świadczenia w naturze (punktami można płacić m.in. za kartę ...., pakiety usług medycznych, punkty można również wymieniać na zakup produktów z różnych kategorii np. kultura i rozrywka, wypoczynek, sport, restauracje i catering itd.). Punkty finansowane są z Państwa środków obrotowych. Punkty są przyznawane co miesiąc i powinny zostać wykorzystane w ciągu kwartału. Nie przewidują Państwo możliwości wypłaty zgromadzonych środków w gotówce. Punkty przypisane do indywidualnego konta każdy ze współpracowników oraz pracowników może wydatkować w okresie współpracy z Państwem. Dostawca programu kafeteryjnego realizuje zamówienia Beneficjentów na ogół poprzez wydanie im – za punkty – wyżej wspomnianych biletów/kart/bonów/voucherów umożliwiających odbiór usług i towarów od partnerów tego podmiotu. Wydanie, w zależności od zamówionego świadczenia, może nastąpić poprzez przesłanie mailem dokumentu nadającego się do wydruku lub nawet samego kodu uprawniającego do nabycia usług/towarów, lub też poprzez przesłanie listem np. biletów na koncert. Program kafeteryjny dostępny jest dla wszystkich współpracowników oraz pracowników po upływie pierwszego trzymiesięcznego okresu współpracy z Państwem i podpisaniu kolejnej umowy. Z programu kafeteryjnego korzystają wszyscy współpracownicy oraz pracownicy. W całym procesie mają Państwo kontrolę jedynie nad tym, że poszczególni Beneficjenci zamawiają usługi/produkty w postaci kart/bonów/voucherów o określonej wartości, o czym dowiaduje się po ich nabyciu oraz z zestawienia, które zostaje załączone do dokumentu księgowego wystawionego przez Dostawcę programu, jednakże nie ma kontroli i wiedzy o tym, czy i kiedy współpracownik lub pracownik faktycznie skorzystał z usług lub nabył produkty w oparciu o wydane mu bilety/karty/bony/vouchery. W przypadku, gdy Beneficjent przestanie z Państwem współpracować, nastąpi zablokowanie jego konta w Programie kafeteryjnym (czyli uniemożliwienie mu składania dalszych zamówień). Pozostanie to jednak bez wpływu na zamówione już, a niewykorzystane karty/bony/vouchery, których termin ważności jeszcze nie upłynął.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że pytanie nr 5 dotyczy wyłącznie Beneficjentów – Pracowników, współpracujących na podstawie umowy o pracę.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, powinni Państwo rozpoznać przychód po stronie pracowników w momencie zasilenia punktami indywidualnych kont pracowników na platformie benefitowej, czy w momencie wymiany przez pracowników punktów na określone świadczenia/usługi/produkty dostępne na platformie.

Obowiązki płatnika

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Ustawa o podatku dochodowym zawiera przepisy regulujące pobór zaliczek przez płatnika.

W przypadku wynagrodzeń wypłacanych m.in. w ramach umowy o pracę, zastosowanie ma art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), który wskazuje, iż:

Ponadto, według art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przedmiot opodatkowania

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Pojęcie przychodu

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 11 ust. 2 przywołanej ustawy:

Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Ponadto, z treści art. 11 ust. 2b wskazanej ustawy wynika, że:

Za przychody, należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Pojęcie nieodpłatnych świadczeń w świetle Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wyroku Trybunału Konstytucyjnego

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej, na przestrzeni lat pojawiło się wiele wątpliwości w zakresie kwalifikacji, czy dane świadczenie stanowi nieodpłatne świadczenie, co w rezultacie doprowadziło do wypracowania bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego w zakresie właściwego interpretowania pojęcia nieodpłatnego świadczenia na gruncie ustawy o PIT.

W uchwale z 18 listopada 2002 r. sygn. FPS 9/02 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. NSA uznał, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 k.c.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego nie rozwiązały jednak sporu w zakresie nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji, rozumieniem pojęcia nieodpłatnych świadczeń zajął się Trybunał Konstytucyjny (dalej: „TK”), który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. K 7/13, stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Jednocześnie podkreśla się, że o nieodpłatnym świadczeniu możemy mówić wyłącznie wtedy, gdy spełnione zostaną wszystkie wyżej wymienione trzy warunki łącznie.

W zakresie pierwszego warunku TK wskazał, że o ile jednak w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów), o tyle „inne nieodpłatne świadczenia" na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód, w rozumieniu u.p.d.o.f., tylko pod warunkiem, że rzeczywiście pozwoliły mu uniknąć wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie.

Przy drugim z warunków TK zaznaczył, że należy dokonać subiektywnej oceny, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał – w ślad za uchwałą NSA – uznaje, że w zakres nieodpłatnego świadczenia jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (…) Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego, czy są dokonywane w formie pieniężnej, czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ - jak wskazano w pkt 3.2.4. uzasadnienia – znaczenie dochodu na gruncie u.p.d.o.f. jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Jednocześnie TK zauważył, iż w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Jeżeli chodzi natomiast o ostatni (trzeci) warunek, to TK wyjaśnił, że jednolite stanowisko doktryny prawa podatkowego, opierające się na wynikach interpretacyjnych uzyskanych przy zastosowaniu reguł wykładni językowej, wyraża się w przekonaniu, że „użycie w tym przepisie słowa „otrzymane” w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych wskazuje, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę”.

Podsumowując, należy zwrócić uwagę, że w przypadku gdy pracodawca oferuje pracownikowi jakiekolwiek świadczenia niepieniężne, każdorazowo należy dokonywać indywidualnej analizy pod kątem możliwości powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Przychody uzyskane przez pracownika

Według art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on od pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei art. 12 ust. 4 powołanej ustawy stanowi, że:

Ocena Państwa sytuacji

Przenosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego na grunt cytowanych przeze mnie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzam, że do świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy różnego rodzaju świadczenia przekazywane na rzecz Pracownika w ramach tzw. Programu kafeteryjnego, a w szczególności wartość takiego świadczenia otrzymanego przez Pracownika.

Zauważam przy tym, że Pracownicy będą mogli korzystać z punktów poprzez ich wymianę na towary/usługi. Wobec tego zasadnym jest twierdzenie, że u Pracowników przychód ze stosunku pracy, powstanie w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia (produktu i/lub usługi), tj. w momencie wymiany punktów na ww. świadczenie. Pracownicy nie będą otrzymywali od Państwa „gotowych” świadczeń, a punkty, które będą mogli na te świadczenia wymienić.

Wobec powyższego zauważam, że Państwa działanie w opisanej sprawie polega w istocie na postawieniu do dyspozycji Pracownika punktów o określonej wartości, za które dopiero może nabyć określone świadczenia (bilety, karty przedpłacone, bony towarowe, vouchery, karty podarunkowe).

Z przytoczonego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że nieodpłatne świadczenia, ażeby mogły być uznane za przychód – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – muszą być otrzymane. Zatem, przychód u Pracownika powstaje dopiero w momencie dokonania wymiany punktów na wybrane przez niego świadczenie (towar/usługę) dostępne w ramach Programu kafeteryjnego.

W konsekwencji powyższego, dopiero zrealizowanie świadczenia przy wykorzystaniu platformy Dostawcy programu, tj. wymiana punktów na towary i usługi oferowane w Programie kafeteryjnym, spowoduje powstanie przysporzenia majątkowego i obowiązek rozpoznania przychodu po stronie Pracowników dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wówczas na Państwu ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 32 ust. 1 oraz art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionegoprzez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja dotyczy wyłącznie oceny Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.