Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.836.2025.1.AK

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• prawidłowe - odnośnie pytania nr 1,
• nieprawidłowe - odnośnie pytania nr 2.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka lub Wnioskodawca] jest spółką dominującą w Grupie B. z siedzibą w Polsce. A. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. A. jest domem maklerskim prowadzącym działalność na rynku OTC (ang. over-the-counter) - rynku pozagiełdowym oraz na rynku giełdowym. A. podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego i prowadzi działalność regulowaną na podstawie zezwolenia z dnia 8 listopada 2005 roku nr (...). Najistotniejszą część portfela produktów i usług Spółki stanowią instrumenty pochodne CFD (kontrakty na różnice, ang. contracts for difference).

W ofercie Spółki znajdują się także instrumenty finansowe bez dźwigni, takie jak akcje i ETFy (ang. exchange-traded fund). Za pośrednictwem platform transakcyjnych A. umożliwia klientom detalicznym obrót na instrumentach finansowych.

Dzięki zaawansowanemu środowisku technologicznemu obejmującemu platformy transakcyjne, zróżnicowanej ofercie produktów i wysokiej jakości obsługi klientów, A. rozszerza swoją działalność na rynki zagraniczne. Od 2007 r. Spółka zaczęła tworzyć zagraniczne oddziały w wybranych krajach Europy i spółki zależne, za pośrednictwem których dociera do klientów z całego świata ze swoją ofertą obrotu instrumentami finansowymi online. Zagraniczne oddziały Spółki stanowią organizacyjnie wyodrębnione jednostki A.

Głównym zadaniem zagranicznych oddziałów Spółki i spółek zależnych jest świadczenie usług wsparcia sprzedaży na rzecz A. na lokalnych rynkach, których celem jest pozyskiwanie klientów zainteresowanych ofertą produktową A., tj. ofertą w zakresie obrotu instrumentami finansowymi.

Zarówno klienci pozyskani przez zagraniczne oddziały Spółki jak i bezpośrednio przez Spółkę, zawierają transakcje bezpośrednio z A., a nie z samymi oddziałami Spółki. Dotyczy to kontraktów CFD i - w przyszłości - również opcji OTC.

W przypadku rzeczywistych akcji i ETF-ów, klienci zawierają transakcje za pośrednictwem A. Oddziały Spółki pełnią zatem wyłącznie funkcję sprzedażowo-marketingową umożliwiającą poszerzanie bazy klientów Spółki.

A. jest w trakcie wprowadzania nowego produktów umożliwiającego klientom inwestowanie w opcje. Opcja to instrument pochodny, który stanowi umowę pomiędzy dwiema stronami - nabywcą oraz wystawcą opcji. Nabywca opcji zyskuje prawo do zakupu (opcja kupna tzw. “call”) lub sprzedaży (opcja sprzedaży, tzw. “put”) określonego aktywa bazowego po określonej cenie (inaczej „cena wykonania”, czyli strike) w określonym terminie (opcja typu europejskiego) lub do jego upływu (opcja typu amerykańskiego). Prawo to ma określoną cenę - ceną opcji jest tzw. premia. Nabywca opcji dokonuje płatności premii na rzecz wystawiającego opcję w chwili zawarcia transakcji. W każdej chwili nabywca opcji może ją sprzedać. Dodatkowo w przypadku opcji amerykańskiej, nabywca może ją w każdej chwili zrealizować, jeżeli jest in-the-money. Nabywca opcji (zarówno amerykańskiej jak i europejskiej) może poczekać do jej wygaśnięcia - skutki takiego zdarzenia zostały opisane w dalszej części niniejszego wniosku.

Spółka będzie oferować następujące opcje:

• Opcja europejska (opcja typu europejskiego, European exercise style option) - opcja, w ramach której nabywca opcji jest uprawniony do realizacji nabytego prawa tylko w dacie wygaśnięcia opcji.
• Opcja amerykańska (opcja typu amerykańskiego, American exercise style option) - opcja, w ramach której nabywca opcji jest uprawniony do realizacji nabytego prawa w każdym momencie aż do daty wygaśnięcia opcji pod warunkiem, że opcja jest In-The-Money.

Opcja może być:

• Out-Of-The-Money: Opcja jest Out-Of-The-Money (OTM) kiedy nie ma wartości wewnętrznej. W przypadku opcji kupna (Cali), opcja jest OTM jeżeli kurs wykonania opcji jest powyżej kursu instrumentu bazowego. W przypadku opcji sprzedaży (Put), opcja jest OTM jeżeli kurs wykonania opcji jest poniżej kursu instrumentu bazowego. Innymi słowy hipotetyczny wynik finansowy z wykonania opcji byłby niekorzystny dla nabywcy opcji.
• At-The-Money: Opcja jest At-The-Money (ATM) kiedy jej kurs wykonania jest bliski cenie instrumentu bazowego. Innymi słowy hipotetyczny wynik finansowy z wykonania opcji byłby neutralny dla nabywcy opcji.
• In-The-Money: Opcja jest In-The-Money (ITM) kiedy ma wartość wewnętrzną. W przypadku opcji kupna (Cali), opcja jest ITM, jeżeli kurs wykonania opcji jest poniżej kursu instrumentu bazowego. W przypadku opcji sprzedaży (Put), opcja jest ITM, jeżeli kurs wykonania opcji jest powyżej kursu instrumentu bazowego. Innymi słowy wynik finansowy z wykonania opcji jest korzystny dla nabywcy opcji.

Spółka przewiduje, że będzie mieć w ofercie opcje m.in. na indeksy giełdowe, kursy walutowe, towary, surowce, metale szlachetne, metale nieszlachetne i akcje. W pierwszym etapie będą to opcje na akcje, rozliczane w modelu OTC (ang. over-the-counter, tj. w pozagiełdowym systemie obrotu). W tym modelu klienci będą nabywać opcje, których wystawcą będzie A. przy czym instrumenty te nie będą dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym.

A., w przypadku modelu OTC, pozostanie wyłącznym wystawcą opcji oraz stroną wszystkich transakcji (zarówno opcji kupna, jak i opcji sprzedaży), będzie zatem podmiotem dokonującym rozliczeń, wynikających z decyzji klienta co do realizacji opcji. Rola oddziałów Spółki nadal będzie ograniczać się do akwizycji nowych klientów i wsparcia sprzedaży.

Klienci będą mieli możliwość wykonywania następujących transakcji na opcjach:

• nabycie opcji od A.,
• sprzedaż opcji do A. przed jej wygaśnięciem,
• rozliczenie opcji tj. wykonania opcji oznaczającego realizację prawa z niej wynikającego (gdy opcja jest in-the-money),
• rezygnacja z wykonania opcji w przypadku braku sprzedaży (opcja wygasa bez wartości - gdy opcja jest out-of-the-money).

Co do zasady, opcje mogą być rozliczane w następujące sposoby:

• rozliczenie rzeczywiste - trzeba dostarczyć aktywo bazowe - czyli nabywca opcji realizuje prawo żądając określonej fizycznej operacji na instrumencie bazowym opcji np. realizując cali otrzymuje akcje płacąc cenę strike,
• rozliczenie pieniężne - czyli nabywca opcji otrzymuje pieniężny ekwiwalent wynikający z realizacji prawa.

Opcje, które planuje oferować Spółka i których dotyczy niniejszy wniosek, będą rozliczane wyłącznie w formie gotówkowej (rozliczenie pieniężne), bez fizycznej dostawy instrumentu bazowego.

Dodatkowo Spółka wyjaśnia, że w przypadku opcji typu amerykańskiego klient będzie mógł zrealizować opcje w dowolnym momencie, kiedy ta opcja będzie in-the-money do czasu jej wygaśnięcia. W momencie upływu czasu na jaki została opcja wystawiona, jeśli jest: (i) in-the-money nastąpi automatyczna jej realizacja i klient nie będzie mógł zrezygnować z takiego korzystnego dla niego rozliczenia, (ii) out-of-the-money opcja wygaśnie bez realizacji/ nie zostanie wykonana/ dojdzie do "rezygnacji z rozliczenia" i zadzieje się to również automatycznie. W momencie upływu czasu na jaki opcja została wystawiona klient nie będzie mógł nie rozliczyć korzystnej dla niego opcji (in-the-money) oraz nie będzie mógł rozliczyć niekorzystnej dla niego opcji (out-of-the-money), która po prostu wygaśnie.

W przypadku opcji typu europejskiego zasady są analogicznie jak wyżej wskazano tylko, że ograniczone jedynie do momentu upływu czasu na jaki została wystawiona opcja tj. w momencie upływu czasu na jaki została opcja wystawiona, jeśli jest: (i) in-the-money nastąpi automatyczna jej realizacja i klient nie będzie mógł zrezygnować z takiego korzystnego dla niego rozliczenia, (ii) out-of-the money opcja wygaśnie bez realizacji/ nie zostanie wykonana/ dojdzie do "rezygnacji z rozliczenia" i zadzieje się to również automatycznie. W momencie upływu czasu na jaki opcja została wystawiona klient nie będzie mógł nie rozliczyć korzystnej dla niego opcji (in-the-money) oraz nie będzie mógł rozliczyć niekorzystnej dla niego opcji (out-of-the-money), która po prostu wygaśnie.

W przypadku transakcji na opcjach, przychód klienta będzie powstawał w wyniku:

• sprzedaży opcji przez klienta przed jej terminem wygaśnięcia lub
• wykonania opcji i jej rozliczenia (w przypadku korzystnego wyniku opcji dla klienta - opcja in-the-money).

Klienci nie będą otrzymywać dodatkowych świadczeń, takich jak np. ekwiwalenty dywidend co może mieć miejsce np. w przypadku instrumentów finansowych typu CFD, których jednak nie dotyczy niniejszy wniosek.

Kosztami, jakie przykładowo będą ponosić klienci na rzecz Spółki w związku z transakcjami dokonywanymi na opcjach, będą m.in. premie płacone przez klientów przy zakupie opcji, potencjalne opłaty i prowizje związane z transakcjami dokonywanymi na opcjach, a także ewentualne koszty przewalutowania (Spółka może doliczać marże na kursie przewalutowania) [Koszty inwestycji w opcje]. Koszty przewalutowań mogą przykładowo wynikać z konieczności przewalutowania wartości pieniężnych z waluty instrumentu na walutę rachunku klienta (jeśli takie przewalutowanie jest konieczne tj., jeśli waluta instrumentu różni się od waluty rachunku klienta) - innymi słowy opłata za przewalutowanie, może być naliczana, gdy klient dokonuje transakcji w innej walucie niż waluta jego rachunku. W przypadku rezygnacji z wykonania opcji (opcja jest out-of-the-money w momencie wygaśnięcia), przy jednoczesnym braku jej sprzedaży, klienci nie uzyskają żadnego przychodu, a poniesione Koszty inwestycji w opcje nie będą im zwracane.

Przedmiotowe opcje stanowić będą pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych [ustawa o PIT] w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi [ustawa OIF],

W związku z wprowadzaniem do oferty Spółki nowych produktów w postaci opcji, Spółka zwraca się o potwierdzenie obowiązku wykazywania przez nią w informacji PIT-8C za 2025 rok i lata następne Kosztów inwestycji w opcje, poniesionych przez klientów w przypadku, kiedy klient:

• sprzedaje opcję do A. przed jej wygaśnięciem,
• rozlicza opcję tj. wykonuje opcję poprzez realizację prawa z niej wynikającego (gdy opcja jest in-the-money),
• rezygnuje z wykonania opcji (opcja jest out-of-the-money w momencie wygaśnięcia) i dochodzi do jej wygaśnięcia bez uprzedniego jej odsprzedania.

Spółka występuje o wydanie interpretacji podatkowej zarówno w odniesieniu do stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

Pytania

1)Czy w przypadku podjęcia przez klienta decyzji o wykonaniu (opcja jest in-the-money) albo zbyciu opcji (powstaje przychód), w wyniku czego poniesie stratę, rozumianą jako uzyskanie przychodu w kwocie niższej niż poniesione Koszty inwestycji w opcje, z tego tytułu Spółka powinna wykazać w informacji PIT-8C zarówno uzyskany przychód, jak i poniesione przez klienta Koszty inwestycji w opcje?

2)Czy w przypadku rezygnacji przez klienta z wykonania opcji w sposób opisany wyżej, gdy dochodzi do jej wygaśnięcia bez uprzedniego jej odsprzedania, w wyniku której nie uzyskałby on przychodu (opcja jest out-of-the-money w momencie wygaśnięcia), lecz poniósł wyłącznie Koszty inwestycji w opcje, z tego tytułu Spółka powinna wykazać w informacji PIT-8C wyłącznie poniesione przez klienta Koszty inwestycji w opcje?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki:

1. W przypadku podjęcia przez klienta decyzji o wykonaniu (opcja jest in-the-money) albo zbyciu opcji (powstaje przychód), w wyniku czego poniesie stratę, rozumianą jako uzyskanie przychodu w kwocie niższej niż poniesione Koszty inwestycji w opcje, z tego tytułu Spółka powinna wykazać w informacji PIT-8C zarówno uzyskany przychód, jak i poniesione przez klienta Koszty inwestycji w opcje.

2. W przypadku rezygnacji przez klienta z wykonania opcji w sposób opisany wyżej, gdy dochodzi do jej wygaśnięcia bez uprzedniego jej odsprzedania, w wyniku której nie uzyskałby on przychodu (opcja jest out-of-the-money w momencie wygaśnięcia), lecz poniósł wyłącznie Koszty inwestycji w opcje, z tego tytułu Spółka powinna wykazać w informacji PIT-8C wyłącznie poniesione przez klienta Koszty inwestycji w opcje.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej „PIT”) źródłem przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT precyzuje, że do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, opcje będące przedmiotem obrotu w analizowanej sprawie stanowić będą pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o PIT w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy o OIF.

W konsekwencji, przychody z transakcji dokonywanych przez klientów Spółki na wskazanych w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego opcjach będą mieściły się w kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, poza wyjątkami wskazanymi w ustawie, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica stanowi stratę ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 pkt 1) ustawy o PIT od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Jak stanowi art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT dochodem z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających jest różnica między sumą przychodów, a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że dla prawidłowego określenia dochodu lub straty poniesionej przez podatnika z tytułu inwestycji w opcje, będące pochodnymi instrumentami finansowymi, konieczne jest ustalenie zarówno:

• sumy przychodów uzyskanych z tego źródła, jak też
• sumy kosztów uzyskania przychodów, poniesionych w ramach tego źródła.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Ustawodawca przewidział zatem generalną zasadę, że każdy racjonalnie poniesiony wydatek, pozostający w związku przyczynowym z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem źródła przychodów, może zostać uznany za koszt podatkowy, o ile nie został wyłączony wprost przez przepisy.

Jednocześnie w art. 23 ustawy o PIT zawarto katalog wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W katalogu tym ustawodawca przewidział również regulację szczególną w odniesieniu do pochodnych instrumentów finansowych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT, wydatki poniesione na nabycie pochodnych instrumentów finansowych nie stanowią kosztów uzyskania - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

A contrario, wydatki poniesione przez klientów Spółki, a zdefiniowane wyżej jako Koszty inwestycji w opcje, stanowią koszty uzyskania przychodów z chwilą zajścia jednego ze zdarzeń, określonych w art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT, tj.:

• realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,
• rezygnacji z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, oraz
• odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego.

Przykładowo: „W art. 23 ust. 1 pkt 38a u.p.d.o.f. i art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p. ustawodawca posługuje się pojęciem wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych a nie wydatków poniesionych na nabycie pochodnych instrumentów finansowych, co należy odczytywać jako chęć rozszerzenia zakresu możliwych do zaliczenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodu ponad ich cenę, która musi zostać zapłacona w zamian za ich nabycie. Użycie zwrotu „związane z nabyciem" obejmuje bowiem także te koszty, które choć nie zostały poniesione na nabycie instrumentów pochodnych, to jednak w dalszym ciągu pozostają w związku z ich nabyciem. Z praktyki obrotu wynika, że nakłady związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych można zatem podzielić na dwie zasadnicze kategorie - cenę oraz koszty okołotransakcyjne (koszty bezpośrednie oraz pośrednie). [...] Do drugiej kategorii zalicza się koszty okołotransakcyjne, które mogą składać się z różnych składników. Zasadniczo mogą to być wydatki związane z rozliczeniem kontraktu, ponoszone przy okazji realizacji, rezygnacji lub zbycia instrumentów. Będą to także koszty ponoszone na depozyt zabezpieczający, wynagrodzenie firmy inwestycyjnej, dostęp do notowań instrumentów bazowych, literaturę specjalistyczną, doradztwo prawne czy też analizy inwestycyjne" (M. Lewandowski: Opodatkowanie pochodnych instrumentów finansowych, Wolters Kluwer, Warszawa 2023, s. 124-129).

Należy podkreślić, że wydatki, zdefiniowane we wniosku jako Koszty inwestycji w opcje, pozostają w bezpośrednim związku z możliwością dokonania inwestycji w pochodne instrumenty finansowe. Bez ich poniesienia podatnik nie miałby możliwości nabycia opcji ani potencjalnego uzyskania przychodu z jej realizacji lub zbycia. Wydatki te mają więc charakter inwestycyjny i są podejmowane w celu uzyskania przychodów w przyszłości. Uzasadnia to ich traktowanie jako koszt podatkowy, rozpoznawany w momencie określonym przez ustawodawcę, tj. w chwili realizacji, rezygnacji lub zbycia instrumentu pochodnego.

Koszty te wpływają na ustalenie dochodu z kapitałów pieniężnych i mogą być rozpoznane dla celów podatkowych także w sytuacji, gdy przychód okaże się niższy od poniesionych wydatków. Skutkiem tego jest powstanie straty podatkowej ze źródła przychodów.

Obowiązek prawidłowego zadeklarowania przychodów i kosztów spoczywa na podatniku (złożenie zeznania podatkowego i samoobliczenie podatku), przy czym w określonych przypadkach osoby prawne są obowiązane sporządzić i przesłać podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informację o wysokości dochodu, o którym mowa w powoływanym już art. 30b ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesłać podatnikowi oraz do końca stycznia urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy.

Dokumentem tym jest informacja PIT-8C (na moment złożenia wniosku obowiązująca jest wersja 13 i do niej następuje odwołanie w dalszej części uzasadnienia). Spółka jako strona transakcji zawieranych przez klientów inwestujących w opcje, a jednocześnie podmiot dokonujący rozliczenia z tytułu opcji, jest zobowiązana do sporządzania informacji PIT-8C w oparciu o posiadane informacje finansowe.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesłać podatnikowi oraz do końca stycznia urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy. Dokumentem tym jest informacja PIT-8C (na moment złożenia wniosku obowiązująca jest wersja 13 i do niej następuje odwołanie w dalszej części uzasadnienia). Spółka jako strona transakcji zawieranych przez klientów inwestujących w opcje, a jednocześnie podmiot dokonujący rozliczenia z tytułu opcji, jest zobowiązana do sporządzania informacji PIT-8C w oparciu o posiadane informacje finansowe.

Obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C koresponduje z obowiązkami klientów, którzy, stosownie do art. 45 ust. 1 a pkt 1 ustawy o PIT, są zobowiązani do złożenia w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym odrębnego zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b (deklaracja podatkowa PIT-38).

Podatnicy, składający zeznanie PIT-38 (na moment złożenia wniosku obowiązująca jest wersja 18), są zobowiązani do wykazania w cz. C tej deklaracji, wiersz 1, kwot przychodów i kosztów uzyskania przychodów, wykazanych w części D informacji PIT-8C.

Z powyższego wprost wynika, że informacja PIT-8C jest jednym z podstawowych dokumentów służących podatnikom do właściwego wywiązania się ze swoich obowiązków podatkowych w zakresie dochodów i strat ze źródła kapitały pieniężne, w tym z tytułu inwestycji w pochodne instrumenty finansowe.

Informacje dotyczące przychodów oraz kosztów z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających podmiot zobowiązany wykazuje odpowiednio w pozycjach 27 i 28 formularza PIT-8C (13). Rozdzielenie tych pól formularza daje możliwość prawidłowego wykazania zarówno przychodów, jak i kosztów podatkowych - niezależnie od tego, czy inwestycja w pochodne instrumenty finansowy zakończy się dla klienta zyskiem, czy stratą. W konsekwencji podatnik otrzymuje kompletną informację podatkową, na podstawie, której właściwie rozliczy dochód lub wykaże stratę, podlegającą rozliczeniu na zasadach wynikających z ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy klient decyduje się na zbycie opcji lub realizację praw z niej wynikających i w konsekwencji uzyskuje przychód niższy niż poniesione Koszty inwestycji w opcje, na Spółce spoczywa obowiązek odpowiedniego ujęcia kwoty uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów w odpowiednich pozycjach PIT-8C.

Przychody z tych operacji powinny zostać wykazane w cz. D, wiersz 3 (opis: odpłatne zbycie pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających), poz. 27 (przychody) i 28 (koszty uzyskania przychodów).

Takie ujęcie danych umożliwia podatnikowi prawidłowe sporządzenie rocznego zeznania podatkowego oraz skorzystanie z uprawnienia do rozliczenia straty w kolejnych latach podatkowych, jeżeli taka strata powstała. Spółka jako podmiot dysponujący pełną informacją o przychodach wypłaconych klientom i wydatkach pobranych z kont klientów inwestujących w opcje jest więc zobowiązana do wykazania w informacji PIT-8C zarówno przychodów, jak i kosztów jego uzyskania, niezależnie od tego, czy transakcje:

• sprzedaży opcji do A. przed jej wygaśnięciem,
• rozliczenia opcji tj. wykonania opcji poprzez realizację prawa z niej wynikającego (gdy opcja jest in-the-money),

- zakończą się dla klienta zyskiem czy stratą.

Reasumując, prawidłowe rozumienie obowiązków podmiotu, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy o PIT, w związku z art. 9 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 10, art. 23 ust. 1 pkt 38a oraz art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT prowadzi do wniosku, że w przypadku wykonania lub zbycia opcji w PIT-8C należy wykazać zarówno przychód, jak i koszty uzyskania przychodu, albowiem tylko zestawienie obu wielkości pozwala na ustalenie dochodu w rozumieniu ustawy.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

W odróżnieniu od sytuacji opisanej w pytaniu nr 1, w której wykonanie lub odpłatne zbycie opcji zawsze wiąże się z powstaniem przychodu (choćby niższego niż poniesione koszty), przypadek rezygnacji z wykonania praw wynikających z instrumentu pochodnego charakteryzuje się tym, że po stronie podatnika nie powstaje przychód z tytułu pochodnego instrumentu finansowego. Podstawą rozliczenia podatkowego pozostają wówczas poniesione przez podatnika Koszty inwestycji w opcje.

Należy podkreślić, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT nie warunkuje możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodu tym, czy przychód faktycznie zostanie osiągnięty. Zgodnie z jego treścią wydatki na nabycie instrumentów pochodnych nie stanowią kosztów do czasu realizacji praw z tych instrumentów, rezygnacji z ich realizacji albo ich odpłatnego zbycia. Ziszczenie się którejkolwiek z tych przesłanek (realizacji praw wynikających z instrumentów pochodnych, rezygnacji z ich realizacji albo ich odpłatnego zbycia) pozwala rozpoznać poniesiony wcześniej koszt, jeżeli spełnia on warunki uznania go za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Jak natomiast wskazano w uzasadnieniu do stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 ponoszone przez klientów Spółki Koszty inwestycji w opcje mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Zatem jest wyraźna różnica w konstrukcji przepisów: art. 30b ust. 2 pkt 3 i art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT. Ustawodawca, określając zdarzenia prowadzące do powstania dochodu, wskazał tylko dwie sytuacje: odpłatne zbycie instrumentu pochodnego i realizację praw z niego wynikających, co jest w pełni zgodne z charakterystyką funkcjonowania pochodnych instrumentów finansowych.

Natomiast przy określaniu katalogu wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych, które stanowią koszty uzyskania przychodów, wymienił trzy sytuacje: (i) odpłatne zbycie tych instrumentów, (ii) realizację praw oraz (iii) rezygnację z ich realizacji. Oznacza to, że nawet gdy przychód nie powstaje, bo podatnik rezygnuje z wykonania opcji, ale wcześniej poniósł Koszt inwestycji w opcje, wydatki te, jako koszty uzyskania przychodów, wpływają na ustalenie dochodu i straty podatkowej za dany rok podatkowy ze źródła jakim są kapitały pieniężne.

Powyższe wynika wprost z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT. Wnioskodawca zakłada, że gdyby racjonalny ustawodawca nie przewidywał możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych w sytuacji rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, to nie wymieniłby tego przypadku w dyspozycji omawianego przepisu.

W powyższym kontekście Spółka zwraca również uwagę, że zaprezentowany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sposób automatycznego wygasania opcji out-of-the-money po upływie terminu, na który została zawarta, mieści się w zakresie pojęcia rezygnacji z rozliczenia opcji, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT. Zdaniem Spółki przepis ten ma na celu umożliwienie zaliczenia kosztów związanych z nabyciem instrumentów pochodnych do kosztów podatkowych w momencie, gdy instrument przestaje generować możliwość osiągnięcia przychodu, a więc także na moment jego wygaśnięcia (gdy nie powstaje żaden przychód, bo opcja jest out-of-the-money i wygasa bez realizacji/ nie zostaje wykonana/ dochodzi do rezygnacji z rozliczenia"). Przepisy nie precyzują tej kwestii, ale w orzecznictwie organów podatkowych można odnaleźć podobne podejście do tej kwestii. Wskazać można przykładowo na interpretację z 3 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.140.2019.2.APO. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z wnioskodawcą, że: „jako moment rezygnacji z realizacji praw z opcji należałoby, w ocenie Wnioskodawcy, rozumieć moment, w którym wygasa prawo do wykonania opcji, czyli moment, w którym znany jest wynik osiągnięty na transakcji (data wykonania).” Co prawda interpretacja została wydana na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 8b tej ustawy), ale przepis ten ma analogiczne brzmienie jak art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT.

Na tle tak ukształtowanych przepisów, Spółka odnosi się do konstrukcji formularza PIT-8C. Trzeci wiersz części D formularza PIT-8C (wersja 13), dotyczący przychodów z pochodnych instrumentów finansowych, opisany jest następująco: „Odpłatne zbycie pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających”. Brak jest zatem literalnego odniesienia do sytuacji rezygnacji z realizacji praw wynikających z instrumentów pochodnych. Może to rodzić wątpliwość czy Wnioskodawca powinien wykazywać koszty podatnika poniesione w takiej sytuacji.

Podobnie sytuacja ma się w odniesieniu do treści deklaracji PIT-38 (wersja 18). W deklaracji tej w części C możliwe jest wykazanie dochodu/straty składającego się z:

• przychodów i kosztów podatkowych wykazanych w części D informacji PIT-8C oraz
• innych przychodów i kosztów podatkowych, pomniejszonych o
• dochody (przychody i koszty uzyskania przychodów) zwolnione na podstawie art. 21 ust 1 pkt 105a ustawy.

Z powyższego wynika, że również w formularzu PIT-38 (18) brak jest właściwych pól do ujęcia wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych w przypadku rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, jeśli nie zostaną one wykazane w formularzu PIT-8C.

Natomiast jak wykazano powyżej, nie powinno ulegać wątpliwości, że ww. poniesione wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów. W konsekwencji, powinny być uwzględnione przy obliczaniu podatku od dochodów ze źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne.

Zdaniem Spółki brak literalnego odniesienia w formularzach podatkowych do zdarzenia jakim jest rezygnacja z realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych nie powinien przesądzać o braku możliwości ujęcia i wykazania kosztów podatkowych przez A. na formularzu PIT-8C. Art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT stanowi, że dochodem z obrotu instrumentami pochodnymi jest różnica między przychodami a kosztami ustalonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a. Skoro zatem w zeznaniu rocznym podatnik ma prawo do rozpoznania kosztów również w przypadku rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, to brak ich wykazania w PIT-8C prowadziłby do sytuacji, w której podatnik nie otrzymuje pełnej informacji niezbędnej do przygotowania zeznania. Po drugie, informacja PIT-8C stanowi podstawę także dla automatycznych zeznań w usłudze Twój e- PIT. Pominięcie tych kosztów w informacji PIT-8C na rzecz odrębnego ich wykazania przez A., np. w dodatkowym nieoficjalnym/ nieurzędowym dokumencie przygotowanym przez Spółkę, oznaczałoby, że administracja skarbowa generowałaby wstępnie przygotowany PIT-38 bez uwzględnienia pełnej wysokości kosztów podatkowych.

Zdaniem Spółki, pomimo braku wyraźnego odniesienia do rezygnacji z wykonania opcji (tj. rezygnacji z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych) w treści formularza PIT-8C, nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca wykazał w informacji podatkowej PIT-8C koszty poniesione przez klienta w związku z rezygnacją z realizacji praw wynikających z tych instrumentów finansowych.

Wynika to wprost z art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT, zgodnie z którym wydatki poniesione na nabycie pochodnych instrumentów finansowych nie stanowią kosztów uzyskania - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Do powyższego przepisu pośrednio referuje również sam formularza PIT-8C w opisie tabeli "D" - tj. do art 30b ust. 2 ustawy o PIT, który zawiera w sobie odesłanie (w punkcie 3) do powoływanego art. 23 ust. 1 pkt 38a.

Reasumując, prawidłowe rozumienie obowiązków podmiotu zobowiązanego do wystawienia informacji PIT-8C w świetle art. 39 ust. 3 ustawy o PIT w związku z art. 9 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 10, art. 23 ust. 1 pkt 38a oraz art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT prowadzi do wniosku, że w przypadku rezygnacji z realizacji opcji, pomimo braku przychodu podatkowego, Koszty inwestycji w opcje stanowią koszty uzyskania przychodu i w konsekwencji mogą znaleźć odzwierciedlenie w tej informacji. W ocenie Spółki wydatki te, mogące w myśl art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o PIT stanowić koszt uzyskania przychodu, należałoby wykazać w części odnoszącej się do rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych, tj. cz. D, wiersz 3, poz. 28 informacji PIT-8C (13).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stosownie do jego treści:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 powołanej wyżej ustawy:

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy:

Za datę powstaniaprzychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw, o czym stanowi art. 17 ust. 1b ustawy.

I tak, w myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pochodny instrument finansowy został zdefiniowany w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi: (…)

Zatem, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) powołanej ustawy, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi m.in. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei, sposób obliczania dochodu ze zbycia pochodnych instrumentów finansowych określony został w art. 30b ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy:

Należy zauważyć, że pod pojęciem wydatków na nabycie pochodnych instrumentów finansowych należy rozumieć wszelkie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie pochodnych instrumentów finansowych, czyli takie, bez których ich nabycie nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów warunkujących nabycie pochodnych instrumentów finansowych zaliczyć należy zatem zapłaconą cenę za pochodne instrumenty finansowe oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem. Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie papierów wartościowych, czy pochodnych instrumentów finansowych. „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie koszty, bez których przeniesienie własności pochodnych instrumentów finansowych nie będzie możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z nich wynikających, z uwzględnieniem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przepis art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do wskazanych przepisów dotyczących kosztów nie wyłącza ogólnej zasady określania kosztów uzyskania przychodów wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Taka regulacja nie stoi w sprzeczności z faktem, iż niektóre koszty ponoszone są przez podatnika w określonym przedziale czasowym, bez związku z konkretną transakcją. W takim przypadku wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania jakiegokolwiek przychodu z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z nich wynikających. Podkreślić należy, iż warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek przyczynowo-skutkowy z uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z nich wynikających.

W myśl art. 30b ust. 6 ww. ustawy:

Mając na uwadze powyższe, w przypadku podjęcia przez klienta decyzji o wykonaniu opcji albo zbyciu opcji, Spółka powinna wykazać w informacji PIT-8C zarówno uzyskany przychód, jak i poniesione przez klienta koszty inwestycji w opcje.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano z prawidłowe.

Państwa wątpliwości wynikające z pytania nr 2 dotyczą obowiązków płatnika, tj. obowiązku prawidłowego sporządzenia PIT - 8C i możliwości wykazania w nim w części D tego formularza poniesionych przez klienta Spółki kosztów inwestycji w opcje w sytuacji, gdy dochodzi do jej wygaśnięcia bez uprzedniego jej odsprzedania, a klient w wyniku tej transakcji nie uzyskuje przychodu (opcja jest out-of-the-money w momencie wygaśnięcia).

Podstawową regułą wykładni przepisów prawa, w tym prawa podatkowego, jest przyjęcie za prawdziwą i obowiązującą zasady racjonalności ustawodawcy, która sprowadza się do stwierdzenia, iż kształt regulacji prawnej, tj. przepisu prawa, został świadomie zaprojektowany przez ustawodawcę. Dotyczy to w szczególności doboru określeń z zakresu zdarzeń gospodarczych przekładających się na kwalifikację podatkową. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż nie bez przyczyny w treści art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca odwołał się jedynie do dwóch zdarzeń gospodarczych, które w jego ocenie mogą prowadzić do powstania dochodu z obrotu instrumentami pochodnymi, tj. odpłatne zbycie i realizacja praw z tych instrumentów. Natomiast w treści przepisów określających koszty uzyskania przychodów z tego tytułu (art. 23 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy) ustawodawca wskazał nie dwa ale trzy zdarzenia, które uprawniają do przekwalifikowania poniesionych przez podatnika wydatków na koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów, tj. odpłatne zbycie, realizacja praw oraz rezygnacja z realizacji praw z nabytych instrumentów pochodnych.

Powyższą regułę potwierdza również konstrukcja formularza PIT - 8C (Informacja o wysokości niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych), gdzie w części D poz. 3 ustawodawca wskazał, że wykazaniu prze płatnika podlegają przychody i koszty z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Mając na uwadze powyższe należy w konsekwencji uznać, iż obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C, zgodnie z art. 39 ust. 3 ww. ustawy, przez płatnika dla klienta, będzie miało miejsce tylko w przypadku odpłatnego zbycia oraz realizacji praw z nabytych instrumentów pochodnych. Ujęciu w tym formularzu podatkowym nie podlegają poniesione przez klienta koszty inwestycji w opcje, które wygasły bez uprzedniego ich odsprzedania.

Wobec tego Spółka nie będzie zobowiązana do wykazania poniesionych przez Klienta wydatków w informacji PIT-8C.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 uznano z nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż interpretacje indywidualne dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.