Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.727.2025.2.SKJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek wspólny z 23 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Wnioskodawcy i Uczestnika za podatników w związku ze sprzedażą udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 listopada 2025 r. (data wpływu 3 listopada 2025 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.A.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B.B.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Uczestnik będący stroną postępowania (zwany dalej Wnioskodawcą) oraz uczestnik niebędący postępowania (zwany dalej Uczestnikiem) są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej, położonej w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…), zwana dalej Nieruchomością. Wnioskodawcy i Uczestnikowi postępowania przysługują udziały w prawie własności Nieruchomości w częściach równych.

Nieruchomość składa się z następujących działek ewidencyjnych:

• nr 1, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „nieruchomość niezabudowana”,
• nr 2, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 3, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 4, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 5, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 6, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 7, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 7, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 8, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 9, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 10, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 11, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 12, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”,
• nr 13, dla której sposób korzystania został w księdze wieczystej Nieruchomości opisany jako „grunty orne”.

Wnioskodawca i Uczestnik postępowania, zwani dalej łącznie także Współwłaścicielami, nabyli Nieruchomość w drodze spadkobrania po ojcu Współwłaścicieli – C.C. zmarłym (…) 2025 roku. Wnioskodawca i Uczestnik postępowania byli jedynymi spadkobiercami zmarłego ojca. Nabycie przez nich spadku zostało potwierdzone notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia z (…) 2025 roku sporządzonym przez notariusz (…), rep. (…).

Ojciec współwłaścicieli podjął w stosunku do Nieruchomości następujące czynności:

• złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, na podstawie którego (…) 2023 roku (…) wydał decyzję nr (…) o warunkach zabudowy Nieruchomości, na mocy której:
• ustalono dla Nieruchomości warunki zabudowy polegającej na budowie 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażem w bryle wraz z infrastrukturą towarzyszącą, budową stacji transformatorowej oraz budową drogi wewnętrznej;
• ustalono:
• rodzaj inwestycji - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,
• funkcja zabudowy i zagospodarowania terenu-budowa 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej z garażem w bryle wraz z infrastrukturą towarzyszącą, stacją transformatorową, rozbudowa drogi wewnętrznej,
• warunki wymagania dotyczące kształtu ładu przestrzennego, w tym ustalono linię zabudowy zgodnie z załącznikiem numer jeden do decyzji,
• warunki ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu,
• warunki ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
• obsługę w zakresie komunikacji i infrastruktury technicznej,
• wymagania dotyczące interesów osób trzecich,
• ochronę według przepisów odrębnych,
• linie rozgraniczające teren inwestycji,
• wyniki analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu,
• załącznik graficzny do analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu;
• złożył wniosek o wydaniu decyzji orzekającą o zatwierdzeniu podziału działki 5 zapisanej w księdze wieczystej numer (…), na podstawie którego wydano decyzję z (…) 2025 roku orzekającej o zatwierdzeniu podziału działki 16 zapisanej w księdze wieczystej numer (…) w taki sposób, że powstały działki:
• nr 2,
• nr 3,
• nr 4,
• nr 5,
• nr 6,
• nr 7,
• nr 7,
• nr 8,
• nr 15,
• nr 9,
• nr 10,
• nr 11,
• nr 12,
• nr 13.

Wszystkie wymienione wyżej czynności podjęte zostały wobec Nieruchomości przez ojca Wnioskodawcy i Uczestnika postępowania. (…) 2025 roku Wnioskodawca i Uczestnik postępowania nabyli własność Nieruchomości, w stosunku do której ich ojciec uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz decyzję orzekającą o podziale. Zarówno Wnioskodawca, jak i Uczestnik postępowania nie podejmowali w stosunku do Nieruchomości jakichkolwiek działań mających na celu zmianę jej właściwości formalnych bądź fizycznych.

Żaden ze współwłaścicieli nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przed nabyciem prawa własności Nieruchomości żaden ze Współwłaścicieli:

• nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług,
• nie czerpał dochodów ze sprzedaży towarów, w szczególności ze sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości.

Wnioskodawca oraz Uczestnik postępowania mają zamiar zbyć Nieruchomość. Z uwagi na czynności podjęte przez poprzedniego właściciela Nieruchomości, tj. przez ojca Współwłaścicieli, Nieruchomość jest podzielona na kilkanaście działek ewidencyjnych. Współwłaściciele po nabyciu prawa własności Nieruchomości byliby skłonni sprzedać Nieruchomość w całości jednemu nabywcy. Współwłaściciele nie posiadają jednak żadnego doświadczenia w zakresie sprzedaży nieruchomości i poszukiwania nabywców. Jedyną czynnością podjętą przez współwłaścicieli w celu znalezienia nabywcy było zamieszczenie ogłoszenia o zamiarze sprzedaży Nieruchomości. Do Współwłaścicieli nie zgłosił się jednak żaden nabywca skłonny nabyć prawo własności całej Nieruchomości. Jednocześnie do Współwłaścicieli zaczęli się zgłaszać nabywcy zainteresowani nabyciem pojedynczych działek ewidencyjnych, z których składa się Nieruchomość. Z informacji otrzymanych przez Współwłaścicieli wynika, że zgłaszanie się do nich wyłącznie nabywców zainteresowanych nabywaniem pojedynczych działek ewidencyjnych wynika z działań podjętych przez poprzedniego właściciela Nieruchomości, to jest z dokonania jej podziału oraz uzyskania warunków zabudowy dla zabudowy jednorodzinnej. Z przyczyn faktycznych, wynikających z charakteru Nieruchomości, Współwłaściciele mogą zrealizować swój zamiar zbycia Nieruchomości jedynie poprzez sprzedaż poszczególnych działek ewidencyjnych na rzecz pojedynczych nabywców. Konieczność zbycia Nieruchomości w drodze wielu umów sprzedaży obejmujących pojedyncze działki ewidencyjne nie wynika z jakichkolwiek czynności podjętych przez współwłaścicieli. Okoliczność ta wynika z:

• charakteru i cech Nieruchomości, to jest dokonania jej udziału oraz uzyskania warunków zabudowy przez poprzedniego jej właściciela, i
• braku nabywców chętnych do nabycia Nieruchomości w całości.

Wnioskodawca oraz Uczestnik postępowania nie podjęli żadnych działań, których efektem jest brak możliwości sprzedaży Nieruchomości w drodze jednej czynności. Obaj współwłaściciele z mocy ustawy nabyli prawo własności Nieruchomości z chwilą przyjęcia spadku. Stan Nieruchomości, w szczególności jej cechy formalne wynikające z decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji orzekającej o podziale, istniał już w chwili nabycia prawa własności Nieruchomości przez Współwłaścicieli.

(…) 2025 roku Współwłaściciele sprzedali prawa własności części Nieruchomości - działki ewidencyjnej numer 15. Zawarcie tej umowy sprzedaży stanowiło realizację zamiaru obu Współwłaścicieli co do zbycia całości Nieruchomości. Po stronie sprzedawców do umowy sprzedaży stanęli obaj Współwłaściciele Nieruchomości i przynieśli na rzecz kupujących swoje udziały w prawie własności działki ewidencyjnej nr 15. Na moment złożenia niniejszego wniosku odłączenie działki nr 15 nie zostało ujawnione w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości. Przed zawarciem umowy sprzedaży Współwłaściciele nie podjęli w stosunku do Nieruchomości żadnych działań, poza zamieszczeniem ogłoszenia o zamiarze sprzedaży Nieruchomości.

Współwłaściciele nie planowali nabycia Nieruchomości i nie podjęli żadnych działań w celu jej nabycia. Stali się jej właścicielami z mocy prawa na skutek przyjęcia spadku. Współwłaściciele nie posiadają doświadczenia w prowadzaniu jakiejkolwiek działalności, do której mogliby wykorzystywać Nieruchomość. Z tych przyczyn natychmiast po nabyciu prawa własności Nieruchomości Współwłaściciele podjęli decyzję, że dokonają sprzedaży prawa własności Nieruchomości. Dopiero po podjęciu tej decyzji wyszło na jaw, że z uwagi na cechy formalne Nieruchomości, ewentualne zainteresowanie jej nabyciem przedstawiają wyłącznie osoby skłonne nabywać pojedyncze działki ewidencyjne. Jest to jedyna przyczyna, z powodu której Współwłaściciele, chcąc wyzbyć się prawa własności Nieruchomości, muszą dokonać tego w drodze licznych umów sprzedaży obejmujących poszczególne działki ewidencyjne.

Przed sprzedażą kolejnych działek ewidencyjnych, które składają się na Nieruchomość, Współwłaściciele nie podejmą żadnych działań w stosunku do Nieruchomości.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Ad. 1) Czy działki były/będą przedmiotem umów najmu, dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze? Jeśli tak, to prosimy wskazać: kto był/będzie stroną umowy, w jakim okresie były/będą udostępniane działki osobom trzecim, czy odpłatnie czy nieodpłatnie?

Odpowiedź dotycząca A.:

Działki nie były i nie będą przedmiotem umów najmu, dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze.

Odpowiedź dotycząca B.:

Działki nie były i nie będą przedmiotem umów najmu, dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze.

Ad. 2) Czy w związku z planowaną transakcją zbycia działek zostanie udzielone kupującemu, bądź innej osobie trzeciej, pełnomocnictwo (zgoda, upoważnienie) w celu występowania w imieniu Zainteresowanych w sprawach dotyczących ich sprzedaży?

Odpowiedź dotycząca A.:

W związku z planowaną transakcją zbycia działek nie zostanie udzielone kupującemu, bądź innej osobie trzeciej, pełnomocnictwo (zgoda, upoważnienie) w celu występowania w imieniu Zainteresowanych w sprawach dotyczących ich sprzedaży.

Odpowiedź dotycząca B.:

W związku z planowaną transakcją zbycia działek nie zostanie udzielone kupującemu, bądź innej osobie trzeciej, pełnomocnictwo (zgoda, upoważnienie) w celu występowania w imieniu Zainteresowanych w sprawach dotyczących ich sprzedaży.

Ad. 3) Czy przed sprzedażą działek będzie zawarta z nabywcą umowa przedwstępna sprzedaży?

Odpowiedź dotycząca A.:

Przed sprzedażą działek nie będzie zawarta z nabywcą umowa przedwstępna sprzedaży.

Odpowiedź dotycząca B.:

Przed sprzedażą działek nie będzie zawarta z nabywcą umowa przedwstępna sprzedaży.

Ad. 4) Czy dla nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego? Czy Zainteresowani występowali o zmianę przeznaczenia gruntu?

Odpowiedź dotycząca A.:

Dla nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zainteresowani nie występowali o zmianę przeznaczenia gruntu.

Odpowiedź dotycząca B.:

Dla nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zainteresowani nie występowali o zmianę przeznaczenia gruntu.

Ad. 5)

Czy decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości nr (…) jest nadal w mocy, czy uległa wygaszeniu? Czy Zainteresowani występowali o przeniesienie decyzji w drodze administracyjnej na własną rzecz?

Odpowiedź dotycząca A.:

Decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości nr (…) jest nadal w mocy. Zainteresowani nie występowali o przeniesienie decyzji w drodze administracyjnej na własną rzecz.

Odpowiedź dotycząca B.:

Decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości nr (…) jest nadal w mocy. Zainteresowani nie występowali o przeniesienie decyzji w drodze administracyjnej na własną rzecz.

Pytanie

Czy dokonywanie w przyszłości przez Współwłaścicieli sprzedaży ich udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość stanowić będzie dokonywanie odpłatnych dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca oraz Uczestnik postępowania stoją na stanowisku, że dokonywanie w przyszłości przez Współwłaścicieli sprzedaży ich udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość nie będzie stanowić dokonywania odpłatnych dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy: Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) dalej „Kodeks cywilny”.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego: Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży prawa własności Nieruchomości Sprzedający podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania Sprzedających za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w (...) (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Współwłaściciele:

• nabyli udziały w prawie własności Nieruchomości w drodze spadkobrania,
• nie podejmowali w stosunku do Nieruchomości jakichkolwiek działań mających zmienić jej cechy fizyczne bądź formalne, w szczególności nie podjęli działań mających uczynić Nieruchomość towarem o wyższej wartości rynkowej,
• nie składali wniosków o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji orzekającej o podziale Nieruchomości,
• zamierzają sprzedać Nieruchomość,
• z uwagi na istniejące zainteresowanie wyłącznie co do nabywania poszczególnych działek ewidencyjnych, mogą zbyć prawo własności Nieruchomości wyłącznie poprzez zawieranie szeregu umów sprzedaży obejmujących pojedyncze działki ewidencyjne, z których składa się Nieruchomość.

W kontekście powyższego rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, czy Współwłaściciele podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży udziałów w Nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających uznać Współwłaścicieli za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Współwłaścicieli w zakresie sprzedaży udziałów w Nieruchomości, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Mając powyższe na uwadze, w świetle całokształtu okoliczności sprawy, należy uznać, że działania podjęte przez Współwłaścicieli nie powodują, że zostaną oni z tego powodu uznani za podatników prowadzących działalność gospodarczą.

Powyższe potwierdza, że planowana sprzedaż udziałów w Nieruchomości stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. W opisanej sytuacji, sprzedaż ta będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Współwłaścicieli za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W związku z powyższym, zasadne jest stanowisko, zgodnie z którym dokonywanie w przyszłości przez Współwłaścicieli sprzedaży ich udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość nie będzie stanowić dokonywania odpłatnych dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

W konsekwencji, należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów, budynków), jak również udziału we współwłasności nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy też zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość, istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży Wnioskodawca i Uczestnik podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Wnioskodawcy i Uczestnika za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Pan oraz Uczestnik są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej, składającej się z następujących działek ewidencyjnych nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13. Nabył Pan wraz z Uczestnikiem udziały w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość w drodze spadkobrania po ojcu współwłaścicieli, zmarłym (…) 2025 r. Pana ojciec oraz Uczestnika w stosunku do Nieruchomości złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy polegającej na budowie m.in. 9 budynków mieszkalnych oraz złożył wniosek o wydanie decyzji orzekającej o zatwierdzeniu podziału działki 5, na podstawie którego wydano decyzję o zatwierdzeniu podziału działki nr 16 w ten sposób, że powstały działki nr: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 7, 8, 15, 9, 10, 11, 12, 13. Czynności te zostały podjęte przez ojca Pana i Uczestnika.

Nie jest Pan oraz Uczestnik czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przed nabyciem prawa własności Nieruchomości zarówno Pan, jak i Uczestnik nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie czerpał dochodów ze sprzedaży towarów, w szczególności ze sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Ma Pan wraz z Uczestnikiem postępowania zamiar zbycia Nieruchomości. Z uwagi na czynności podjęte przez ojca Współwłaścicieli, Nieruchomość jest podzielona na kilkanaście działek ewidencyjnych. Pan oraz Uczestnik był skłonny po nabyciu prawa własności Nieruchomości sprzedać Nieruchomość w całości jednemu nabywcy, jednak nie posiadał Pan oraz Uczestnik żadnego doświadczenia w zakresie sprzedaży nieruchomości i poszukiwania nabywcy. Jedyną czynnością podjętą przez Pana oraz Uczestnika w celu znalezienia nabywcy było zamieszczenie ogłoszenia o zamiarze sprzedaży Nieruchomości. Nie zgłosił się jednak żadnej nabywca skłonny nabyć prawo własności całej Nieruchomości i jednocześnie zaczęli się zgłaszać nabywcy zainteresowani nabyciem pojedynczych działek ewidencyjnych, z których składa się Nieruchomość. (…) 2025 r. sprzedał Pan oraz Uczestnik prawo własności części Nieruchomości – działki nr 15.

Działki nie były i nie będą przedmiotem umów najmu, dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze. W związku z planowaną transakcją zbycia działek nie zostanie udzielone kupującemu, bądź innej osobie trzeciej, pełnomocnictwo (zgoda, upoważnienie) w celu występowania w imieniu Pana oraz Uczestnika w sprawach dotyczących ich sprzedaży. Przed sprzedażą działek nie będzie zawarta z nabywcą umowa przedwstępna sprzedaży. Dla nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zarówno Pan, jak i Uczestnik nie występowaliście o zmianę przeznaczenia gruntu. Decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości nr (…) jest nadal w mocy. Nie występował Pan oraz Uczestnik o przeniesienie decyzji administracyjnej na własną rzecz.

Przy tak przedstawionych okolicznościach sprawy, wątpliwości Pana oraz Uczestnika dotyczą ustalenia, czy dokonywanie w przyszłości przez Współwłaścicieli sprzedaży ich udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan wraz z Uczestnikiem podjęli/podejmą w odniesieniu do planowanej sprzedaży udziałów w działkach ewidencyjnych składających się na Nieruchomość.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziałów w ww. działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Pana i Uczestnika za podatników tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży udziałów w ww. działkach, zarówno Pan, jak i Uczestnik będą działali w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność i Uczestnika, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjął Pan oraz Uczestnik ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Działki nie były i nie będą przedmiotem umów najmu, dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze. Przed nabyciem prawa własności Nieruchomości zarówno Pan, jak i Uczestnik nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie czerpał dochodów ze sprzedaży towarów, w szczególności ze sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Ponadto, zarówno Pan i Uczestnik nie podejmował w stosunku do Nieruchomości jakichkolwiek działań mających na celu zmianę jej właściwości formalnych bądź fizycznych. Jedyną czynnością podjętą przez współwłaścicieli w celu znalezienia nabywcy było zamieszczenie ogłoszenia o zamiarze sprzedaży Nieruchomości.

Wszystko to oznacza, że przeznaczone do sprzedaży udziały w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość nie były i nie są dla Pana i Uczestnika źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie zaangażował Pan i Uczestnik środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, tj. Pan i Uczestnik nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia udziałów w działkach składających się na Nieruchomość porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie zatem, planowana przez Pana i Uczestnika sprzedaż udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Pana i Uczestnika w przedmiocie zbycia udziałów w prawie własności poszczególnych działek ewidencyjnych składających się na Nieruchomość, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dokonując sprzedaży Pan i Uczestnik skorzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. sprzedaży Pan i Uczestnik wystąpi w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących o działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym planowana przez Pana i Uczestnika sprzedaż przysługujących udziałów w działkach składających się na Nieruchomość nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.