Interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.568.2025.2.ENB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. W odpowiedzi na wezwanie uzupełnił go Pan 3 listopada 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od dnia (…) sierpnia 2007 r. do (…) września 2025 r. pracował Pan nieprzerwanie w Niemczech u jednego pracodawcy, gdzie odprowadzał Pan podatek dochodowy i ubezpieczenia społeczne - był to Pana ośrodek interesów życiowych. W tym okresie wynajmował Pan mieszkanie i był Pan zameldowany w Niemczech. 3-4 razy w miesiącu odwiedzał Pan syna i żonę w Polsce, gdzie też był Pan zameldowany.

Nigdy w tym okresie nie miał Pan dochodów w Polsce. Co roku składał Pan PIT-36 oraz PIT/ZG oraz pobierał Pan zaświadczenie UE/EOG dla potrzeb niemieckiego urzędu finansowego.

Od dnia (…) października 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski i nie posiada Pan zameldowania Niemczech.

Pana centrum interesów życiowych zostało przeniesione do Polski gdzie podjął Pan pracę i posiada zameldowanie.

Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że posiada obywatelstwo polskie oraz niemieckie. W latach 2022-2024, oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Niemczech, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

W latach 2022, 2023, 2024 i 2025 pracował Pan nieprzerwanie w Niemczech u jednego pracodawcy, gdzie też Pan mieszkał nieprzerwanie od 1999 r., i posiadał Pan ośrodek życiowy.

W latach podatkowych 2022, 2023, 2024 i 2025 nie przebywał Pan dłużej, jak 183 dni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W latach 2022-2024, oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech oraz w Polsce.

W latach 2022-2024, oraz okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan powiązania zawodowe, jak i grono znajomych w Niemczech, gdyż przebywał Pan w Niemczech już od 1999 r.

Pana syn A. urodzony (...) 2005 r. zamieszkujący w Polsce do 4 stycznia 2023 r. pozostawał małoletni (w latach 2022-2023). Od (…) stycznia 2023 r., oraz w 2024 r. i w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. jako uczeń technikum pozostawał na Pana utrzymaniu. W tym okresie syn nie podejmował żadnej pracy.

W latach 2022-2024, oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan samochód zarejestrowany i ubezpieczony w Polsce. Nie miał Pan żadnych źródeł dochodu w Polsce, nie posiadał Pan telefonu komórkowego i internetu polskiego operatora, ubezpieczenia na życie, kredytu (gdyż posiadał Pan niemiecki).

W latach 2022-2024 był Pan w Polsce współwłaścicielem domu. Podczas pobytu w Polsce zamieszkiwał Pan razem z rodziną we wspólnej nieruchomości.

W latach 2022-2024, oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan następujące powiązania z Niemcami:

·źródło dochodu,

·wynajem nieruchomości – mieszkanie,

·ubezpieczenie na życie,

·konto bankowe, oszczędności,

·telefonia komórkowa, internet, telewizja.

W latach 2022-2024, oraz okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r.:

·w Niemczech zarządzał Pan swoim majątkiem,

·nie prowadził Pan żadnej aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej, obywatelskiej, należał Pan w Niemczech do klubu ADAC,

·gospodarstwo domowe prowadził Pan w Niemczech, gdyż był Pan osobą samodzielnie wynajmującą lokal mieszkalny. Nie zamieszkiwał Pan stale z żoną,

·zazwyczaj przebywał Pan w Niemczech,

·korzystał Pan z niemieckich świadczeń zdrowotnych i społecznych.

W Polsce spędził Pan w 2022 r. - 110 dni, w 2023 r. - 110 dni, w 2024 r. - 110 dni, w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. - 84 dni.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Odpowiadając na pytanie dotyczące posiadania niemieckiego certyfikatu rezydencji, wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej wskazał Pan: „Tak posiadam za okres wrzesień 1999 r. – 2025r., zameldowanie stałe, gdyż posiadam niemieckie obywatelstwo”.

Posiada Pan następujące dowody dokumentujące zamieszkanie dla celów podatkowych w Niemczech:

·ubezpieczenie społeczne i zdrowotne,

·umowę o pracę,

·zagraniczne zeznania podatkowe za okres wrzesień 1999 r. – 2025 r.,

·umowę najmu mieszkania sierpień 2007 r. – wrzesień 2025 r.

W Polsce składał Pan PIT-36 i PIT/ZG, których wymagał U.S. (...) w celu wydania EU/EWR dla niemieckiego urzędu skarbowego - Finanzamtu aby otrzymać klasę podatkową 3 - Steuerklasse 3.

Odpowiadając na pytanie jaki adres zamieszkania wskazywał Pan w składanych PIT-36 i PIT/ZG oraz jaki adres zamieszkania wskazywało/potwierdzało wydawane dla Pana zaświadczenie EU/EWR wyjaśnił Pan, że w dokumentach tych wskazywany był polski adres zamieszkania.

Zaświadczenie EU/EWR składał Pan w celu otrzymania klasy podatkowej 3 - Steuerklasse 3, oraz aby wykazać brak dochodu poza terenem Niemiec i że jest Pan żonaty.

Chciałby Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2025-2028.

W latach 2025-2028 będzie uzyskiwał Pan dochód z stosunku pracy.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym ma Pan prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT przysługuje Panu ulga na powrót gdyż centrum Pana interesów życiowych po 1 października 2025 r. zostało przeniesione na terytorium Polski. W latach 2007-2025 miał Pan nieprzerwane zameldowanie w Niemczech i nie osiągał Pan jakichkolwiek dochodów w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jednakże w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Wyjazd do innego państwa wraz z całą rodziną w większości przypadków powodować będzie przeniesienie centrum interesów osobistych do tego państwa. Natomiast wyjazd do pracy za granicę, podczas gdy małżonek oraz dzieci pozostają w Polsce, powodować będzie najczęściej utrzymanie centrum interesów osobistych na terytorium Polski.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Przy czym z Objaśnień tych należy wywieść, że okoliczność położenia ośrodka interesów życiowych w Polsce potwierdza posiadanie w Polsce współmałżonka i dzieci, nieruchomości.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika m.in., że od dnia (…) sierpnia 2007 r. do (…) września 2025 r. pracował Pan nieprzerwanie w Niemczech u jednego pracodawcy, gdzie odprowadzał Pan podatek dochodowy i ubezpieczenia społeczne. W tym okresie wynajmował Pan mieszkanie i był Pan zameldowany w Niemczech. 3-4 razy w miesiącu odwiedzał Pan syna i żonę w Polsce, gdzie też był Pan zameldowany.

W tym okresie nie miał Pan dochodów w Polsce, jednak był Pan w Polsce współwłaścicielem nieruchomości oraz miał Pan samochód zarejestrowany i ubezpieczony w Polsce. W Polsce również zamieszkiwała Pana małżonka oraz syn, który do (…) stycznia 2023 r. pozostawał małoletni, a do (…) września 2025 r. jako uczeń technikum pozostawał na Pana utrzymaniu. Podczas pobytu w Polsce zamieszkiwał Pan razem z rodziną we wspólnej nieruchomości.

Co roku składał Pan PIT-36 oraz PIT/ZG oraz pobierał Pan zaświadczenie EU/EWR dla potrzeb niemieckiego urzędu finansowego, w których to dokumentach był wskazywany Pana polski adres zamieszkania.

W latach 2022-2024, oraz okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Niemczech, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

W latach 2022, 2023, 2024 i 2025 pracował Pan nieprzerwanie w Niemczech u jednego pracodawcy, gdzie też Pan mieszkał nieprzerwanie od 1999 r., i posiadał Pan ośrodek życiowy.

W latach podatkowych 2022, 2023, 2024 i 2025 nie przebywał Pan dłużej, jak 183 dni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W latach 2022-2024, oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech oraz w Polsce.

Od dnia (…) października 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski i nie posiada Pan zameldowania Niemczech.

Pana centrum interesów życiowych zostało przeniesione do Polski gdzie podjął Pan pracę i posiada zameldowanie.

Skoro zatem w latach 2022-2024 oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. w Polsce zamieszkiwała Pana żona i pozostający na Pana utrzymaniu syn, był Pan współwłaścicielem domu, w którym zamieszkiwał Pan wraz z rodziną w trakcie pobytów w Polsce, a także był Pan właścicielem zarejestrowanego i ubezpieczonego w Polsce samochodu to uznać należy, że w tym okresie w Polsce posiadał Pan centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych).

Powyższe oznacza, że w tym okresie spełniał Pan przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, skoro w analizowanym okresie miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Niemczech to ustalając – na potrzeby zastosowania ulgi na powrót – Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w latach 2022-2024 oraz w okresie od 1 stycznia do (…) września 2025 r. należy odnieść się również do zapisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się więc bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W przypadku, zaś jeżeli osoba jest obywatelem obydwu państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych państw, właściwe organy tych państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Analizując pierwszą z ww. norm kolizyjnych, należy mieć na uwadze, iż w opisie zdarzenia wskazał Pan, że posiadał stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w Niemczech.

W związku z tym Pana miejsce zamieszkania należy ustalić w oparciu o kolejne kryterium wskazane w art. 4 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej, odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych.

Z całokształtu przedstawionych okoliczności wynika, że w latach 2022 – 2024 oraz do (…) września 2025 r. to z Polską łączyły Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, bowiem to w Polsce zamieszkiwała Pana żona i pozostające na Pana utrzymaniu dziecko, jak również to w Polsce był Pan współwłaścicielem nieruchomości i właścicielem zarejestrowanego i ubezpieczonego samochodu, ponadto w przedstawianym w Niemczech zaświadczeniu EU/EWR wskazywany był polski adres zamieszkania.

Okoliczności te pozwalają rozstrzygnąć kolizję rezydencji na rzecz nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

W związku z powyższym w Pana sytuacji nie nastąpiła zmiana miejsca zamieszkania na terytorium Polski, o której mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują, że nie przeniósł Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem zarówno w latach 2022-2024, jak i do (…) września 2025 r. miejsce Pana zamieszkania ustalone w oparciu o normy kolizyjne wynikające umowy polsko-niemieckiej znajdowało się w Polsce.

Oznacza to, że nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. „ulgi na powrót”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.