Interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.524.2025.2.MR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 7 i 12 listopada oraz 4 grudnia 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 15 czerwca 2016 r. Wnioskujący prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Od 1 października 2022 r. ma zawieszoną działalność gospodarczą, jednak wkrótce ma zamiar odwiesić tą działalność i świadczyć osobiście usługi opisane we wniosku. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128 t. j. z dnia 2021.06.24), dalej u.o.p.d.o.f. – ma polską rezydencję podatkową.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskującego jest tworzenie programów komputerowych. Wnioskujący nie prowadzi badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust 2 i 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Przy prowadzeniu przez siebie działalności ponosi ryzyko gospodarcze wobec nabywców – beneficjentów ostatecznych, na rzecz których wykonuje usługi. Nie prowadzi on pełnych ksiąg rachunkowych, a jedynie podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Działalność prowadzi w sposób ciągły, zorganizowany i w celu uzyskania przychodu.

Zlecenia programistyczne realizowane przez Wnioskującego w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej otrzymywać będzie najprawdopodobniej od stałego nabywcy – Firmy A lub/oraz Firmy B – od jednego lub dwóch nabywców, a przyszłości – Wnioskujący ma nadzieję, że od większej ilości zainteresowanych odbiorców jego usług. Zatem nabywca/nabywcy (Firma A i Firma B), na rzecz którego Wnioskodawca zamierza wystawić faktury sprzedaży będzie ostatecznym beneficjentem – użytkownikiem dzieła. To wobec tego ostatecznego beneficjenta Wnioskodawca ponosić będzie odpowiedzialność gospodarczą za swoje usługi/dzieła. W niniejszym wniosku wyrażenia: „nabywca”, „beneficjent ostateczny”, „beneficjent”, „Firma A i /lub Firma B” to ten sam podmiot, czyli odbiorca i jednocześnie nabywca usług/dzieła Wnioskodawcy, to podmiot, który kupuje dzieła/utwory od niego. Na co dzień Wnioskodawca będzie bezpośrednio pracować oraz kontaktować się z beneficjentem ostatecznym. Beneficjent ten w żaden sposób nie będzie uczestniczyć w procesie tworzenia oprogramowania i nie ma wpływu na finalny efekt dzieła. Wykonywane przez Wnioskującego prace nie są/nie będą wykonywane pod kierownictwem/nadzorem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez beneficjenta. Jednakże czasami może okazać się niezbędne uzgodnienie czasu, bądź miejsca realizacji zlecenia, ustalenie ostatecznego terminu stworzenia dzieła i wówczas beneficjent ostateczny ustala to w porozumieniu z Wnioskodawcą. W związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskujący ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności, za jakość i ewentualne wady świadczonych przez siebie usług, jak i zmian współtwórców dzieła, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. Odpowiedzialność w tym zakresie ponosi przed beneficjentem ostatecznym, jako firmą, na rzecz której sprzedawane jest dzieło stworzone/współtworzone przez Wnioskodawcę. W ekonomii takie ryzyko definiuje się jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Sposób wykonywania dzieła – czynności oraz użyte rozwiązania lub narzędzia są wyborem Wnioskującego. Beneficjent po nabyciu praw autorskich do dzieła jest właścicielem dzieła i korzysta z niego. Wnioskujący współpracuje z innymi kontrahentami – programistami w zakresie m.in. wytwarzania oprogramowania. Kontrahenci oznaczają w niniejszym wniosku współtwórców dzieła i mają oni firmy z takiej samej lub podobnej branży i wszyscy tworzą wspólne dzieło, za co otrzymują wynagrodzenie (w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych) od beneficjenta ostatecznego, z którą łączy ich i podobna współpraca. Przy czym podkreślić należy, że w żadnym przypadku, tj. w stosunku do żadnego z współtwórców dzieła –nabywca – beneficjent ostateczny nie jest firmą nadzorującą czy wpływającą na proces czy efekt dzieła. Innymi słowy każdy współtwórca jest niezależny w działaniu, nie podlega kontroli przez nikogo, ale jednak ma działać w taki sposób, aby możliwe było stworzenie wspólnego i spójnego dzieła, które odpowiada potrzebom beneficjenta ostatecznego.

Wnioskodawca w swojej firmie nie zatrudnia i nie ma zamiaru (póki, co) zatrudniać żadnych pracowników ani zleceniobiorców. Wszystkie prace, jakie wykonuje w ramach prowadzonej działalności wykonuje osobiście. W zależności od potrzeby, rodzaju, wielkości dzieła współtwórcy (kontrahenci – programiści) tego dzieła uzgadniają zakres czynności, jakie każdy z nich będzie wykonywać zgodnie z kompetencjami każdego z nich. Osoby współtworzące dzieło są oczywiście adekwatnie wykształcone (mają kierunkowe wykształcenie), umiejętności, wiedzę i doświadczenie w wyżej opisanej branży. Każdy z współpracowników tworzy cząstkę wspólnego dzieła i każdy z nich sprzedaje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej swoją cząstkę dzieła odrębnie. Wynagrodzenie każdego z nich jest ustalane indywidualnie przez każdego z osobna. Wszyscy programiści mają odrębne umowy podpisane z beneficjentami – nabywcami. Każdy z współtwórców dzieła jest przedsiębiorcą i wystawia faktury sprzedaży na rzecz beneficjenta – nabywcy. Wysokość tych faktur zależy od wynegocjowanej stawki oraz stopnia zaangażowania w tworzeniu danego dzieła. Wynagrodzenie Wnioskującego za stworzenie utworu, w postaci oprogramowania, ustalane jest w oparciu o zapisy stałej umowy współpracy z beneficjentem/beneficjentami. Zgodnie z tym przysługuje Wnioskującemu wynagrodzenie zależne od liczby godzin świadczenia poświęconej na tworzeniu utworu. To, ile poświęcił czasu na pracę nad utworem jest widoczne w programie, na którym Wnioskujący pracuje. Podatnik zapisuje w programie (...) ilość czasu poświęconą na opracowanie programu. Zatem Wnioskodawca naliczając swoje wynagrodzenie z tyt. pracy nad utworem w danym okresie rozliczeniowym, posiłkuje się wyłącznie informacją zapisaną w tych programach i jest ona też dla jego beneficjenta dowodem, że wynagrodzenie zostało należycie naliczone. Wnioskodawca będzie też na podstawie zapisków w programie (...) odczytywać, ile czasu poświęcił na tworzenie dzieła – działalność twórczą, a ile na pozostałe czynności, do których nie ma zastosowania ulga IP BOX. Wszystkie umowy jakie będzie zawierał Wnioskujący z beneficjentami – nabywcami dzieła będą opierać się na takich samych zasadach pracy tworzenia utworu i takich samych zasadach sprzedaży prawa do utworu oraz rozliczania wynagrodzenia za utwór/część utworu. Wnioskodawca zamierza współpracować ze wszystkimi możliwymi odbiorcami swoich usług (beneficjentami) na tych samych zasadach współpracy, płacy, odpowiedzialności, metody tworzenia dzieła itp.

Każdy współtwórca dzieła jest niezależnym autorem tworzonego dzieła i wprowadza on swoje innowacyjne pomysły – autorskie projekty. Wspólnym mianownikiem współpracy pomiędzy współtwórcami dzieła jest stworzenie dzieła zgodnego finalnie z oczekiwaniami ostatecznego beneficjenta, (który oczekiwania te przekazuje Wnioskującemu osobiście) – ma to być program zgodny funkcjonalnie z oczekiwaniami klienta – ma działać tak jak klient chciał w założeniu. Cały proces tworzenia tego oraz w jaki sposób i przy pomocy, jakich osób lub też narzędzi jest to osiągnięte zależy od samych współtwórców dzieła – programistów prowadzących swoje działalności gospodarcze, ponieważ tylko oni mają wiedzę i umiejętności specjalistyczne do wykonania dzieła. Są oni niezależni w procesie twórczym i nie podlegają żadnej kontroli oraz podległości służbowej. W zależności od potrzeby, rodzaju, wielkości pracy współtwórcy (kontrahenci – programiści) tego oprogramowania uzgadniają zakres czynności, jakie każdy z nich będzie wykonywać – zgodnie z kompetencjami każdego z nich.

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do: trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego; tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Wnioskujący posiada wykształcenie, wiedzę, umiejętności oraz doświadczenie w zakresie technologii informatycznych, języków programowania oraz doświadczenie w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem oprogramowania.

Praca Wnioskodawcy polegać będzie na tworzeniu oprogramowania, w tym implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisanie kodu, testowanie, pisanie tekstów jednostkowych i integracyjnych). W ramach swoich prac Wnioskujący otrzymuje od klienta (nabywcy) specyfikacje biznesowe bez opisu technicznego, na podstawie, których w ramach świadczonych usług badawczo-rozwojowych tworzy i implementuje nowe, autorskie funkcjonalności systemów. Korzysta z programów (...).

Jest to działalność twórcza, która ma na celu tworzenie nowych rozwiązań. Opracowuje nowe produkty, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub tak ulepsza już te istniejące produkty, że stają się na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku. Na podstawie zawartej umowy z beneficjentem, z chwilą wykonania usługi przenosić/sprzedawać będzie w całości nabywcy swoje autorskie prawa majątkowe do stworzonego przez siebie części dzieła zawsze w cyklach miesięcznych na podstawie faktury sprzedaży. Wynagrodzenia za tworzenie przez Wnioskującego utworu w postaci oprogramowania komputerowego wyglądają w ten sposób, że wynagrodzenie obejmuje w znacznie przeważającej części za przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego, którego Wnioskujący jest autorem/współautorem. Pozostałe znacznie mniejsze przychody osiągane są z udział w rekrutacjach (przeprowadzanie rozmów technicznych z kandydatami), pomoc w ofertowaniu dla potencjalnych klientów, niektóre spotkania z klientem (prezentacja rezultatów pracy przez inne zespoły, spotkania dotyczące informacji ogólnofirmowych (planów kwartalnych itp.) – za te czynności Wnioskodawca wynagradzany jest godzinowo w oparciu o swoje oświadczenie o ilości godzin przepracowanych na te czynności. Wynagrodzenie za tworzenie oprogramowania wynagradzane jest również godzinowo. Zgodnie ze stałą umową o współpracę między Wnioskującym a beneficjentem (stroną umowy) zgodnie postanawiają, iż z chwilą wykonania usługi Wnioskujący przenosi w całości na nabywcę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli lub dodatkowych umów autorskie prawa majątkowe do utworów, jakie zostały przez niego wytworzone w danym okresie rozliczeniowym – w tym prawa zależne i pokrewne, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązuje się do niewykonywania swoich osobistych praw autorskich, jeśli związane z nimi autorskie prawa majątkowe zostały przeniesione na stronę umowy – nabywcę. Przeniesienia autorskich praw majątkowych obejmuje pola eksploatacji Utworów wymienionych w art. 50 i 74 Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wynagrodzenie za przeniesienie praw oraz udzielenie upoważnień określonych w niniejszym paragrafie będzie zawarte w wynagrodzeniu.

Zapis umowy: strony zgodnie postanawiają, że z chwilą wykonania usługi Wnioskodawca przenosi, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, autorskie prawa majątkowe, strony rozumieją w ten sposób, że prawa te przekazywane są co miesiąc cząstkowo na podstawie czasu poświęconego na tworzeniu utworu. Jeżeli zatem w miesiącu rozliczeniowym Wnioskujący poświęcił np. 10 godzin pracy na tworzeniu konkretnego utworu (i za 10 godzin naliczył sobie wynagrodzenie), a w chwili przekazania gotowego oprogramowania widać (Wnioskujący ewidencjonuje to w programie), że Wnioskodawca poświęcił mu łącznie np. 60 godzin to znaczy, że naliczając wcześniej wynagrodzenie za 10 godzin przekazał jednocześnie prawo do 1/6 części swoich praw autorskich do utworu. Takie rozwiązanie jest satysfakcjonujące dla obu stron, gdyż minimalizuje biurokrację między partnerami – nie trzeba tworzyć dodatkowych protokołów, każdorazowych umów o zbywanych prawach, a kwestia dowodowa ile praw do utworu przekazano jest prosta, gdyż jest zawsze gotowa – ilość czasu, jaki Wnioskodawca poświęca na tworzenie programu jest automatycznie zapisywana w programie, na którym cały czas pracuje.

Na fakturze sprzedaży Wnioskujący zamierza wyodrębniać wynagrodzenie za prace programistyczne – tworzenie oprogramowania w jednej pozycji oraz w osobnej pozycji za pozostałe usługi, które nie będą pracami rozwojowymi – nie będą służyć tworzeniu utworu i nie będzie stosowana do niech ulga IP BOX.

Wnioskujący realizuje projekty programistyczne począwszy od etapu analizy potrzeb kontrahenta – beneficjenta ostatecznego, poprzez planowanie i implementację – wdrożenie jest to kompleksowe stworzenie gotowego do użytkowania dzieła. Tworzone oprogramowania przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje zaprojektowanie algorytmu, przeprowadzanie testów, tworzenie specyfikacji, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Wszystkie wyżej wymienione czynności są każdorazowo niepowtarzalne i dedykowanie wyłącznie konkretnemu zleceniu/potrzebie klienta – ostatecznego beneficjenta tych usług, są „szyte na miarę”. Czynności tworzenia oprogramowania nigdy nie można nazwać działaniami obejmującymi rutynowe i okresowe zmiany do produktów, procesów lub usług. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskujący nie jest nigdy efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultat da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny. Podkreślić należy, że nie jest możliwe zastosowanie szablonów: projektowania algorytmu, przeprowadzania testów, tworzenia specyfikacji, tworzenia kodu źródłowego oraz tworzenia weryfikacji, modyfikacji i udoskonalania kodów, są to czynności przy każdym projekcie niepowtarzalne i unikatowe za każdym razem tworzone indywidualnie w inny sposób i zupełnie inne. Czynności te można w skrócie, dla lepszego zobrazowania, porównać do procesu tworzenia obrazu przez malarza, tj. musi on zawsze zebrać informacje o potrzebie klienta, następnie przygotować sobie płótno, odpowiednie farby, zbór odpowiednich pędzli, mieć stosowną wiedzę oraz umiejętności, warsztat i oczywiście, co najważniejsze mieć ogólny pomysł na dzieło – obraz. Twórca może również korzystać z pomocy innych osób, które mogą mieć określone zadania np. stworzenie autorskiej ramy obrazu lub wytworzenie konkretnego kawałka/części obrazu. Przy czym mogą to być osoby niezależne (niezatrudnione przez artystę), a wynagradzane przez Zlecającego wykonanie dzieła. To, kiedy, w jaki sposób Wnioskujący będzie pracować nad dziełem/utworem jest sprawą indywidualną – najważniejszy jest finalny efekt, czyli powstałe dzieło, aby odpowiadało potrzebom klienta. Tak i w twórczości Wnioskodawcy można zauważyć pewne ramy etapów tworzenia dzieła, które są konieczne do zaistnienia finalnego produktu – dzieła. Ekspercka wiedza oraz doświadczenie programistów, techników informatycznych pozwalają na opracowanie i wdrażanie całkowicie nowych lub znacznie ulepszonych technologicznie rozwiązań dla kontrahentów. Także i Wnioskodawca korzystać będzie przy tworzeniu dzieła z pomocy innych programistów często ze względu na rozmach dzieła oraz specjalistyczną wiedzę każdego z współtwórców dzieła. Realizowane przez Wnioskującego prace w zakresie rozwoju oprogramowania mają charakter twórczy i innowacyjny, gdyż poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie technologii informatycznych, tworzone są zupełnie nowe elementy oprogramowania, które mają sprostać wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu. Oprogramowanie staje się jednocześnie nowym produktem Wnioskodawcy, które (po przejściu odpowiednich testów technicznych i technologicznych) następnie przekazywane jest kontrahentom, w zamian za wynagrodzenie, jako sprzedaż praw autorskich.

Każde otrzymane przez Wnioskodawcę zlecenie wykonania dzieła jest/będzie innowacyjne – nie ma podobnego na rynku, dlatego też należy go stworzyć. Nowego i innowacyjnego oprogramowania nie można stworzyć metodą kopiuj-wklej. Tworzenie nowego oprogramowania jest na tyle skomplikowanym procesem, że wymaga każdorazowo specjalistycznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia. Dlatego też, wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania oparte jest na indywidualnych, autorskich pomysłach, które obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Prowadzone prace, to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywanie problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskującego będzie zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych – programów komputerowych – powstanie dzieła.

Efekty pracy Wnioskującego o nazywane „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” zawsze są/będą utworami/dziełami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż zgodnie z art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p. przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Art. 1 ust. 3 u.p.a.p.p. wskazuje, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są takie utwory, jak stworzone przez autora programy komputerowe.

Zdaniem Wnioskującego, stworzony program komputerowy – utwór/dzieło podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i w związku z tym przysługują Wnioskującemu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów/oprogramowań komputerowych.

Ponieważ według wszelkiej znanej wiedzy Wnioskodawca będzie tworzyć właśnie programy komputerowe i programy te, tak jak już opisano, są niepowtarzalne, innowacyjne, za każdym razem tworzone w zupełnie odmienny sposób, zawsze są nową kreacją nieistniejącą wcześniej, to Wnioskujący uważa, że efekt jego pracy programistycznej będzie zawsze utworem w rozumieniu przepisów prawa autorskiego i praw pokrewnych.

Efekty pracy Wnioskującego nazywane „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” zawsze są/będą utworami/dziełami w rozumieniu przepisów o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem; zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny; nie są jedynie „techniczną” a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta. Efekty pracy Wnioskującego będą, jego zdaniem, podlegać ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przysługują Wnioskodawcy osobiste i majątkowe prawa autorskie do tego „oprogramowania”. Rezultaty pracy Wnioskującego z całą pewnością nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny. Efekty pracy nie są jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskującego „programu komputerowego” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem prac rozwojowych w rozumieniu ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego, jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego.

Wnioskujący nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych. Działania polegające na wytwarzaniu i rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. „Programy komputerowe” zawsze są efektem prac rozwojowych Wnioskującego w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ogólny opis proces tworzenia Oprogramowania: w związku ze stałym tworzeniem oprogramowania, poprzez opracowywanie i wdrażanie nowych elementów, Wnioskujący pracuje/będzie pracować nad jego wytwarzaniem w usystematyzowany sposób, podzielony na etapy – jest to konieczne ze względu na rozmiar przedsięwzięcia, jak i złożoność prac programistycznych.

Etapy tworzenia dzieła:

1. Powzięcie od beneficjenta ostatecznego informacji, co ma zostać stworzone – bez żadnych informacji technicznych, jedynie ogólny słowny opis, co ma zostać stworzone, implementowane.

2. Powzięcie informacji o wymogach technicznych dzieła (w jakich programach ma lub musi zostać stworzone), zapoznanie się z architekturą systemu, jeżeli takowa występuje.

3. Ustala się zespół niezbędnych osób – programistów, którzy będą konieczni do stworzenia wspólnego dzieła. Następnie ustala się cykle (okresy pracy), w których dostarczane są zadania na środowisko produkcyjne. Cały zespół osób pracujących nad dziełem pracuje w poszczególnym cyklu wspólnie, a prace każdego z zespołu muszą być kończone w każdym z cykli.

4. Planowanie, analiza, definiowanie wymagań, a także problemów do rozwiązania

5. Wspólna praca zespołu nad tym, co ostateczny beneficjent chciałby uzyskać. Ostateczny beneficjent odpowiada na pytania zadane przez zespół. Czasami również może trwać dyskusja na temat tego, czy ta funkcjonalność, aby na pewno ma tak działać, ponieważ nie do końca zgadza się np. z założeniami aplikacji. Jeżeli wszystko jest dobrze omówione i cele są jasne dla wszystkich, można przejść do kolejnego etapu, tj. estymacji punktowej.

6. Estymacja punktowa to przydzielenie każdemu zadaniu określonej liczny punktów w zależności od trudności, skomplikowania lub czasochłonności zadania np. najtrudniejsze dostają 10 pkt a najłatwiejsze 1. Ustalane jest później ile sumarycznie punktów estymacji można wykonać na poszczególnym cyklu i dzięki temu można zaplanować realizację konkretnych zadań realizowanych w określonym cyklu tak, aby zawsze równomiernie rozłożyć pracę nad dziełem i podzielić etapy pracy na zadania możliwe do osiągnięcia w każdym cyklu.

7. Jeżeli wszystkie zadania są już odpowiednio zaplanowane można przystąpić do realizacji dzieła. Wszystkie zadania ułożone są zgodnie z oczekiwaniami ostatecznego beneficjenta, w oparciu o to, co on chce uzyskać. Następnie planuje się konkretne cykle tak, aby dzieło mogło być stworzone w sposób prawidłowy. Poszczególne prace wykonuje się wedle ustalonego indywidualnie planu.

8. Testy, poprawki oraz ewentualne zmiany związane z ulepszeniem i wytworzeniem oprogramowania. Po przygotowaniu kodu testuje go na swoim komputerze, pisze testy jednostkowe oraz czasami testy integracyjne w zależności od oczekiwanej funkcjonalności. Jest to czynność, która znacznie przeważa nad pozostałymi (wyżej opisanymi) czynnościami, ponieważ Wnioskujący większość swojego czasu pracy spędzać będzie nad pisaniem/kreowaniem kodu dla nowych funkcjonalności i ulepszać już istniejące. Kod źródłowy – kod źródłowy jest to zapis programu komputerowego, który za pomocą języku programowania definiuje operacje, jakie powinny zostać zrealizowane przez komputer na zebranych lub przekazanych danych. Dla porównania KOD źródłowy ma podobną funkcję jak KOD DNA – to reguła, wg której zapisane są informacje o budowie oprogramowania, jak i o tym, w jaki sposób ma działać to oprogramowanie. Kod DNA to skomplikowany zapis reguł, zgodnie z którymi definiowany jest nasz cały organizm, wszystkie nasze cechy zewnętrzne, ale także wszystkie funkcje organów, z których składa się nasze ciało. Kod powstaje jako efekt pracy programisty zapisany zawsze w pliku tekstowym. To właśnie te czynności są najbardziej kreujące i twórcze, a zarazem zupełnie unikalne i niepowtarzalne – każde rozwiązanie, pomysł, innowacja może być stworzona na tysiące sposobów, ale dzięki umiejętności, wiedzy i doświadczeniu programistów (w tym Wnioskodawcy) tworzone jest te, które idealnie pasuje do tworzonego akurat dzieła, te, dzięki któremu aktualnie tworzone dzieło będzie najbardziej doskonałe.

Implementacja danej funkcjonalności, stworzenie nowych lub rozwinięcie już istniejących albo kompletną przebudową istniejącego rozwiązania w celu optymalizacji systemu – to jedno z główniejszych zadań Wnioskującego. Implementacja jest to proces przekształcenia danego pomysłu (funkcjonalności) na program/aplikacje za pomocą kodu źródłowego. Implementacja jednej funkcjonalności może być zrealizowana na wiele sposobów. Implementacja technicznie wygląda następująco: Do implementacji potrzebne są narzędzia, które pozwolą na kompilacje oraz uruchomienie kodu. W przedmiotowej sprawie używany jest (...). Są to tzw. IDE zintegrowane środowisko programistyczne (Integrated Development Environment), w skrócie program do pisania programów (taki (...) dla programistów). Natomiast pisanie kodu: to praca autorska razem z wiedzą potrzebną do realizacji konkretnego zadania. Zadaniem Wnioskującego jest stworzenie możliwie najoptymalniejszej (najszybszej oraz możliwie jak najtańszej do utrzymania) implementacji za pomocą dostępnych narzędzi oraz zasobów. Implementacja zadań to czynność, która przeważa nad innymi. Do implementacji należy również zaliczyć pisanie testów jednostkowych oraz integracyjnych. Kolejną czynnością jest tworzenie architektury systemu. Często do stworzenia nowej funkcjonalności potrzebne są kolejne zasoby, na których będzie działać nowa funkcjonalność. Architekturę należy planować tak, aby była ona w pełni kompatybilna z resztą systemu, możliwie jak najwydajniejsza oraz najtańsza w utrzymaniu. Dodatkowo w projektach należy konfigurować (...) oraz (...), co pozwala na natychmiastowe skompilowanie aplikacji po stronie serwera oraz wdrożenie artefaktów na docelowy serwer. Konfiguracja ta polega również na pisaniu kodu/skryptów.

9. Tworzenie architektury systemu informatycznego. Aby móc zrealizować nową funkcjonalność często trzeba zaprojektować od początku całą programistyczną infrastrukturę – co oczywiście jest elementem również bardzo twórczym i indywidualnym, ponieważ trzeba ją stworzyć tak, aby współgrała z konkretną funkcjonalnością. Czasami zdarza się może, że klient – beneficjent ostateczny, posiada już swoją infrastrukturę programistyczną – wówczas należy ją indywidulanie dostosować do stworzonego dzieła tak, aby była jak najbardziej wydajna. To jest zajęciem również kreatywnym i za każdym razem unikatowym. Jeżeli klient nie ma infrastruktury technicznej to oczywiście należy ją stworzyć od podstaw.

10. Do obowiązków Wnioskującego należy również sprawdzanie prac wykonanych przez współtwórców dzieła – innych programistów. Weryfikacja polega na sprawdzeniu czy prace programistyczne poszczególnych programistów są spójne z ogólnym kierunkiem tworzonego dzieła i czy będą one integralne i funkcjonalne, tak jak założono na początku planu działania. Jednak przy wykonywaniu tych czynności Wnioskujący w żaden sposób nie narzucać będzie jak pozostali współtwórcy mają stworzyć swoje cząstki dzieła. Ograniczać się będzie jedynie do zgłoszenia problemu/błędu spójności ich cząstek dzieła z ogólnym planem dzieła, a każdy z nich ma za zadanie dostosować finalny efekt swoich prac tak, aby współdziałały z całością dzieła. Jeżeli zostaną wychwycone jakieś błędy lub rozbieżności to na tym etapie należy je poprawić. Czasem też zdarzyć się może tak, że na tym etapie można zauważyć, że coś można ulepszyć jeszcze bardziej, jeszcze bardziej usprawnić i o ile w związku z tym nie trzeba zmieniać kodu to usprawnienie to jest wdrażane.

11. Kompilacja stworzonego programu na serwerze. Wdrożenie programu (całości programu stworzonego przez programistów) na środowisko – serwer, gdzie przechowywany jest kod. Aby skompilować program do środowiska po stronie serwera, a następnie go wdrożyć (uruchomić) należy najpierw napisać (stworzyć) odpowiednie skrypty. Skrypty te tworzyć będzie Wnioskujący. Takie skrypty to odpowiednie i dedykowane do konkretnego oprogramowania/funkcjonalności narzędzia, które przed wdrożeniem programu uruchomią testy oraz automatycznie sprawdzą wszystkie możliwe błędy, które mogą być wychwycone przez skrypty. Za każdym razem skrypty są tworzone autorsko i pasują wyłącznie do konkretnego oprogramowania. Nie można ich wykorzystać w innym dziele. Po pomyślnych testach oprogramowanie – dzieło jest zakończone i gotowe.

Program komputerowy zapisany jest w zależności od języka – są to pliki m.in. przeważnie są to (...) oraz inne. I tak też jest przekazywany do beneficjenta. Wyniki prac Wnioskującego to gotowe oprogramowanie – jest ono kompletne, zdatne do użycia, innowacyjne, zaprojektowane w taki sposób, aby spełniało oczekiwaną funkcjonalność. Jednocześnie podkreślić należy, że nie ma takiego drugiego oprogramowania na rynku – dlatego też musiało być stworzone. Oprogramowania te są zawsze innowacyjne, ponieważ dostarczają zupełnie nowe na rynku rozwiązania. Dzięki tym działaniom branża IT ewoluuje i może modernizować istniejące już oprogramowania lub oferować całkiem nowe, inne, które szybciej, lepiej, sprawniej, taniej, zaspokoją potrzeby konsumentów. Innowacyjne oprogramowanie, które Wnioskodawca wytwarza jest wykorzystywane w taki sposób, że jest odpłatnie sprzedawane z przeniesieniem praw autorskich do tego programu, za co pobiera wynagrodzenie i jest to źródło jego utrzymania.

Podkreślić należy to, że Wnioskodawca nie działa/będzie działać samodzielnie przy tworzeniu autorskiego oprogramowania, co nie podważa w żaden sposób możliwości sprzedawania prawa autorskiego do dysponowania tym oprogramowaniem. Jako współtwórca ma prawo do sprzedania swoich autorskich projektów, jako części finalnego dzieła. Każdy z współtwórców oprogramowania/utworu/dzieła ma prawo sprzedać wniesione przez siebie innowacje odrębnie, co jest przez wszystkich współtwórców (każdy z nich ma założoną działalność gospodarczą) robione, wystawiając fakturę sprzedaży na rzecz nabywcy, czyli ostatecznego beneficjenta.

Wnioskujący w prowadzeniu swojej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie kontaktować się również z beneficjentem/beneficjentami potencjalnymi w celu przedstawienia im ogólnego, orientacyjnego kosztu systemu/aplikacji oraz orientacyjnego czasu tworzenia konkretnego dzieła – aplikacji/systemu. Polega to na tym, że potencjalny przyszły beneficjent ostateczny przedstawia słownie swój pomysł na aplikacje, często ma wstępny plan, jak ma wyglądać ta aplikacja. Jednak beneficjent ten nie ma ani wiedzy, ani umiejętności ani też narzędzi to jej stworzenia. Opowiada, więc swoimi słowami, co to ma być za aplikacja, do czego ma służyć, w czym pomagać swoim użytkownikom, jaka ma być jej funkcjonalność. Na podstawie tych informacji Wnioskujący szacuje orientacyjny koszt stworzenia takiej aplikacji oraz realny termin stworzenia oczekiwanej aplikacji. Po wymianie tych informacji klient albo decyduje się na stworzenie aplikacji, systemu albo nie. Te czynności, zdaniem Wnioskującego, tj. podanie orientacyjnego kosztu oraz czasu stworzenia dzieła, nie są czynnościami mogącymi być objęte ulgą IP BOX.

W wolnej chwili, jeżeli czas na to pozwala, Wnioskujący wykonuje również drobne usługi na rzecz beneficjenta Firmy A. Są to czynności niezwiązane z pracami rozwojowymi i które pozostają bez wpływu na wynik prac badawczo-rozwojowych. Wykonywane są, ponieważ jest to sposób dodatkowego zarobkowania, kiedy Wnioskujący jest mniej obciążony pracami badawczo-rozwojowymi. A są to następujące czynności:

‒udział w rekrutacjach (przeprowadzanie rozmów technicznych z kandydatami),

‒pomoc w ofertowaniu dla potencjalnych klientów,

‒niektóre spotkania z klientem (prezentacja rezultatów pracy przez inne zespoły, spotkania dotyczące informacji ogólnofirmowych (planów kwartalnych itp.).

Co do tych czynności Wnioskujący uważa, że do przychodów/dochodów osiągniętych z ww. źródeł nie należy stosować ulgi IP BOX z art. 30ca ustawy PIT, ponieważ prace te nie spełniają definicji prac rozwojowych w rozumieniu art. 5a pkt 38 i 40 ustawy PIT. Wynagrodzenie za usługi, do których –zdaniem Wnioskującego – nie stosuje się ulgi IP BOX zależne będzie od ilości godzin poświęconej udział w rekrutacji, pomoc w oferowaniu lub spotkania z klientami i te dochody będą osobno ewidencjonowane na fakturze VAT sprzedaży tak, aby nie było możliwości zastosować do tych źródeł preferencyjne stawki IP BOX.

Koszty działalności związanej z wytwarzaniem Oprogramowania: w ramach prowadzonej działalności, która opiera się głównie na wytwarzaniu, rozwijaniu programów komputerowych, Podatnik ponosi lub będzie ponosił szereg wydatków w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów:

1) Zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego – na te wydatki składa się komputer wraz z urządzeniami peryferyjnymi, niezbędnymi do jego obsługi (monitor, myszka, klawiatura, okablowanie, przejściówki, słuchawki, pendrive'y). Jest to Wnioskującego podstawowe narzędzie pracy. Żaden programista nie może stworzyć oprogramowania bez komputera i niezbędnych sprzętów elektronicznych. Na komputerze Wnioskujący tworzy/modernizuje oprogramowania, czynności te są pracą rozwojową i zalicza się do działalności badawczo-rozwojowej Wnioskującego – jako tworzenie utworu. Zakupiony sprzęt komputerowy to stacja robocza o dużej mocy obliczeniowej pozwalająca na szybkie kompilowanie programów oraz niezbędne do jej poprawnej pracy peryferia. Sprzęty zostały zakupione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych. Komponenty oraz urządzenia elektroniczne/elektryczne wymagane do uruchamiania, testowania i wytwarzania oprogramowania – Wnioskodawca zmuszony jest do posiadania infrastruktury technicznej, która pozwala mu na zaimplementowanie powstałych programów komputerowych na urządzenia testowe, które pozwalają odzwierciedlić środowisko końcowych urządzeń, na których ma funkcjonować wytworzony program komputerowy, a dzięki tym czynnościom możliwe jest zweryfikowanie poprawności działania wytworzonych programów komputerowych.

2) Urządzenia typu smartfony oraz tablety – Wnioskodawca bez takiego sprzętu nie byłby w stanie wykonywać swojego zawodu, ponieważ jest to przedmiot służący m.in. do programowania, debugowania, kompilowania, testowania i tym podobnych czynności ukierunkowanych na tworzenie oprogramowania. Tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywaną pracę oraz uwydatnia jej efekty. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskującego z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy. Tytułem przykładu: smartfon, oprócz sprawdzania kompatybilności oprogramowania (testowania), umożliwia również konsultację z Klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb Klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu. Słuchawki natomiast umożliwiają Wnioskującemu kontakt z zespołem programistycznym online, podczas których dochodzi do podziału pracy oraz innych koniecznych konsultacji w zakresie tworzonego oprogramowania. Z całą pewnością należy stwierdzić, iż przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskującego i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programu.

3) Koszty związane z licencjami programów używanych przy tworzeniu dzieła – licencja na IDE (...). Są to programy, które oczywiście działają na komputerze, na którym odbywa się praca programisty, i na którym tworzone jest nowe oprogramowanie – utwór. Zakupiony sprzęt komputerowy to stacja robocza o dużej mocy obliczeniowej pozwalająca na szybkie kompilowanie programów oraz niezbędne do jej poprawnej pracy peryferia. Sprzęty zostały zakupione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych. Licencja została zakupiona dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych.

4) Użytkowanie samochodu, stanowiącego środek trwały Wnioskującego i/lub wydatki poniesione na raty leasingu samochodu osobowego. Amortyzacja oraz koszty użytkowania samochodu osobowego (w tym zakup części zamiennych, paliwa, serwisowanie, przeglądy, ubezpieczenie) umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do Kontrahenta w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania. Precyzując, taki środek transportu pozwala na konsultację z kontrahentem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, dzięki czemu Wnioskujący jest w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości, wpływając na mocniejszą pozycję na rynku zleceń informatycznych.

Podkreślić należy, iż zakup i użytkowanie samochodu jest wprost związane z wytworzeniem oprogramowania lub jego części (kwalifikowane IP). Dzięki samochodowi można: szybciej, łatwiej, sprawniej i bezpieczniej spotkać się osobiście, aby w oparciu o dokonane na spotkaniu ustalenia stworzyć oprogramowanie komputerowe. Czasami może też zajść potrzeba wspólnej pracy (we wspólnym uzgodnionym pomieszczeniu) nad oprogramowaniem – nad tworzeniem oprogramowania.

Składki na ubezpieczenie społeczne – niniejsze obciążenia są obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych; istotą uiszczania wymienionych jest zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie wydłuży jego zdolność zawodową, więc Wnioskodawca będzie mógł sprawniej wytwarzać lub ulepszać programy komputerowe.

Doradztwo podatkowe – koszty poniesione na usługi doradcze dotyczą możliwości skorzystania z ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację, w tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza spełnia cechy działalności badawczo-rozwojowej.

Wydatki na utrzymanie biura są konieczne do korzystania z siedziby Wnioskodawcy, w którym wytwarzane jest oprogramowanie.

Sprzęt komputerowy jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, jednak nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania, stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego, akcesoriów elektronicznych oraz programów komputerowych; niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy.

Koszty związane z zakupem płatnych licencji na oprogramowanie – Wnioskodawca, prowadząc prace programistyczne, zmuszony jest ponosić koszty związane m.in. z oprogramowaniem, (...), subskrypcjami programistycznymi, dzięki czemu działania podejmowane przez niego mogą być bardziej wydajne i efektywne, co finalnie przekłada się na zyski prowadzonej działalności gospodarczej. Z tego powodu należy uznać owe wydatki za koszty związane z tworzeniem programów komputerowych.

5) Usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu – nowoczesne formy komunikacji, za pośrednictwem Internetu lub usług telekomunikacyjnych, pozwalają na wymianę danych za pomocą Internetu, ściągania niezbędnych bibliotek do oprogramowania czy przesyłania efektów pracy (tj. oprogramowania) kontrahentom do weryfikacji. Ciągły i niezakłócony dostęp do Internetu jest istotnym elementem w pracy programistów. W Internecie jest także dokumentacja do środowisk programistycznych, bez której nie da się wydajnie pracować.

6) Księgowość i doradztwo podatkowe – usługi księgowe pozwalają na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box). Prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności, Wnioskujący traktuje ten koszt, jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim utworu/dzieła. Koszt ten jest niezbędny. Ponadto, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskujący ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się, na jakość tworzonego programu komputerowego. Natomiast koszt poniesiony na usługi doradztwa podatkowego dotyczy możliwości skorzystania z Ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskujący będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową. Wnioskujący traktuje ten koszt, jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

7) Składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy – są to obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskującego przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskującego przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do oprogramowania wytworzonych przez niego, w wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskującego w ramach działalności gospodarczej uznawane są za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio związane z przychodami z praw autorskich – prawa od oprogramowania. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskującego w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia prawa do oprogramowania (np. zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego), Wnioskujący przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia prawa do oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona, jako stosunek przychodów ze zbycia prawa do oprogramowania do przychodów całościowych Wnioskującego w danym okresie rozliczeniowym.

Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych: od dnia odwieszenia działalności gospodarczej Wnioskujący będzie prowadzić na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz będzie prowadzić (po odwieszeniu działalności gospodarczej) szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, dlatego też Wnioskujący prowadzi taką ewidencję techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego (...), która to obejmuje comiesięczne zestawienie dokumentów. Świadczone przez Podatnika usługi dokumentowane są comiesięcznie wystawianymi fakturami sprzedaży. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje, jaką część kosztów spośród wszystkich, stanowiła koszt kwalifikowany za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego, wytworzonego przez Wnioskującego w danym rocznym okresie rozliczeniowym. Wnioskujący wyodrębni przy każdorazowym wystawieniu faktury sprzedaży, jaki jest przychód z przeniesienia praw autorskich do utworu (oprogramowania), a jaki jest pozostały przychód, do którego nie ma zastosowania ulga IP BOX. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskujący ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z pkpir (ze wskazaniem takich informacji jak: data dokumentu, numer dokumentu, przedmiot kosztu, NIP kontrahenta, wartość kosztu netto). W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskujący osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na koniec każdego roku kalendarzowego Wnioskujący ustala dochód ze sprzedaży programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (rok) w prowadzonej Ewidencji, Wnioskujący wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 up.d.o.f. i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką IP BOX.

Wnioskujący rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z oprogramowania na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy trwający od daty wznowienia działalności gospodarczej 2024 r. aż do kolejnych latach, o ile przepisy nie ulegną zmianie.

Wnioskujący oczekuje oceny czy podejmowana przez niego działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych mieści się w kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f.

Pod pojęciem „podejmowana przez Wnioskującego działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych” należy rozumieć zadania realizowane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu kodu źródłowego, a mające na celu zaprojektowanie i wytworzenie (zaprogramowanie) kolejnych funkcjonalności w celu rozwinięcia danego oprogramowania. Działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi wyodrębnione zadania realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, polegające na tworzeniu kodu źródłowego i projektowaniu rozwiązania informatycznego.

Wnioskujący nie prowadzi badań naukowych, natomiast samodzielnie prowadzi/ma zamiar prowadzić prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z linią orzecznictwa organ podatkowy jest zobowiązany udzielić interpretacji dotyczących przepisów podatkowych, które stosuje:

‒Wyrok z dnia 20 stycznia 2022 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, sygnatura I SA/Rz/21, teza: „Jeżeli chodzi o ocenę realizowanych czynności pod kątem działalności badawczo-rozwojowej, to tego rodzaju kwalifikacji winien dokonać organ interpretacyjny i nie może tego ciężaru przerzucać na wnioskodawcę”.

‒Wyrok z dnia 17 grudnia 2021 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygnatura II FSK 1239/21, teza: „Skoro skarżący dokładnie opisał swoją działalność przez pryzmat cech działalności badawczo-rozwojowej, to organ miał obowiązek udzielić odpowiedzi na przedstawioną wątpliwość”.

‒Wyrok z dnia 17 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, znak I SA/GI 1062/21, teza: „Okoliczność, że właściwe definicje działalności naukowej oraz prac rozwojowych zostały umieszczone w ustawie niemającej podatkowego charakteru, nie zwalnia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z obowiązku dokonania ich wykładni, ponieważ regulacje te są niezbędne do pełnego zdekodowania znaczenia pojęć zawartych w ustawie podatkowej. Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Pojęciem działalności badawczo-rozwojowej to oczywistą koniecznością przy dokonywaniu jego interpretacji było, z uwagi na definicje z art. 5a pkt 38-40 tej ustawy, odniesienie się do przepisów tam wskazanej ustawy”.

‒Wyrok z dnia 4 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach znak I SA/GI 992/21, teza: „Stwierdzenie, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie”. Wnioskujący stoi na stanowisku, że skoro racjonalny ustawodawca w treści ustawy podatkowej odwołuje się do definicji pojęcia uregulowanego w innej ustawie to wszystkie organy podatkowe, które zobowiązane są do stosowania się do przepisów ustaw podatkowych muszą wiedzieć i rozumieć jak należy na gruncie ustawy podatkowych definicję legalną unormowaną w innej ustawie.

‒Wyrok z dnia 17 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, znak I SA/Gl 1062/21, teza: „Okoliczność, że właściwe definicje działalności naukowej oraz prac rozwojowych zostały umieszczone w ustawie niemającej podatkowego charakteru, nie zwalnia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z obowiązku dokonania ich wykładni, ponieważ regulacje te są niezbędne do pełnego zdekodowania znaczenia pojęć zawartych w ustawie podatkowej”.

‒Wyrok z dnia 4 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, znak I SA/Gl 992/21, teza: „Stwierdzenie, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie.”

Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej to oczywistą koniecznością przy dokonywaniu jego interpretacji było, z uwagi na definicje z art. 5a pkt 38-40 tej ustawy, odniesienie się do przepisów wskazanej ustawy.

W niniejszym wniosku Wnioskujący opisał szczegółowo zakres swoich czynności, jakie wykonuje w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Prace te opisał również procesowo – po kolei jak wygląda proces tworzenia oprogramowania krok po kroku – schemat działania prac rozwojowych. Wszystkie te prace oraz procesy zostały tak szczegółowo opisane właśnie po to, aby organ (Dyrektor KIS) mógł w sposób obiektywny ocenić czy taki rodzaj działalności, w którego zakres wchodzą konkretnie wymienione czynności wykonywane w konkretnym ogólnym schemacie spełnia definicje legalną uregulowaną w art. 5a pkt 38 i 40 ustawy PIT i co za tym idzie czy dla Wnioskującego zasadne będzie stosowanie ulgi IP BOX w sytuacji, gdy wszystkie szczegółowe czynności, które wykonuje Wnioskodawca będą uznane za prace rozwojowe (zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy PIT) oraz schemat prowadzenia tych prac pozwoli jednoznacznie stwierdzić, że prowadzi on działalność badawczo-rozwojową (zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy PIT).

Jeżeli organ poprzez analizę szczegółowo opisanych czynności oraz procesów twórczych uzna, że całość prowadzonej działalności wypełnia znamiona art. 5a pkt 38 i 40 ustawy PIT to podatnik jak najbardziej się z tym godzi. Jeżeli Dyrektor KIS uzna, że niektóre czynności nie spełniają znamiona prac rozwojowych to Wnioskujący bardzo prosi o wskazanie, które czynności/procesy, zdaniem Dyrektora KIS, nie spełniają tych warunków, nie mają takiego charakteru wraz z uzasadnieniem.

W każdym przypadku, tj. przy tworzeniu każdego oprogramowania komputerowego Wnioskujący wykonuje prace rozwojowe w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskujący nie prowadził, nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić żadnych badań naukowych.

Sposób przenoszenia praw autorskich będzie każdorazowo zgodny z art. 41 i 53 u.P.a.p.p. Zgodnie z art. 41 tej ustawy:

1.Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1)autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2)nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

2.Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

3.Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.

4.Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia.

5.Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego lub tworzenie zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.

Przy każdym zbywaniu/przenoszeniu praw autorskich do programu komputerowego Wnioskujący spełniać będzie cytowany artykuł 41. Podobnie jest z wymogiem zawartym w art. 53, tj.: „Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności”. Te wymagania również zawsze będą spełnione.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca opisane usługi zamierza świadczyć albo od dnia otrzymanej pomyślnej interpretacji indywidualnej albo, jeżeli kontrahent będzie tego oczekiwać od dnia, kiedy konieczne będzie podjęcie wykonywania zlecenia tworzenia oprogramowania na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawca uważa, że najkorzystniejszą formą opodatkowania na najbliższą przyszłość będzie podatek liniowy. Jednak ze względu na dynamiczne zmieniające się prawo podatkowe, jak również warunki/umowy handlowo-gospodarczej Wnioskodawca nie może oficjalnie deklarować, że będzie kontynuować podatek liniowy przez np. kolejne 20 lat prowadzenia działalności. Uważa, że nie można oczekiwać od podatnika takiej deklaracji. We wniosku Wnioskodawca nie określił jak długo będzie prowadzić działalność gospodarczą – nie ma wskazania konkretnych lat na przyszłość. We wniosku opisane są najbliższe lata i z założeniem, że stan prawny przepisów nie ulegnie zmianie. Więc o ile w najbliższych latach stan prawny nie ulegnie zmianie, a na usługi Wnioskodawca rynek będzie miał zapotrzebowanie, to zamierza być opodatkowany liniowo.

Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca będzie świadczyć usługi nie jest z nim w żaden sposób powiązany – osobowo lub kapitałowo. Nie pełni i nie będzie pełnić w nim żadnej funkcji. Wnioskodawca wskazał, że nie jest w nim wspólnikiem, udziałowcem, lub też akcjonariuszem.

Wnioskodawca wskazał, że dla niego program komputerowy, który współtworzy poprzez prace programistyczne jest również „projektem”, „zleceniem programistycznym” „dziełem” i „oprogramowaniem”. Są to nazwy zamienne.

Wnioskodawca potwierdził, że wszystkie wymienione we wniosku określenia: „programy komputerowe”, „projekty”, „zlecenia programistyczne”, „dzieła”, „oprogramowanie” to programy komputerowe, podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych które są tworzone i rozwijane bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca będzie używał następujących języków programowania: (...).

Wnioskodawca wskazał, że w ramach opisanej działalności będzie wytwarzał odrębne programy komputerowe, do których będzie przysługiwało mu prawo autorskie. Zatem zarówno Wnioskodawca, jak i każdy inny programista, który uczestniczy w procesie stworzenia oprogramowania tworzy go poprzez własną i osobistą pracę nad wytwarzaniem/rozwijaniem lub ulepszaniem oprogramowania. Innymi słowy Wnioskodawca nie uczestniczy w cudzych pracach nad wytworzeniem/ulepszeniem/ rozwojem oprogramowania.

Na pytanie, czy w wyniku działalności każdorazowo będą powstawały odrębne programy komputerowe, podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i pokrewnych, czy też inne utwory Wnioskodawca wskazał, co następuje.

Na wstępie wyjaśnić należy, że zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która powinna rozwiać wątpliwości, co jest utworem – programem komputerowym (dziełem, zleceniem, projektem, zleceniem programistycznym) podlegającym ochronie praw autorskich.

Otóż zgodnie z art. 1 ust 1, ust. 2 pkt 1 oraz art. 1 ust 3 ustawy o prawach autorskich:

Art. 1. [Utwór]

1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;

4) lutnicze;

5) wzornictwa przemysłowego;

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7) muzyczne i słowno-muzyczne;

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9) audiowizualne (w tym filmowe).

21. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Art. 2. [Autorskie prawa zależne]

1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Dyrektywa 91/250/WE z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych, której polska ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych dokonała wdrożenia, nie zawiera żadnej definicji pojęcia programu komputerowego, ograniczając się do wskazania, że obejmuje on także przygotowawczy materiał projektowy. Brak definicji programu komputerowego wynika z wyraźnej woli ustawodawcy Unii, co jest podyktowane szybkimi zmianami w sektorze informatyki, a tym samym ewentualna zawarta w akcie prawnym definicja programu komputerowego stała by się przestarzała.

Według Komisji Europejskiej poprzez program komputerowy należy rozumieć:

‒wyrażenie w jakiejkolwiek formie, w jakimkolwiek języku, w formie jakiegokolwiek zapisu lub kodu, zbioru instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji;

‒wszystkie formy programu postrzegalne dla człowieka lub czytelne dla maszyny, na bazie, których program umożliwiający maszynie spełnienie jej funkcji został lub mógł zostać stworzony;

‒wyrażenie zbioru instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub funkcji.

Jako program komputerowy należy rozumieć także przygotowawczy materiał projektowy, jeżeli pozwala na stworzenie takiego programu, poprzez który należy rozumieć np. strukturę lub schemat organizacyjny opracowany przez programistę, które mogą zostać poddane transkrypcji na kod źródłowy lub kod obiektowy, pozwalając w ten sposób na wykonanie programu komputerowego.

Również polski ustawodawca nie zdecydował się na kreację legalnej definicji programu komputerowego, z tych samych powodów, co ustawodawca unijny. Regulacja zastosowana przez polskiego ustawodawcę polega na tym, że wzorem dyrektywy – programy komputerowe podlegają ochronie na postawie prawa autorskiego i są chronione jak utwory literackie.

Z wyrażonej w art. 74 ust. 1 pr. aut. zasady ochrony programów komputerowych „jak utworów literackich” wynika, że w stosunku do programów obowiązują takie same przesłanki zdolności ochronnej jak w odniesieniu do innych kategorii utworów. W związku z powyższym postanowieniem należy, więc uwzględnić definicję utworu (art. 1 ust. 1 pr. aut.), zgodnie z którą przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W kontekście ogólnym należy mieć również na uwadze przepis, według którego utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 pr. aut.), a także zasadę, że ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 pr. aut.).

Z kolei Wikipedia wyjaśnia, że: „Program komputerowy (ang. computer program) – sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio, gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter). Program może być ciągiem instrukcji opisujących modyfikacje stanu maszyny, ale może również opisywać obliczenia w inny sposób (np. rachunek lambda). Formalne wyrażenie metody obliczeniowej w postaci języka zrozumiałego dla człowieka nazywane jest kodem źródłowym, podczas gdy program wyrażony w postaci zrozumiałej dla maszyny (to jest za pomocą ciągu liczb, a bardziej precyzyjnie – zer i jedynek) nazywany jest kodem maszynowym bądź postacią binarną (wykonywalną). Programy komputerowe można zaklasyfikować według ich zastosowań. Wyróżnia się, zatem systemy operacyjne, programy narzędziowe, programy użytkowe (aplikacje), gry komputerowe i inne. Natomiast programy wbudowane w urządzenia, przechowywane zwykle w pamięci flash, określa się jako firmware. Określenie „program komputerowy” jest często używane zamiennie z określeniami „oprogramowanie” i „aplikacja”. Pierwszy z tych terminów podkreśla rynkowy charakter programów – programy (lub ich zespoły) często w połączeniu z bibliotekami, dodatkowymi danymi, wyróżniającą się nazwą i wsparciem producenta (dostawcy) stanowią produkt handlowy. Poprzez aplikację natomiast często rozumie się oprogramowanie bliskie użytkownikowi, to znaczy takie, z którym komunikuje się (często za pośrednictwem przyjaznego interfejsu użytkownika), by wykonać określone zadania (np. zredagować dokument)”.

Zatem, w wyniku pracy Wnioskodawcy zawsze/każdorazowo będą powstawały odrębne programy komputerowe podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, ponieważ zawsze przedmiotem sprzedaży będzie: przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), wyrażenie w jakiejkolwiek formie, w jakimkolwiek języku, w formie jakiegokolwiek zapisu lub kodu, zbioru instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji. Będzie to zawsze sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania choćby miał postać niedokończoną. Zatem niezależnie, którą definicję programu komputerowego przyjmiemy, Wnioskodawca (usługi/efekty pracy Wnioskodawcy) zawsze będą spełniać tą definicję. Według ww. definicji każdy element (nawet część tego elementu) tworzonych przez Wnioskodawcę zbioru kodu/kodów/ sekwencji symboli, zbioru instrukcji, które umożliwiają komputerowi wypełnienia szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, każda zrobiona sekwencja symboli (choćby to była to część sekwencji/ symboli) opisująca realizowanie obliczenia zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania jest programem komputerowym, a zatem jest czymś odrębnym.

Sprzedawane co miesiąc przez Wnioskodawcę prawa autorskie w postaci zbiorów kodów, instrukcji, zawsze umożliwiają komputerowi wypełnienie poszczególnego zadania lub szczególnej funkcji, każda zrobiona sekwencja symboli opisuje realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania.

Wnioskodawca każdego miesiąca takie utwory/oprogramowania (zbiory kodu/kodów/sekwencję symboli/zbiory instrukcji) będzie tworzyć w sposób indywidualny i twórczy.

Każdy program komputerowy odpowiada za rozwiązanie biznesowych potrzeb klienta. Wytwarzając program Wnioskodawca zobowiązany jest do przetłumaczenia języka biznesowego, analizy potrzeb, zaprojektowania technicznego rozwiązania potrzeb klienta oraz wytworzenie danego programu. Co miesiąc Wnioskodawca dostarcza nowe zmiany i nowe odrębne programy komputerowe, nowe „utwory”. Zmiany są przyrostowe i każda zmiana jest inna od poprzednich i unikalna.

Działalność Wnioskodawcy zarówno w zakresie tworzenia, jak i w przypadku rozwijania oprogramowania nie będzie obejmować wprowadzania rutynowych i okresowych zmian do tych programów komputerowych.

Nowy, ulepszony charakter produktów nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzenie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Wnioskodawca potwierdził, że w sytuacji, gdy oprogramowanie będzie wytwarzane we współpracy z innymi programistami, to efekt prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę będzie programem komputerowym podlegającym ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Sprzedawany przez Wnioskodawcę (w cyklach miesięcznych) efekt pracy będzie podlegał tej ochronie. Sprzedawane, co miesiąc fakturą prawa autorskie są kompletne zdatne do użytkowania. Mają wszelkie atrybuty dzieła. To jak tworzenie wspólnego obrazu z poszczególnych mozaik. Każdy jeden element jest dziełem, którzy w połączeniu z pozostałymi cząstkami dzieł tworzy jeszcze większe dzieło.

Każdy poszczególny zbiór kodu, sekwencji symboli, zbiór instrukcji jest oprogramowaniem (tworzonym w cyklach miesięcznych) i stanowi odrębny utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Twórcą tak rozumianej części oprogramowania jest ostatecznie wyłączenie Wnioskodawca i jemu przysługują prawa autorskie.

Dodatkowo w przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, o którym mowa we wniosku lub jego część, nie jest właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej (umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z autorskiego prawa do programu komputerowego). Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Zleceniodawcy/kontrahenta wskazanego we wniosku). Wnioskodawca modyfikuje (rozwija lub ulepsza) oprogramowanie Kontrahenta na jego zlecenie (na podstawie zawartej pomiędzy nimi umowy o współpracy). Oprogramowanie jest udostępniane w tym celu Wnioskodawcy nieodpłatnie, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz właściciela oprogramowania również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji). Wnioskodawcy nie przysługuje licencja wyłączna do korzystania z tego prawa kwalifikowanego. Nie staje się również właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania. Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza to oprogramowanie otrzymując bezpłatnie dostęp do repozytorium, w którym przechowywany jest kod tego oprogramowania, jednak nie na zasadzie wyłączności. Dostęp do tego oprogramowania i możliwość jego modyfikacji mają również inni programiści świadczący te usługi na rzecz Kontrahenta (na podstawie zawartych przez siebie umów o współpracy). W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/modyfikacji oprogramowania, tworzone są nowe algorytmy w językach programowania/kody/kod/ sekwencji symboli, zbioru instrukcji, które umożliwiają komputerowi wypełnienia szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, sekwencja symboli (choćby była to część sekwencji/ symboli), opisująca realizowanie obliczenia zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania jest programem komputerowym, a zatem jest czymś odrębnym, stanowi przedmiot nowego prawa własności intelektualnej (te nowe „elementy” są kolejno implementowane, tj. „dołączane” przez Wnioskodawcę do istniejącego oprogramowania). W związku z tym Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszania/modyfikacji oprogramowania, które to prawa podlegają ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z ulepszaniem/modyfikacją wyżej wskazanego oprogramowania, przenosząc na Kontrahenta/ostatecznego beneficjenta nowe autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych we wniosku czynności ponosi Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 74 ust. 4 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych:

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z tymi przepisami: tłumaczenia, zmiany układu lub jakiekolwiek inne zmiany w programie (jakie de facto będzie robić cyklicznie, co miesiąc w ramach pracy nad tym programem) są objęte ochroną praw autorskich i przysługują wyłącznie Wnioskodawcy, dopóki nie sprzeda tych praw. Na poparcie słuszności tego twierdzenia Wnioskodawca wskazał orzeczenie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2023 r. I SA/Kr 146/23, z tezą: „Skoro wnioskodawca wyraźnie przyjął w ramach stanu faktycznego, że tworzy programy komputerowe w rozumieniu u.p.a.p.p. – organ nie miał podstawy, aby twierdzenia te jakkolwiek podważać”.

Dodać należy, że identyczna sytuacja faktyczna została już opisana i rozstrzygnięta przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji z dnia 27 marca 2020 r. 0113-KDIPT2-1.4011.76.2020.2.MM. Tu również podatnik współtworzył dzieło i udzielił w związku z tym obszerne wyjaśnienia. Mimo świadomości, iż w Polsce nie mamy prawa precedensowego, a dana interpretacja stanowi podstawę prawną wyłącznie dla podatnika, który jest jej adresatem to jednak powołując się na zasadę sprawiedliwości społecznej wyrażonej w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiego, który stanowi, że „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne”, Wnioskodawca wskazał, że również domaga się równego potraktowania, tj. skoro przedmiot sprawy jest taki sam to domaga się takiego samego stanowiska w sprawie.

W efekcie prac Wnioskodawcy – tych wykonywanych w cyklach miesięcznych, powstaje program komputerowy, który podlega ochronie praw autorskich z art. 74.

W wyniku pracy Wnioskodawcy zawsze/każdorazowo będą powstawały odrębne programy komputerowe podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, ponieważ zawsze przedmiotem sprzedaży będzie: przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), wyrażenie w jakiejkolwiek formie, w jakimkolwiek języku, w formie jakiegokolwiek zapisu lub kodu, zbioru instrukcji/mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, będzie to zawsze sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania, choćby miał postać niedokończoną. Zatem niezależnie, którą definicję programu komputerowego przyjmiemy (usługi/efekty pracy) zawsze będą spełniać tą definicję. Według ww. definicji każdy element (nawet część tego elementu) tworzonych przez Wnioskodawcę zbioru kodu/kodów/zbioru instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienia szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, każda zrobiona przez Wnioskodawcę sekwencja symboli (choćby to była część sekwencji/ symboli) opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania jest programem komputerowym, a zatem jest czymś odrębnym.

Sprzedawane przez Wnioskodawcę, co miesiąc prawa autorskie w postaci zbiorów kodów, instrukcji zawsze umożliwiają komputerowi wypełnienie poszczególnego zadania lub szczególnej funkcji, każda zrobiona sekwencja symboli opisuje realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania.

W związku z powyższym nie można w przedmiotowej sprawie mówić/pisać o części programu, który nie jest sprawnym/kompletnym programem komputerowym, ponieważ każdy przejaw wyrażony w jakiekolwiek formie, w jakimkolwiek języku, jakiegokolwiek zapisu lub kodu lub zbioru instrukcji lub sekwencji symboli jest programem komputerowym (a nie częścią, która wymaga połączenia z innymi częściami, aby stać się sprawnym/kompletnym użytkowo) choćby miał postać niedokończoną i w związku z tym te zapisy podlegają art. 74 ustawie o prawie autorskim.

Z całą pewnością Wnioskodawca przenosi co miesiąc prawa autorskie wytworzone przez niego w danym miesiącu. Nie przenosi wobec tego praw autorskich wspólnie/razem z innymi programistami. Nie ma umowy, zgodnie z którą przenoszą oni prawa autorskie (jako współtwórcy) razem w jakimś terminie.

Wnioskodawca wskazał, że efekt jego prac jest chroniony prawem autorskim na podstawie art. 74 ww. ustawy – i jest sprzedawany cyklicznie – miesięcznie, ponieważ Wnioskodawca jest ich właścicielem. Dobro (prawo chronione art. 74), które sam osobiście wytworzył przysługuje wyłącznie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca sprzedaje prawa cyklicznie (miesięcznie), na podstawie wystawianych przez niego faktur. W treści faktury (gdzie jest miejsce na nazwanie usługi/towaru) Wnioskodawca wpisywać będzie „sprzedaż praw autorskich do oprogramowania”. Nie przenosi wobec tego praw autorskich wspólnie/razem z innymi programistami.

W każdym przypadku, co miesiąc sprzedawane prawa autorskie będą stanowić program komputerowy chroniony prawami autorskimi z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Odpowiadając na pytanie, jakie konkretnie narzędzia, nowe koncepcje, rozwiązania niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawca zastosuje, co spowoduje, że wytworzony, rozwinięty, zmodyfikowany program komputerowy w znacznym stopniu będzie się różnił od rozwiązań już funkcjonujących, na czym polegać będzie oryginalność, Wnioskodawca wskazał, że w głównej mierze jest to kwestia wykorzystania istniejących elementów (z teoretyki) i zaprojektowania w sposób adekwatny do zapotrzebowania biznesowego. Ale można napisać tutaj, że wykorzystywane nowe koncepcje dotyczące architektury kodu, architektury systemów, nowatorskie podejście do rozwiązań związanych z przetwarzaniem danych, jakością, bezpieczeństwem, nowe rozwiązania pod względem jakości kodu.

Odpowiadając na pytanie w czym przejawiać się będzie twórczy charakter działalności opisanej we wniosku, w odniesieniu do „programów komputerowych”, których dotyczy wniosek, Wnioskodawca wskazał:

a)analiza potrzeb klienta, analiza obecnie zaimplementowanego rozwiązania, przygotowanie szablonu wykonania potrzeb, przygotowanie architektury systemu, przygotowanie architektury kodu, implementacja rozwiązania, testy, wdrożenie;

b)Wnioskodawca wybiera technologie informatyczne po analizie potrzeb klienta, każdy z języków może służyć do czegoś innego i niektóre będą działały lepiej a niektóre gorzej, w niektórych przypadkach może zostać wykorzystany język zupełnie nieznany jeszcze Wnioskodawcy, mogą zostać wytworzone nowe wzorce architektoniczne, które będą adekwatne do danej potrzeby;

c)każdy program jest unikalny, ma inne potrzeby, inne użycie przez użytkowników, inne procesy bezpieczeństwa; oryginalność polega na dopasowaniu się do potrzeb i zaprojektowaniu systemu i wytworzeniu kodu w taki sposób, aby potrzeby klienta wypełniły potrzeby użytkowników systemu;

d)ze względu na szybko rozwijający się rynek Wnioskodawca stara się nadążać za trendami i wykonać oprogramowanie z wykorzystaniem najnowszych możliwych narzędzi i dostępnych usług; ze względu na nowo pojawiające się technologie, rozwiązania, które opracowuje i wytwarza są unikalne; wykorzystanie usług chmurowych, tworzenie agentów do sztucznej inteligencji potęgują unikalność rozwiązań wytwarzanych przez Wnioskodawcę.

Działalność Wnioskodawcy w postaci tworzenia oprogramowania „nie jest podejmowana” w sposób: uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według stałego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. W piśmie z 4 grudnia 2025 r. Wnioskodawca sprostował tą informację i wskazał, że jego działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy PIT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ww. temat ten był już opisany we wniosku, po czym zacytował obszerne fragmenty wniosku.

Wnioskodawca wskazał, że dąży do poznania nowych języków programowania, które pozwolą na dostarczanie dokładniejszych rozwiązań, bezpieczniejszych i szybszych dla użytkowników końcowych. Aktualnie Wnioskodawca dąży do rozwoju i pozyskania kolejnych kontrahentów, którzy będą chcieli rozwijać i ulepszać swoje oprogramowanie.

Głównymi kontrahentami, których Wnioskodawca będzie poszukiwał będą to duże firmy produktowe, które chcą ulepszać swoje rozwiązania przeznaczone na rynek konsumencki lub biznesowy. Firmy, które posiadają w swoim portfolio produkt, o który muszą dbać i rozwijać. Są to firmy, które chcą się rozwijać, które chcą tworzyć nowe innowacyjne systemy, programy komputerowe, firmy, które chcą nowych innowacyjnych rozwiązań – one będą płacić Wnioskodawcy za tworzone dla nich programy komputerowe i to będzie jednocześnie źródło finansowania Wnioskodawcy.

Wyjaśniając, że jakie konkretnie cele zostaną osiągnięte w poszczególnych latach Wnioskodawca wskazał, że celem jest pozyskanie kolejnych kontrahentów, nawiązanie nowych relacji biznesowych, rozwój w zakresie oprogramowania i praca nad nowymi unikalnymi rozwiązaniami. Ze względu na szybko rozwijającą się technologię i spowolnienie biznesu po Covid ciężko przewidzieć jest, jakie konkretne cele zostaną osiągnięte; to jest pytanie do przyszłości, której nikt z nas nie zna. Ponadto Wnioskodawca wyraził opinię, że ww. pytanie dotyczy sytuacji, gdy ktoś już korzysta z IP BOX i tworzy oprogramowania i może opisać wstecz, jakie były założenia, co się udało zrealizować, a czego się nie udało i dlaczego.

Wnioskodawca wskazał, że dąży do pozyskania wiedzy związanej ze sztuczną inteligencją, usługami chmurowymi i bezpieczeństwem. Ze względu na rozwój technologii, nie może określić czasu, w którym zostanie to osiągnięte, gdyż każdy program, każdy wytworzony element dostarcza nowej unikalnej wiedzy, która jest wykorzystywana do tworzenia dalszych programów. Tworząc oprogramowanie, analizując każdy z elementów jest w stanie zareagować w przyszłości i poprawić swoje ewentualne błędy czy niedociągnięcia.

Wnioskodawca wskazał, że niemożliwym jest wskazanie harmonogramu prac/celów, jakie zostaną w przyszłości opracowane, a już w szczególności, które faktycznie zostaną zrealizowane, niestety nie przewiduje przyszłości (nie ma do niej wglądu) i nie może powiedzieć, jak ułoży się przyszłość. Może pisać jedynie o planach, zamiarach, marzeniach, celach, jakie chciałby zrealizować. Słowo chciałby jest czasem przyszłym niedokonanym, bo tylko tak o przyszłości można mówić/pisać.

Wnioskodawca wskazał, że jeszcze nie zaczął w ramach JDG realizacji programu komputerowego. W gimnazjum i liceum Wnioskodawca wiedział, że chce ukierunkować się na studia techniczne i pracę związaną z komputerami. Nie był wtedy doświadczony ani nie posiadał szczególnej wiedzy technicznej w zakresie informatyki. Wnioskodawca wskazał, że wiedzę teoretyczną pozyskał na studiach informatycznych na (...) zarówno w obrębie programowania, sieci komputerowych, jak i algorytmów. Wiedzę praktyczną oraz to, jak ją wykorzystać nauczył się współpracując z innymi osobami już przy projektach komercyjnych. Wiedza teoretyczna w dużym stopniu pozwoliła Wnioskodawcy na szersze spojrzenie na problemy, które istnieją w rozwiązaniach komercyjnych. Pozwala na stworzenie nowych i unikalnych rozwiązań systemów, programów komputerowych.

Wnioskodawca wskazał, że ukończył (...) na kierunku (...). Wiedza, którą obecnie posiada jest wiedzą pozyskaną poprzez literaturę, konferencje, własne doświadczenia związane z kodem, architekturą systemów, a przede wszystkim doświadczenie pozyskane po 10 latach pracy, jako programista. Wnioskodawca wskazał, że w zakresie programów komputerowych bardzo ważne jest, by mieć wiedzę przekrojową. W przypadku, kiedy Wnioskodawca dostarcza unikalne rozwiązania musi mieć wiedzę związaną od modelowania technicznego przez modelowanie systemów, wzorców projektowych, aż do wszystkich technologii potrzebnych do wytworzenia oprogramowania. W głównej mierze aktualnie przydatna jest wiedza w zakresie sztucznej inteligencji, rozwiązań chmurowych i projektowania usług związanych z tymi elementami.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że opisane koszty doradztwa podatkowego w zakresie złożenia wniosku o interpretację indywidualną (do ewentualnego uwzględnienia w rozliczeniu ulgi IP BOX) dotyczą wynagrodzenia Doradcy Podatkowego za sporządzenie wniosku ORD-IN (w sprawie ulgi IP-BOX) oraz reprezentowanie w tej sprawie przed organem.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność (nie wszystkie sfery tej działalności), która polega na tworzeniu programów komputerowych, stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, a tym samym czy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego w ramach wykonywanych prac programistycznych Wnioskodawcy stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a tym samym osiąga kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ustawy o PIT?

3.Czy, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku 5% w stosunku do dochodu ze sprzedaży oprogramowania?

4.Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na:

a)zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego;

b)użytkowanie samochodu;

c)usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu;

d)księgowość i doradztwo podatkowe;

e)składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT (przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji) można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT normuje działalność badawczo-rozwojową, jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, działalność Wnioskującego (jego zdaniem) spełnia cechy takowej:

a)nowatorskość i twórczość: tworzy oprogramowanie, którego nie ma na rynku w zależności od potrzeb kontrahentów, z którymi współpracuje, a dany kontrahent ma na celu zwiększenie innowacyjności rozwiązań programistycznych w zależności od swoich potrzeb;

b)nieprzewidywalność: kontrahenci, z którymi współpracuje, oczekują od Wnioskującego wykonywania prac, których skutek, co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (programów komputerowych), pomimo korzystania z istniejących metod i narzędzi informatycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań;

c)metodyczność: zobowiązany jest w ramach danej umowy do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z uzgodnioną procedurą. Innymi słowy, jego działalność prowadzona jest w sposób systematyczny;

d)możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskującego, w ramach wykonywanej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej, jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na kontrahenta, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT pojęcie „prace rozwojowe” oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli „Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń”. Zdaniem Wnioskującego, prowadzi on działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań – wytwarza nowe, nieistniejące wcześniej funkcjonalności na podstawie posiadanej wiedzy, które wpływają na innowacyjność wytwarzanych rozwiązań programistycznych. Czyni to na podstawie nabywanej, łączonej, kształtowanej i wykorzystywanej dostępnej aktualnie wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet, jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskujący podejmuje pracę nad jakimś projektem posiadając nakreślony cel – finalny utwór, którym jest wytworzenie oprogramowania rozwiązującego problemy nakreślone przez kontrahenta przy negocjowaniu współpracy. Prowadzi pracę według ścisłego harmonogramu – począwszy od wymagań umownych dotyczących poprawnej dokumentacji swojej działalności. Oprogramowanie wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą. Wnioskujący zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego kontrahenta. Z wykorzystaniem wszystkich możliwych wiadomości naukowych, jakie posiada, w swojej działalności planuje on, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci produktów, procesów lub usług programistycznych. Wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą oraz korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Programy komputerowe stworzone przez Wnioskującego na rzecz kontrahentów ulepszą i rozwiną działanie starych programów lub też spowodują stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej bądź nowatorskich, w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących. Zdaniem Wnioskującego, stworzone programy stanowić będą przejaw twórczej działalności Wnioskodawcy oraz będą innowacyjne zarówno w prowadzonej bezpośrednio działalności, jak i jego kontrahenta. Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP BOX), twórczą działalność Wnioskującego odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu.

Twórczość Wnioskującego odnosi się również do przejawu jego działalności – autorskich praw do programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1,2 i 3 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2021.1062 t.j.) – dalej u.p.a.p.p. przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskującego, przedmiot jego działalności w zakresie tworzenia innowacyjnych rozwiązań w zakresie oprogramowania spełnia definicje legalną działalności rozwojowej, a stworzone przez niego (we współpracy z innymi twórcami) nowe, innowacyjne i dotychczas nieistniejące na rynku rozwiązanie spełnia również wszystkie znamiona utworu chronionego prawami autorskimi w myśl rozumienia art. 1 i 74 u.p.a.p.p.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez niego działalność (nie wszystkie sfery tej działalności), która polega na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, a tym samym czy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Niezasadnie jest nieudzielanie odpowiedzi na pytanie nr 1 wyłącznie z tego powodu, że definicja legalna prac rozwojowych nie jest ujęta w ustawach podatkowych. Pogląd ten został licznie wyrażony w opiniach sądów administracyjnych:

‒wyrok z dnia 20 stycznia 2022 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz/21, teza: „Jeżeli chodzi o ocenę realizowanych czynności pod kątem działalności badawczo-rozwojowej, to tego rodzaju kwalifikacji winien dokonać organ interpretacyjny i nie może tego ciężaru przerzucać na wnioskodawcę”;

‒wyrok z dnia 17 grudnia 2021 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 1239/21, teza: „Skoro skarżący dokładnie opisał swoją działalność przez pryzmat cech działalności badawczo-rozwojowej, to organ miał obowiązek udzielić odpowiedzi na przedstawioną wątpliwość”;

‒wyrok z dnia 17 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt I SA/Gl 1062/21, teza: „Okoliczność, że właściwe definicje działalności naukowej oraz prac rozwojowych zostały umieszczone w ustawie niemającej podatkowego charakteru, nie zwalnia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z obowiązku dokonania ich wykładni, ponieważ regulacje te są niezbędne do pełnego zdekodowania znaczenia pojęć zawartych w ustawie podatkowej. Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej to oczywistą koniecznością przy dokonywaniu jego interpretacji było, z uwagi na definicje z art. 5a pkt 38-40 tej ustawy, odniesienie się do przepisów tam wskazanej ustawy”;

‒wyrok z dnia 4 listopada 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 992/21, teza: „Stwierdzenie, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie”;

‒wyrok z dnia 25 marca 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, sygn. akt I SA/Po 741/20, teza: „Pod pojęciem prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne – przedmiotowe i podmiotowe podatku, zatem także normy prawne, które nie znajdują się w ustawach podatkowych. Ustalenie, czy dany wytwór pracy spełnia definicję autorskiego prawa komputerowego ma zasadnicze znaczenie dla określenia, czy podatnik ma prawo do zastosowania stawki 5% z tytułu uzyskiwania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Regulacje zawarte w przepisach prawa autorskiego podlegają, zatem wykładni w toku postępowania interpretacyjnego o tyle, o ile wpływają na interpretację przepisów prawa podatkowego”.

Wnioskujący celowo tak szczegółowo opisał relacje między kontrahentami, opis czynności, które wykonuje w ramach działalności oraz sam opis procesu twórczego po to, aby to Dyrektor ocenił czy całość jego aktywności w działalności wypełnia znamiona działalności badawczo-rozwojowej i prac rozwojowych, czy też tylko poszczególne ze wskazaniem, które to spełniają te znamiona. Jest to niezwykle istotne dla podatnika, gdyż daje mu pewność i swobodę, że żaden organ skarbowy nie zakwestionuje wydanej interpretacji w ten sposób, że np. w interpretacji indywidualnej nie wymienił prostych powtarzających się czynności (z tego powodu, że czynności tych miał nie wykonywać), a w istocie je świadczy i nie mają one charakteru twórczego w związku z tym opis stanu rzeczywistego zawarty we wniosku ORD-IN nie jest prawdziwy i w związku z tym interpretacja nie ma mocy prawnej. Jeżeli więc Dyrektor KIS uważa, że któryś z etapów tworzenia albo któraś czynność wykonywana przez Wnioskodawcę nie ma charakteru prac rozwojowych i przy ewentualnym stosowaniu ulgi IP Box nie należy uwzględniać tych etapów/czynności, to Wnioskodawca prosi o takie stanowisko zająć wraz z uzasadnieniem.

Zdaniem Wnioskującego, wszystkie opisane czynności i etapy pracy polegają na tworzeniu programów komputerowych i są pracą rozwojową, ponieważ każdy etap jest niezbędny, aby ten indywidualny program stworzyć. Jeżeli więc Dyrektor KIS stwierdzi, że całość opisanej przez Wnioskodawcę działalności polega na tworzeniu programów komputerowych, to Wnioskodawca się na to godzi. Jeżeli Dyrektor KIS stwierdzi, że nie wszystkie przez Wnioskodawcę realizowane zadania są zadaniami służącymi do stworzenia programu komputerowego, to prosi o wskazanie, które z tych zadań nie są wraz z uzasadnieniem. Tak jak to wyjaśnia orzecznictwo Sądów, tj. wyrok z dnia 3 września 2021 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt I SA/Gl 544/21, teza: „To, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie. Organ nie może przerzucać ciężaru dokonania prawidłowej wykładni tego pojęcia na wnioskodawcę”.

Jednocześnie, tak jak opisano w niniejszym wniosku Wnioskodawca uważa każde zlecenie wykonania dzieła, jakie przyjmie do wykonania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczy stworzenia oprogramowania (kodów). Nie ma i nie będzie takiej sytuacji, kiedy wykonywane prace służące stworzeniu utworu (oprogramowania) oraz procesy temu służące nie będą zgodne z czynnościami/procesami, które opisano we wniosku. Innymi słowy, Wnioskodawca tworząc oprogramowanie za każdym razem wykonuje czynności jedynie rozwojowe – bo tylko takie umożliwiają mu stworzenie nowego, innowacyjnego, modernistycznego oprogramowania lub jego części. Wszystkie czynności opisanej we wniosku oraz w niniejszym piśmie, wszystkie etapy twórcze procesu tworzenia oprogramowania są – zdaniem Wnioskodawcy – pracami rozwojowymi.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca poniżej przedstawia orzeczenia Sądu:

‒wyrok z dnia 15 września 2022 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/We 393/22, teza: „Ewentualne wezwanie do sprecyzowania wniosku nie może prowadzić do żądania, aby to sam wnioskodawca przesądził rzeczoną kwestię, o którą wprost zapytał, lecz jedynie do sprecyzowania danych faktycznych dotyczących prowadzonej działalności, niezbędnych do ich oceny w kontekście definicji działalności badawczo-rozwojowej”;

‒wyrok z dnia 20 stycznia 2022 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 916/21, teza: „Jeżeli chodzi o ocenę realizowanych czynności pod kątem działalności badawczo-rozwojowej, to tego rodzaju kwalifikacji winien dokonać organ interpretacyjny i nie może tego ciężaru przerzucać na wnioskodawcę”;

‒wyrok z dnia 17 grudnia 2021 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1239/21, teza: „Skoro skarżący dokładnie opisał swoją działalność przez pryzmat cech działalności badawczo-rozwojowej, to organ miał obowiązek udzielić odpowiedzi na przedstawioną wątpliwość”.

Jednocześnie dodać można, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzić będzie również – obok prac rozwojowych – wykonywał czynności, które nie spełniają znamiona prac rozwojowych i jest to np.:

‒udział w rekrutacjach (przeprowadzanie rozmów technicznych z kandydatami);

‒pomoc w ofertowaniu dla potencjalnych klientów;

‒niektóre spotkania z klientem (prezentacja rezultatów pracy przez inne zespoły, spotkania dotyczące informacji ogólnofirmowych (planów kwartalnych itp.).

Co do tych czynności Wnioskodawca nie wnioskuje o interpretację indywidualną, gdyż jest jasne dla niego, że: udział w rekrutacjach (przeprowadzanie rozmów technicznych z kandydatami), pomoc w ofertowaniu dla potencjalnych klientów i niektóre spotkania z klientem (prezentacja rezultatów pracy przez inne zespoły), spotkania dotyczące informacji ogólnofirmowych (planów kwartalnych itp.) nie kwalifikują się jako przychody, do których można stosować ulgę IP BOX.

Ad 2.

Zgodnie z art. 30ac ust. 2 u.p.d.o.f. stanowi, że: Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: (...) autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Przedmiotowa regulacja wskazuje, że kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (dalej również: „IP”) jest: autorskie prawo do programu komputerowego, które podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw (np. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych – art. 74 tej ustawy); wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika, w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, dla uznania programu komputerowego za kwalifikowane prawo własności intelektualnej spełnić należy łącznie ww. przesłanki. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.p.a.p.p.: Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Art. 1 ust. 2 u.p.a.p.p. wskazuje, że: W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Natomiast, zgodnie z art. 1 ust. 3 u.p.a.p.p.: Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Przedmiotowe regulacje wskazują, że autorskie prawo jest prawem przysługującym twórcom do utworów, tj. zindywidualizowanych rozwiązań, utrwalone w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, wyrażone w dowolny sposób, w tym słowem, symbolami matematycznymi oraz znakami graficznymi. W szczególności, art. 1 ust. 3 u.p.a.p.p. wskazuje, że przedmiotem prawa autorskiego są takie utwory jak stworzone przez autora programy komputerowe.

Regulacje ustawy u.p.d.o.f. oraz u.p.a.p.p. nie definiują pojęcia programu komputerowego. Zasadnym wydaje się sięgnięcie do regulacji unijnych w tym zakresie. Jednocześnie dodać należy, że art. 9 ust. 5 u.p.a.p.p. wyraźnie tłumaczy, że współtwórczość, czyli współdziałanie przy tworzeniu utworu jest procesem zupełnie normalnym i zdefiniowanym prawnie. Tak i w procesie tworzenie utworu Wnioskodawca korzysta z pomocy kontrahentów, którzy również prowadzą swoje pozarolnicze działalności gospodarcze. Razem współdziałają oni przy tworzeniu oprogramowania dzieląc się zadaniami i współpracując razem w ten sposób, aby finalny efekt prac był spójny i zgodny z założeniami. Zgodnie z postanowieniami, Dyrektywa Rady z 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (91/250/EWG) – Dziennik Urzędowy L 122, 17/05/1991 p. 0042-0046, do celów niniejszej dyrektywy pojęcie „program komputerowy” obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie. Natomiast zgodnie z definicją zawartą w słowniku powszechnym Wikipedia – Program komputerowy (ang. computer program) – sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania.

Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio – gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter). Program może być ciągiem instrukcji opisujących modyfikacje stanu maszyny, ale może również opisywać obliczenia w inny sposób (np. rachunek lambda). Formalne wyrażenie metody obliczeniowej w postaci języka zrozumiałego dla człowieka nazywane jest kodem źródłowym, podczas gdy program wyrażony w postaci zrozumiałej dla maszyny (to jest za pomocą ciągu liczb, a bardziej precyzyjnie – zer i jedynek) nazywany jest kodem maszynowym bądź postacią binarną (wykonywalną). Powyższe wskazuje, że programem komputerowym jest każdy kod źródłowy, wytworzony przez autora. Tym samym, pojęcie programu komputerowego, na potrzeby u.p.a.p.p. jest pojęciem szerokim. Stanowisko to potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie SAS Institute Inc. Przeciwko World Programming Ltd, (sygn. C-406/10), gdzie Trybunał wskazał, że „Zatem przedmiot ochrony dyrektywy 91/250 obejmuje formy wyrażenia programu komputerowego, jak również przygotowawcze prace projektowe, pozwalające na odpowiednio powielanie lub późniejsze stworzenie takiego programu (ww. wyrok w sprawie Bezpecnostnł softwarova asociace, pkt 37). Trybunał wniósł z tego, że kod źródłowy i kod obiektowy programu komputerowego stanowią formy jego wyrażenia, które w związku z tym zasługują na objęcie ich ochroną przyznawaną programom komputerowym przez prawo autorskie na podstawie art. 1 ust. 2 dyrektywy 91/250. Prowadzi to do wniosku, że kod źródłowy tworzony przez Wnioskującego w ramach prowadzonej działalności stanowi program komputerowy w rozumieniu przepisów dotyczących praw autorskich. W konsekwencji, oprogramowanie (kod źródłowy) wytwarzane przez Podatnika podlega ochronie prawnej określonej przez przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Mając na względzie powyższe, w przedmiotowym przypadku, sprzedaż wytwarzanego przez Podatnika oprogramowania stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ac ust. 2 ustawy o PIT, tj.: stanowi autorskie prawo do programu komputerowego przysługujące Wnioskodawcy; podlega ochronie prawnej z mocy prawa; jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej; wytwarzanie oprogramowania stanowi przejaw prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Podkreślić należy, że żadna z 4 przesłanek nie zawiera ograniczenia, co do tego, że oprogramowanie wytwarzane powinno być wyłącznie przez jednego podatnika. Co więcej w obecnych czas ze względu na bardzo skomplikowane procesy programistyczne wszystkie programy, ale i nowe technologie, wynalazki, maszyny, roboty nowej generacji zawsze są tworzone przy współudziale zespołu specjalistów, a każdy z nich tworzy swoją cząstkę innowacyjności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskującego, odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego w ramach wykonywanych prac programistycznych Wnioskodawcy stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a tym samym osiąga on/będzie osiągać kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ustawy o PIT.

Ad 3.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f.: Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Artykuł 30ca ust. 1 i następne u.p.d.o.f. wskazuje, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek, tj.: 1) prowadzenie przez podatnika działalności badawczo rozwojowej w rozumieniu u.p.d.o.f., 2) wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowalnych praw własności intelektualnej, 3) uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, 4) określenie wysokości dochodu, jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus, dla każdego IP odrębnie, 5) prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie wszystkich przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik (w zeznaniu rocznym PIT) ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą IP. W przedmiotowej sprawie:

1) Wnioskujący prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu u.o.p.d.o.f.; jest wpisany do CEIDG, jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, swoją działalność prowadzi w sposób zorganizowany, ciągły w celu uzyskania przychodów. Głównym przedmiotem prowadzenia działalności jest wytwarzanie programów komputerowych. W swojej twórczej pracy programistycznej nie podlega żadnemu podporządkowaniu służbowemu, podległości służbowej, co więcej z zakresu swoich prac programistycznych ponosi on odpowiedzialność gospodarczą wobec kontrahenta, na rzecz którego wystawia faktury sprzedaży.

2) W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza (zdaniem Wnioskującego) on kwalifikowalne prawa własności intelektualnej, tj. oprogramowanie – omówione w pkt 1 „odpowiedzi interpretacji”.

3) Oprogramowanie Wnioskujący będzie sprzedawać na rzecz nabywcy – ostatecznego beneficjenta, z tytułu czego uzyska przychody.

4) Będzie on dokonywać alokacji kosztów IP (tj. bezpośrednio związanych z wytworzeniem IP) do przychodów ze sprzedaży oprogramowania, przez co określa dochód ze sprzedaży oprogramowania oraz będzie w stanie obliczyć wartość nexus dla każdego oprogramowania.

5) Wysokość dochodu, jaki może rozliczyć Wnioskujący przy zastosowaniu stawki 5% wynika z odrębnie prowadzonej ewidencji.

W związku z powyższym, spełni on wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, jest on uprawniony do zastosowania stawki podatku 5% w stosunku do dochodu ze sprzedaży oprogramowania

Stanowisko Podatnika znajduje potwierdzanie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo:

– Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 5 listopada 2019 r., nr 0115KDIT2-1.4011.338.2019.2.MK, wskazał: „Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy, więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę całości praw autorskich do programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”.

– Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 25 października 2019 r. nr 0114-KDIP3-3.4011.386.2019.3.MG, wskazał: „Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”.

– Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 października 2019 r. nr 0112KDIL3-2.4011.345.2019.2.MKA, wskazał: „Odnosząc przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że: Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej; Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie w bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych; rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania stworzonego przez inne osoby przez Wnioskodawcę następuje w oparciu o udzieloną mu w tym celu niewyłączną licencję, zgodnie z umową zawartą ze Spółką, wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter twórczy, wytwarzane, rozwijane i ulepszane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych; Wnioskodawca będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych; Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania, za co otrzymuje wynagrodzenie”.

Prawie tożsame stanowisko w sprawie w takim samym przedmiocie prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzają poniższe interpretacje podatkowe: 0111-KDWB.4011.6.2021.2.MJ; 0111-KDIB1-3.4011.221.2021.2.MCZ; 0113KDIPT2-2.4011.1175.2021.2.EC; 0111-KDIB1-3.4011.211.2021.2.KG; 0114-KDIP2-1.4011.147.2021.2.PD; 0114-KDIP2-1.4011.224.2021.2.OK/PD; 0114-KDIP2-1.4011.233.2021.2.KW/PD; 0112-KDIL2-2.4011.920.2021.2.WS; 0111-KDIB1-3.4011.188.2021.2.MCZ; 0114-KDIP2-1.4011.284.2021.2.JS/PD; 0111-KDIB1-1.4011.193.2021.2.IS, 0115-KDIT3.4011.652.2020.2.K.R., 0115-KDIT1.4011.812.2020.2.JG, 0111-KDWB.4011.6.2021.2.MJ; 0112-KDIL2-2.4011.296.2021.2.K.P.; 0111-KDIB1-3.4011.32.2021.2.JKT; 0111-KDIB1-2.4011.10. 2021.3.AW; 0111-KDIB1-2.4011.26.2021.2.SK; 0111-KDIB1-2.4011.24.2021.3.SK; 0113-KDIPT2-1.4011.173.2021.2.RK; 0113-KDIPT2-2.4011.284.2021.3.KR.; 0113-KDIPT2-1. 4011.211.2021.2.RK; 0114-KDIP2-1.4011.13.2021.2.PD; 0113-KDIPT2-3.4011.253.2021.2.GG; 0114-KDIP2-1.4011.39.2021.2.KW; 0114-KDIP2-1.4011.6.2021.2.JF; 0112-KDIL2-2.4011. 234.2021.2.IM; 0112-KDIL2-2.4011.219.2021.2.MB; 0111-KDWB.4011.64.2021.2.HK; 0113KDIPT2-1.4011.248.2021.4.MAP.

Jednocześnie Wnioskodawca doskonale zdaje sobie sprawę, że w Polsce nie obowiązuje prawo precedensowe, tj. wszystkie cytowane w niniejszym wniosku wyroki oraz interpretacje są obowiązujące w danej i konkretnej sprawie, w której są rozstrzygnięciem. Jednak ze względu na ustawowe prawo do równości społecznej i wobec prawa wyrażonej w art. 32 Ustawy zasadniczej, która mówi: „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne”, Wnioskodawca oczekuje, że skoro stan faktyczny i prawny jest taki sam, jak w cytowanych orzeczeniach i interpretacjach, to zostanie tak samo zinterpretowany, tj. stanowiska w sprawach zostaną uznane z prawidłowe. Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Ad 4.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się, jako iloczyn: (i) dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i (ii) wskaźnika tzw. nexus, w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.; c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.; d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT: do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W konsekwencji, dla określenia wysokości dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej konieczne jest określenie wysokości:

1) przychodów uzyskanych przez podatnika w roku podatkowym z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz

2) kosztów bezpośrednio związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zgodnie objaśnieniami podatkowymi z 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX dalej: „Objaśnienia IP Box”, „(...) do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus, czyli do kosztów, które zostały określone w powyżej wskazanych literach, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Kosztami nieujętymi we wskaźniku nexus będą na przykład koszty utrzymania nieruchomości, w której prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa, zmierzająca do wytworzenia kwalifikowanego IP, czy też odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości.

Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP. OECD, jako przykład braku możliwości ustalenia bezpośredniego związania kosztu z kwalifikowanymi IP podaje koszt budynku (nabycia, utrzymania, etc.), w którym wytwarzane są kwalifikowane IP. Taki koszt jest kosztem pośrednio związanym z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus. Należy zauważyć, że zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o u.p.d.o.f.”. Dla uznania danego kosztu za bezpośrednio związany z wytworzeniem IP konieczne jest wykazanie związku funkcjonalnego kosztu z procesem tworzenia IP, tj. czy dany wydatek jest funkcyjnie powiązany z wytworzeniem IP przez podatnika – związek przyczynowo-skutkowy.

W związku z powyższym, w celu określenia czy koszty ponoszone przez Wnioskującego stanowią koszty bezpośrednio związane z IP konieczne jest ustalenie ich związku z wytworzeniem IP.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Podatnik ponosi szereg kosztów bezpośrednio związanych z wytwarzaniem Oprogramowania, tj. wydatki na.:

1) zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego;

2) użytkowanie samochodu;

3) usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu;

4) księgowość i doradztwo podatkowe;

5) składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

6) koszty licencyjne.

Powyższe wydatki funkcjonalnie bezpośrednio powiązane są z wytwarzanym przez Podatnika oprogramowaniem. Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskującego są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 u.p.d.o.f. i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Wnioskującego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w zakresie wydatków związanych z wytwarzaniem oprogramowania oraz w zakresie pozostałych obszarów działalności gospodarczej, Podatnik dokonuje podziału tych kosztów i przypisania ich wg klucza przychodowego, tj. wg proporcji przychodów ze sprzedaży oprogramowania do pozostałych przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskującego, ponoszone wydatki, w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego oprogramowania bądź części oprogramowania, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji opisanej w niniejszym wniosku – w opisie stanu faktycznego, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskującego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone, jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f.).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez niego na:

‒zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego;

‒użytkowanie samochodu;

‒usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu;

‒księgowość i doradztwo podatkowe;

‒składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT (przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji) należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Powyższe rozumienie znajduje potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo:

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 24 grudnia 2019 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.586.2019.2.SJ) wskazał, że: „Jak wskazuje Wnioskodawca we wniosku, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup sprzętu komputerowego i akcesoriów, które są mu niezbędne do wykonania Oprogramowania – wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Bezpośredni związek z działalnością badawczo-rozwojową ma również używanie samochodu osobowego. Wobec powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, ponoszone wydatki w zakresie, w jakim są przeznaczane na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 29 listopada 2019 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.469.2019.2.AC) wskazał, że: „Zatem przyjąć należy, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki w postaci dostępu do Internetu, usług telekomunikacyjnych, oprogramowania dodatkowego np. antywirusowego, koszty związane z samochodem osobowym, które kwalifikują się, jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 8 kwietnia 2020 r. (nr 0112-KDIL2-1.4011.79.2020.2.KF) wskazał, że: „Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na dzierżawę komputera osobistego wraz z oprogramowaniem od Spółki, zakup sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do Internetu, a także – przy zachowaniu wskazanej przez Wnioskodawcę proporcji – koszty związane z leasingiem operacyjnym i eksploatacją samochodu osobowego, usługami księgowymi, usługami telekomunikacyjnymi, zakupem artykułów biurowych oraz wydatki na tzw. zaplecze techniczne (obejmujące opłaty za możliwość korzystania z infrastruktury technicznej Spółki oraz obsługę sekretarską) – mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z bezpośrednio przez niego prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 27 października 2020 r. (nr 0115KDWT.4011.69.2020.2.MK) wskazał, że: „W odniesieniu do składek na ubezpieczenie społeczne należy wskazać, że mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie zostaną odliczone przez Wnioskodawcę od dochodu po zakończeniu roku podatkowego (art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)”. „Wobec powyższego, poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, koszty składek na ubezpieczenia społeczne, usług księgowych, amortyzacji i użytkowania samochodu oraz zakupu komputera mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dla potrzeb wyliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT i mogą zostać ujęte pod literą „a” tego wskaźnika”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 27 lutego 2020 r. (nr 0114-KDIP3-1.4011.570.2019.3.MG) wskazał, że: „(...) należy zgodzić się także ze stanowiskiem Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 5, dotyczącego uznania, że składkę na Fundusz Pracy, którą Wnioskodawca opłaca, można uznać za związaną bezpośrednio z wytworzeniem kwalifikowanego IP (...). W związku z powyższym Wnioskodawca będzie mógł obowiązkową składkę na Fundusz Pracy ująć w dodatkowej ewidencji, którą Wnioskodawca zaprowadzi na potrzeby IP Box”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 5 maja 2020 r. (nr 0114-KDIP2-1.4011.11.2020.2.MR) wskazał, że: „Wobec powyższego, koszty poniesione/ponoszone przez Wnioskodawcę, które związane są z zakupem sprzętu, licencje na oprogramowanie mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, czyli koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej”;

– Dyrektor „Krajowej Informacji Podatkowej” w interpretacji z 8 czerwca 2020 r. (nr 0112-KDIL22.4011.229.2020.2.IM) wskazał, że: „Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na licencje na oprogramowanie, sprzęt komputerowy, szkolenia i kursy, książki, koszty związane z eksploatacją samochodu (wymiana opon, serwisowanie i naprawy, polisa), koszty związane z telefonem, koszty związane z prowadzeniem biura (z wyjątkiem wynajmu biura, remontem i polisą), koszty księgowości i usług prawnych, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Artykuł 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że ma Pan zawieszoną działalność gospodarczą, którą wkrótce ma zamiar wznowić i w jej ramach świadczyć osobiście usługi. Pana praca polegać będzie na tworzeniu oprogramowania, w tym implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisanie kodu, testowanie, pisanie tekstów jednostkowych i integracyjnych).

Będzie Pan realizować projekty programistyczne począwszy od etapu analizy potrzeb kontrahenta, poprzez planowanie i implementację – wdrożenie jest to kompleksowe stworzenie gotowego do użytkowania dzieła. Tworzenie przez Pana oprogramowania opierać się będzie na indywidualnych, autorskich pomysłach i będzie obejmować zaprojektowanie algorytmu, przeprowadzanie testów, tworzenie specyfikacji, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Wskazał Pan, że nie będzie działać samodzielnie przy tworzeniu autorskiego oprogramowania. Jako współtwórca będzie miał prawo do sprzedania swoich autorskich projektów, jako części finalnego dzieła. W ramach opisanej działalności będzie wytwarzał Pan odrębne programy komputerowe, do których będzie Panu przysługiwało prawo autorskie. Zarówno Pan, jak i każdy inny programista, który uczestniczy w procesie stworzenia oprogramowania tworzy go poprzez własną i osobistą pracę nad wytwarzaniem/rozwijaniem lub ulepszaniem oprogramowania.

Każdy poszczególny zbiór kodu, sekwencji symboli, zbiór instrukcji jest oprogramowaniem (tworzonym w cyklach miesięcznych) i stanowi odrębny utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Twórcą tak rozumianej części oprogramowania jest ostatecznie wyłącznie Pan i to Panu przysługują prawa autorskie.

W wyniku Pana pracy zawsze/każdorazowo będą powstawały odrębne programy komputerowe podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, ponieważ zawsze przedmiotem sprzedaży będzie: przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), wyrażenie w jakiejkolwiek formie, w jakimkolwiek języku, w formie jakiegokolwiek zapisu lub kodu, zbioru instrukcji/mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, będzie to zawsze sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania, choćby miał postać niedokończoną.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową, dokonana zostanie w kontekście opisanych przez Pana efektów tych prac.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że swoją działalność prowadził będzie w sposób ciągły, zorganizowany i w celu uzyskania przychodu. Pana praca polegać będzie na tworzeniu oprogramowania, w tym implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisanie kodu, testowanie, pisanie tekstów jednostkowych i integracyjnych). W ramach swoich prac będzie Pan otrzymywał od klienta (nabywcy) specyfikacje biznesowe bez opisu technicznego, na podstawie, których w ramach świadczonych usług badawczo-rozwojowych będzie tworzył i implementował nowe, autorskie funkcjonalności systemów. Korzystał będzie z programów (...).

Wskazał Pan, że jest to działalność twórcza, która ma na celu tworzenie nowych rozwiązań – nowych produktów, procesów niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub tak ulepszanie już tych istniejących produktów, że stają się na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku.

Będzie Pan realizować projekty programistyczne począwszy od etapu analizy potrzeb kontrahenta (beneficjenta ostatecznego), poprzez planowanie i implementację – wdrożenie; jest to kompleksowe stworzenie gotowego do użytkowania dzieła. Tworzone przez Pana oprogramowania opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach, czynność ta obejmuje zaprojektowanie algorytmu, przeprowadzanie testów, tworzenie specyfikacji, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Wszystkie wyżej wymienione czynności są każdorazowo niepowtarzalne i dedykowanie wyłącznie konkretnemu zleceniu/potrzebie klienta – ostatecznego beneficjenta tych usług, są „szyte na miarę”. Czynności tworzenia oprogramowania nigdy nie można nazwać działaniami obejmującymi rutynowe i okresowe zmiany do produktów, procesów lub usług. Oprogramowanie, które Pan będzie tworzyć nie będzie nigdy efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultat da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny. Wskazał Pan, że nie jest możliwe zastosowanie szablonów: projektowania algorytmu, przeprowadzania testów, tworzenia specyfikacji, tworzenia kodu źródłowego oraz tworzenia weryfikacji, modyfikacji i udoskonalania kodów, są to czynności przy każdym projekcie niepowtarzalne i unikatowe za każdym razem tworzone indywidualnie w inny sposób i zupełnie inne. Każde otrzymane przez Pana zlecenie wykonania dzieła będzie innowacyjne – nie ma podobnego na rynku, dlatego też należy go stworzyć.

Efekty Pana pracy nazywane „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” zawsze będą utworami/dziełami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem zawsze odznaczać się będą rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem; zawsze będą kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie będą efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny; nie będą jedynie „techniczną” a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta.

Pana działalność, zarówno w zakresie tworzenia, jak i w przypadku rozwijania oprogramowania nie będzie obejmować wprowadzania rutynowych i okresowych zmian do tych programów komputerowych. Nowy, ulepszony charakter produktów nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzenie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Zatem opisana przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności

badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność

badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że swoją działalność będzie prowadził w sposób ciągły, zorganizowany i w celu uzyskania przychodu. W związku ze stałym tworzeniem oprogramowania, poprzez opracowywanie i wdrażanie nowych elementów, będzie Pan pracować nad jego wytwarzaniem w usystematyzowany sposób, podzielony na etapy – jest to konieczne ze względu na rozmiar przedsięwzięcia, jak i złożoność prac programistycznych. Etapy tworzenia dzieła:

1.Powzięcie od beneficjenta ostatecznego informacji, co ma zostać stworzone – bez żadnych informacji technicznych, jedynie ogólny słowny opis, co ma zostać stworzone, implementowane.

2.Powzięcie informacji o wymogach technicznych dzieła (w jakich programach ma lub musi zostać stworzone), zapoznanie się z architekturą systemu, jeżeli takowa występuje.

3.Ustala się zespół niezbędnych osób (programistów), którzy będą konieczni do stworzenia wspólnego dzieła. Następnie ustala się cykle (okresy pracy), w których dostarczane są zadania na środowisko produkcyjne. Cały zespół osób pracujących nad dziełem pracuje w poszczególnym cyklu wspólnie, a prace każdego z zespołu muszą być kończone w każdym z cykli.

4.Planowanie, analiza, definiowanie wymagań, a także problemów do rozwiązania.

5.Wspólna praca zespołu nad tym, co ostateczny beneficjent chciałby uzyskać.

6.Estymacja punktowa to przydzielenie każdemu zadaniu określonej liczny punktów w zależności od trudności, skomplikowania lub czasochłonności zadania.

7.Jeżeli wszystkie zadania są już odpowiednio zaplanowane można przystąpić do realizacji dzieła.

8.Testy, poprawki oraz ewentualne zmiany związane z ulepszeniem i wytworzeniem oprogramowania.

9.Tworzenie architektury systemu informatycznego.

10.Sprawdzanie prac wykonanych przez współtwórców dzieła – innych programistów.

11.Kompilacja stworzonego programu na serwerze.

Pana działalność badawczo-rozwojowa będzie działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach opisanej działalności będzie wytwarzał Pan odrębne programy komputerowe, do których będzie przysługiwało Panu prawo autorskie.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do opisanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że Pana praca polegać będzie na tworzeniu oprogramowania, w tym implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisanie kodu, testowanie, pisanie tekstów jednostkowych i integracyjnych). W ramach swoich prac będzie otrzymywał od klienta (nabywcy) specyfikacje biznesowe bez opisu technicznego, na podstawie, których w ramach świadczonych usług badawczo-rozwojowych będzie tworzył i implementował nowe, autorskie funkcjonalności systemów przy wykorzystaniu programów (...).

Wskazał Pan, że posiada wykształcenie, wiedzę, umiejętności oraz doświadczenie w zakresie technologii informatycznych, języków programowania oraz doświadczenie w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem oprogramowania.

Program komputerowy zapisany w zależności, jakim językiem jest napisany – są to pliki m.in. przeważnie są to (...) oraz inne. I tak też będzie przekazywany do beneficjenta. Wyniki Pana prac to gotowe oprogramowanie – jest ono kompletne, zdatne do użycia, innowacyjne, zaprojektowane w taki sposób, aby spełniało oczekiwaną funkcjonalność. Jednocześnie nie ma takiego drugiego oprogramowania na rynku – dlatego też musi być stworzone. Oprogramowania te będą zawsze innowacyjne, ponieważ dostarczają zupełnie nowe na rynku rozwiązania. Dzięki tym działaniom branża IT ewoluuje i może modernizować istniejące już oprogramowania lub oferować całkiem nowe, inne, które szybciej, lepiej, sprawniej, taniej, zaspokoją potrzeby konsumentów. Innowacyjne oprogramowanie, które będzie Pan wytwarzał będzie wykorzystywane w taki sposób, że będzie odpłatnie sprzedawane z przeniesieniem praw autorskich do tego programu, za co pobierane będzie wynagrodzenie i będzie to źródło Pana utrzymania.

Wskazał Pan, że będzie używał następujących języków programowania: (...). Każdy program komputerowy odpowiada za rozwiązanie biznesowych potrzeb klienta. Wytwarzając program zobowiązany będzie Pan do przetłumaczenia języka biznesowego, analizy potrzeb, zaprojektowania technicznego rozwiązania potrzeb klienta oraz wytworzenie danego programu. Co miesiąc będzie Pan dostarczał nowe zmiany i nowe odrębne programy komputerowe, nowe „utwory”. Zmiany będą przyrostowe i każda zmiana będzie inna od poprzednich i unikalna.

Wyjaśniając, jakie konkretnie narzędzia, nowe koncepcje, rozwiązania niewystępujące w praktyce gospodarczej Pan zastosuje, co spowoduje, że wytworzony, rozwinięty, zmodyfikowany program komputerowy w znacznym stopniu będzie się różnił od rozwiązań już funkcjonujących, na czym polegać będzie jego oryginalność, wskazał Pan, że w głównej mierze jest to kwestia wykorzystania istniejących elementów (z teoretyki) i zaprojektowania w sposób adekwatny do zapotrzebowania biznesowego, ale również wykorzystywane nowe koncepcje dotyczące architektury kodu, architektury systemów, nowatorskie podejście do rozwiązań związanych z przetwarzaniem danych, jakością, bezpieczeństwem, nowe rozwiązania pod względem jakości kodu.

Wskazał Pan, że dąży do poznania nowych języków programowania, które pozwolą na dostarczanie dokładniejszych rozwiązań, bezpieczniejszych i szybszych dla użytkowników końcowych. Aktualnie dąży Pan do rozwoju i pozyskania kolejnych kontrahentów, którzy będą chcieli rozwijać i ulepszać swoje oprogramowanie. Dąży Pan również do pozyskania wiedzy związanej ze sztuczną inteligencją, usługami chmurowymi i bezpieczeństwem. Ze względu na rozwój technologii, nie może określić czasu, w którym zostanie to osiągnięte, gdyż każdy program, każdy wytworzony element dostarcza nowej unikalnej wiedzy, która jest wykorzystywana do tworzenia dalszych programów. Tworząc oprogramowanie, analizując każdy z elementów jest Pan w stanie zareagować w przyszłości i poprawić swoje ewentualne błędy czy niedociągnięcia.

Wiedzę teoretyczną pozyskał na studiach informatycznych zarówno w obrębie programowania, sieci komputerowych, jak i algorytmów. Wiedzę praktyczną oraz to, jak ją wykorzystać nauczył się Pan współpracując z innymi osobami już przy projektach komercyjnych. Wiedza teoretyczna w dużym stopniu pozwoliła Panu na szersze spojrzenie na problemy, które istnieją w rozwiązaniach komercyjnych. Pozwala na stworzenie nowych i unikalnych rozwiązań systemów, programów komputerowych.

Wiedza, którą obecnie posiada jest wiedzą pozyskaną poprzez literaturę, konferencje, własne doświadczenia związane z kodem, architekturą systemów, a przede wszystkim doświadczenie pozyskane po 10 latach pracy, jako programista. Wskazał Pan ponadto, że w zakresie programów komputerowych bardzo ważne jest, by mieć wiedzę przekrojową. W przypadku, kiedy dostarcza Pan unikalne rozwiązania musi mieć wiedzę związaną od modelowania technicznego przez modelowanie systemów, wzorców projektowych, aż do wszystkich technologii potrzebnych do wytworzenia oprogramowania. W głównej mierze aktualnie przydatna jest wiedza w zakresie sztucznej inteligencji, rozwiązań chmurowych i projektowania usług związanych z tymi elementami.

Zatem powyższe pozwala uznać, że w opisanych okolicznościach będzie Pan wykorzystywać istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazał Pan we wniosku, realizowane przez Pana prace w zakresie rozwoju oprogramowania będą miały charakter twórczy i innowacyjny, gdyż poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie technologii informatycznych, tworzone będą zupełnie nowe elementy oprogramowania, które mają sprostać wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu. Oprogramowanie będzie nowym produktem, które (po przejściu odpowiednich testów technicznych i technologicznych) przekazywane będzie kontrahentom, w zamian za wynagrodzenie, jako sprzedaż praw autorskich.

Każde otrzymane przez Pana zlecenie wykonania dzieła będzie innowacyjne – nie ma podobnego na rynku, dlatego też należy go stworzyć. Nowego i innowacyjnego oprogramowania nie można stworzyć metodą kopiuj-wklej. Tworzenie nowego oprogramowania jest na tyle skomplikowanym procesem, że wymaga każdorazowo specjalistycznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia. Dlatego też, wytwarzane przez Pana oprogramowania oparte będzie na indywidualnych, autorskich pomysłach, które obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Nowy, ulepszony charakter produktów nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową będzie całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały opisane we wniosku i jego uzupełnieniach oraz w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniach.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, opisana przez Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazał Pan, że działalność będzie prowadził w sposób ciągły, zorganizowany i w celu uzyskania przychodu. Pana praca będzie polegała na tworzeniu oprogramowania, w tym implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisanie kodu, testowanie, pisanie tekstów jednostkowych i integracyjnych).

Wskazał Pan, że nie będzie działać samodzielnie przy tworzeniu autorskiego oprogramowania. Jako współtwórca ma prawo do sprzedania swoich autorskich projektów, jako części finalnego dzieła. Każdy z współtwórców oprogramowania/utworu/dzieła ma prawo sprzedać wniesione przez siebie innowacje odrębnie, co jest przez wszystkich współtwórców (każdy z nich ma założoną działalność gospodarczą) robione, wystawiając fakturę sprzedaży na rzecz nabywcy, czyli ostatecznego beneficjenta.

Na podstawie zawartej umowy z beneficjentem, z chwilą wykonania usługi będzie Pan przenosić/sprzedawać w całości nabywcy swoje autorskie prawa majątkowe do stworzonej przez siebie części dzieła, zawsze w cyklach miesięcznych, na podstawie faktury sprzedaży.

W wyniku Pana pracy zawsze/każdorazowo będą powstawały odrębne programy komputerowe podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, ponieważ zawsze przedmiotem sprzedaży będzie: przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), wyrażenie w jakiejkolwiek formie, w jakimkolwiek języku, w formie jakiegokolwiek zapisu lub kodu, zbioru instrukcji/mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji, będzie to zawsze sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania, choćby miał postać niedokończoną.

Sposób przenoszenia praw autorskich będzie każdorazowo zgodny z art. 41 i 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wskazał Pan, że będzie prowadził na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz będzie prowadzić (po odwieszeniu działalności gospodarczej) szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, dlatego też będzie Pan prowadził taką ewidencję techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego Excel, która to obejmuje comiesięczne zestawienie dokumentów. Na koniec każdego roku kalendarzowego ustala Pan dochód ze sprzedaży programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (rok) w prowadzonej ewidencji, będzie Pan wyodrębnił koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 up.d.o.f. i uwzględniał je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie obliczał podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Zamierza Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP BOX), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT w najbliższych latach, w których formą opodatkowania będzie podatek liniowy, o ile stan prawny nie ulegnie zmianie, a na Pana usługi rynek będzie miał zapotrzebowanie.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.); dalej: „ustawa o PAIPP”.

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku, gdy w ramach opisanej działalności wytworzy Pan program komputerowy, to autorskie prawo do tego programu komputerowego będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na Zleceniodawcę mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, będzie Pan mógł zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata objęte wnioskiem, tj. najbliższe lata, w których formą opodatkowania będzie podatek liniowy, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz stan prawny nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, opisane wydatki objęte pytaniem interpretacyjnym, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim będą służyły prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem będzie powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku i jego uzupełnieniach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku i jego uzupełnieniach. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.