Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.525.2025.2.MR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 1 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 listopada 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2006 r. zawarła Pani z bankiem X. z siedzibą w (...) przy ul. (...) (dalej: Bank) umowę o długookresowy (na 360 miesięcy) kredyt hipoteczny (dalej: Umowa) denominowany kursem franka szwajcarskiego (CHF). Na podstawie zawartej Umowy Bank zobowiązał się do przekazania kwoty nie więcej niż 145.395,80 zł równowartość kwoty 59.493,35 CHF na sfinansowanie kosztu zakupu jednej nieruchomości – lokalu mieszkalnego położonego w A, ul. B1 – zakupionego na Pani własne cele mieszkaniowe. Z otrzymanej kwoty 144.000 zł zakupiła Pani ww. nieruchomość, która jest nadal w Pani posiadaniu. Na zakupionej nieruchomości zostało ustanowione hipoteczne zabezpieczenie kredytu. Począwszy od momentu zaciągnięcia kredytu, kolejne raty kredytu i odsetek były przez Panią regularnie spłacane.

Na początku roku 2025 poinformowała Pani Bank, że zamierza wystąpić przeciw Bankowi z pozwem sądowym o ustanowienie nieważności umowy i zapłatę wszystkich uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych, w związku z czym, wystąpiła Pani do Banku z wnioskiem o udostępnienie wykazu zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych. Z otrzymanego wykazu wynikało, iż wpłaciła Pani kwotę (138.310,53 zł + 63.336,85 zł) = 201.647,38 zł.

Bank zaproponował zawarcie ugody. Propozycja Banku była prawdopodobnie związana z tym, że sądy zaczęły uznawać kredyty hipoteczne w CHF za nieważne i nakazywały bankom zwrot kredytobiorcom otrzymanych od nich rat kapitałowo-odsetkowych, a kredytobiorcom zwrot bankom otrzymanej kwoty kredytu. W trakcie negocjacji z Bankiem pod uwagę była brana kwota wpłaconych przez Panią rat kapitałowo-odsetkowych. Zgodziła się Pani na zawarcie ugody z Bankiem mając świadomość, że sprawy sądowe trwają nieraz długi okres czasu.

Na podstawie zawartej (...) 2025 r. ugody Bank:

1)przewalutował pozostający do spłaty kredyt w CHF na PLN, czyli kwotę 21.645,32 CHF na 98.053,30 zł,

2)umorzył kwotę 98.053,30 zł,

3)dokonał wypłaty na Pani rzecz kwoty 41.000 zł.

Odnośnie umorzonej kwoty 98.053,30 zł poinformowała Pani Bank, iż spełnia warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. zmieniające rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022r w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r., poz. 1912), umożliwiające zaniechanie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Bank poinformował Panią, że w wyniku otrzymanej dodatkowej kwoty 41.000 zł powstaje u Pani przychód podlegający opodatkowaniu, a Bank będzie zobowiązany do wypełnienia ciążących na nim obowiązków informacyjnych (tj. sporządzenie PIT-11). Zaznaczyła Pani, że kwota dodatkowej wypłaty 41.000 zł została ustalona przez Bank i nie wie Pani, na jakiej podstawie została ona ustalona. Ugoda z Bankiem nie określa charakteru ww. kwoty dodatkowej.

Uzupełnienie

Wskazała Pani punkt 3.2 zawartej z Bankiem ugody, który brzmi następująco: „Strony postanawiają, że Bank dodatkowo wypłaci Kredytobiorcy kwotę 41.000,00 zł w związku z rozliczeniem Umowy na rachunek bankowy ........ w terminie miesiąca od dnia zawarcia Ugody”.

Poinformowała Pani, iż jest to jedyny zapis, w zawartej ugodzie z Bankiem, dotyczący tytułu wypłaty kwoty 41.000,00, z czego wynika wypłata tej kwoty i jaki ta wypłata ma charakter.

Jak Pani wskazała, zwracała się do Banku z prośbą o dokładniejsze wyjaśnienie charakteru tej wypłaty i otrzymała wyjaśnienie, iż cała informacja dotycząca tej wypłaty jest zawarta w punkcie 3.2 ugody.

Pytanie

Czy otrzymana od Banku w wyniku zawartej ugody kwota dodatkowa w wysokości 41.000 zł stanowi przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, otrzymana od Banku w wyniku zawartej ugody kwota dodatkowa w wysokości 41.000 zł stanowi element całościowego rozliczenia stron umowy kredytowej, nie stanowi ona przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym z tytułu jej otrzymania nie powstaje dochód, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym kwota ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi dodatkowego przysporzenia majątkowego, nie jest ani dodatkowym wynagrodzeniem, ani odszkodowaniem, a jest jedynie otrzymanym w wyniku prowadzonej ugody – negocjacji z Bankiem zwrotem uprzednio dokonanych przez Panią wpłat rat kapitałowo-odsetkowych z tytułu zaciągniętego kredytu hipotecznego.

Jeżeli w rezultacie łącznych rozliczeń wpłaciła Pani do banku kwotę wyższą – łącznie kwotę (138.310,53 + 63.336,85) = 201.647,38 zł, niż łączna kwota otrzymanego kredytu oraz kwota zwrócona przez Bank – łącznie kwota (144.000,00 + 41.000,00) = 185.000 zł, to nie można mówić o powstaniu realnego przysporzenia majątkowego.

Wypłata kwoty 41.000 zł ma charakter zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, a nie nowego źródła dochodu.

Pojęcie „rozliczenie” w języku polskim to: uregulowanie wzajemnych należności i zobowiązań, które często wiąże się z finansami, na przykład między firmami, pracownikami a pracodawcami, czy też w kontekście podatkowym (np. PIT). Rozliczenie finansowe i prawne: uregulowanie długów i należności, np. w relacjach między firmami a ich klientami, dostawcami, a także między pracodawcą a pracownikiem. Obejmuje to wszystkie czynności związane z pieniędzmi, np. rozliczenie budżetu, dotacji czy kredytów.

W Pani ocenie, kwota 41.000,00 zł wypłacona przez Bank nie stanowi przychodu do opodatkowania, gdyż jako kredytobiorca wpłaciła Pani wcześniej do Banku kwotę dużo wyższą niż ta, którą otrzymała w związku z kredytem i w związku z ugodą zawartą z Bankiem. Otrzymana kwota jest częściowym ekwiwalentem wydatków, które ponosiła Pani wcześniej z własnych środków już po ich wcześniejszym opodatkowaniu. Kwota otrzymana na podstawie ugody z Bankiem nie spowodowała u Pani faktycznego przyrostu majątku.

Zauważyła Pani, że podobne stanowisko, na gruncie podobnych stanów faktycznych, zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych:

‒0113-KDIPT2-2.4011.615.2024.2.AKU z dnia 2 stycznia 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.592.2024.2.MKA z dnia 20 stycznia 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.658.2024.1.MKA z dnia 5 lutego 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.761.2024.1.MB z dnia 18 lutego 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.708.2024. AK z dnia 12 lutego 2024 r.;

‒0112-KDWL.4011.17.2024.1.WS z dnia 15 lutego 2024 r.;

‒0113-KDIPT2-2.4011.479.2024.4.ST z dnia 20 lutego 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.721.2024.1.MB z dnia 10 marca 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.635.2024.1.MKA z dnia 22 marca 2024 r.;

‒0112-KDWL.4011.35.2024.1.WS z dnia 28 marca 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.815.2024.1.AK z dnia 5 kwietnia 2024 r.;

‒0113-KDIPT2-2.4011.487.2024.3.ST z dnia 10 kwietnia 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.892.2024.1.MKA z dnia 20 kwietnia 2024 r.;

‒0113-KDIPT2-2.4011.509.2024.2.AKU z dnia 25 kwietnia 2024 r.;

‒0114-KDIP3-2.4011.712.2024.1.BM z dnia 5 maja 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.963.2024.2.MKA z dnia 15 maja 2024 r.;

‒0112-KDWL.4011.48.2024.1.WS z dnia 25 maja 2024 r.;

‒0113-KDIPT2-2.4011.515.2024.2.ST z dnia 30 maja 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.998.2024.1.AK z dnia 10 czerwca 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.665.2024.1.MKA z dnia 18 października 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.658.2024.1.MKA z dnia 16 października 2024 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ z dnia 1 sierpnia 2024 r.;

‒0114-KDIP3-2.4011.609.2023.2.AC z dnia 28 lipca 2023 r.;

‒0112-KDIL2-1.4011.464.2024.2.MKA z dnia 2 lipca 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

‒dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku

oraz

‒dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanego przepisu – co do zasady – przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 powołanej ustawy mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 tejże ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w treści art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

W opisie zdarzenia wskazała Pani, że 12 kwietnia 2006 r. zawarła z bankiem X. umowę o długookresowy (na 360 miesięcy) kredyt hipoteczny denominowany kursem franka szwajcarskiego (CHF). Na podstawie zawartej Umowy Bank zobowiązał się do przekazania kwoty nie więcej niż 145.395,80 zł, tj. równowartość kwoty 59.493,35 CHF na sfinansowanie kosztu zakupu jednej nieruchomości – lokalu mieszkalnego zakupionego na Pani własne cele mieszkaniowe.

Z otrzymanej kwoty 144.000 zł zakupiła Pani ww. nieruchomość, która jest nadal w Pani posiadaniu. Na zakupionej nieruchomości zostało ustanowione hipoteczne zabezpieczenie kredytu. Począwszy od momentu zaciągnięcia kredytu, kolejne raty kredytu i odsetek były przez Panią regularnie spłacane.

Na początku roku 2025 poinformowała Pani Bank, że zamierza wystąpić przeciw niemu z pozwem sądowym o ustanowienie nieważności umowy i zapłatę wszystkich uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych. W związku z czym, wystąpiła Pani do Banku z wnioskiem o udostępnienie wykazu zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych. Z otrzymanego wykazu wynikało, iż wpłaciła Pani kwotę (138.310,53 zł + 63.336,85 zł) = 201.647,38 zł.

Bank zaproponował zawarcie ugody. W trakcie negocjacji z Bankiem pod uwagę była brana kwota wpłaconych przez Panią rat kapitałowo-odsetkowych. Na podstawie zawartej (...) 2025 r. ugody Bank: przewalutował pozostający do spłaty kredyt w CHF na PLN, czyli kwotę 21.645,32 CHF na 98.053,30 zł; umorzył kwotę 98.053,30 zł oraz dokonał wypłaty na Pani rzecz kwoty 41.000 zł.

Wskazała Pani punkt 3.2 zawartej z Bankiem ugody, który brzmi następująco: „Strony postanawiają, że Bank dodatkowo wypłaci Kredytobiorcy kwotę 41.000,00 zł w związku z rozliczeniem Umowy na rachunek bankowy ........ w terminie miesiąca od dnia zawarcia Ugody”.

Pani wątpliwości dotyczą skutków podatkowych dotyczących otrzymanej od Banku w wyniku zawartej ugody kwoty dodatkowej w wysokości 41.000 zł.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem, skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – na podstawie opisanej ugody dotyczącej kredytu hipotecznego udzielonego w CHF otrzymała Pani kwotę dodatkową, której wysokość jest mniejsza niż różnica pomiędzy kwotą spłaconych przez Panią rat kredytu a kwotą udzielonego Pani kredytu, a więcmieści się w kwocie spłaconych rat kapitałowo-odsetkowych (z uwzględnieniem wartości udostępnionego kredytu), to uznać trzeba, że nie uzyskała Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pani majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z wypłatą przez bank kwoty dodatkowej w wysokości 41.000,00 zł zawartej w ugodzie, która to kwota nie stanowi dla Pani przysporzenia i będzie zwrotem części dokonanych wpłaty na poczet rat kredytowych, po Pani stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpi również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanego pytania interpretacyjnego, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.