Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.900.2025.2.KAK

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek, będących we współwłasności małżeńskiej.

Uzupełnił go Pan pismem z 21 października 2025 r. (data wpływu) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca w 1985 roku nabył zabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni … ha. położoną we wsi …, gmina …, woj. … (obecnie …).

Powyższa nieruchomość oznaczona była na mapie numerami działek A i B.

Na działce nr A znajdował się dom mieszkalny, obora i stodoła oraz garaż. W skład tej nieruchomość nie wchodziły lasy ani grunty leśne.

Nabycie nieruchomości nie miało charakteru inwestycyjnego, grunt został zakupiony na cele prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W momencie zakupu powyższych nieruchomości wnioskodawca był w związku małżeńskim, stosunki majątkowe małżonków podlegały wspólności majątkowej, rozdzielności majątkowej nie ustalono, a małżeństwo trwa do dziś.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi gospodarstwo rolne, nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności deweloperskiej ani handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W latach 2023-2024 w związku z potrzebami finansowymi, sytuacją zdrowotną oraz wiekiem Wnioskodawca podjął decyzję o podziale gruntu rolnego (działka A) na kilka mniejszych działek oraz przekształcenia ich w działki budowlane. Do podzielonego gruntu nie doprowadzał mediów. Każdy nowy właściciel robił to na własną rękę i koszt. Działki sprzedał osobom fizycznym, na cele prywatne.

Pierwszą działkę niezabudowaną sprzedał 27.12.2024 r., o powierzchni … ha.

Drugą działkę niezabudowaną sprzedał 06.02.2025 r„ o powierzchni … ha.

Trzecią działkę niezabudowaną sprzedał 24 06.2025 r., o powierzchni … ha.

Wnioskodawca nie współpracuje i nie współpracował z biurem pośrednictwa nieruchomościami i nie prowadził działań marketingowych typowych dla przedsiębiorców (np. profesjonalnych kampanii reklamowych). Jedynymi działaniami podejmowanymi przez Wnioskodawcę było samodzielne zamieszczenie zwykłych ogłoszeń sprzedaży (np. na portalach internetowych, tablica ogłoszeń). Sprzedaż miała charakter incydentalny, wynikający z zarządzania własnym majątkiem prywatnym.

Pozyskane środki ze sprzedaży działek nie będą przeznaczone na zakup innych nieruchomości i na prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Uzyskane środki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na bieżące potrzeby rodziny oraz zabezpieczenie finansowe na późniejsze lata. m.in. na możliwe leczenie w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej informuje Pan, że numerami ewidencyjnymi działek objętych zakresem wniosku, w zakresie których oczekuje Pan wydania interpretacji indywidualnej są:

• działka nr X sprzedana 27 grudnia 2024 roku,
• działka nr Y sprzedana 06 lutego 2025 roku,
• działka nr Z sprzedana 24 czerwca 2025 roku.

Działki, o których mowa we wniosku nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Przed sprzedażą przedmiotowych działek nie zostało wydane pozwolenie na budowę.

Przed sprzedażą ww. działek nie zostały wydane żadne inne niż wskazane we wniosku pozwolenia i decyzje.

Do działek objętych wnioskiem prowadzi jedna droga o powierzchni … ha (nr działki A). Wytyczona została na wniosek sprzedającego, nie była utwardzana. Koszty wytyczenia działki poniósł sprzedający. Za pomocą aktu notarialnego, droga została przekazana Gminie … za symboliczną kwotę 130,00 zł (słownie: sto trzydzieści złotych 00/100).

Na działce nr A znajduje się dom mieszkalny, obora i stodoła, które użytkuje Pan razem z małżonką do dnia dzisiejszego. Od dnia zakupu gospodarstwa grunty wykorzystywał Pan pod uprawę, natomiast od 04 grudnia 2012 roku została zawarta odpłatna umowa dzierżawy dotycząca tylko gruntów ornych. Po podziale działki nr A część została sprzedana, natomiast pozostała część nadal jest dzierżawiona odpłatnie.

Posiada Pan jeszcze jedno gospodarstwo rolne, które zakupił Pan 18 marca 1997 roku w celu posiadania i uprawiania większej ilości ziemi. W skład tego gospodarstwa wchodzi dom mieszkalny, budynki gospodarcze oraz grunt. Wszystkie nieruchomości (budynki) są w bardzo złym stanie technicznym, nie są użytkowane i nigdy nie były, ziemia obecnie jest dzierżawiona osobie trzeciej odpłatnie, a wcześniej była uprawiana. W przyszłości nie ma Pan zamiaru sprzedawać tego gospodarstwa. 

Pytanie

Czy sprzedaż działek w latach 2024 i 2025 oraz w późniejszym czasie, powstałych z podziału gruntu (gospodarstwa rolnego), dokonana przez Wnioskodawcę w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. ponieważ:

Zgodnie z art 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca obecnie nie prowadzi i nie prowadził w przeszłości działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, nie działa i nie działał jak przedsiębiorca. Sprzedaż dotyczy majątku prywatnego, nabytego pierwotnie jako gospodarstwo rolne.

Sprzedaż działek jest zwykłym wykonywaniem prawa własności i gospodarowaniem majątkiem prywatnym. Nie ma na celu osiągania zysków wynikających z obrotu gospodarczego nieruchomościami, a jedynie osiągniecie ceny rynkowej za zbywany majątek prywatny.

Sam fakt podziału i przekształcenia na działki budowlane, nie przesądza o prowadzeniu działalności gospodarczej, jeżeli czynności te podejmowane są jednorazowo w celu sprzedaży majątku osobistego

Pozyskane środki ze sprzedaży działek przeznaczone są wyłącznie na cele prywatne związane z zabezpieczeniem finansowym rodziny.

Trybunał Sprawiedliwości UE (np. sprawy C-180/10 i C i 181/10) oraz liczne interpretacje indywidualne Dyrektora KIS potwierdzają, że osoba fizyczna, która sprzedaje swój majątek prywatny bez cech działalności profesjonalnej, nie stanowi działalności gospodarczej i nie staje się podatnikiem VAT. Osoba ta działa w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie jako handlowiec.

W szczególności interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2025 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.435.2025.1.MC) potwierdza, że podział i sprzedaż działek przez osobę fizyczną, działającą w sferze prywatnej, nie rodzi obowiązku naliczenia VAT.

W konsekwencji, sprzedaż działek powstałych z podziału działki prywatnej, dokonana przez Wnioskodawcę w latach 2024 i 2025, powinna być traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Potwierdził to NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071).

Według art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.):

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 ww. Dyrektywy:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż działek nr X, Y oraz Z podlega opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że na mocy art. 693 § 1 cytowanej wcześniej ustawy – Kodeksu cywilnego:

Tak więc dzierżawa stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza” sformułowanego w ustawie VAT, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że w 1985 roku nabył Pan zabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni … ha. położoną we wsi …, gmina …, woj. … (obecnie …). Powyższa nieruchomość oznaczona była na mapie numerami działek A i B. Na działce nr A znajdował się dom mieszkalny, obora i stodoła oraz garaż. W skład tej nieruchomości nie wchodziły lasy ani grunty leśne.

W latach 2023-2024 w związku z potrzebami finansowymi, sytuacją zdrowotną oraz wiekiem podjął Pan decyzję o podziale gruntu rolnego (działka B) na kilka mniejszych działek oraz przekształcenia ich w działki budowlane. Do podzielonego gruntu nie doprowadzał Pan mediów. Każdy nowy właściciel robił to na własną rękę i koszt. Działki sprzedał Pan osobom fizycznym, na cele prywatne.

• działka nr X została sprzedana 27 grudnia 2024 roku,
• działka nr Y została sprzedana 06 lutego 2025 roku,
• działka nr Z została sprzedana 24 czerwca 2025 roku.

Do działek objętych wnioskiem prowadzi jedna droga o powierzchni … ha (nr działki A). Wytyczona została na wniosek sprzedającego, nie była utwardzana. Koszty wytyczenia działki poniósł sprzedający. Za pomocą aktu notarialnego, droga została przekazana Gminie za symboliczną kwotę 130,00 zł (słownie: sto trzydzieści złotych 00/100).

Na działce nr A znajduje się dom mieszkalny, obora i stodoła, które użytkuje Pan razem z małżonką do dnia dzisiejszego. Od dnia zakupu gospodarstwa grunty wykorzystywał Pan pod uprawę, natomiast od 04 grudnia 2012 roku została zawarta odpłatna umowa dzierżawy dotycząca tylko gruntów ornych. Po podziale działki nr A część została sprzedana, natomiast pozostała część nadal jest dzierżawiona odpłatnie.

Z całokształtu okoliczności sprawy, które przedstawił Pan we wniosku wynika, że podejmował Pan czynności w ramach działalności gospodarczej.

Wskazać należy, iż dzierżawa przedmiotowych nieruchomości spowodowała, że straciły one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie w sposób ciągły dla celów zarobkowych przedmiotowych nieruchomości spowodowało, że ww. nieruchomości były wykorzystywane w działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż działek, nr X, Y oraz Z, których jest Pan właścicielem, będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzam, że w związku ze sprzedażą działek nr X, Y oraz Z, występuje Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, czynność sprzedaży ww. działek, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.