Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 listopada 2025 r., sygn. I SA/Rz 405/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska /spr./, Sędzia NSA Jacek Surmacz, Sędzia WSA Jarosław Szaro, Protokolant specjalista Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2025 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. z/s w K. w likwidacji na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2021 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.62.2021.2.IK w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącej G. Sp. z o.o. z/s w K. w likwidacji kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi "G" sp. z o.o. z/s w K. (dalej: spółka/wnioskodawczyni/skarżąca) jest pisemna interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 7 maja 2021 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.62.2021.2.IK), dotyczącą wykładni przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT).

Przedstawiając zaistniały stan faktyczny wnioskodawczyni podała, że wraz z inną spółką ("P1" S.A. z/s w K.) w dniu 8 lutego 2018 r. zawarły umowę konsorcjum celem wspólnego ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego na realizację inwestycji pod nazwą "[...]". Liderem grupy zostało "P1" S.A., której wnioskodawczyni udzieliła stosownego pełnomocnictwa określonego tak w umowie, jak i art. 23 ustawy - Prawo zamówień publicznych. Umowa konsorcjum była zmieniana czterokrotnie. Konsorcjum to pozyskało ww. zamówienie i dnia 2 lipca 2018 r. zawarto z "P2" S.A. z/s w W. umowę o generalną realizację ww. inwestycji. Następnie spółka i "P1" S.A. zawarły umowę wykonawczą dotyczącą realizacji ww. kontraktu, którą dwukrotnie zmieniano. Do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację ww. kontrakt wykonano, odbioru końcowego dokonano dnia 6 maja 2020 r.

Następnie podano, że pomiędzy spółką i "P1" S.A. powstał spór co do skuteczności i zgodności z prawem zapisu umowy wykonawczej dotyczącego zastosowania przez lidera konsorcjum odwrotnego obciążenia podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT), opartego na ówcześnie obowiązującym art. 17 ust. 1h ustawy VAT, tj. postanowienia § 4 ust. 5 umowy wykonawczej. Wynikało z niego, że usługi spółki potraktowane zostały jako usługi podwykonawcy. Jednak żadna z umów nie określa spółki jako podwykonawcy. Roboty budowlane były wykonywane wspólnie przez "P1" S.A. oraz "G" sp. z o.o., zgodnie z ustalonym zakresem i podziałem prac. Finalnym odbiorcą prac było "P2" S.A.( Inwestor), a nie "P1" S.A. "G" sp. z o.o. zajmowała zatem z "P1" S.A. równorzędną pozycję w konsorcjum. W umowie wykonawczej postanowiono, że do kwot netto doliczany będzie podatek VAT. Pomimo tego "P1" S.A. odmawia spółce uiszczenia podatku VAT, odwołując się do postanowień umowy w zakresie odwrotnego obciążenia podatkiem VAT, które - w ocenie wnioskodawczyni - są niezgodne z prawem, a w konsekwencji nie wiążą stron umowy wykonawczej.