Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.939.2025.2.ACZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2025 r. złożyli Państwo wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem złożonym 21 listopada 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania:A.A.ul. (…)

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:B.A.ul. (…)

Opis stanu faktycznego

(…) 2005 r. Kredytobiorcy: A.A. (Zainteresowana będąca stroną postępowania) oraz B.A. – współmałżonek Zainteresowanej (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) zawarli z bankiem (…) umowę kredytu mieszkaniowego (…) nr (…). Zgodnie z umową kredyt przeznaczony był na potrzeby własne, tzn. budowę domu jednorodzinnego na działce nr A/10 w (…), gm. (…), zgodnie z przedstawionym bankowi kosztorysem. Umowa kredytu była umową kredytu denominowanego w kwocie 57 570,00 CHF. Kredyt został wypłacony w trzech transzach, w łącznej kwocie 148 030,92 PLN.

Bank zobowiązał się postawić do dyspozycji kredyt w kwocie 57 570,00 CHF, wypłacony w PLN.

(…) 2006 r. został podpisany aneks nr 1 do umowy, zgodnie z którym uległa podwyższeniu kwota kredytu z 57 570,00 CHF do kwoty 78 180,91 CHF. W czwartej transzy Bank wypłacił Zainteresowanym kwotę 49 711,45 PLN. Finalnie, Bank do 21 kwietnia 2006 r. wypłacił Zainteresowanym w czterech transzach kwotę 197 742,37 zł.

Kredyt był spłacany przez Zainteresowanych w ramach ustroju małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Kredyt był spłacany terminowo i zgodnie z harmonogramem rat kredytowych. Zgodnie z harmonogramem kredyt wraz z odsetkami miał być spłacony (w comiesięcznych ratach) do kwietnia 2025 r.

Pod koniec 2021 r. w związku z informacjami medialnymi, iż banki zawierają ugody z kredytobiorcami, Zainteresowani wystąpili do Banku z propozycją zawarcia ugody.

(…) stycznia 2022 r., w obecności mediatora przy KNF i przedstawiciela Banku odbyła się mediacja (protokół z sygnaturą (…)). Podczas mediacji Zainteresowani zakwestionowali niedozwolony charakter postanowień umowy (klauzule abuzywne) oraz jej ważność. Przedstawione przez Bank warunki ugody były nie do zaakceptowania. W związku z czym, nie doszło do podpisania ugody.

(…) stycznia 2022 r. Zainteresowani dokonali przedterminowej spłaty w wysokości 66 501,43 zł i tym samym zobowiązanie Zainteresowanych wobec Banku zostało w całości uregulowane  (20 stycznia 2022 r. kredyt Zainteresowanych został w całości spłacony). Całkowity koszt kredytu wyniósł 343 480,79 PLN, w tym kapitał 288 722,07 PLN + odsetki 54 758,72 PLN. W księgach Banku na dzień zawarcia Ugody nie figurowało żadne zobowiązanie z tytułu umowy.

(…) października 2024 r. Zainteresowani otrzymali z Biura Monitoringu, Restrukturyzacji i Windykacji (…) pismo – wezwanie do zapłaty (w terminie 1 miesiąca) wypłaconego w wykonaniu Umowy kapitału kredytu poprzez zapłatę kwoty: 197 742,37 PLN. Po konsultacji z prawnikiem i w związku z tym, że kredyt został przez Zainteresowanych spłacony w całości (kapitał + odsetki), Zainteresowani uznali roszczenie Banku za niezasadne.

Następnie, (…) lutego 2025 r. Zainteresowani otrzymali pozew sądowy o zapłatę ww. kwoty.

Zainteresowani nadmieniają, że w terminie do 6 lat od spłaty kredytu mieli prawo złożenia pozwu o unieważnienie umowy kredytu i zwrot wszystkich wpłaconych środków (kapitału + odsetek) do banku w ramach umowy kredytu. Zainteresowani bardzo poważnie zastanawiali się, czy nie podjąć kroków prawnych w stosunku do Banku.

(…) listopada 2024 r. bank (…) z własnej inicjatywy zaproponował zawarcie ugody.

W wyniku negocjacji ustalono, że kwota nadpłaconych przez Zainteresowanych środków wynosi 115 527,10 PLN.

(…) lutego 2025 r. Zainteresowani zawarli z Bankiem ugodę.

Zamiarem Banku i Kredytobiorców było uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej 20 stycznia 2022 r. Umowy, poprzez przyjęte w ugodzie rozwiązania, w tym rozliczenia zakończonej Umowy w ten sposób, jakby Strony dokonały zmiany Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej.

Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia na dzień 20 stycznia 2022 r. Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy, tj. od dnia (…) 2005 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach:

1.Kwota kapitału (kapitał) stanowiła sumę kwot wypłaconych tytułem kredytu i wynosiła 197 742,37 PLN, jeśli jakakolwiek część wypłaty nastąpiła w CHF, Bank przeliczył ją na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty.

2.Oprocentowanie kredytu według zmiennej stopy procentowej zostało ustalone jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marży w wysokości 1,69% w dniu wypłaty kredytu.

Ponadto, zachowano pozostałe parametry kredytu wynikające z umowy, tj. okres kredytowania, forma spłaty kredytu oraz poniesione opłaty, prowizje i składki ubezpieczeniowe.

(…) stycznia 2022 r. Zainteresowani dokonali przedterminowej spłaty kredytu w wysokości 66 501,43 PLN.

W celu zakończenia wszelkich sporów dotyczących abuzywności klauzul umownych i ważności Umowy, uwzględniając przyjęty przez Strony w Ugodzie sposób rozliczenia umowy oraz wpłatę dokonaną przez Zainteresowanych w dniu (…) stycznia 2022 r. Bank dokonał zwrotu na rzecz Kredytobiorców kwoty nadpłaty w wysokości 14 243,04 zł, w tym: kapitał 14 243 zł,  odsetki 0,00 zł, a także wypłacił kwotę dodatkową w wysokości 101 527,10 zł jako nienależną Bankowi. Kwota ta ma charakter zwrotu nadpłaconych Bankowi pieniędzy w wyniku działania klauzul abuzywnych w umowie kredytu. W ugodzie nie jest wskazana podstawa otrzymania przez Zainteresowanych tej kwoty, a jedynie stwierdzenie, że Kredytobiorcy ją otrzymują, ale skoro Bank ją wypłacił, tzn. że uznał, iż Zainteresowani nadpłacili tę kwotę.

Bank dokonał wypłaty kwoty 101 527,10 PLN w dniu 3 marca 2025 r.

Łączna suma wpłat Kredytobiorców (spłata kapitału + kwota odsetek) na rzecz Banku w związku z umową kredytową przez cały czas jej trwania, wyniosła 343 480,79 zł. Bank zwrócił łącznie na rzecz Kredytobiorców kwotę 115 770,14 zł (nadpłata + kwota dodatkowa).

Podpisanie Ugody miało na celu uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej (…) stycznia 2022 r. umowy, poprzez przyjęte w ugodzie rozwiązania, w tym rozliczenia zakończonej umowy w ten sposób, jakby strony dokonały zmiany umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej. Zgodnie z treścią zawartej ugody, zgodnym zamiarem Stron było zaniechanie dochodzenia w przyszłości roszczeń w zakresie związanym z postanowieniami dotyczącymi zawarcia i wykonania Umowy w walucie obcej.

W wyniku zawartej ugody Bank wycofał powództwo sądowe, a Zainteresowani jako Kredytobiorcy zobowiązali się do zaniechania roszczeń wobec Banku wynikających z umowy kredytu.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem przez Zainteresowanych ugody z Bankiem mającej na celu uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej (…) stycznia 2022 r. Umowy, otrzymana kwota dodatkowa – 101 527,10 zł, stanowić będzie dla Zainteresowanych przychód i czy w związku z tym, po stronie Zainteresowanych powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, kwota 101 527,10 zł otrzymana od Banku wskutek zawarcia Ugody, nie będzie stanowić przychodu Zainteresowanych, w związku z czym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na mocy art. 9 ust. 1 UPDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega  – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ust. 1 UPDOF wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszelkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym ód osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Katalog źródeł przychodu, do których kwalifikuje się przychody danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 UPDOF, zgodnie z którym źródłem przychodów są m.in. wskazane w pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art 12-14 i art. 17.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła, o czym świadczy użycie słowa „w szczególności” - nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Wobec tego przychodem z innych źródeł będzie dla podatnika każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W niniejszej sprawie Kredytobiorcy zaciągnęli w 2005 r. kredyt na budowę domu jednorodzinnego, który w całości spłacili (…) stycznia 2022 r. Na podstawie zawartej z Bankiem Ugody Bank zwrócił łącznie na rzecz Zainteresowanych kwotę 115 770,14 zł, na którą składał się zwrot kwoty nadpłaty  14 243,04 zł oraz dodatkowa wypłata w wysokości 101 527,10 zł. Kwota ta stanowi zwrot części kwoty uiszczonej przez Zainteresowanych tytułem spłaty zaciągniętego kredytu. Suma wszystkich wpłat dokonanych przez Kredytobiorców od dnia podpisania umowy do dnia zawarcia ugody,  tj.: 343 480,79 zł pomniejszona o wypłacony kapitał, tj.: 197 742,37 zł, daje kwotę 145 739,42 zł.

Otrzymane przez Kredytobiorców w związku z ugodą środki stanowią ekwiwalent wydatków, które były poniesione przez Zainteresowanych z własnych środków pieniężnych. Otrzymana kwota nie spowodowała więc faktycznego przyrostu w majątku Zainteresowanych, a zatem zwrot nie stanowi dla Zainteresowanych przychodu. W przypadku zwrotu świadczenia Zainteresowani otrzymują bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych Bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za przychód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo.

Wobec powyższego, kwota dodatkowa, którą Zainteresowani otrzymali z banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłaconej przez Zainteresowanych podczas spłaty kredytu, to jej otrzymanie nie powoduje po stronie Zainteresowanych dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji, pieniądze te nie są dla Zainteresowanych przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po stronie Zainteresowanych obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika  – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane  w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe zwrotu przez bank ustalonej kwoty

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r.  poz. 1071 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro jak wskazali Państwo we wniosku i jego uzupełnieniu – bank wypłacił Państwu kwotę dodatkową w wysokości 101 527,10 zł jako nienależną bankowi oraz kwota ta ma charakter zwrotu nadpłaconych przez Państwa bankowi pieniędzy w wyniku działania klauzul abuzywnych w umowie kredytu, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Państwa przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Państwa przysporzenia majątkowego, wzrostu Państwa majątku. Otrzymana przez Państwa kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacili Państwo wcześniej do banku.

Pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i ich uzyskanie nie skutkuje po Państwa stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconej przez bank kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu stanu faktycznego, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Ponadto, wydając interpretacje indywidualne nie weryfikuję kwot i obliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek określenia podstawy opodatkowania, a prawidłowość takiego obliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

Pani A.A. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną  (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.