Interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.988.2020.11.WN

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1) ponownie rozpatruję sprawę z Pana wniosku z 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 105/22;

2) stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczące podatku od towarów i usług, tj. w zakresie objętym pytaniami nr 1 i nr 3 – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2020 r. wpłynął Pana wniosek z 14 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie podatku od towarów i usług który dotyczy:

- w sytuacji przedstawionej w pkt a, prawa do odliczenia 100% kwot podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony – bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26 (pytanie nr 1),

- w sytuacji przedstawionej w pkt b, prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony, gdy pojazd będzie wykorzystywany częściowo na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT a częściowo na potrzeby prywatne oraz opodatkowania podatkiem VAT każdorazowego przekazania pojazdu na cele prywatne Wnioskodawcy (pytanie nr 3).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą X Firma Budowlana. Wnioskodawca jest opodatkowany od całości swoich dochodów na terytorium RP (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Główną działalnością gospodarczą jaką prowadzi Strona jest (...). Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy pozostałych pojazdów samochodowych (ciężarowych, osobowych, pojazdów specjalnych), z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Pozostała działalność Wnioskodawcy to m.in. wynajem nieruchomości, środków trwałych (głównie maszyn budowlanych takich jak koparki, ładowarki). Wynajem prowadzony przez Wnioskodawcę jest świadczony zarówno do podmiotów powiązanych, jak i podmiotów niepowiązanych.

Wnioskodawca stanie się właścicielem pojazdu (kamper) o dopuszczalnej masie całkowitej (DMC) powyżej 3,5 tony (kamper będzie zarejestrowany jako samochód specjalny M1). Będzie ponosił on na ww. pojazd szereg wydatków, które będą wyszczególnione w posiadanych przez Stronę fakturach zakupowych (m.in. wydatki na nabycie pojazdu, koszty eksploatacyjne związane z pojazdem np. paliwo). Stronie przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia kampera.

Wnioskodawca zaznacza, że w związku z ograniczeniami spowodowanymi przez epidemię COVID-19, utrudnione stały się spotkania wyjazdowe na realizowane budowy (ograniczenia hotelowe, ograniczenia ilości spotkań, brak spotkań w budynkach barakowych czy kontenerach ze względu na ograniczenia ustawowe). Z tego powodu zgłaszane jest ze strony spółek prowadzących takie projekty budowalne zwiększone zapotrzebowanie na mobilne biura - głównie kampery.

Wnioskodawca pragnie wyszczególnić dwa zdarzenia przyszłe, które mogą wystąpić w niniejszej sprawie:

a) Kamper będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT (m.in. będzie on wynajmowany innym podmiotom gospodarczym). Wydatki związane z pojazdem będą w tym przypadku ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

b) Kamper będzie wykorzystywany częściowo na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT (m.in. będzie on wynajmowany innym podmiotom gospodarczym), a częściowo na potrzeby prywatne Wnioskodawcy. W związku z tym wydatki związane z pojazdem będą w tym przypadku ponoszone częściowo w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a częściowo w innych celach (prywatnych).

W związku z powyższym, Wnioskodawca chce uzyskać odpowiedź na pytania wymienione poniżej.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku):

1.Czy w przypadku określonym w pkt a), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd – bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do urzędu skarbowego na druku VAT-26?

3.Czy w przypadku określonym w pkt b), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, jednakże będzie obowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne?

Pana stanowisko w sprawie (odnoszące się do pytań oznaczonych jako nr 1 i 3):

Ad. 1.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku określonym w pkt a), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd – bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do urzędu skarbowego na druku VAT-26.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 34 VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie właścicielem pojazdu (kampera) o DMC powyżej 3,5 tony. Jest to pojazd w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, lecz jego DMC przekracza 3,5 tony. Fakt ten oznacza, że kamper nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie nie stosuje się do niego ograniczeń i wymogów wspomnianych przez art. 86a ust. 1 i nast. VAT.

Skoro więc kamper będzie w całości wykorzystywany do działalności opodatkowanej VAT, a nie mają zastosowania przepisy art. 86a ust. 1 i nast. VAT (tj. nie ma zastosowania ograniczenie w postaci odliczenia 50% VAT, a także obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu z art. 86a ust. 4 pkt 1 VAT oraz obowiązek zgłoszenia pojazdu do US z art. 86a ust. 12 VAT) – to Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd - bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do urzędu skarbowego na druku VAT-26.

Ad. 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku określonym w pkt b), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, jednakże będzie obowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne.

Uzasadnienie:

Na wstępie należy powtórzyć wnioski zawarte w odpowiedzi na pytanie nr 1 powyżej, tj. niniejszy kamper nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu ustawy o VAT, a więc nie ma w jego przypadku zastosowania ograniczenie odliczania VAT w wysokości 50%, przewidziane w art. 86a ust. 1 VAT.

Co do zasady, zgodnie z art. 86 ust. 1 VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2a VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika (...) jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów lub ich części składowych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawcy przysługiwało (w całości lub w części) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia kampera. Skoro tak, to użycie kampera do celów osobistych Wnioskodawcy będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest uprawniony do stosowania przepisu art. 86 ust. 2a VAT (tzw. prewspółczynnik), gdyż wykorzystanie kampera do celów osobistych z art. 8 ust. 2 VAT wyklucza ustalanie prewspółczynnika.

Konkludując, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, jednakże będzie obowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne (osobiste).

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek z 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) i wydałem 19 marca 2021 r. interpretację indywidualną znak: 0111-KDIB3-1.4012.988.2020.1.ASY, w której uznałem Pana stanowisko w kwestii:

- prawa do odliczenia 100% kwot podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony – bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26 (pkt a) – za prawidłowe,

- prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony, gdy pojazd będzie wykorzystywany częściowo na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT a częściowo na potrzeby prywatne (pkt b) – za nieprawidłowe,

- opodatkowania podatkiem VAT przekazania pojazdu na cele prywatne Wnioskodawcy – za prawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 22 marca 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

22 kwietnia 2021 r. wniósł Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (pismo z 13 kwietnia 2021 r.) na ww. interpretację w części braku prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony, gdy pojazd będzie wykorzystywany częściowo na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem VAT a częściowo na potrzeby prywatne (pkt b)

Wniósł Pan o:

1)uchylenie zaskarżonego aktu w części, w której stanowisko Skarżącego zostało uznane za nieprawidłowe (na podstawie art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi),

2)zasądzenie kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach – wyrokiem z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 – uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części, w której Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

25 listopada 2021 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 21 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 105/22 – oddalił skargę kasacyjną organu.

Wyrok WSA w Gliwicach, który uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części, stał się prawomocny od 21 maja 2025 r. (data wpływu prawomocnego wyroku do organu 15 września 2025 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 maja 2025r., sygn. akt I FSK 105/22;

• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczące podatku od towarów i usług, tj. w zakresie objętym pytaniami nr 1 i nr 3 – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2) należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy:

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Główną działalnością gospodarczą jaką Pan prowadzi jest (...). Prowadzi Pan także działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy pozostałych pojazdów samochodowych (ciężarowych, osobowych, pojazdów specjalnych), z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Pozostała Pana działalność to m.in. wynajem nieruchomości, środków trwałych (głównie maszyn budowlanych takich jak koparki, ładowarki). Wynajem prowadzony przez Pana jest świadczony zarówno do podmiotów powiązanych, jak i podmiotów niepowiązanych. Stanie się Pan właścicielem pojazdu (kamper) o dopuszczalnej masie całkowitej (DMC) powyżej 3,5 tony. Będzie Pan ponosił na ww. pojazd szereg wydatków, które będą wyszczególnione w posiadanych przez Pana fakturach zakupowych (m.in. wydatki na nabycie pojazdu, koszty eksploatacyjne związane z pojazdem np. paliwo). Przysługiwać będzie Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia kampera. Zaznaczył Pan, że w związku z ograniczeniami spowodowanymi przez epidemię COVID-19, utrudnione stały się spotkania wyjazdowe na realizowalne budowy (ograniczenia hotelowe, ograniczenia ilości spotkań, brak spotkań w budynkach barakowych czy kontenerach ze względu na ograniczenia ustawowe). Z tego powodu zgłaszane jest ze strony spółek prowadzących takie projekty budowlane zwiększone zapotrzebowanie na mobilne biura - głównie kampery. Wyszczególnił Pan dwa zdarzenia przyszłe, które mogą wystąpić w niniejszej sprawie:

a) Kamper będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby Pana działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (m.in. będzie Pan wynajmowany innym podmiotom gospodarczym). Wydatki związane z pojazdem będą w tym przypadku ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

b) Kamper będzie wykorzystywany częściowo na Pana potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (m.in. będzie Pan wynajmowany innym podmiotom gospodarczym), a częściowo na własne potrzeby prywatne. W związku z tym wydatki związane z pojazdem będą w tym przypadku ponoszone częściowo w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a częściowo w innych celach (prywatnych).

Pana wątpliwości wyrażone w pytaniu oznaczonym nr 1 dotyczą ustalenia, czy w przypadku określonym w pkt a), będzie Pan uprawniony do odliczenia w 100% kwot podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd – bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Powołane wyżej przepisy art. 86a ustawy, ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w odniesieniu do opisanego we wniosku kampera nie będą miały zastosowania, bowiem pojazd, który zamierza Pan nabyć, posiada dopuszczalną masę całkowitą powyżej 3,5 tony. W konsekwencji, będzie Panu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących poniesionych wydatków na pojazd na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w tej regulacji uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z Pana wskazaniem przedmiotowy samochód (kamper), w przypadku określonym w pkt a) będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby Pana działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (m.in. wynajem innym podmiotom gospodarczym).

Zatem, skoro kamper będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to będzie Pan uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i bez obowiązku zgłoszenia pojazdu do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości zawarte w pytaniu oznaczonym nr 3 dotyczą ustalenia, czy w przypadku określonym w pkt b), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, jednakże będzie obowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne.

Dokonując oceny prawidłowości Pana stanowiska w zakresie prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na wskazany pojazd w przypadku określonym w pkt b), należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wyrażone w wyroku z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z 21 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 105/22, które, jako zapadłe w tej sprawie, wiążą Organ z mocy art. 153 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

WSA w Gliwicach w wyroku z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 wskazał, że:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowy kamper o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony ma być wykorzystywany przez skarżącego częściowo na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, a częściowo na potrzeby prywatne oraz, że skarżącemu przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia kampera.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.t.u., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.t.u. za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. uznaje się również:

1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Natomiast art. 86a u.p.t.u. reguluje zasady odliczania podatku naliczonego od nabycia, importu i użytkowania samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych.

Wprowadzone w art. 86a u.p.t.u. ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego dotyczą pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 u.p.t.u.).

W myśl przepisów ustawy z 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm.) pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Z kolei pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w powyższym przypadku wiąże się z decyzją wykonawczą Rady Unii Europejskiej 2013/805/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, s. 51). Na podstawie art. 1 ust. 1 tej decyzji Rzeczpospolita Polska została upoważniona do ograniczenia do wysokości 50 % prawa do odliczenia VAT od zakupu, nabycia wewnątrzwspólnotowego, przywozu, wynajmu lub leasingu silnikowych pojazdów drogowych, a także VAT naliczanego od wydatków związanych z tymi pojazdami, jeśli pojazd nie jest używany wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

Jednocześnie ograniczenie to zostało wyłączone w następujących przypadkach:

- w odniesieniu do pojazdów silnikowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3500 kg lub pojazdów silnikowych posiadających łącznie z siedzeniem kierowcy więcej niż dziewięć miejsc siedzących (art. 1 ust. 2 decyzji),

- w odniesieniu do podatku VAT naliczonego od wydatków, które są w całości związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 1 ust. 3 decyzji).

Z decyzji wykonawczej 2013/805 wynikało, że ograniczenia mogły być stosowane do 31 grudnia 2016 r. Wniosek o przedłużenie stosowania tych ograniczeń został złożony 5 lutego 2016 r. i w jego następstwie została wydana decyzja wykonawcza Rady (UE) 2016/1837 z 11 października 2016 r. pozwalająca na dalsze stosowanie ograniczeń w latach 2017-2019. Z kolei decyzją wykonawczą Rady (UE) 2019/1594 z 24 września 2019 r. przedłużono ich stosowanie do końca 2022 r.

Zatem ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego nie dotyczą samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t. Podatek naliczony od wydatków dotyczących tych samochodów nie jest objęty ograniczeniami określonymi w art. 86a u.p.t.u. gdyż nie są to pojazdy samochodowe w rozumieniu ustawy (art. 2 pkt 34 u.p.t.u).

Opisany w zdarzeniu przyszłym kamper jest samochodem o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, stąd nie dotyczą go wynikające z art. 86a u.p.t.u. ograniczenie prawa do odliczania kwoty podatku naliczonego. W przypadku takiego samochodu, podatek naliczony podlega odliczeniu zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. również wtedy, kiedy pojazd ten będzie używany częściowo na potrzeby prywatne skarżącego. Użycie przedmiotowego pojazdu (kampera) dla celów prywatnych wnioskodawcy stanowi świadczenie usług podlegające na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem VAT, co potwierdził zarówno skarżący, jak i organ. (zob. Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XV; opubl. WKP 2021).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko organu, iż wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w zakresie, w jakim pojazd będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych w prowadzonej działalności gospodarczej, jest błędne i pozbawione podstaw prawnych.

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 105/22 podzielając stanowisko sądu pierwszej instancji wskazał, że:

8.3. Ocenę prawną Sądu pierwszej instancji można rozwinąć w następujący sposób. Skoro organ interpretacyjny uznał, że przekazanie kampera na cele osobiste (prywatne) stanowi odpłatne świadczenie usług to opodatkowanie tych usług następuje przy zastosowaniu art. 8 ust. 2 u.p.t.u. Skoro zaś zastosowanie ma art. 8 ust. 2 u.p.t.u. to wykluczone jest zastosowanie art. 86 ust. 2a u.p.t.u. (odliczenie wedle prewspółczynnika), w świetle wyraźnego wyłączenia zawartego w treści art. 86 ust. 2a u.p.t.u. („z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 8 ust. 2”). Finalnie, skoro wykluczone jest zastosowanie art. 86 ust. 2a u.p.t.u. to prawo od odliczenia podatku naliczonego (w całości) wynika z art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Innymi słowy, nie można zastosować tzw. prewspółczynnika odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 2a u.p.t.u., bowiem ten przepis nie dotyczy sytuacji, w której opodatkowuje się podatkiem VAT przekazanie towaru na cele osobiste.

Sąd pierwszej instancji uchylając (częściowo) Skarżoną interpretację zaprowadził porządek i konsekwencję w wywodzie prawnym organu, wychodząc z aprobaty (przez organ) stanowiska Wnioskodawcy dla opodatkowania podatkiem VAT przekazania pojazdu na cele prywatne. Dalsze wywody odnośnie do prawa odliczenia podatku naliczonego są jedynie logiczną konsekwencją tej oceny organu.

Skoro Wnioskodawca, będzie opodatkowywał każde przekazanie kampera na cele osobiste oraz (jak podaje w opisie zdarzenia) będzie opodatkowywał każde wykorzystanie na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, to nie ma żadnych przeszkód, aby przysługiwało mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją kampera, stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy prawa, a także uwzględniając stanowiska sądów administracyjnych wyrażone w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 105/22, należy uznać, że w przypadku określonym w pkt b), będzie Pan uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony, gdy pojazd będzie wykorzystywany częściowo na potrzeby Pana działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT a częściowo na własne potrzeby prywatne i jednocześnie będzie Pan opodatkowywał podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania użycia pojazdu do celów prywatnych należy zwrócić na wskazane przepisy, w szczególności przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Interpretując przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei, analizując treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Jak wynika z opisu sprawy, kamper zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywał, zgodnie z opisem przypadku w pkt b), częściowo na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, a częściowo na potrzeby prywatne Wnioskodawcy.

Z przywołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że użycie towaru (w tym przypadku kampera) stanowiącego część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym do celów osobistych podatnika, w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia tego towaru należy uznać za odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Pan w opisie sprawy, będzie Panu przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia kampera, a zatem użycie pojazdu na cele osobiste winien Pan opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w przypadku określonym w pkt b), będzie Pan zobowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Pana stanowisko, odnoszące się do pytania nr 3, że w przypadku określonym w pkt b), Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na pojazd, jednakże będzie obowiązany opodatkować podatkiem VAT każdorazowe przekazanie pojazdu na własne cele prywatne, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej ww. wyrokiem WSA w Gliwicach z 7 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 732/21, tj. w dniu 19 marca 2021 r.

Interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast ocena Pana stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.