Interpretacja indywidualna z dnia 9 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.850.2025.2.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

‒prawidłowe w zakresie nieuznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒prawidłowe w zakresie uznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒nieprawidłowe w zakresie uznania pobieranych opłat dodatkowych za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w SPP za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT,

‒prawidłowe w zakresie uznania pobieranych opłat dodatkowych za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w MPN za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT,

‒nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług parkingowych,

‒prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒nieuznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒uznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒uznania pobieranych opłat dodatkowych za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT,

‒określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług parkingowych,

‒prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 października 2025 r. (data wpływu 12 listopada 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina A jest jednostką samorządu terytorialnego. Wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina jest też czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT po centralizacji VAT od 01.01.2016 r, dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT i zwolnionej z VAT oraz czynności niepodlegających VAT.

Na terenie Gminy A ustalona ma zostać Strefa Płatnego Parkowania. Znajdujące się w niej miejsca parkingowe zlokalizowane będą przy drogach publicznych (w pasach dróg gminnych) oraz parkingi wyznaczone na specjalnie przeznaczonych do tego miejscach (poza pasami dróg publicznych na terenach gminnych). Na terenie Gminy zostaną wyznaczone: Strefy Płatnego Parkowania (SPP) i Miejskie Parkingi Niestrzeżone (MPN). Gmina pobierać będzie opłaty za korzystanie z parkingów i miejsc parkingowych do niej należących. Obszar strefy płatnego parkowania niestrzeżonego obejmować będzie kilkadziesiąt miejsc postojowych w centrum miasta.

Zasady i wysokość pobieranych opłat określać będzie Uchwała Rady Miejskiej w sprawie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania, wprowadzenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w Strefie Płatnego Parkowania, wysokości stawek za parkowanie, wysokości opłat dodatkowych i sposobu ich pobierania oraz uchwała Rady Miejskiej w sprawie ustalenia Miejskich Parkingów Niestrzeżonych położonych poza drogami publicznymi, zasad korzystania z miejskich parkingów płatnych położonych poza drogami publicznymi, określenia wysokości opłat za parkowanie, wysokości opłat dodatkowych i sposobu ich pobierania.

Gmina jest w trakcie realizacji inwestycji polegającej na zorganizowaniu SPP i MPN.

Wysokość opłat pobieranych na rzecz Gminy ustalana będzie przez Gminę. Opłaty za parkowanie oraz opłaty dodatkowe (w tym za brak biletu, nieprawidłowe parkowanie, etc.) stanowić będą dochód Gminy.

Opłaty parkingowe pobierane będą przez Gminę poprzez parkometry, aplikację mobilną lub kartą abonamentową (jednorazowa opłata za dłuższy okres czasu - nie jednorazowe parkowanie).

Gmina obecnie ponosi wydatki na ww. zadanie oraz będzie ponosiła je w przyszłości. Wydatki poniesione przez Gminę są/będą dokumentowane fakturami VAT, z wykazanymi kwotami podatku.

Na otrzymanych przez Gminę z tego tytułu fakturach VAT, jako nabywca, będzie widniał Wnioskodawca.

Gmina tworzy miejsca parkingowe na terenie będącym własnością gminy w ramach realizacji zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Opłata dodatkowa będzie pobierana zarówno na parkingach zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych jak i na parkingach zlokalizowanych w pasach dróg publicznych.

Informacje o regulaminie SPP i MPN będą opublikowane:

‒na stronie internetowej BIP Gminy A (uchwała o SPP i MPN),

‒wjazdach do SPP oznakowane będą znakami D-44 „strefa płatnego parkowania”, natomiast wyjazdy znakami D-45 „koniec strefy płatnego parkowania”,

‒tablica informacyjna bezpośrednio na parkomacie.

Egzekwowanie przestrzegania zasad korzystania z parkingów SPP i MPN odbywać się będzie poprzez System kontroli dostarczony przy zakupie parkomatów, który będzie obsługiwany przez Strażników miejskich.

Opłata za parkowanie pobierana będzie z góry w parkomacie, według stawek określonych w uchwałach o SPP i MPN. Po dokonaniu płatności drukowany będzie bilet parkingowy. Na bilecie parkingowym wydrukowana będzie kwota płatności za parkowanie brutto. Opłata dodatkowa pobierana będzie za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju. Zawiadomienie o opłacie dodatkowej drukowane będzie przez kontrolera w dwóch egzemplarzach i zawierać będzie: unikalny numer zawiadomienia, datę oraz dokładny czas przeprowadzenia czynności kontrolnych (datę postoju, dokładny czas stwierdzenia faktu braku opłaty, numer służbowy kontrolera, ulicę postoju, numer rejestracyjny pojazdu, markę pojazdu oraz powód nałożenia opłaty dodatkowej, kwotę opłaty dodatkowej z informacją o możliwych sposobach jej wniesienia (numer konta bankowego, informację o możliwości zapłaty w parkomacie). W przypadku uiszczenia opłaty dodatkowej w terminie 7 dni kalendarzowych od następnego dnia po wystawieniu wezwania, wysokość opłaty dodatkowej wynosi: 100 zł. W przypadku nie uiszczenia opłaty dodatkowej w terminie 7 dni jej wysokość wzrasta do 250 zł brutto. (zgodnie z uchwałą o SPP i MPN).

Opłata dodatkowa pobierana będzie za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w SPP i w MPN.

Opłaty dodatkowe będą dotyczyły usługi udostępniania miejsca parkingowego, która została rzeczywiście wykonana.

Prawdopodobnie Gmina nie będzie w stanie wyodrębnić z wydatków ponoszonych na zorganizowanie SPP i MPN wydatków związanych z miejscami parkingowym i zlokalizowanymi w pasach dróg publicznych oraz wydatków związanych z miejscami parkingowymi zlokalizowanymi poza pasami dróg publicznych.

Prewspółczynnik ustalony dla urzędu za rok 2025 wynosi 6%. Współczynnik na rok 2025 wynosi 32%.

W sytuacji, gdy prewspółczynnik nie przekroczy 2% urząd nie uzna, iż wynosi on 0% - stosował będzie stawkę wynikającą z obliczenia.

Pytania

1.Czy wykonywane przez Gminę odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych stanowić będą usługi opodatkowane VAT?

2.Czy wykonywane przez Gminę odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych stanowić będą usługi opodatkowane VAT?

3.Czy pobierane opłaty dodatkowe stanowić będą wynagrodzenie Gminy za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT?

4.Czy obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług parkingowych powstaje z chwilą wykonania usługi?

5.Czy Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wykonywane przez Gminę odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych nie będą stanowiły usług opodatkowanych VAT.

2.Wykonywane przez Gminę odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych będą stanowiły usługi opodatkowane stawką podstawową VAT.

3.Pobierane opłaty dodatkowe stanowić będą wynagrodzenia Gminy za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT.

4.Obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług parkingowych powstanie z chwilą wykonania usługi.

5.Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych.

6.Gminie nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych.

UZASADNIENIE

Państwa stanowiska w sprawie

Ad. 1 i 2

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza zatem, iż jednostka samorządu terytorialnego (dalej JST) będąca organem władzy publicznej będzie uznana za podatnika podatku VAT wówczas, gdy:

‒wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań własnych lub

‒wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czym to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa), zgodnie z którym krajowe regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż JST są podatnikami w rozumieniu ustawy o VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. W tym bowiem zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu jej zadań należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Wykonując te zadania gmina jest zarządcą drogi, zgodnie z ustawą o drogach publicznych a korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania na jej rzecz, Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi obrót gminy i mieści się w jej dochodach własnych, o których jest mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw. Pobierane przez gminę opłaty za parkowanie na zasadach określonych w ustawie o drogach publicznych mają więc wówczas charakter danin publicznych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi czyli, w przypadku dróg gminnych, jest to burmistrz.

Z kolei zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, wykonywane przez Gminę odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych będą stanowiły usługi nieopodatkowane VAT. Gmina w tym zakresie bowiem nie działa w charakterze podatnika VAT, lecz jako organ władzy publicznej w ramach swojego władztwa.

W przypadku parkingów, które znajdują się poza pasem drogowym drogi publicznej, nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o drogach publicznych. Opłaty za korzystanie z takich parkingów nie stanowią więc opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych.

W tej sytuacji Gmina zezwala innym osobom na korzystanie z gruntu przez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parking a osobą pozostawiającą pojazd dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której świadczący usługę »parkingową«, pobiera opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca. Czynność taka - jako usługa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W świetle powyższego udostępnianie miejsc parkingowych - na parkingach nie stanowiących pasa drogowego - za wynagrodzeniem jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Wynika to z tego że parkowanie pojazdów odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej i podmiot prowadzący parking świadczy usługę parkingową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze odpłatne udostępnianie miejsc parkingowych (znajdujących się poza pasami dróg publicznych), należy potraktować dla celów VAT jako usługę opodatkowaną podatkiem VAT stawką podstawową 23%.

Ad. 3

Opłaty dodatkowe podlegają opodatkowaniu VAT, w tego typu przypadkach występuje związek pomiędzy nałożeniem kary umownej w postaci opłaty dodatkowej a skorzystaniem z usługi parkowania w postaci najmu miejsca parkingowego. Te dwa świadczenia - najem miejsca parkingowego oraz nałożenie kary umownej - są od siebie wzajemnie zależne. To znaczy, jedno świadczenie jest dokonywane tylko pod warunkiem dokonania drugiego świadczenia i odwrotnie. Innymi słowy, nałożenie kary umownej (opłaty dodatkowej) możliwe jest jedynie w przypadku nieregulaminowego skorzystania z parkingu (najmu miejsca parkingowego) i odwrotnie - nieregulaminowe skorzystanie z miejsca parkingowego skutkuje nałożeniem opłaty karnej. W takim stanie rzeczy mamy do czynienia ze spełnieniem przesłanki istnienia związku pomiędzy zapłatą przez korzystającego z parkingu określonej kwoty pieniężnej, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego.

TSUE w sprawie dotyczącej opłat za nieprzestrzeganie regulaminu parkingu uznał, że pobieranie opłat kontrolnych za nieprawidłowe parkowanie i parkowanie przez danego kierowcę w szczególnych okolicznościach, które zostały określone w regulaminie korzystania z parkingu, a które pociągają za sobą takie podwyższone opłaty za parkowanie - są ze sobą powiązane. Konieczność przeprowadzenia kontroli nieprawidłowego parkowania i w konsekwencji nałożenie takich opłat kontrolnych nie może bowiem mieć miejsca jeżeli usługa udostępnienia miejsca parkingowego nie została wcześniej wykonana. Opłaty kontrolne pobierane przez prowadzącego parkingi w razie nieprzestrzegania przez kierowców ogólnych warunków użytkowania tych parkingów należy uznać za wynagrodzenie za odpłatne usługi, które jako takie podlegają VAT.

Ad. 4

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

W podanym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że opłaty parkingowe będą uiszczane jednorazowo w parkometrach lub przez aplikację lub poprzez wykupienie abonamentu/ryczałtu. Płatność za usługę następuje przed wyjazdem z parkingu.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ww. ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty w szczególności przedpłatę zaliczkę zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty z wyjątkiem:

1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b,

2) dostaw towarów i świadczenia usług w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, ze podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przenosząc powyższe na grunt mniejszej sprawy trzeba stwierdzić, że sprzedaż biletu jest sprzedażą usługi (prawa skorzystania z usługi parkingowej).

Udostępnienie parkingu za opłatą stanowi umowę wzajemną, gdzie dwie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia. W przedmiotowej sytuacji jedna ze stron zobowiązała się do spełnienia pewnej usługi (udostępnienie parkingu) a druga strona do uiszczenia zapłaty za tę usługę.

W konsekwencji analizując opis sprawy oraz brzmienie ww. przepisów stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy dla usługi parkingowej będzie powstawał z chwilą wykonania usługi w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 5 i 6

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…)”.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych

Biorąc pod uwagę powyższe, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na parkingi. W przypadku parkingów umiejscowionych poza pasami dróg publicznych - z uwagi na związek wydatków z działalnością opodatkowaną VAT Gminy - będzie jej przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT.

W przypadku wydatków na parkingi zlokalizowane w pasach dróg publicznych - Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W sytuacji gdy wydatki będą związane ze wszystkimi parkingami i Gmina nie będzie miała możliwości przyporządkować ich do konkretnych rodzajów działalności - Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika VAT, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest:

‒prawidłowe w zakresie nieuznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒prawidłowe w zakresie uznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) za usługi opodatkowane podatkiem VAT,

‒nieprawidłowe w zakresie uznania pobieranych opłat dodatkowych za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w SPP za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT,

‒prawidłowe w zakresie uznania pobieranych opłat dodatkowych za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w MPN za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT,

‒nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług parkingowych,

‒prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

‒jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;

‒odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Na terenie Gminy ustalona ma zostać Strefa Płatnego Parkowania. Znajdujące się w niej miejsca parkingowe zlokalizowane będą przy drogach publicznych (w pasach dróg gminnych) oraz parkingi wyznaczone na specjalnie przeznaczonych do tego miejscach (poza pasami dróg publicznych na terenach gminnych). Na terenie Gminy zostaną wyznaczone: Strefy Płatnego Parkowania (SPP) i Miejskie Parkingi Niestrzeżone (MPN). Gmina pobierać będzie opłaty za korzystanie z parkingów i miejsc parkingowych do niej należących. Zasady i wysokość pobieranych opłat określać będzie Uchwała Rady Miejskiej w sprawie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania, wprowadzenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w Strefie Płatnego Parkowania, wysokości stawek za parkowanie, wysokości opłat dodatkowych i sposobu ich pobierania oraz uchwała Rady Miejskiej w sprawie ustalenia Miejskich Parkingów Niestrzeżonych położonych poza drogami publicznymi, zasad korzystania z miejskich parkingów płatnych położonych poza drogami publicznymi, określenia wysokości opłat za parkowanie, wysokości opłat dodatkowych i sposobu ich pobierania. Opłaty za parkowanie oraz opłaty dodatkowe (w tym za brak biletu, nieprawidłowe parkowanie, etc.) stanowić będą dochód Gminy. Opłaty parkingowe pobierane będą przez Gminę poprzez parkometry, aplikację mobilną lub kartą abonamentową. Gmina tworzy miejsca parkingowe na terenie będącym własnością gminy w ramach realizacji zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym. Opłata dodatkowa będzie pobierana zarówno na parkingach zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych jak i na parkingach zlokalizowanych w pasach dróg publicznych. Opłata za parkowanie pobierana będzie z góry w parkomacie, według stawek określonych w uchwałach o SPP i MPN. Opłata dodatkowa pobierana będzie za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju w SPP i w MPN. Opłaty dodatkowe będą dotyczyły usługi udostępniania miejsca parkingowego, która została rzeczywiście wykonana.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii nieuznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) za usługi opodatkowane podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz uznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) za usługi opodatkowane podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):

W oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy:

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie gminnym wynika, że zadania własne gminy obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Ponadto do właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach. Z kolei na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy.

W odniesieniu do zadań w zakresie wyznaczenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych należy wskazać, że warunki ich realizacji (reżim) określa ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 889), zwana dalej ustawą o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Jak stanowi art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o drogach publicznych:

Zgodnie z art. 4 pkt 1, 2 i 3 ustawy o drogach publicznych:

Na podstawie art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych:

W myśl art. 13b ust. 4 ustawy o drogach publicznych:

W myśl art. 13b ust. 4a ustawy o drogach publicznych:

Jak stanowi art. 13b ust. 5 ustawy o drogach publicznych:

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych:

Zgodnie z art. 13f ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Stosownie do art. 13f ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Z powyższych przepisów wynika, że wyznaczenie strefy płatnego parkowania, ustalenie wysokości i pobór opłat w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

Na podstawie cyt. art. 13b ust. 3 i ust. 4 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy.

Istotnym jest także, że gmina nie ma dowolności w kwestii ustalania wysokości pobieranych opłat – ich wysokość określana jest w przypadku opłat jednorazowych, abonamentowych na podstawie art. 13b ust. 4, ust. 4a, ust. 5 ustawy o drogach publicznych, a opłat dodatkowych na podstawie art. 13f ust. 1 i ust. 2 wskazanej ustawy.

Odnosząc się zatem do kwestii nieuznania odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) za usługi opodatkowane podatkiem VAT należy wskazać, że będą działali Państwo w tym przypadku w roli organu władzy publicznej, a nie usługodawcy oferującego świadczenia w zamian za ustaloną cenę. Wysokość opłat nie będzie ustalana na podstawie kryteriów rynkowych, lecz będzie wynikała wprost z przepisów prawa – ustawy o drogach publicznych oraz aktu prawa miejscowego – wskazanej we wniosku Uchwały Rady Gminy. Zatem pobór opłat będzie odbywał się w reżimie administracyjno-prawnym.

Zatem świadczenie odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) będzie odbiegało od warunków, w jakich realizowane byłyby te czynności przez inne podmioty gospodarcze. Pobierane opłaty ustalane będą w oparciu o przepisy prawne regulujące kwestie ich poboru, zatem nie będą mogły być uznane za rzeczywistą wartość wykonywanego świadczenia.

Ponadto, opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1483).

Na podstawie ww. art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych:

Wskazać również należy, że opłaty na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania były przedmiotem orzeczeń sądowych. W wyroku z 10 grudnia 2002 r. sygn. akt P 6/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania będąc dochodem publicznym, jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, czyli ma charakter daniny publicznej, co w konsekwencji wyklucza opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W podobnej kwestii wypowiedział się TSUE w sprawie C-446/98, w którym wyjaśnił, że:

W konsekwencji należy stwierdzić, że Państwa działania w zakresie świadczenia odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) będą mieściły się w zakresie wykonywania zadań własnych, będą stanowiły czynności nałożone odrębnymi przepisami prawa i będą wynikały z wykonywania władztwa publicznoprawnego.

Zatem, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie będą działali Państwo w tym zakresie jako podatnik VAT a opłaty z tytułu usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do wykonywanych przez Państwa odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) należy wskazać, że pobierane przez Państwa opłaty w związku z tymi usługami będą miały inny charakter niż danina, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych.

W przedmiotowej sprawie świadcząc odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będą zezwalali Państwo osobom zainteresowanym na korzystanie z parkingów poprzez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parkingi (Państwem), a osobą pozostawiającą pojazd będzie dochodziło do zawarcia umowy, na mocy której będą Państwo - jako świadczący usługę parkingową - pobierali opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca.

Wskazać w tym miejscu należy, że z uwagi na fakt, iż świadczone usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) na rzecz osób zainteresowanych będą przez Państwa wykonywane odpłatnie, w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym, to – w odniesieniu do ww. usług – nie będą Państwo działali jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Czynność taka – jako usługa w rozumieniu ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będą stanowiły odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W analizowanym przypadku będą występowali Państwo w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynności – jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Wskazać należy, że ani w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy odpłatne świadczenie usług parkingowych nie zostało wymienione wśród usług zwolnionych od podatku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczenie przez Państwa odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będzie stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku.

Podsumowując, wykonywane przez Państwa odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) nie będą stanowiły usług opodatkowanych podatkiem VAT. Natomiast wykonywane przez Państwa odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będą stanowiły usługi opodatkowane podatkiem VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 oraz nr 2 uznałem za prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą kwestii uznania pobieranych opłat dodatkowych za wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Z treści powołanego na wstępie art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem, w niezbędnym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego.

Na gruncie tego ostatniego, odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071) zwana dalej: Kodeks cywilny, rozróżnia dwa rodzaje szkód: deliktową (wynikającą z czynów niedozwolonych) oraz kontraktową (wynikającą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania umownego).

I tak, stosownie do art. 415 Kodeksu cywilnego:

Natomiast w myśl art. 471 Kodeksu cywilnego:

W świetle wyżej powołanych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

W odniesieniu do opłat dodatkowych, tj. które będą przez Państwa nakładane w przypadku stwierdzenia, że pojazd nie posiada opłaconego czasu postoju lub gdy postój trwa dłużej niż opłacony czas postoju mimo, że nie wskazują Państwo, że opłata taka stanowi karę umowną, to jednak należy zwrócić uwagę na to zagadnienie, które zostało uregulowane w przepisie Działu II Kodeksu cywilnego – „Skutki niewykonania zobowiązań”.

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 483 Kodeksu cywilnego jest bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa, tzn. kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań niepieniężnych.

Z cytowanego wyżej art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzanym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (wyrok SN z 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt V CSK 85/08). Przewidziany umową obowiązek zapłaty kary umownej ma w stosunku do zasadniczego obowiązku dłużnika wynikającego z tej umowy charakter uboczny (akcesoryjny).

Zastrzeżenie kary umownej można zatem traktować jako formę uproszczoną redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań i kar umownych nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Ustalanie statusu wypłacanego odszkodowania, jako podlegającego bądź nie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

Z treści wniosku wynika, że w ramach świadczenia usług parkingowych będą pobierali Państwo opłaty za parkowanie oraz opłaty dodatkowe za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju, które będą pobierane będą zarówno na parkingach zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych jak i na parkingach zlokalizowanych w pasach dróg publicznych.

Zatem opłaty dodatkowe za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju będą miały charakter opłat sankcyjnych.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należy stwierdzić, że opłata sankcyjna w postaci opłaty dodatkowej nakładana za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju będzie stanowiła w istocie wynagrodzenie za świadczenie usług. Otrzymana przez Państwa opłata dodatkowa będzie ściśle związana z korzystaniem z miejsca parkingowego (usługą parkingową) i będzie wiązała się z niewywiązaniem się kierowcy pojazdu z obowiązków przewidzianych w regulaminie podczas korzystania z miejsca parkingowego.

Powyższe zostało potwierdzone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. 20 stycznia 2022 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C-90/20 .... .

W wyroku w sprawie C-90/20 Trybunał orzekł, że:

Uzasadniając swoje stanowisko Trybunał przypomniał, że:

Po przeanalizowaniu sprawy, Trybunał stwierdził, że:

I wskazał, że:

W odniesieniu do warunku, zgodnie z którym wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy, Trybunał zauważył, że:

W rezultacie Trybunał doszedł do wniosku, że te opłaty kontrolne mają bezpośredni związek z usługą parkingową i w konsekwencji można je uznać za integralną część całkowitej kwoty, którą kierowcy zobowiązali się zapłacić Spółce, decydując się na zaparkowanie swojego pojazdu na jednym z parkingów, którymi Spółka ta zarządza.

Zdaniem Trybunału pobranie opłat dodatkowych nie byłoby możliwe, gdyby wcześniej nie została wykonana usługa udostępnienia miejsca parkingowego, zatem obowiązek zapłaty opłaty kontrolnej za nieprzestrzeganie regulaminu stanowi jeden z warunków skorzystania z usługi. W konsekwencji, TSUE doszedł do przekonania, że opłaty kontrolne oraz opłaty za parkowanie są ze sobą powiązane i łącznie stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług – opodatkowane VAT.

Z powołanego orzeczenia wynika także, że:

Zdaniem Trybunału, wniosku tego nie podważa okoliczność, że kwota opłaty kontrolnej jest z góry określona i pozostaje bez konkretnego gospodarczego związku z wartością świadczonej usługi parkingowej oraz to, że opłata kontrolna za nieprawidłowe parkowanie jest uznawana w prawie krajowym za karę.

Ponadto Trybunał zauważył, że:

Z powyższego wynika, że okoliczność, iż opłata kontrolna za nieprawidłowe parkowanie jest uznawania w prawie krajowym za karę, nie ma decydującego znaczenia dla kwalifikacji kwoty określonej z góry w umowie o świadczenie usług.

Przy ocenie skutków podatkowych konkretnej opłaty dodatkowej należy w szczególności zwracać uwagę na okoliczność, czy usługa została rzeczywiście wykonana czy też nie, ponieważ ma ona istotne znaczenie dla skutków podatkowych pobieranych opłat dodatkowych mających charakter sankcyjny.

Jak podkreślił Trybunał w pkt 43 wyroku C-90/20, w sprawie zakończonej wyrokiem z 18 lipca 2007 r., Société thermale d’Eugénie-les-Bains (C-277/05), rozpatrywana usługa nie została wyświadczona. Tymczasem w sprawie rozstrzyganej w postępowaniu głównym (C-90/20) usługa udostępnienia miejsca parkingowego została rzeczywiście wykonana.

Odnosząc stwierdzenia wynikające z powołanego powyżej orzeczenia TSUE do przedmiotowej sprawy, zauważyć należy, iż jak wynika z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy, opłata dodatkowa będzie przez Państwa nakładana w przypadku nieuiszczenia opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju. Zatem, w rozpatrywanej sprawie będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy nałożeniem opłaty dodatkowej (opłaty sankcyjnej) ze skorzystaniem z usługi parkowania (najem miejsca parkingowego). Te dwa świadczenia – najem miejsca parkingowego oraz nałożenie opłaty dodatkowej – będą od siebie wzajemnie zależne, a mianowicie jedno będzie dokonywane tylko pod warunkiem dokonania drugiego i odwrotnie.

Opłata sankcyjna w postaci opłaty dodatkowej (za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju), w istocie będzie stanowiła wynagrodzenie za świadczenie usług. Otrzymana przez Państwa opłata dodatkowa będzie ściśle związana z korzystaniem z miejsca parkingowego na określonych warunkach (usługą parkingową) i będzie wiązała się z niewywiązaniem się kierowcy pojazdu z nałożonych na niego obowiązków podczas korzystania z miejsca parkingowego.

Tym samym, spełniona będzie przesłanka istnienia związku pomiędzy zapłatą przez korzystającego z parkingu określonej kwoty pieniężnej, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego.

Biorąc pod uwagę orzeczenie Trybunału w sprawie C-90/20, opłaty dodatkowe, które będą przez Państwa nakładane będą stanowiły w istocie wynagrodzenie za świadczenie usług parkingowych. Przedmiotowe opłaty będą należnościami wynikającymi z łączącego strony stosunku zobowiązaniowego polegającego na tym, że usługodawca udostępnia do korzystania miejsca parkingowe, a usługobiorca w zamian za to zobowiązuje się do uiszczenia określonych opłat za parkowanie, w tym opłat dodatkowych w razie nieprzestrzegania zasad korzystania z parkingu. Istotne znaczenie ma również to, że usługa udostępnienia miejsca parkingowego została rzeczywiście wykonana na rzecz kierowcy pojazdu.

W stosunku do opłat dodatkowych, które będą pobierane w związku ze świadczeniem odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) wskazuję, że opłaty te, jako związane z czynnościami pozostającymi poza zakresem stosowania ustawy, będą stanowiły wynagrodzenie za usługi parkingowe niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Natomiast w odniesieniu do opłat dodatkowych pobieranych w związku ze świadczeniem odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) stwierdzam, że opłaty te będą stanowiły wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, opłaty dodatkowe pobierane za świadczenie odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych:

‒w pasach dróg publicznych (SPP) - będą stanowiły wynagrodzenie za usługi parkingowe niepodlegające opodatkowaniu VAT,

‒poza pasami dróg publicznych (MPN) - będą stanowiły wynagrodzenie za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, zgodnie z którym pobierane opłaty dodatkowe stanowić będą wynagrodzenia Gminy za usługi parkingowe podlegające opodatkowaniu VAT, uznałem za:

‒nieprawidłowe w zakresie opłat dodatkowych pobieranych za świadczenie odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP),

‒prawidłowe w zakresie opłat dodatkowych pobierane za świadczenie odpłatnych usług parkingowych na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN).

Państwa wątpliwości dotyczą również określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług parkingowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej przepisu wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zauważyć jednak należy, że w art. 19a ust. 5 ustawy, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla niektórych usług.

Na mocy art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ww. ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że będą Państwo świadczyli odpłatne usługi parkingowe.

Charakter tego rodzaju usług, tj. usług polegających na udostępnianiu miejsc parkingowych, pozostaje zbieżny z charakterem usług najmu czy usług o podobnym do najmu charakterze. Nie ma przy tym znaczenia czas tego parkowania, ani to, z jakiego powodu nałożono opłatę dodatkową.

Wskazać w tym miejscu należy, że Dyrektywa wprost posługuje się pojęciem „wynajmu miejsc parkingowych dla pojazdów”.

W art. 135 ust. 2 lit. b Dyrektywy, w Rozdziale 3 „Zwolnienia dotyczące innych czynności” wskazano:

Powyższe potwierdza zatem, że analizowaną czynność - udostępnianie miejsc parkingowych – należy traktować jako usługę najmu czy usług o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 19a ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, dla dostaw towarów i usług wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury z tytułu tych świadczeń. Natomiast, stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Zgodnie natomiast z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy:

W świetle powołanych powyżej regulacji dotyczących obowiązku podatkowego w podatku VAT, obowiązek ten w przypadku świadczenia usług odpłatnego udostępniania miejsc parkingowych, w zamian za które pobierane są opłaty za korzystanie z parkingów oraz opłaty dodatkowe powstaje na zasadach określonych dla usług najmu.

Uwzględniając zatem powyższe, zasadniczo obowiązek podatkowy dla czynności opisanych we wniosku (udostępnianie miejsc parkingowych) powinien powstawać w dacie wystawienia faktury.

Przy czym, jeżeli świadczenie usług parkingowych będzie miało miejsce na rzecz podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą:

‒upływu terminu płatności, lub

‒wystawienia faktury – jeżeli podatnik zdecyduje się na wystawienie faktury takiemu podmiotowi (pomimo braku takiego obowiązku na gruncie przepisów o podatku VAT) i faktura ta zostanie wystawiona przed upływem terminu płatności. Wystawienie faktury po terminie płatności nie powoduje „ponownego” powstania obowiązku podatkowego.

Upływ terminu płatności powinien zostać przy tym określony zgodnie z przyjętymi przez podatnika zasadami dostępnymi dla nabywcy, np. określony regulamin parkowania pojazdu, który nabywca akceptuje, korzystając z usługi parkowania.

Z okoliczności sprawy wynika, że będą Państwo świadczyli usługi parkingowe na parkingach zlokalizowanych przy drogach publicznych (w pasach dróg gminnych) oraz na parkingach poza pasami dróg publicznych. Będą pobierali Państwo opłaty za korzystanie z parkingów i miejsc parkingowych. Zasady i wysokość pobieranych opłat określać będą Uchwały Rady Miejskiej. Opłata za parkowanie pobierana będzie z góry w parkomacie, według stawek określonych w uchwałach o SPP i MPN. Po dokonaniu płatności drukowany będzie bilet parkingowy. Na bilecie parkingowym wydrukowana będzie kwota płatności za parkowanie brutto. Ponadto będą pobierali Państwo opłaty dodatkowe. Opłata dodatkowa pobierana będzie za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu na parkingu bądź przekroczenie opłaconego czasu postoju. Opłaty dodatkowe będą dotyczyły usługi udostępniania miejsca parkingowego, która została rzeczywiście wykonana.

Podsumowując, w przypadku usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, tj. w dacie wystawienia faktury.

Natomiast zgodnie z treścią art. 19a ust. 7 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

W konsekwencji, odpowiadając na pytanie nr 4 - stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług odpłatnego udostępniania miejsc parkingowych, w zamian za które pobierane będą przez Państwa opłaty za korzystanie z parkingów oraz opłaty dodatkowe, powinni Państwo rozpoznać zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie w zw. z art. 19a ust. 7 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na stworzenie oraz obsługę miejsc parkingowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy:

Według art. 86 ust. 2b ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2c ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy:

Na bazie art. 86 ust. 2g ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

Art. 86 ust. 22 ustawy stanowi:

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

W oparciu o § 1 rozporządzenia:

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Stosownie do zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia:

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zatem w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

‒urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),

‒samorządowej jednostki budżetowej,

‒samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W rozporządzeniu ustawodawca podał ustalone według wzoru sposoby określania proporcji m.in. w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Przy czym zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia:

W myśl § 2 pkt 9 rozporządzenia:

Zgodnie z § 3 ust. 5 rozporządzenia:

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Jak wynika z opisu sprawy są Państwo czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Gmina obecnie ponosi wydatki na realizację inwestycji polegającej na zorganizowaniu SPP i MPN, które są/będą dokumentowane fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku. Na otrzymanych przez Gminę z tego tytułu fakturach VAT, jako nabywca, będzie widniał Wnioskodawca. Prawdopodobnie Gmina nie będzie w stanie wyodrębnić z wydatków ponoszonych na zorganizowanie SPP i MPN wydatków związanych z miejscami parkingowym zlokalizowanymi w pasach dróg publicznych oraz wydatków związanych z miejscami parkingowymi zlokalizowanymi poza pasami dróg publicznych.

Jednocześnie, jak wskazałem w odpowiedzi na Państwa pytania oznaczone nr 1 i 2, wykonywane przez Państwa odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) nie będą stanowiły usług opodatkowanych podatkiem VAT, a Państwo nie będą działali w tym zakresie jako podatnik VAT. Natomiast wykonywane przez Państwa odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będą stanowiły usługi opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku, a Państwo będą występowali w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem, odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych w pasach dróg publicznych (SPP) będą świadczone do celów innych niż Państwa działalność gospodarcza, a odpłatne usługi parkingowe na miejscach parkingowych zlokalizowanych poza pasami dróg publicznych (MPN) będą świadczone do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z czynnościami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania oraz niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Zatem, w związku z ponoszeniem wydatków związanych z realizację inwestycji polegającej na zorganizowaniu SPP i MPN, w sytuacji, gdy będą mieli Państwo możliwość przyporządkowania ww. wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, tj. do działalności gospodarczej (do czynności opodatkowanych) i do działalności innej niż działalność gospodarcza, to będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w takim zakresie, w jakim ww. wydatki będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji, gdy nie będą Państwo w stanie wyodrębnić z wydatków ponoszonych na zorganizowanie SPP i MPN wydatków związanych z miejscami parkingowym zlokalizowanymi w pasach dróg publicznych oraz wydatków związanych z miejscami parkingowymi zlokalizowanymi poza pasami dróg publicznych, to w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu będą Państwo zobowiązani do obliczenia podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy, z uwzględnieniem przepisu § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r.

Jednocześnie z okoliczności sprawy nie wynika, że wydatki ponoszone na zorganizowanie SPP i MPN będą wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania, wobec tego wyliczony na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisów § 3 ust. 2 rozporządzenia z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, podatek naliczony przypisany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT będzie podlegał odliczeniu w całości.

W konsekwencji z tytułu wydatków związanych z realizacją inwestycji polegającej na zorganizowaniu SPP i MPN:

‒w sytuacji gdy będą mieli Państwo możliwość przyporządkowania ww. wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, tj. do działalności gospodarczej (do czynności opodatkowanych) i do działalności innej niż działalność gospodarcza, to - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w takim zakresie, w jakim ww. wydatki będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług,

‒w sytuacji, gdy nie będą Państwo mieli możliwości przyporządkowania wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej zakupione towary i usługi będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisu § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów.

Prawo do odliczenia będzie przysługiwało Państwu pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym, oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 uznałem je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informuję, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej