Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.866.2025.2.MN

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowne Panie,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 26 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

17 grudnia 2009 r. zawarł Pan wraz z małżonką z bankiem (…) umowę kredytu hipotecznego denominowanego w walucie CHF.

Kredyt był przeznaczony na zakup domu.

Kredyt był spłacany zgodnie z harmonogramem ustalanym przez Bank.

Na podstawie informacji z mediów na temat umów kredytowych frankowych zwrócili się Państwo do Kancelarii Prawnej (…) o analizę Państwa umowy kredytowej. Z analizy wynikało, że umowa kredytowa posiada wady prawne, które świadczą o jej nieważności.

W związku z powyższym 1 sierpnia 2022 r. zwrócili się Państwo do Banku o zwrot nienależnie pobranych świadczeń w kwocie 57.594,88 zł oraz 112.595,54 CHF.

Skoro Bank nie zaaprobował wezwania, 17 stycznia 2023 roku został skierowany przeciwko niemu pozew do Sądu Okręgowego w (…).

W wyniku przeprowadzonego postępowania sądowego, wyrokiem z 25 września 2023 r. Sąd Okręgowy w (…) unieważnił umowę kredytową i zasądził na Państwa rzecz m.in. kwotę 57.594,88 zł oraz 112.595,54 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 30 listopada 2022 r. do dnia zapłaty.

Wyrok Sądu Okręgowego stał się prawomocny, bowiem Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 11 lutego 2025 r. zmienił częściowo zaskarżony wyrok w zakresie zasądzonych kosztów procesu. W pozostałym zakresie apelacja pozwanego, czyli Banku, została oddalona.

Bank dokonał rozliczenia zgodnie z wyrokiem Sądu i 15 kwietnia 2025 r. przelał środki finansowe będące przedmiotem wyroku sądu w lutym 2025 r.

W wyniku unieważnienia umowy kredytu bankowego nastąpiło rozliczenie finansowe między Panem i Pana żoną a bankiem, w wyniku którego bank zwrócił Panu całą kwotę kredytu wraz z odsetkami, natomiast z Pana strony nastąpiło zwrócenie kwoty kapitału - wszystko odbyło się stosownie do złożonych „oświadczeń o potrąceniu” przez Państwa i bank.

W wykonaniu powyższego wyroku Bank w porozumieniu z Państwem dokonał rozliczenia zasądzonych kwot i potrąceń. M.in. z tego tytułu zostały wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 15.472,51 zł (liczone od kwoty 57.594,88 zł) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 136.325,12 zł (liczone od kwoty 112.595,54 CHF), a także zwrot kosztów procesu.

W ramach rozliczenia dokonali Państwo zwrotu na rzecz Banku kwoty stanowiącej równowartość wypłaconego kredytu, tj. 370.000,00 zł.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Bank wypłacił Panu należne sumy, w tym odsetki ustawowe za opóźnienie po wyroku Sądu Okręgowego w (…) (który został załączony do pierwotnego wniosku). Bank wypłacił Panu odsetki na mocy wyroku sygn. (…) z 25 września 2023 r. Sąd Okręgowy w (…) unieważnił umowę kredytową i zasądził na Pana rzecz m.in. kwotę 57.594,88 zł oraz 112.595,54 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 30 listopada 2022 r. do dnia zapłaty.

Wyrok Sądu Okręgowego stał się prawomocny, bowiem Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 11 lutego 2025 r. zmienił częściowo zaskarżony wyrok w zakresie zasądzonych kosztów procesu. W pozostałym zakresie apelacja pozwanego, czyli Banku, została oddalona.

Bank nie wystawił Panu żadnego PIT-11 z tytułu wypłaconych odsetek (notabene rozliczenie to zostało dokonane w 2025 roku - jak zaznaczył Pan we wniosku).

Odsetki zostały wypłacone na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w (…) sygn. akt (…). Sąd zasądził na Pana rzecz odsetki ustawowe za opóźnienie.

Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż podstawą zasądzenia odsetek za opóźnienie jest art. 481 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego.

Umowa została unieważniona na mocy przepisów art. 385[1] § 1 k.c., art. 6 k.c. oraz art. 4 ust. 4 Dyrektywy 93/13.

Pytanie

Czy z tytułu otrzymanych odsetek ustawowych za opóźnienie, zasądzonych wyrokiem sądu w związku z unieważnieniem umowy kredytu mieszkaniowego denominowanego w CHF nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, nie będzie Pan zobowiązany do wykazywania otrzymanych odsetek ustawowych za opóźnienie w zeznaniu rocznym za 2025 r. i tym samym do obliczenia i wpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 9 tego artykułu, do źródeł przychodów zalicza się inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Zgodnie zaś z art. 69 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe

Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową, jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu.

Jak wynika z przepisów i orzecznictwa w przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Odnośnie odsetek należy wskazać, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, zgodnie z którym:

Odnosząc się do przepisów ustawy o PIT należy wskazać, iż stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia zatem z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku unieważnienia umowy kredytu bankowego nastąpiło rozliczenie finansowe między Panem i Pana małżonką a bankiem. W wyniku tej sytuacji bank zwrócił Panu całą kwotę kredytu wraz z odsetkami, natomiast z Pana strony nastąpiło zwrócenie kwoty kapitału.

W Pana sytuacji doszło do wykonania postanowień zapadłych w wyroku sądu. Sąd stwierdził nieważność umowy kredytowej i zasądził zwrot środków wpłaconych przez nas wraz z odsetkami. Należy stwierdzić, iż kwota zwrotu nie powoduje faktycznego przyrostu w naszym majątku, a jedynie „wyrównanie” wcześniejszego zmniejszenia tegoż majątku.

W Pana ocenie, zwrot ten nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po Pana stronie, jako kredytobiorcy, nie powstał przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, wypłacone odsetki za opóźnienie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń dotyczą świadczenia niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z tym, w Pana ocenie, ww. odsetki objęte są zwolnieniem od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji w związku z ich wypłatą nie powstanie u Pana zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warto w tym miejscu zauważyć, iż Pana sytuacja jest analogiczna do sytuacji przedstawionych i opisanych w indywidualnych interpretacjach podatkowych:

• 0114-KDIP3-2.4011.595.2024.1.BM,
• 0115-KDIT2.4011.117.2023.1.HD,
• 0115-KDIT2.4011.117.2023.1.HD,
• 0115-KDIT2.4011.117.2023.1.HD,
• 0113-KDWPT.4011.83.2025.2.MG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika - tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika - tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych przez Pana informacji wynika, że sąd unieważnił Pana umowę kredytową i zasądził na Pana rzecz odsetki ustawowe za opóźnienie.

Powziął Pan wątpliwość, czy wypłacone odsetki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe wypłaty odsetek

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata, na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej, są obojętne podatkowo.

Z kolei stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umowy, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją, jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Zatem zwrot przez Bank nienależnie pobranych świadczeń nie stanowi dla Pana przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W złożonym wniosku Pana wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania zasądzonych wyrokiem odsetek ustawowych za opóźnienie.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zgodnie z którym:

Na podstawie art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego:

Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z ww. przepisem:

Jak wynika z brzmienia tego przepisu zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie dwa warunki:

1) są naliczane z tytułu nieterminowej wypłaty należności,

2) świadczenia, od których są naliczane, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, są wolne od podatku dochodowego lub na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano od nich poboru podatku.

Skoro zwrot otrzymany z banku tytułem rozliczenia roszczeń wynikających z nieważnej umowy kredytowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki podlegają zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan, to interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje indywidualną tutejszy Organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też nie odniosłem się do kwot wskazanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.