Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.832.2025.1.MN
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
- prawidłowe – w odniesieniu do obiektów o charakterze rekreacyjnym (letniskowym) – przypadek 1;
- nieprawidłowe – w odniesieniu do obiektów o charakterze gospodarczym – przypadek 2.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Bank (…) (dalej „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1896; dalej: „Prawo bankowe”).
Bank udziela kredytów i pożyczek osobom fizycznym, w tym m.in. na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych takich jak: nabycie domu lub mieszkania (w tym wraz z gruntem lub udziałem w gruncie), nabycie gruntu pod budowę, rozbudowę, modernizację domu lub mieszkania, przeprowadzenie modernizacji lub remontu domu lub mieszkania należącego do kredytobiorcy, w tym adaptację obiektu niemieszkalnego na cele mieszkaniowe.
Bank jest też następcą prawnym innych banków, które udzieliły takich kredytów i pożyczek.
W dalszej części wniosku kredyty i pożyczki określane są łącznie jako kredyty.
W powyżej opisanych sytuacjach może dojść do umorzenia kredytu lub pożyczki (zawarcia umowy zwolnienia z długu).
W takich wypadkach Bank musi ustalić, czy znajduje zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102, t.j., z późn. zm., dalej Rozporządzenie), wydane na podstawie art. 22 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.
Jeśli bowiem zaniechanie poboru nie znajduje zastosowania, to wówczas Bank będzie zobowiązany zastosować normę z art. 42a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. złożyć informację PIT-11 (część F, „informacja o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy”).
Umorzenie dokonywane jest (lub będzie) w czasie obowiązywania Rozporządzenia.
Zgodnie z Rozporządzeniem korzystanie z zaniechania poboru podatku uzależnione jest m.in. od warunku, iż kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, w rozumieniu przepisów Rozporządzenia (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit a w zw. z § 1 ust. 5 Rozporządzenia).
W związku z m.in. tym warunkiem, jednocześnie z dokonaniem umorzenia (lub po jego dokonaniu), Bank odbiera od kredytobiorców (pożyczkobiorców) oświadczenie, w którym potwierdzają oni, że przychód uzyskany w związku z dokonywanym umorzeniem korzysta z zaniechania poboru z Rozporządzenia w całości albo w określonej części, oraz że spełniony jest m.in. warunek, że kredyt (lub kredyty) jest zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową w rozumieniu przepisów Rozporządzenia (Oświadczenie).
W praktyce Banku zdarzają się sytuacje w których Podatnicy (tj. kredytobiorcy, pożyczkobiorcy) składają ww. Oświadczenie lub wyrażają gotowość złożenia Oświadczenia, natomiast pewne wątpliwości budzi rodzaj obiektu (nieruchomości), którego dotyczy zaciągnięty kredyt.
Chodzi tu o dwa możliwe przypadki, co do których Bank powziął wątpliwość, czy ma do nich zastosowanie Rozporządzenie.
Przypadek 1
Składane przez Podatników Oświadczenie (lub wyrażenie gotowości złożenia Oświadczenia) dotyczy obiektów o charakterze rekreacyjnym (letniskowym), przy czym niezależnie od takiego statusu obiektu Podatnicy deklarują, iż obiekt jest (lub będzie) wykorzystywany do zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.
Przypadek 2
Składane przez Podatników Oświadczenie (lub wyrażenie gotowości złożenia Oświadczenia) dotyczy obiektów o charakterze gospodarczym – np. Podatnik chce nabyć budynek gospodarczy, który nadaje się do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, deklarując, że obiekt ten jest (lub będzie) wykorzystywany do zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych.
Pytania
1.Czy w opisanym Przypadku 1 Bank, po odebraniu Oświadczenia, może zastosować zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia, i w konsekwencji nie wystawiać informacji PIT-11 ?
2.Czy w opisanym Przypadku 2 Bank, po odebraniu Oświadczenia, może zastosować zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia, i w konsekwencji nie wystawiać informacji PIT-11 ?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, w obu opisanych przypadkach po odebraniu Oświadczenia, może on zastosować zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia i w konsekwencji nie wystawiać informacji PIT-11.
Uzasadnienie
Rozporządzenie wprowadza zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, które zależy od spełnienia przez podatników tego podatku wskazanych w Rozporządzeniu warunków.
Warunki te dotyczą m.in. okoliczności związanych z realizowaniem przez nich potrzeb mieszkaniowych.
Zgodnie z par. 1 pkt 5 Rozporządzenia:
Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:
1) jednego gospodarstwa domowego albo
2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).
Zatem przepisy Rozporządzenia wskazują, iż za inwestycję mieszkaniową uznaje się obiekt, który służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.
Z kolei ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 725 z późn. zm.) zawiera definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zgodnie z którą:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.
Ponadto przepisy dotyczące prawa budowlanego ani ustawa podatkowa nie zawierają definicji "domu letniego/weekendowego". Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego (czy też rekreacyjnego, weekendowego etc.). Co do zasady o tym czy dom można uznać za letniskowy/rekreacyjny, czy też za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie, a więc funkcja, której ma służyć.
Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 stycznia 2003 r. sygn. akt I SA/Łd 1519/01 wskazał, że:
Budynek letniskowy będzie się mieścił w pojęciu budynku mieszkalnego, (...) gdy będzie przeznaczony na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych (nie rekreacyjnych, wypoczynkowych bądź w celu lokaty kapitału) podatnika i jego bliskich, a w szczególności jego parametry techniczne umożliwiają zamieszkiwanie w nim przez cały rok.
Natomiast w wyroku z 19 lutego 2008 r. sygn. akt II FSK 1726/06 (wydanym w zakresie podatku od nieruchomości) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że:
Kryterium decydującym o zaliczeniu budynku do poszczególnych kategorii budynków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest kryterium zaspokajania podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich. Budynek letniskowy będzie się mieścił w pojęciu budynku mieszkalnego tylko wówczas, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela (jego bliskich), służąc tym samym zaspokajaniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych (nie rekreacyjnych, wypoczynkowych bądź w celu lokaty kapitału).
Wobec powyższego wydatki poniesione na zakup nieruchomości mającej status „letniskowy” czy „rekreacyjny”, lecz która nadaje się do zamieszkiwania przez cały rok, dzięki której podatnik zaspokaja (lub zamierza zaspokajać) potrzeby mieszkaniowe, stanowią wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym w takich wypadkach spełnione jest kryterium z § 1 ust. 1 pkt 1 lit a) w zw. z § 1 ust. 5 Rozporządzenia, tj. kredyt mieszkaniowy zaciągnięty jest na realizację inwestycji mieszkaniowej w rozumieniu Rozporządzenia.
Powyżej przedstawione rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, np. w następujących pismach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z 25 sierpnia 2025 r. 0112-KDIL2-1.4011.549.2025.2.KP;
- z 26 czerwca 2025 r. 0112-KDIL2-1.4011.525.2025.2.MB;
- z 5 grudnia 2024 r., 0113-KDIPT2-2.4011.727.2024.3.ACZ;
- z 2 września 2024 r. 0115-KDIT1.4011.440.2024.2.MK.
W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozumowanie można też zastosować dla Przypadku 2.
Jak bowiem wynika z przytoczonego orzecznictwa, kluczowe znaczenie ma spełnienie kryterium zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.
Również w przytoczonych interpretacjach zwraca się na to uwagę.
Ponadto wskazać można, że zgodnie z Rozporządzeniem zaniechanie poboru przysługuje w odniesieniu do „jednej inwestycji mieszkaniowej”. Zatem ulga w postaci zaniechania przysługuje również z uwagi na kryterium wykorzystywania na potrzeby mieszkaniowe, a ponadto przysługuje tylko jednorazowo, w związku z tylko jednym obiektem, co do którego Podatnik podjął decyzję o przeznaczeniu go na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.
Dodać należy, że chodzi o pojedyncze sytuacje, w których Podatnik znalazł się w specyficznych uwarunkowaniach, które np. uniemożliwiają mu nadanie formalnego statusu mieszkalnego obiektowi wykorzystywanemu do zamieszkiwania. Niemniej nie zmienia to faktu, iż obiekt ten pozwala mu zaspokoić potrzeby mieszkaniowe. Jeśli zatem Podatnik w związku z tymi specyficznymi uwarunkowaniami podejmuje decyzję, iż taki obiekt jest jego inwestycją mieszkaniową, to nie powinno się odmawiać Podatnikowi prawa do jednorazowej ulgi w postaci zaniechania poboru przewidzianego w Rozporządzeniu.
Należy dodać, że Bank ma dane dot. tylko kredytów (lub pożyczek) udzielonych przez siebie, względnie udzielonych przez poprzedników prawnych Banku, lecz nie ma wiedzy o wszystkich ww. aspektach dot. podatników oraz stanie technicznym, czy też faktycznym przeznaczeniu finansowanej nieruchomości.
Rola Banku sprowadza się jedynie do zweryfikowania posiadanych informacji (tj. o tym, jakich kredytów czy pożyczek Bank w przeszłości udzielił) oraz do pozyskania od podatników oświadczenia dot. spełnienia warunków co do korzystania z zaniechania poboru podatku (w tym dotyczących zaspokajania potrzeb mieszkaniowych z wykorzystaniem danej inwestycji mieszkaniowej).
Wobec powyższego należy przyjąć, że przedstawione powyżej stanowisko Banku jest słuszne, tj. że w opisanej sytuacji Bank, po odebraniu Oświadczenia, może zastosować zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia, i w konsekwencji nie wystawiać informacji PIT-11.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Źródła przychodów
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Obowiązki płatnika
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:
1) obliczenie,
2) pobranie,
3) wpłacenie
– podatku, zaliczki lub raty.
Na podmiotach dokonujących świadczeń z innych źródeł ciążą natomiast obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:
1.udzielają Państwo kredytów i pożyczek, w tym na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych;
2.w odniesieniu do tych kredytów lub pożyczek może dojść do umorzenia (zawarcia umowy zwolnienia z długu);
3.w takich przypadkach muszą Państwo ustalić, czy zastosowanie znajdzie Rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe;
Powzięli Państwo wątpliwość, czy umarzając zadłużenie w sytuacji, gdy klienci zaciągnęli kredyty i pożyczki na obiekty o charakterze rekreacyjnym (letniskowym) lub budynki gospodarcze nadające się do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, będą Państwo zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11.
Umorzenie wierzytelności
Instytucja kredytu została uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.
Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).
W wyniku umorzenia wierzytelności po stronie dłużnika pojawia się rzeczywista korzyść, nie musi bowiem wydatkować środków, które byłby zobowiązany przeznaczyć na uregulowanie wierzytelności.
Zatem umorzenie wierzytelności – co do zasady – skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwotę umorzenia należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaniechanie poboru podatku
Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):
1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:
1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:
a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz
b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;
2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:
1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);
2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.
4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego
5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:
1) jednego gospodarstwa domowego albo
2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043).
6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.
7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.
Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.
Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, w przypadku pożyczek, o których mowa w § 3 ust. 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.
Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:
1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:
1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz
2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz
3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Za kredyt mieszkaniowy uważa się również pożyczkę, o ile spełnia warunki określone w ust. 1.
Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:
Za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:
1) nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części
- przeznaczonych na cele rekreacyjne.
Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
1.kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;
2.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;
3.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;
4.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.
Państwa obowiązki jako płatnika
Omawiane powyżej Rozporządzenie wprowadza zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, które zależy od spełnienia przez podatników tego podatku wskazanych w Rozporządzeniu warunków. Spełnienie tych warunków jest okolicznością dotyczącą wyłącznie tych podatników.
Co istotne, zaniechanie poboru podatku dochodowego na podstawie omawianego Rozporządzenia następuje – przy spełnieniu określonych warunków – z mocy prawa. Jak bowiem wskazał Minister Finansów w piśmie z 28 października 2024 r. znak DOP2.054.1.2024.BBFF w odpowiedzi na interpelację poselską:
W sytuacji spełnienia przesłanek warunkujących zastosowanie powyższego rozporządzenia, przychód z tytułu umorzenia określonego w tym rozporządzeniu kredytu, nie podlega opodatkowaniu. Co istotne, przy spełnieniu wszystkich warunków określonych w tym rozporządzeniu, zaniechanie poboru podatku następuje z mocy prawa (na podstawie rozporządzenia wydanego na mocy art. 22 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej).
Z wniosku wynika, że mają Państwo dane dotyczące tylko kredytów (lub pożyczek) udzielonych przez siebie, względnie udzielonych przez Państwa poprzedników prawnych, lecz nie mają Państwo wiedzy o wszystkich ww. aspektach dot. podatników. Jednocześnie z dokonaniem umorzenia (lub po jego dokonaniu), Bank odbiera od kredytobiorców (pożyczkobiorców) oświadczenie, w którym potwierdzają oni, że przychód uzyskany w związku z dokonywanym umorzeniem korzysta z zaniechania poboru z Rozporządzenia w całości albo w określonej części, oraz że spełniony jest m.in. warunek, że kredyt (lub kredyty) jest zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową w rozumieniu przepisów Rozporządzenia (Oświadczenie).
Odnosząc się do Przypadku 1 wskazuję, że cytowany wcześniej art. 21 ust. 28 wyłącza z wydatków na własne cele mieszkaniowe wydatki poniesione na nieruchomości przeznaczone na cele rekreacyjne. Jednakże co do zasady, o tym czy budynek można uznać za letniskowy/rekreacyjny, czy też za budynek mieszkalny – decyduje jego przeznaczenie, a więc funkcja, której ma służyć. Z wykładni systemowej prawa budowlanego można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego. Wydatki poniesione na zakup budynku mieszkalnego, który zaspokaja potrzeby mieszkaniowe jednego gospodarstwa domowego i nie służy tylko do potrzeb wypoczynkowych, rekreacyjnych, sezonowo – stanowią wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym, jeżeli posiadają Państwo oświadczenie, że obiekt o charakterze rekreacyjnym (letniskowym) jest wykorzystywany do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych – można wówczas zastosować zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia i w konsekwencji nie wystawiać informacji PIT-11.
W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Natomiast w Przypadku 2, gdy składane przez Podatników Oświadczenie dotyczy obiektów o charakterze gospodarczym (np. podatnik chce nabyć budynek gospodarczy, który nadaje się do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, deklarując, że obiekt ten jest (lub będzie) wykorzystywany do zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych) – nie ma zastosowania zaniechanie poboru na podstawie Rozporządzenia i w konsekwencji Wnioskodawca powinien wystawić informację PIT-11.
W art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały wymienione wydatki na nabycie budynku gospodarczego (niemieszkalnego) – nawet, jeśli podatnik wykorzystuje go do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. e) wskazuje, że wydatkami na cele mieszkaniowe są wydatki poniesione na „rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego” – ale nie na nabycie takiego budynku.
W związku z tym, w przypadku umarzania kredytów, których celem było nabycie budynków gospodarczych (niemieszkalnych), pomimo złożonego przez Podatnika Oświadczenia, powinni Państwo wystawić informację PIT-11 – ponieważ tego typu kredyt mieszkaniowy nie został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaniechanie wskazane w Rozporządzeniu nie ma zastosowania.
W tym zakresie Państwa stanowisko należy więc uznać za nieprawidłowe.
Końcowo należy wyjaśnić, że zaniechanie poboru podatku następuje z mocy prawa na podstawie Rozporządzenia. Zatem to nie Państwo stosują takie zaniechanie poboru podatku.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczystanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?