Interpretacja indywidualna z dnia 22 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.941.2025.2.JM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu dokumentowania otrzymania środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży przez Wykonawcę białych certyfikatów. Uzupełnili go Państwo pismem z 5 listopada 2025 r. (wpływ 5 listopada 2025 r.) w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 9 grudnia 2025 r. (wpływ 9 grudnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, do zakresu działania której należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Gmina została powołana do realizacji zadań własnych nałożonych przez ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1153 ze zm.), (zwana dalej: ustawą o samorządzie gminnym). Zadania publiczne są wykonywane przez Gminę w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W przypadku wykonywania zadań wynikających z ww. ustawy, Gmina nie jest uznawana za podatnika podatku VAT z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina realizuje projekt pn. („…”). Projekt realizowany jest w oparciu o środki współfinansowane przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Fundusze Europejskie 2021-2027.

Projekt planowany przez Gminę polegać będzie na termomodernizacji budynku Szkoły Podstawowej. Zakres prac obejmuje:

-docieplenie przegród zewnętrznych,

-wymianę stolarki okiennej i drzwiowej,

-montaż instalacji fotowoltaicznej o mocy (składającej się z 2 niezależnych instalacji fotowoltaicznych (podłączone do 2 niezależnych punktów poborowych - liczników energii elektrycznej). Instalacja o mocy kW oraz instalacja o mocy kW, planowanych do posadowienia na dachu budynku Szkoły Podstawowej,

-wymianę oświetlenia wbudowanego na energooszczędne.

Projekt, poza pracami termomodernizacyjnymi, przewiduje działania informacyjno-edukacyjne w zakresie zmian klimatycznych i wykorzystania OZE, jak również wdrożenie rozwiązań związanych z adaptacją do zmian klimatu.

W dniu 2024 r. Gmina podpisała umowę o dofinansowanie na rzecz realizacji ww. projektu z Marszałkiem Województwa. Umowa przewiduje dofinansowanie operacji ze środków Unii Europejskiej - Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Fundusze Europejskie na lata 2021-2027. Planowany termin zakończenia robót przy zadaniu przypada na 2025 r. Planowany termin finansowego zakończenia realizacji inwestycji to 2026 r.

W dniu 2 czerwca 2025 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (znak pisma: 0113-KDIPT1-2.4012.400.2025.2.KW) wydał indywidualną interpretację potwierdzającą prawidłowość stanowiska Gminy w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z którym:

-Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego do ww. wydatków ponoszonych z tytułu realizacji zadania, poza wydatkami związanymi z wykonaniem instalacji fotowoltaicznych. Tym samym, z tego tytułu nie będzie przysługiwało G prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. G w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. („…”), z wyłączeniem wydatków związanych z wykonaniem instalacji fotowoltaicznej, nie będzie miała możliwości odliczenia podatku od towarów i usług.

Zasady nabywania, zbywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej (tzw. „białych certyfikatów określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 711) (zwana dalej: ustawą o efektywności energetycznej). W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy, świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu:

1)planującego rozpoczęcie prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej albo,

2)upoważnionego przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.

System białych certyfikatów ma motywować do podejmowania przedsięwzięć, które służą podnoszeniu efektywności energetycznej i prowadzą do mniejszego zużycia energii. Białe certyfikaty są świadectwem tego, że dana inwestycja spełnia wymogi prowadzące do oszczędności energetycznej.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta. Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 ww. ustawy, prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 3 ww. ustawy, przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący:

1)giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub

2)na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

-organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

Zgodnie zaś z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 312 ze zm.) o giełdach towarowych, z zastrzeżeniem art. 50a, prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. Stosownie do art. 38b ust. 1 ustawy o giełdach towarowych, w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie.

W myśl art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o giełdach towarowych działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegających na nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 lit. f ustawy o giełdach towarowych wynika, że towarami giełdowymi są dopuszczone do obrotu na danej giełdzie towarowej lub do obrotu organizowanego zgodnie z odrębnymi przepisami prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej, o których mowa w przepisach dotyczących efektywności energetycznej.

Zgodnie z przepisami Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 775), (zwanej dalej: ustawą o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Na podstawie powyższych przepisów wyprowadza się warunki, jakie musi spełniać czynność, aby została uznana za odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - według art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności łub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zauważyć należy, że w definicji towarów określonej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, nie wymieniono świadectw pochodzenia energii. Uwzględniając powyższe, przeniesienie praw majątkowych wynikających z tych świadectw, niebędące dostawą towarów, należy uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z wyżej powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Pomocne jest tutaj w szczególności orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), które należy uwzględniać w procesie interpretacji przepisów na zasadzie prounijnej wykładni prawa. W wyroku z 8 marca 1988 roku (sygn. C-102/86) stwierdzono, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Natomiast w wyroku z 3 marca 1993 roku (sygn. C-16/93) uznano, że świadczenie usługi za wynagrodzeniem ma miejsce, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Z przytoczonego orzecznictwa TSUE można wyprowadzić następujące warunki dotyczące uznania czynności za odpłatne świadczenie usług:

-po pierwsze, musi istnieć usługa, a więc określone zachowanie usługodawcy na rzecz usługobiorcy.

W ocenie przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa Wnioskodawca zajmuje stanowisko, zgodnie z którym upoważnienie podmiotu gospodarczego do pozyskania i zbycia białych certyfikatów, za którą to czynność ten podmiot gospodarczy otrzyma wynagrodzenie w wysokości określonej umową % od wartości uzyskanej ze sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej - nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie może być udokumentowane fakturą.

To upoważniony przez Gminę podmiot gospodarczy świadczy usługę dla Gminy, ale Gmina nie świadczy na rzecz upoważnionego podmiotu gospodarczego żadnej usługi związanej ze świadectwami efektywności energetycznej. Jak wynika z opisu sprawy, czynności w zakresie pozyskania i sprzedaży „białych certyfikatów” dokonywane są na rachunek upoważnionego przez Gminę podmiotu. Temu podmiotowi gospodarczemu przyznawane są świadectwa efektywności energetycznej. Upoważniony przez Gminę podmiot zbywa prawa majątkowe wynikające ze sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej w imieniu własnym, lecz na rachunek Gminy. Ponadto wydatki związane z nabyciem i sprzedażą świadectw efektywności energetycznej ponosi podmiot upoważniony przez Gminę.

W świetle powyższego nie istnieje bowiem usługa, którą Gmina wykonywałaby na rzecz podmiotu gospodarczego, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę.

Podsumowując, G jest zdania, że w związku z zawartą z Wykonawcą Umową, Gmina nie będzie wykonywała czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wyraża stanowisko, zgodnie z którym dowód księgowy dokumentujący przepływ finansowy pomiędzy Zamawiającym, a Wykonawcą powinien przyjąć formę dowodu księgowego wystawionego na podstawie art. 21 Ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120) - tj. formę noty księgowej.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2024 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.248.2024.2.MK, uznano, że: „Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz B., a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz B. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. B. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi. Przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów przez B. na Państwa rzecz nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podobne podejście zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 18 października 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.419.2022.2.BS, w której stwierdzono, że „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa prowadzi zatem do stwierdzenia, że czynność przekazania Państwu przez A. (powiernika) środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów wynikająca z realizacji umowy powierniczej, nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, A. zawarł Państwem umowę powierniczą dotyczącą pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. A. (powiernik) działa w imieniu własnym, ale na Państwa rzecz. Tym samym to A. (powiernik) świadczy usługę dla Państwa. Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz A. (powiernika), a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz A. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, A. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi. Zatem przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów przez A. (powiernika) na Państwa rzecz nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.324.2024.3.ALN, w świetle której „Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży Białych Certyfikatów przez Wykonawcę na Państwa rzecz nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie mogła być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura, która jest zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2025 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.1001.2024.1.KW, wskazując, że „czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów efektywności energetycznej przez Wykonawcę na Państwa rzecz nie będzie stanowiło wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

W związku z wezwaniem do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2025 r.

Wyjaśniają/doprecyzowują Państwo w formie adnotacji do pytań postawionych w piśmie:

Ad. 1 a) Jaki rodzaj umowy łączy Państwa z Wykonawcą?

Umowa zawarta między Gminą a Wykonawcą jest umową powierniczą (nienazwaną), zawartą na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Ad. 1 b) Jakie prawa i obowiązki będą wynikały z zawartej umowy dla Państwa oraz dla Wykonawcy?

A.Prawa Gminy (powierzającego):

a.Prawo własności do świadectw efektywności energetycznej,

b.Prawo do otrzymania środków pieniężnych za sprzedaż certyfikatów (pomniejszonych o wynagrodzenie Wykonawcy - wynagrodzenie za sukces w wysokości % od wartości uzyskanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej),

c.Prawo do żądania należytej staranności i lojalności powiernika (art. 355 § 1 k.c.),

d.Prawo do odmowy zapłaty wynagrodzenia w przypadku braku efektu.

B.Obowiązki Gminy:

Zamawiający (Gmina) zobowiązuje się do:

a.Przekazania Wykonawcy dokumentacji projektowych niezbędnych do wykonania poszczególnych audytów efektywności energetycznej,

b.Udzielenia upoważnienia do złożenia wniosku o wydanie świadectwa dla planowanego do realizacji przedsięwzięcia (wzór upoważnienia stanowi Załącznik 1 do niniejszej umowy),

c.Poinformowanie Wykonawcy o terminie podpisania umowy z Wykonawcą na minimum 3 dni robocze przed nim,

d.Poinformowania Wykonawcy o fakcie zakończenia inwestycji w terminie do 10 dni roboczych od terminu podpisania ostatecznego protokołu odbioru,

e.Współpracy na każdym etapie realizacji umowy w tym przede wszystkim udzielania prawidłowych, kompletnych i rzetelnych informacji i dokumentów niezbędnych do realizacji umowy.

C.Prawa Wykonawcy (powiernika):

a.Pozyskanie świadectw efektywności energetycznej (Wykonawca zobowiązuje się do złożenia wniosku do Prezesa URE w imieniu własnym, ale na rachunek Gminy; Wykonawca ponosi wszelkie koszty związane z uzyskaniem świadectw);

b.Sprzedaż świadectwa na G (Powiernik ma obowiązek sprzedać certyfikaty po najwyższej możliwej cenie w okresie ofertowania),

c.Rozliczenie z Gminą (Po sprzedaży certyfikatów Wykonawca informuje Gminę o wartości uzyskanych środków; Następnie Gmina wystawia notę księgową, a Wykonawca przekazuje jej kwotę netto po potrąceniu prowizji (13%),

d.Pokrycie kosztów własnych działań (Wszystkie koszty uzyskania i sprzedaży certyfikatów ponosi Wykonawca (brak refundacji przez Gminę),

e.Działanie z należytą starannością i zgodnie z interesem Gminy.

D.Obowiązki Wykonawcy:

a.Pozyskanie świadectw efektywności energetycznej (Wykonawca zobowiązuje się do złożenia wniosku do Prezesa URE w imieniu własnym, ale na rachunek Gminy; Ponosi wszelkie koszty związane z uzyskaniem tych świadectw (opłaty skarbowe, wpis do rejestru, koszty maklerskie, obsługa giełdowa itp.),

b.Sprzedaż świadectw na G (Ma obowiązek sprzedać certyfikaty po najwyższej możliwej cenie, w okresie ofertowania, działając w interesie Gminy; Czynność ta jest wykonywana we własnym imieniu, na rachunek Gminy),

c.Rozliczenie z Gminą (Po sprzedaży certyfikatów Wykonawca informuje Gminę o wartości uzyskanych środków; Następnie Gmina wystawia notę księgową, a Wykonawca przekazuje jej kwotę netto po potrąceniu prowizji (%),

d.Pokrycie kosztów własnych działań (Wszystkie koszty uzyskania i sprzedaży certyfikatów ponosi Wykonawca (brak refundacji przez Gminę),

e.Działanie z należytą starannością i zgodnie z interesem Gminy.

Ad. 1 c) W ramach jakiego upoważnienia podmiot gospodarczy dokona pozyskania i zbycia białych certyfikatów?

Podmiot gospodarczy dokona pozyskania świadectw efektywności energetycznej na podstawie upoważnienia wydanego na mocy art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 826 z późn. zm.) stanowiącego załącznik nr 1 do umowy (umowa powiernictwa) zawartej z podmiotem gospodarczym - zwanego dalej: Upoważnieniem.

Podmiot gospodarczy dokona zbycia świadectw efektywności energetycznej na postawie postanowień umowy zawartej z podmiotem gospodarczym (umowa powiernictwa) (§ 2 ust. 1 lit. f - „W ramach niniejszej umowy Wykonawca zobowiązuje się do Dokonania sprzedaży wydanych świadectwa efektywności energetycznej na Giełdzie po najwyższej możliwej cenie w okresie ich ofertowania.”)

Ad. 1 d) Któremu podmiotowi (Wykonawcy czy Państwu) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wyda certyfikaty?

Prezes URE wyda świadectwa efektywności energetycznej (tzw. białe certyfikaty) temu podmiotowi, który złożył wniosek czyli Wykonawcy (upoważnionemu podmiotowi gospodarczemu), działającemu na podstawie upoważnienia udzielonego przez Gminę (stanowiącego załącznik nr 1 do umowy powiernictwa).

Ad. 1 e) Czyją własnością będą pozyskane świadectwa efektywności energetycznej (Wykonawcy czy Państwa)?

Rzeczywistym właścicielem pozyskanych świadectw efektywności energetycznej będzie Gmina. Tożsame stanowisko wyrażono w interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS (0114- KDIP4-1.4012.419.2022.2.BS; 0113-KDIPT1-3.4012.324.2024.3.ALN; 0113-KDIPT1-2.4012.1001.2024.1.KW) wskazujące, iż: „Świadectwa efektywności energetycznej (białe certyfikaty) są formalnie wydawane podmiotowi upoważnionemu przez właściciela obiektu, który składa wniosek do Prezesa URE. Jednakże działa on w imieniu własnym, lecz na rachunek właściciela, który pozostaje faktycznym beneficjentem świadectw.”

Ad. 1 f) Czy Wykonawca dokonując sprzedaży tych świadectw będzie sprzedawał je jako własne czy jako należące do Państwa?

Wykonawca dokonując sprzedaży świadectw sprzedaje je jako własne działając. Na podstawie wydanego przez Gminę Upoważnienia, zgodnie z regulaminem Giełdy (G) zbywcą może być wyłącznie podmiot, który jest wpisany w Rejestrze Świadectw Pochodzenia G jako posiadacz. W tym przypadku posiadaczem jest podmiot gospodarczy.

Ad. 1 g) Kto decyduje o sprzedaży certyfikatów (Wykonawca czy Państwo)?

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej z podmiotem gospodarczym „W ramach niniejszej umowy Wykonawca zobowiązuje się do: dokonania sprzedaży wydanych świadectw efektywności energetycznej na Giełdzie po najwyższej możliwej cenie w okresie ich ofertowania”). Powyższe wytyczne określone umową zawartą z podmiotem gospodarczym definiują warunki dokonania sprzedaży oraz wskazują na decydującą rolę podmiotu gospodarczego w podjęciu decyzji o sprzedaży certyfikatów.

Ad. 1 h) W opisie sprawy wskazali Państwo:

proszę zatem wyjaśnić o jakiej „przekazywanej kwocie” Państwo piszą?

Intencją wnioskodawcy (Gminy) przyświecającą zamieszczeniu we wniosku o wdanie indywidualnej interpretacji treści: W świetle powyższego nie istnieje bowiem usługa, którą Gmina wykonywałaby na rzecz podmiotu gospodarczego, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę - było podkreślenie, iż w ramach zawartej umowy z podmiotem gospodarczym (wykonawcą) pomiędzy Gminą a wykonawcą nie zachodzi relacja, w której Gmina wykonywałaby na rzecz wykonawcy jakąkolwiek usługę, za którą Wykonawca przekazywałby Gminie wynagrodzenie.

w szczególności proszę wskazać:

-czy wykonawca będzie przekazywał na Państwa rzecz kwoty pieniężne/wynagrodzenie w związku ze zbyciem certyfikatów bądź z innego tytułu - proszę wskazać jakiego z tytułu oraz w jakiej wysokości?

Po uzyskaniu od Wykonawcy informacji o wartości pozyskanych środków ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Zamawiający wystawi notę obciążeniową, w wysokości kwoty netto uzyskanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej, pomniejszoną o wynagrodzenie należne Wykonawcy zgodnie z § 5 ust. 1 (tj. za wykonanie wszystkich czynności będących przedmiotem zamówienia w tym w szczególności czynności dotyczących pozyskania świadectw efektywności energetycznej oraz i dokonania sprzedaży świadectwa/świadectw efektywności energetycznej strony umowy ustalają wynagrodzenie w postaci wynagrodzenia za sukces w wysokości % od wartości uzyskanej ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej.

-czy Państwo będziecie przekazywali na rzecz Wykonawcy kwoty pieniężne/wynagrodzenie w związku ze zbyciem certyfikatów bądź z innego tytułu – proszę wskazać jakiego z tytułu oraz w jakiej wysokości?

Nie będą Państwo przekazywać na rzecz Wykonawcy kwot pieniężnych/wynagrodzenia w związku ze zbyciem certyfikatów bądź z innego tytułu.

Pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy po stronie Gminy, w wyniku rozliczenia z podmiotem gospodarczym, dokonującym we własnym imieniu, lecz na rachunek Gminy sprzedaży świadectw efektywności energetycznej, powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa Wnioskodawca zajmuje stanowisko zgodnie z którym upoważnienie podmiotu gospodarczego do pozyskania i zbycia białych certyfikatów, za którą to czynność ten podmiot gospodarczy otrzyma wynagrodzenie w wysokości określonej umową % od wartości uzyskanej ze sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej - nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie może być udokumentowane fakturą.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2024 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.248.2024.2.MK, uznano, że: „Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz B., a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz B. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. B. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi. Przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów przez B. na Państwa rzecz nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podobne podejście zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 18 października 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.419.2022.2.BS, w której stwierdzono, że „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa prowadzi zatem do stwierdzenia, że czynność przekazania Państwu przez A. (powiernika) środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów wynikająca z realizacji umowy powierniczej, nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, A. zawarł Państwem umowę powierniczą dotyczącą pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. A. (powiernik) działa w imieniu własnym, ale na Państwa rzecz. Tym samym to A. (powiernik) świadczy usługę dla Państwa.

Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz A. (powiernika), a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz A. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, A. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi.

Zatem przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów przez A. (powiernika) na Państwa rzecz nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.324.2024.3.ALN, w świetle której „Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży Białych Certyfikatów przez Wykonawcę na Państwa rzecz nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie mogła być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura, która jest zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2025 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.1001.2024.1.KW, wskazując, że „czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów efektywności energetycznej przez Wykonawcę na Państwa rzecz nie będzie stanowiło wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Zasady nabywania, zbywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2166 ze zm.).

W myśl art. 20 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej:

Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej:

Natomiast stosownie z art. 30 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej:

Jak wynika z opisu sprawy,ostatecznie doprecyzowanego w uzupełnieniu wniosku Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Gmina realizuje projekt pn. („…”). Projekt realizowany jest w oparciu o środki współfinansowane przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Fundusze Europejskie 2021-2027. Projekt planowany przez Gminę polegać będzie na termomodernizacji budynku Szkoły Podstawowej. Podmiot gospodarczy dokona pozyskania świadectw efektywności energetycznej na podstawie upoważnienia wydanego na mocy art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej stanowiącego załącznik nr 1 do umowy (umowa powiernictwa) zawartej z podmiotem gospodarczym - zwanego dalej: Upoważnieniem. Umowa zawarta między Gminą, a Wykonawcą jest umową powierniczą (nienazwaną), zawartą na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Podmiot gospodarczy dokona zbycia świadectw efektywności energetycznej na postawie postanowień umowy zawartej z podmiotem gospodarczym (umowa powiernictwa) (§ 2 ust. 1 lit. f - „W ramach niniejszej umowy Wykonawca zobowiązuje się do Dokonania sprzedaży wydanych świadectwa efektywności energetycznej na Giełdzie po najwyższej możliwej cenie w okresie ich ofertowania.”). Jak Państwo wyjaśnili w uzupełnieniu wniosku, pozyskanie świadectw efektywności energetycznej (Wykonawca zobowiązuje się do złożenia wniosku do Prezesa URE w imieniu własnym, ale na rachunek Gminy; Wykonawca ponosi wszelkie koszty związane z uzyskaniem świadectw). Powiernik ma obowiązek sprzedać certyfikaty po najwyższej możliwej cenie w okresie ofertowania). Po sprzedaży certyfikatów Wykonawca informuje Gminę o wartości uzyskanych środków. Następnie Gmina wystawia notę księgową, a Wykonawca przekazuje jej kwotę netto po potrąceniu prowizji (%). Wszystkie koszty uzyskania i sprzedaży certyfikatów ponosi Wykonawca (brak refundacji przez Gminę).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z powołanej powyżej regulacji art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Pomocne jest tutaj w szczególności orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), które należy uwzględniać w procesie interpretacji przepisów na zasadzie prounijnej wykładni prawa. W wyroku z 8 marca 1988 r. (sygn. C-102/86) stwierdzono, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Natomiast w wyroku z 3 marca 1993 r. (sygn. C-16/93) uznano, że świadczenie usługi za wynagrodzeniem ma miejsce, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Z przytoczonego orzecznictwa TSUE można wyprowadzić następujące warunki dotyczące uznania czynności za odpłatne świadczenie usług:

·po pierwsze, musi istnieć usługa, a więc określone zachowanie usługodawcy na rzecz usługobiorcy,

·po drugie, usługa musi mieć beneficjenta (konsumenta); oznacza to, że usługa musi wiązać się z powstaniem określonej i bezpośredniej korzyści po stronie usługobiorcy,

·po trzecie, musi istnieć odpłatność, czyli wynagrodzenie za usługę; istotne przy tym jest, aby istniał bezpośredni związek między zapłaconym wynagrodzeniem a wykonaną usługą.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem:

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego – istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego.

W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie 2 Kodeksu cywilnego).

Dla celów podatkowych pozyskanie świadectw efektywności energetycznej i odpłatne zbycie wynikających z nich praw majątkowych, przez powiernika w jego imieniu, ale na rzecz zlecającego, należy ocenić jako skutkujące zmianami w majątku zlecającego.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przekazania Państwu przez Wykonawcę środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży białych certyfikatów, wynikająca z realizacji umowy powierniczej, nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie, zawarli Państwo z Wykonawcą umowę powierniczą dotyczącą pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Wykonawca działa w imieniu własnym, ale na Państwa rzecz. Tym samym to Wykonawca świadczy usługę dla Państwa.

Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz Wykonawcy, a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenia za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz Wykonawcy żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, Wykonawcy nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że czynność przekazania środków pieniężnych z tytułu sprzedaży białych certyfikatów przez Wykonawcę na Państwa rzecz nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.