Interpretacja indywidualna z dnia 23 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.780.2025.3.ICZ

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek dnia o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X U.A. („X”) jest bankiem z siedzibą w Holandii. X świadczy na rynku holenderskim usługi finansowe, w szczególności, (…).

X posiada rezydencję podatkową w Holandii. X nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce i nie jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług („VAT”) w Polsce. X nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Holandią.

V spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („V” lub „Spółka”) należy do międzynarodowej grupy specjalizującej się w produkcji (…). V posiada rezydencję podatkową w Polsce i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Działalność gospodarcza prowadzona przez V podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. V nie prowadzi działalności zwolnionej z podatku VAT.

X i V zamierzają wdrożyć program zakupu przez X wierzytelności przysługujących V (ang. Receivables Purchase Program, dalej jako „Transakcja”; w ramach programu nabywania wierzytelności także inne spółki z grupy V- np. VZ. B.V. mogą sprzedawać swoje wierzytelności do X).

Wierzytelności sprzedawane przez V do X w ramach Transakcji stanowić będą wierzytelności handlowe (oraz związane z nimi zabezpieczenia), które to wierzytelności będą wynikać z dostaw towarów i usług realizowanych przez V na rzecz klientów („Wierzytelności”). Celem Transakcji będzie zapewnienie Spółce finansowania przed otrzymaniem przez Spółkę płatności z faktur wystawionych na klientów, jak również przeniesienie na X ryzyka ewentualnego braku zapłaty należności przez klientów V. Całościowa

Transakcja nie będzie obejmować wyłącznie sprzedaży Wierzytelności na rzecz X, lecz będą się na nią składały także dodatkowe elementy szczegółowo opisane poniżej:

- W ramach programu nabywania wierzytelności X będzie nabywał Wierzytelności od V. Program nabywania wierzytelności przez X jest zaplanowany na kilka lat z określonym limitem kwotowym, do którego to limitu X będzie zobowiązany nabywać Wierzytelności, które będą spełniać określone kryteria wymagane do ich zakwalifikowania do sprzedaży.

- Jak wyżej wskazano, Wierzytelności będą obejmować należności z tytułu dostaw towarów i usług przez V na rzecz klientów wraz z ewentualnymi zabezpieczeniami spłaty tych wierzytelności. Wierzytelności będą sprzedawane przez V do X jedynie w zakresie ich kwoty netto, a zatem nie będą obejmować należnego podatku VAT, który V będzie naliczać na dostawie towarów i usług do klientów.

- Wierzytelności będą wyrażone w walucie PLN, EUR lub ewentualnie innej walucie zaaprobowanej przez X z zastrzeżeniem, że będzie to waluta, w której wystawiona zostanie dana faktura przez V. Zgodnie z założeniami, walutą bazową będzie EUR.

- V zawrze z X umowę sprzedaży Wierzytelności. Na podstawie tej umowy, każdego dnia X będzie nabywał Wierzytelności do ustalonego limitu.

- Wierzytelności nabywane przez X będą musiały spełniać określone kryteria ich kwalifikowalności (ang. eligibility criteria). Kryteria kwalifikowalności Wierzytelności będą obejmować wiele różnych warunków wymaganych do spełnienia, aby Wierzytelności mogły zostać przeznaczone do sprzedaży. W szczególności, Wierzytelności sprzedawane do X nie będą stanowiły nieściągalnych należności i w momencie sprzedaży nie będzie podstaw do zakwalifikowania ich jako potencjalnie nieściągalnych. Zgodnie z założeniami planowanej Transakcji, na dzień sprzedaży Wierzytelności nie będą przeterminowane o więcej niż 90 dni.

- X po nabyciu Wierzytelności będzie przejmował ryzyko związane z ewentualnym brakiem płatności ze strony dłużnika, co oznacza, że X nie będzie miał w tym zakresie regresu do V.

- Wierzytelności zostaną przeniesione na X wraz ze wszystkimi prawami i zabezpieczeniami posiadanymi przez V w odniesieniu do tych Wierzytelności, w tym wszelkimi kwotami odszkodowań ubezpieczeniowych należnych V w związku z Wierzytelnością.

- Cena zakupu Wierzytelności będzie równa wartości nominalnej Wierzytelności (tj. z wyłączeniem kwoty VAT) pomniejszonej o uzgodnione procentowe dyskonto. Dyskonto od ceny zakupu będzie odpowiadać szacowanym rocznym stratom z portfela nabytych Wierzytelności. Wysokość dyskonta będzie weryfikowana w każdą rocznicę programu.

- Pełna cena zakupu, ustalona w sposób wyżej wskazany, będzie płacona przez X do V. Dla potrzeb ustalenia wynagrodzenia należnego X z tytułu zapewnienia finansowania i udziału w programie nabywania wierzytelności, całościowa cena zakupu będzie się składać z kilku elementów - transz, a mianowicie z transzy uprzywilejowanej (ang. senior tranche) równej podstawie finansowania („Transza uprzywilejowana”), transzy kapitałowej (ang. equity tranche) która ma pokryć wszelkie nieoczekiwane straty („Transza kapitałowa”) oraz transzy podporządkowanej (ang. junior tranche) równej różnicy między ceną zakupu, transzą uprzywilejowaną i transzą kapitałową („Transza podporządkowana”).

- W zamian za udział w programie i udzielenie finansowania, X będzie uzyskiwał od V wynagrodzenie, które będzie się składało z kilku elementów, w tym marży naliczanej od Transzy uprzywilejowanej, Transzy kapitałowej i Transzy podporządkowanej, a także opłaty za zobowiązanie do nabywania Wierzytelności. Wskazana wyżej marża zostanie obliczona od określonej stopy procentowej, tj. EURIBOR lub WIBOR, w zależności od waluty, w której X zapłaci V cenę w związku z nabytymi Wierzytelnościami. Koszty finansowania zostaną obliczone na podstawie udzielonego finansowania, które zostanie określone zgodnie z ustaleniami stron zawartymi w dokumentach transakcyjnych. Ponadto V może być również zobowiązany do zapłaty na rzecz X opłaty wstępnej, a także do zwrotu na rzecz X kosztów poniesionych przez X na zewnętrznych doradców i audytorów w związku z Transakcją (np. koszty okresowego audytu sprawozdań i rozliczeń związanych z Wierzytelnościami i ich obsługą przez V, koszty prawne, przygotowania dokumentów itp.).

- V będzie pełnił funkcję serwisera Wierzytelności sprzedanych przez siebie do X. Oznacza to, że Wierzytelności będą spłacane przez dłużników na rachunek bankowy należący do V, który będzie rachunkiem przeznaczonym do spłaty Wierzytelności objętych Transakcją. W ramach pełnionych funkcji serwisera, V będzie zbierał dane dotyczące sprzedanego portfela Wierzytelności, przygotowywał miesięczne raporty, wydawał instrukcje dotyczące wszystkich przepływów pieniężnych i administracji w związku z programem oraz nadal obsługiwał, administrował, pobierał i zarządzał sprzedanymi Wierzytelnościami zgodnie ze swoją polityką kredytową i windykacyjną. W zamian za świadczone usługi dotyczące serwisowania Wierzytelności V uzyska od X uzgodnione wynagrodzenie.

- Z uwagi na fakt, że po sprzedaży Wierzytelności w dalszym ciągu będą one spłacane do V, dłużnicy nie będą informowani o sprzedaży Wierzytelności do X (do czasu ewentualnego naruszenia warunków Transakcji przez Vi wygaśnięcia umowy, wskutek czego X może powiadomić dłużników Wierzytelności o dokonanej cesji i wskazać inny rachunek do spłaty Wierzytelności). Kwoty Wierzytelności spłacane przez dłużników będą reinwestowane w zakup przez X kolejnych Wierzytelności w ramach kwotowego limitu programu. Spłaty Wierzytelności otrzymane przez V od dłużników będą przekazywane do X w przypadku, gdy nie będą już dostępne nowe Wierzytelności do zakupu, jak również w przypadku wystąpienia zdarzenia skutkującego zakończeniem programu nabywania wierzytelności.

- VA. B.V. - spółka z siedzibą w Holandii będąca udziałowcem V- będzie pełniła funkcję gwaranta wykonania zobowiązań V wynikających z dokumentów transakcyjnych. Spółka ta będzie pełniła również rolę podmiotu przejmującego ryzyko związane z Transzą podporządkowaną dotyczącą ceny za Wierzytelności nabyte przez X. Przejęcie ryzyka w tym zakresie będzie się odbywać poprzez porozumienie między VA. B.V. i X i będzie ono polegało na przekazaniu kwoty Transzy podporządkowanej na rachunek X.

W oparciu o wyżej przedstawiony opis planowanej Transakcji, Wnioskodawca składa niniejszy wniosek o interpretację celem potwierdzenia konsekwencji podatkowych wynikających dla Wnioskodawcy w odniesieniu do planowanej Transakcji.

Pismem z 24 listopada 2025 r. uzupełnili Państwo opis sprawy i m.in. wyjaśnili:

b) czy nabycia wierzytelności − jeśli nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce - będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w innym państwie członkowskim bądź też będą od tego podatku zwolnione?

Uzupełnienie wniosku:

Jeśli nabycia Wierzytelności nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, nie będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w innym państwie członkowskim, a także nie będą zwolnione z tego podatku.

Wnioskodawca wskazuje, iż pytanie nr 1 i 2 zawarte we wniosku o interpretację dotyczy potwierdzenia czy przeniesienie (sprzedaż) Wierzytelności przez V sp. z o.o. do Wnioskodawcy będzie dokonane w ramach usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz V sp. z o.o., w odniesieniu do której podatnikiem dla celów polskiego podatku VAT będzie V sp. z o.o., przez co Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji dla celów polskiego podatku VAT.

Zgodnie ze stanowiskiem własnym przedstawionym we wniosku, sprzedaż Wierzytelności będzie dokonana w ramach usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz V sp. z o.o. Ponieważ miejscem świadczenia tej usługi będzie Polska, V sp. z o.o. (jako usługobiorca) będzie miał obowiązek rozpoznania usługi dla celów polskiego podatku VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji dla celów polskiego podatku VAT.

c) czy Spółka „V” posiada/będzie posiadać na terytorium Holandii siedzibę działalności gospodarczej, lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, lub też będzie zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Holandii?

Uzupełnienie wniosku:

Spółka V sp. z o.o. nie posiada/nie będzie posiadać na terytorium Holandii siedziby działalności gospodarczej, lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jak też nie będzie zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Holandii.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku)

1. Czy przeniesienie (sprzedaż) Wierzytelności przez V na X w ramach Transakcji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego będzie dokonane w ramach usługi świadczonej przez X na rzecz V?

2. Czy V będzie podatnikiem w odniesieniu do usługi świadczonej przez X w związku z nabyciem Wierzytelności, zobowiązanym do wykazania tej transakcji jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce, a w konsekwencji czy X nie będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji dla celów polskiego podatku VAT?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług

W zakresie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie (sprzedaż) Wierzytelności przez V na X w ramach Transakcji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego będzie dokonane w ramach usługi świadczonej przez X na rzecz V.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) Ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Bogate orzecznictwo (zarówno Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i sądów polskich), a także dorobek doktryny w zakresie podatku VAT pozwoliły na wypracowanie określonych warunków, których zaistnienie musi zostać potwierdzone dla uznania, iż określona transakcja stanowi usługę dla celów tej daniny. Zgodnie z jednolitym stanowiskiem w tym zakresie, co do zasady, warunkami koniecznymi do uznania transakcji za usługę dla celów VAT są:

- działanie w charakterze podatnika w ramach danej transakcji, czyli konieczność uznania danej czynności za wykonaną w ramach działalności gospodarczej,

- odpłatność, czyli istnienie bezpośredniego związku między świadczeniem a płatnością,

- istnienie konsumenta danej usługi, czyli podmiotu odnoszącego korzyść w wyniku jej wyświadczenia,

- istnienie stosunku prawnego będącego podstawą realizacji danej usługi.

Analiza planowanej Transakcji, w ramach której Spółka będzie przenosiła Wierzytelności na X, prowadzi do wniosku, że wszystkie wyżej wymienione elementy niezbędne do uznania tej transakcji za usługę świadczoną przez X na rzecz Spółki, zostaną w tym przypadku spełnione.

Zgodnie z przedstawionym opisem, X i V zamierzają wdrożyć program zakupu przez X Wierzytelności przysługujących V. Wierzytelności będą wynikać z dostaw towarów i usług realizowanych przez V na rzecz klientów. Całościowa Transakcja będzie obejmować również inne elementy, w tym również serwisowanie przez V Wierzytelności sprzedanych do X, wskutek czego dłużnicy z tytułu faktur wystawionych przez V nie będą, co do zasady, informowani o zbyciu Wierzytelności, przez co spłata tych Wierzytelności będzie się odbywać na rachunek bankowy należący do V.

Cena zakupu Wierzytelności będzie równa wartości nominalnej Wierzytelności pomniejszonej o uzgodnione procentowe dyskonto. Dyskonto od ceny zakupu będzie odpowiadać szacowanym rocznym stratom z portfela nabytych Wierzytelności. Wysokość dyskonta będzie weryfikowana w każdą rocznicę programu. W zamian za udział w programie i udzielenie finansowania, X będzie uzyskiwał od V wynagrodzenie, które będzie się składało z kilku elementów, w tym marży naliczanej od Transzy uprzywilejowanej, Transzy kapitałowej i Transzy podporządkowanej, a także opłaty za zobowiązanie do nabywania Wierzytelności. Wskazana wyżej marża zostanie obliczona od określonej stopy procentowej, tj. EURIBOR lub WIBOR, w zależności od waluty, w której X zapłaci V cenę w związku z nabytymi Wierzytelnościami. Koszty finansowania zostaną obliczone na podstawie udzielonego finansowania, które zostanie określone zgodnie z ustaleniami stron zawartymi w dokumentach transakcyjnych. Ponadto V może być również zobowiązany do zapłaty na rzecz X opłaty wstępnej, a także do zwrotu na rzecz X kosztów poniesionych przez X na zewnętrznych doradców i audytorów w związku z Transakcją (np. koszty okresowego audytu sprawozdań i rozliczeń związanych z Wierzytelnościami i ich obsługą przez V, koszty prawne, przygotowania dokumentów itp.).

Celem Transakcji będzie zapewnienie Spółce finansowania przed otrzymaniem przez Spółkę płatności z faktur wystawionych na klientów, jak również przeniesienie na X ryzyka ewentualnego braku zapłaty należności przez klienta V. W związku z tym, z punktu widzenia podatku VAT, X będzie świadczyć usługę na rzecz V. Zgodnie z jednolitym stanowiskiem organów podatkowych i sądów, nabycie Wierzytelności powinno być bowiem traktowane jako usługa świadczona przez nabywcę wierzytelności (tu, X) na rzecz zbywcy wierzytelności (w tym przypadku V). Sprzedaż wierzytelności własnych (tj. wierzytelności wynikających z działalności zbywcy) nie jest traktowana przez organy podatkowe jako usługa świadczona przez zbywcę. Przedmiotowa transakcja będzie zawierała również element odpłatności, ponieważ X otrzyma od V opisane wyżej wynagrodzenie za przystąpienie do Transakcji i zapewnienie finansowania.

Formalną podstawą sprzedaży Wierzytelności przez V na rzecz X będzie przelew (cesja) wierzytelności. Instytucja przelewu została uregulowana w art. 509 i nast. kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 509 § 1 tego aktu prawnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością na kupującego przechodzą wszelkie związane z nią prawa. Przejście wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy następuje na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. W zamian za nabytą wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia z umowy przelewu nastąpi w momencie, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a ten zapłaci mu cenę za przelaną wierzytelność (w sytuacji, gdy cesja jest, jak w opisywanej transakcji, dokonywana odpłatnie).

Podsumowując powyższą analizę, należy stwierdzić, że przeniesienie Wierzytelności przez V na X będzie dokonywane w ramach usługi świadczonej przez X na rzecz V.

X będzie zatem świadczyć w tym zakresie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 Ustawy o VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji wydanych przez organy podatkowe w odniesieniu do transakcji związanych z przelewem wierzytelności. Tytułem przykładu można wymienić następujące interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

(a)interpretacja z 31 stycznia 2022 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.798.2021.1.DS, która dotyczyła nabycia wierzytelności kredytowych pochodzących od banku;

(b)interpretacja z 28 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.243.2021.2.KM, która potwierdziła, że sprzedaż wierzytelności przez bank nabywcy mającemu siedzibę poza granicami Polski powinna być uznana przez bank za import usługi świadczonej przez nabywcę;

(c)interpretacja z 22 kwietnia 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.26.2020.2.KW;

(d)interpretacja z 10 listopada 2022 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.599.2022.3.ICZ;

(e)interpretacja z 9 listopada 2022 r. nr 0114-KDIP4-3.4012.500.2022.1.MP.

W zakresie pytania nr 2

W zakresie drugiego pytania zadanego we wniosku, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż V będzie podatnikiem w odniesieniu do usługi świadczonej przez X w związku z nabyciem Wierzytelności, zobowiązanym do wykazania tej transakcji jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce. W konsekwencji X nie będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji dla celów polskiego podatku VAT.

W celu ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozpoznania dla celów VAT usługi świadczonej przez X na rzecz V, związanej z nabywaniem Wierzytelności, konieczne jest ustalenie miejsca świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, co do zasady, miejscem świadczenia usług w przypadku, gdy usługi są świadczone na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jeżeli usługi są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w miejscu innym niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest ww. stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W rozumieniu powyższego przepisu za podatnika uważa się (zgodnie z art. 28a ustawy o VAT) m.in. podmiot, który wykonuje działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 samodzielnie lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6.

Biorąc pod uwagę fakt, że V jest podatnikiem w rozumieniu ww. definicji, miejscem świadczenia przez X usługi związanej z nabyciem Wierzytelności będzie Polska.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4) Ustawy VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

(a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

(b)usługobiorcą, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b (co ma w tym przypadku miejsce), jest podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Powyższe warunki uznania V za podatnika z tytułu usług świadczonych przez X zostaną spełnione w przedmiotowej transakcji. V będzie odbiorcą usług świadczonych przez X, a X nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 9) Ustawy o VAT, pod pojęciem „importu usług” rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4) Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4), usługodawca nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, usługi świadczone przez X na rzecz V w zakresie nabycia Wierzytelności będą stanowiły import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9) Ustawy o VAT, których miejscem świadczenia jest Polska, a V będzie zobowiązany do rozpoznania tych usług dla celów podatku VAT w Polsce. W konsekwencji X nie będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowych usług dla celów VAT w Polsce.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyżej powołanej interpretacji podatkowej wydanej w dniu 28 lipca 2021 roku (nr 0114-KDIP4-3.4012.243.2021.2.KM), a także w interpretacjach z dnia 31 maja 2017 roku (nr 0114-KDIP1-2.4012.93.2017.1.IG), 1 czerwca 2017 roku (nr 0114-KDIP4.4012.114.2017.1.KR), 5 sierpnia 2019 roku (nr 0114-KDIP1-2.4012.354.2019.3.IG) oraz 18 lutego 2020 roku (nr 0114-KDIP1-2.4012.744.2019.2.JŻ).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług, objęte pytaniami nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W art. 2 pkt 9 ustawy wskazano, że:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług, określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z opisu sprawy wynika, że X i V zamierzają wdrożyć program zakupu przez X wierzytelności przysługujących V. Wierzytelności sprzedawane przez V do X w ramach Transakcji stanowić będą wierzytelności handlowe (oraz związane z nimi zabezpieczenia), które to wierzytelności będą wynikać z dostaw towarów i usług realizowanych przez V na rzecz klientów. Celem Transakcji będzie zapewnienie Spółce finansowania przed otrzymaniem przez Spółkę płatności z faktur wystawionych na klientów, jak również przeniesienie na X ryzyka ewentualnego braku zapłaty należności przez klientów V. Całościowa Transakcja nie będzie obejmować wyłącznie sprzedaży Wierzytelności na rzecz X, lecz będą się na nią składały także dodatkowe elementy szczegółowo opisane we wniosku.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oaz zakres zapytania, należy wyjaśnić, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie, której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Z powyższych przepisów wynika, że przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności, które następuje na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz zbywcy wierzytelności (cedenta). Spełnienie świadczenia wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

Podkreślenia wymaga, że podmiot dokonujący sprzedaży wierzytelności jest zobowiązany dokonać analizy rodzaju wierzytelności będących przedmiotem cesji, tj. skutkować oceną, czy przedmiotowe transakcje nie dotyczą tzw. wierzytelności trudnych, czyli takich, co do których istnieje poważna wątpliwość, że zostaną zaspokojone. Nabycie bowiem na własne ryzyko wierzytelności uznanych za trudne, których cena (niższa od wartości nominalnej) odzwierciedla faktyczną, ekonomiczną ich wartość, będzie pozostawało poza zakresem podatku od towarów i usług, co potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyrok w sprawie C-93/10 GFKL Financial Services).

W kwestii nabycia wierzytelności trudnych po cenie niższej od ich wartości nominalnej wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 27 października 2011 r., w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG. W powyższym orzeczeniu TSUE wskazał, że „Artykuł 2 pkt 1 i art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania wspomnianej dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży”. W pkt 25 ww. orzeczenia, Trybunał wskazał, że „Różnica między wartością nominalną cedowanych wierzytelności a ceną ich sprzedaży nie stanowi bowiem wynagrodzenia za tego rodzaju usługę, lecz odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży, która jest uzależniona od wątpliwych perspektyw na ich spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużników”.

Podkreślić należy, że ww. wyrok TSUE odwołuje się do wierzytelności „trudnych”, tj. wymagalnych, o wątpliwej perspektywie spłaty.

Jak wynika z opisu sprawy Wierzytelności sprzedawane do X nie będą stanowiły nieściągalnych należności i w momencie sprzedaży nie będzie podstaw do zakwalifikowania ich jako potencjalnie nieściągalnych. Zgodnie z założeniami planowanej Transakcji, na dzień sprzedaży Wierzytelności nie będą przeterminowane o więcej niż 90 dni.

Zatem w opisanych okolicznościach nie będzie dochodzić do nabycia wierzytelności tzw. „trudnych”.

Ponadto usługi, wykonywane na podstawie opisanej we wniosku Transakcji, będą czynnościami wykonywanymi odpłatnie, ponieważ jak wyjaśniono - w zamian za udział w programie i udzielenie finansowania, X będzie uzyskiwał od V wynagrodzenie, które będzie się składało z kilku elementów, w tym marży naliczanej od Transzy uprzywilejowanej, Transzy kapitałowej i Transzy podporządkowanej, a także opłaty za zobowiązanie do nabywania Wierzytelności.

Wobec powyższego mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz charakter opisanych czynności należy uznać, że w niniejszej sprawie spełnione są przesłanki do uznania tych czynności za świadczenie usług. W przedmiotowej sprawie beneficjentem świadczenia jest podmiot Polski (V spółka z o.o.), od którego kupujący - podmiot z Holandii, zobowiązuje się w ramach wdrożonego programu zakupu wierzytelności tzw. „Transakcji” wykonywać czynności zmierzające do nabycia wierzytelności, w zamian za udział w programie i udzielenie finansowania, X będzie uzyskiwał od V wynagrodzenie, które będzie się składało z kilku elementów, w tym marży naliczanej od Transzy uprzywilejowanej, Transzy kapitałowej i Transzy podporządkowanej, a także opłaty za zobowiązanie do nabywania Wierzytelności.

Zatem pomiędzy stronami zaistnieje stosunek prawny - zawierana będzie Transakcja, a czynności wykonywane na podstawie ww. Transakcji będą dokonane odpłatnie.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku czynność nabycia wierzytelności należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Mamy tu bowiem do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę niewymagalnych wierzytelności (X U.A.) na rzecz zbywcy wierzytelności (V spółka z o.o.), polegającą na uwolnieniu sprzedawcy od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. Zbywcy zostaje zaoszczędzone ryzyko i koszty posiadania wierzytelności, zostaje on „wyręczony” w czynnościach podejmowanych w celach dochodzenia długu.

Wobec powyższego mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz charakter opisanych czynności należy uznać, że w niniejszej sprawie spełnione są przesłanki do uznania nabycia przez Państwa (X U.A.) wierzytelności za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Dokonując natomiast oceny Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 2, należy wyjaśnić, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest również określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu opodatkowanie usług w miejscu ich „konsumpcji”.

Regulacje prawne w zakresie określania miejsca świadczenia usług, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

W myśl art. 28a ustawy:

 1) Ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

 a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

 b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

 2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej.

Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy usługodawcą w omawianej sprawie jest - (X U.A.) czyli podmiot z siedzibą Holandii, bowiem Podmiot ten w ramach Programu nabywania wierzytelności będzie nabywać od (V spółka o.o.), wierzytelności obejmujące należności z tytułu dostaw towarów i usług przez V na rzecz klientów wraz z ewentualnymi zabezpieczeniami spłaty tych wierzytelności, w zamian za wynagrodzenie.

Państwo (X U.A.), jako nabywca wierzytelności - czyli usługodawca, posiadają rezydencję podatkową w Holandii. X nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce i nie jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług („VAT”) w Polsce. X nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Holandią.

Jednocześnie usługobiorca - Spółka V sp. z o.o., który w ramach Programu przenosi wierzytelności na Państwa rzecz (tj. X U.A.), nie posiada/nie będzie posiadać na terytorium Holandii siedziby działalności gospodarczej, lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jak też nie będzie zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Holandii.

Skoro Państwo - (X U.A.), jako usługodawca będą dokonywać czynności nabywania wierzytelności od podmiotu polskiego tj. od V sp. z o.o., to czynności te wykonywane na podstawie ww. Programu będą podlegać opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, czyli w miejscu siedziby działalności gospodarczej V sp. z o.o., zatem zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski.

Wobec powyższego nabywanie przezV sp. z o.o., usług wykonywanych na podstawie Transakcji nabywania wierzytelności przez Państwa (tj. podmiot z siedzibą w Holandii) będzie stanowić dla V sp. z o.o., import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, tym samym V sp. z o.o., będzie zobowiązana, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkować ww. usługę stosownie do art. 28a ust. 1 ustawy, na terytorium Polski.

Wobec tego Państwo - X U.A. jako usługodawca nie będą zobowiązani do rozliczenia w Polsce podatku VAT w ramach tzw. „importu usług”.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, tj. w kwestii objętej pytaniem nr 2, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja niniejsza rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (tj. w zakresie pytań nr 1 i nr 2), natomiast kwestia dotycząca podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie nr 3) będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej interpretacji indywidualnej dotyczy jedynie Państwa, natomiast interpretacja ta nie wywołuje skutków prawnych dla usługobiorcy tj. V sp. z o.o.

Organ wskazuje ponadto, że wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym Państwa pytaniami nr 1 i nr 2, natomiast inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte tymi pytaniami, nie podlegają ocenie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.