Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika

1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844). Zastąpiła ona dotychczasową ustawę z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 z późn.zm.).

Nowa ustawa znajduje zastosowanie wyłącznie do pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników, zmuszonych do zredukowania załogi w sytuacji, gdy przemawiają za tym względy ekonomiczne, organizacyjne, produkcyjne, technologiczne oraz w razie upadłości czy likwidacji firmy. Wśród przyczyn zwolnień wymienić można np.: konieczność zmiany systemu opodatkowania, ograniczenie zakresu działalności, brak zleceń, wypowiedzenie przedsiębiorcy umowy najmu lokalu, pożar zakładu, a także potrzeba zmian organizacyjnych, jak przekształcenie, podział i łączenie komórek czy przeniesienie zakładu bądź jego części do innej miejscowości. Nie chodzi tu więc o zwolnienia powodowane złą pracą danej osoby (do tych stosuje się kodeks pracy), lecz te wynikające z przyczyn leżących po stronie firmy, choć niekoniecznie przez nią zawinionych. To tzw. zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracownika.