Optymista czy pesymista - kto jest lepszym pracownikiem?
To, w jaki sposób postrzegamy świat, ma znaczenie dla naszych wyborów, sposobu funkcjonowania, przetwarzania informacji, pamięci i uwagi. Rozróżnienie ludzi zaledwie na dwie tak proste kategorie, jak optymiści i pesymiści, jest zaskakująco trafne, jeśli chodzi o tłumaczenie konsekwencji podejmowanych przez nas działań. Te dwa odmienne światy spotykają się także w środowisku pracy. Jak sprawić, żeby obie strony wyniosły z tego spotkania jak najwięcej korzyści i rozumiały się wzajemnie?
W psychologii terminy "pesymizm" i "optymizm" oznaczają cechy naszej osobowości lub określone style emocjonalne. Są to nasze typowe sposoby interakcji ze światem. Pesymiści są przekonani o tym, że nie mają wpływu na swój los, zaś ich problemy nigdy się nie skończą. Często też zakładają, że dobre rzeczy przytrafiają się tylko innym. Takie podejście łączy się często z poczuciem bezradności, które jest odpowiedzialne za bierną postawę życiową i brak motywacji. Skrajnym tego przejawem staje się depresja. Z kolei optymiści są przekonani o tym, że zawsze mają jakiś wpływ na swój los. Problemy, jakie ich spotykają, traktują jako zjawiska tymczasowe. Są skłonni akceptować świat takim, jaki jest. Odpowiedzialność za to, kim są, lokują w swoich czynach. Te dwa opisy są bardzo wyraziste i odnosić się będą do osób o skrajnym natężeniu cech związanych z pesymizmem i optymizmem. Jednak cechy te można w różnym stopniu przypisać każdemu z nas.
