comment
Artykuł
Data publikacji: 2002-09-03
Wyrok NSA w Gdańsku z 21 maja 1998 r., I SA/Gd 1151/97, Vademecum Przedsiębiorcy i Podatnika z 1998 r. nr 12, sygn. I SA/Gd 1151/97
Przerzucanie dochodu a zapisy w księgach
Zastosowanie przez organ podatkowy przy decyzyjnym wymiarze podatku dochodowego art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. nr 106, poz. 482 z późn. zm.) nie podważa rzetelności ksiąg prowadzonych przez podatnika (art. 169 k.p.a.), te bowiem ewidencjonują tylko zdarzenia gospodarcze zgodnie z dokumentami potwierdzającymi ich zaistnienie. Księgi podatkowe są dokumentami prywatnymi i swój walor szczególnego dowodu w postępowaniu podatkowym zawdzięczają jedynie woli ustawodawcy (art. 169 k.p.a., a obecnie art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej). Wyjątkowość art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych polega na tym, że poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne mają znaczenie wyłącznie takie, jakie nadaje im ten przepis. Wywołują one zatem ograniczone skutki nawet w ramach prawa podatkowego i nie tylko nie mogą być podstawą roszczeń cywilnych, ale i wymiaru innych podatków - np. podatku od towarów i usług. Nie wzruszają one zatem zapisów w księgach podatkowych. Artykuł 11 może funkcjonować wyłącznie w obrębie zdarzeń gospodarczych, których formalne udokumentowanie nie budzi zastrzeżeń, a które zaistniały w warunkach w sposób rażąco odbiegający od tych, jakie winny wynikać z reguł gospodarki rynkowej.
Pozostało 49% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
